3. Ons onderwijssysteem wordt meer en meer gebaseerd op het principe van individualisering 'in naam van de persoon' of 'uniciteit van het individu'. In dergelijk onderwijs is het moeilijk om betekenis te geven aan het eigen leven in connectie met het samenleven. Jonge mensen worden haast verplicht om de betekenis enkel te zoeken in zichzelf, in de eigen noden en behoeften hier en nu. In die zin is de school een afspiegeling geworden van de maatschappij. (D. Wildemeersch – De Morgen, 25/11/2010)
5. Het idee om kunstervaringen op je eigen leven te betrekken is er uit. Engelse kinderen lezen Dickens en Austen, en leren dat literatuur iets is van dode mensen. Terwijl de Simpsons voor hen echt wel levend zijn. Zo’n canon leidt er dan soms toe dat er niets meer met je eigen leven in verband staat. Als die verbinding er niet is, blijft het wel een dooie boel. (…) Je kan mensen ook uitleggen dat alle manieren waarop ze over de liefde praten ooit door Shakespeare opgetekend zijn. Maar als je je afzondert in de complexiteit, de theorie en het onverstaanbare, en ervan overtuigd bent dat massacultuur een stinkende afgrond is waarin je alleen maar kan verdwijnen, dan creëer je zelf een probleem. (B. Heijne – De Morgen, 20/11/2010)
7. Naast de globalisering, blijkt ook de ‘lokalisering’ – het terugplooien op de lokale context/gemeenschap – een belangrijke actuele maatschappelijke tendens, die een invloed uitoefent op de ontwikkeling van identiteit als een ‘cultureel zelfbewustzijn’.
