Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ

1. Αγαπητέ κ. Πρόεδρε , Αγαπητοί καθηγητές και φοιτητές , Σήμερα έχω την ευχαρίστηση να βρίσκομαι μαζί σας, μετά από την πρόσκληση των καθηγητών Βασιλείου Μπαμπίδη και Βασιλείου Σκαπέτα στο πλαίσιο του προγράμματος ανταλλαγών επιστημόνων και φοιτητών Erasmus. Δράττουμε της ευκαιρίας να σας μεταφέρω τις θερμές ευχές των καθηγητών και των φοιτητών της Σχολης Γεωπονικών Επιστημών και της Κτηνιατρικής Σχολής του Banat Πανεπιστημίου της Τιμισοάρας της Ρουμανίας. Ο τίτλος της σημερινής μου παρουσίασης είναι:

2. «Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ»

5. Μια δεύτερη ομάδα βιοτεχνολογικών μεθόδων, η οποία μπορεί να βελτιώσει τον προσδιορισμό των γενετικών χαρακτηριστικών των ζώων, είναι συνδεδεμένη με την ταυτοποίηση και τη χρήση τόπων με ποσοτικό ή και οικονομικό ενδιαφέρον (QTL/ETL). Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν νωρίς στη ζωή, με αποτέλεσμα την πρώιμη και ακριβέστερη επιλογή τους. Σε ότι αφορά την έρευνα υπάρχουν δυο κατευθύνσεις : η ανίχνευση των δεικτών για το άγνωστο QTL και η άμεση χρήση των υποψήφιων γονιδίων ως QTL/ETL. Αυτά τα γονίδια θα έχουν μεγάλη επιρροή στην εκτροφή των ζώων ιδιαίτερα αν χρησιμοποιηθούν στη βελτίωση των μελλοντικών προγραμμάτων εκτροφής .

7. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΣΤΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΑ ΖΩΑ Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΣΠΕΡΜΑΤΕΓΧΥΣΗ αποτέλεσε μια από τις πρώτες βιοτεχνολογικές μεθόδους με θετική επίδραση στη γενετική πρόοδο του ζωικού πληθυσμού. Η πρώτη τεχνητή σπερματέγχυση εφαρμόσθηκε το 1779 από τον Lazzaro Spallanzani, Ιταλό μοναχό, ο οποίος εφάρμοσε σπερματέγχυση σε μια σκύλα με σπέρμα και επέτυχε να γεννηθούν τρία σκυλάκια. Στην Αγγλία, το 1879 ο Heape εφάρμοσε σπερματεγχύσεις σε φοράδες με θετικά αποτελέσματα. Άλλοι ερευνητές όπως ο Hoffman ή ο Ilia Ivanoff είχαν μεγάλη συμμετοχή σε αυτό το πεδίο.

9. Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΕΜΒΡΥΩΝ (ΕΤ) είναι μια άλλη βιοτεχνολογική μέθοδος, με πολύ μεγάλη επίδραση στη γενετική πρόοδο του ζωικού πληθυσμού , ειδικά στις αγελάδες και τις φοράδες, είδη με χαμηλή ετήσια πολυδυμία και μεγάλη απόσταση μεταξύ των γενεών ( βοοειδή 5 έτη ; φοράδες 8-9 έτη ). Η πρώτη επιτυχής μεταφορά εμβρύων στα θηλαστικά εφαρμόσθηκε το 1891 από τον Walter Heape σε κουνέλια . Η πρώτη μεταφορά εμβρύου σε βοοειδή εφαρμόσθηκε το 1930 από τους Hartman, Lewis, Miller και Swett στο Εργαστήριο Εμβρυολογίας Carnegie στη Βαλτιμόρη. Το 1950 η τεχνολογία της μεταφοράς εμβρύου σε βοοειδή εξαπλώθηκε με τη πρώτη επιτυχή μεταφορά που εφαρμόσθηκε από τον Umbaugh και το πρώτο μοσχάρι γεννήθηκε από την επιτυχή συνεργασία του USDA και του Πανεπιστημίου του Wisconsin.

16. Με τη διχοτόμηση η επιτυχία είναι 5 0-60% για κάθε μισό του εμβρύου στην περίπτωση που η μεταφορά του εμβρύου γίνει στον ίδιο δέκτη γεγονός που σημαίνει ότι το ποσοστό κυοφορίας από ένα έμβρυο μπορεί να φθάσει στο 120%. Επίσης, οι τεχνικές της ΒΙΟΨΙΑΣ ΕΜΒΡΥΟΥ , προσφέρουν πλεονεκτήματα στους κτηνοτρόφους να γνωρίζουν το φύλο του μοσχαριού πριν την εγκατάσταση στο δέκτη. Η διαδικασία αρχίζει με ένα μικρό δείγμα 2-3 κυττάρων τα οποία αναρροφώνται από κάθε έμβρυο στη συνέχεια ακολουθεί ανάλυση του DN Α που διαρκεί 3 ώρες με σκοπό τον προσδιορισμό του φύλου. Συνήθως, σε έμβρυα των οποίων η συλλογή έγινε το πρωί μετά από πρόκληση πολλαπλής ωοθυλακιορρηξίας του δότη, είναι δυνατόν να γίνει προσδιορισμός του φύλου πριν το μεσημέρι της ίδιας ημέρας. Βιοψία εμβρύου

17. Η ΜΙΚΡΟΕΓΧΥΣΗ ενός σπερματοζωαρίου σε ωοκύτταρο είναι μια ακόμη βιοτεχνολογική μέθοδος με τη χρήση μικροχειρουργικής . Η πιο προηγμένη βιοτεχνολογική μέθοδος είναι η ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ . Ο όρος « clone » προέρχεται από την ελληνική λέξη για « κλώνος ", η οποία αναφέρεται στη διαδικασία κατά την οποία δημιουργείται ενός νέο φυτό μπορεί να δημιουργηθεί από ένα κλωνάρι (Shmaefsky B. – 2006). Η μοριακή κλωνοποίηση αναφέρεται στη διαδικασία δημιουργίας πολλαπλών αντιγράφων μιας συγκεκριμένης ακολουθίας του DNA . Η κλωνοποίηση συχνά χρησιμοποιείται για την ενίσχυση τμημάτων του DNA που περιέχουν ολόκληρα γονίδια , αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την ενίσχυση οποιασδήποτε ακολουθίας του DNA όπως είναι ο επαγωγέας , οι μη κλωνοποιημένες ακολουθίες και σπάνια το κατακερματισμένο DNA.

19. ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗΣ

20. ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΠΥΡΗΝΑ

21. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΙΑΓΟΝΙΔΙΑΚΩΝ ΖΩΩΝ

32. IN VITRO ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ

33. ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΠΥΡΗΝΑ

37. Συγκρίνοντας αυτά τα δυο παραδείγματα, παρατηρήσαμε ότι χρησιμοποιώντας τη μεταφορά εμβρύου, η γενετική πρόοδος ήταν τρεις φορές υψηλότερη. Το συμπέρασμα είναι ότι η μεταφορά εμβρύου οδήγησε στην αύξηση στη διαφορά επιλογής (S), και τελικά σε υψηλότερη γενετική πρόοδο (Δg).