Letersi e Avancuar "Kronike ne gur"

1. Ese: “Qyteti i ëndrave të mia”.
Ai është një qytet i çuditshëm, që duket si një yll i rënë nga qielli në mes të asgjësë. Nga lart
duket si ishulli i kurrkundtë i Pitet Panit, por sa më shumë afrohesh aq më shumë ndryshon
mendim për të. Ai nuk ëshë një qytet i zakonshëm, ai është një qytet në të cilin gjenden
qytetet më të njohura të botës. Aty gjenden: Big Beng-u i Londrës, Statuja e Lirisë, Kulla
Eiffel, Kolosseumi i Romës, ndërtesat gjigande të Dubait, pyjet e Arizonës, deti i Australisë,
klima e Zvicrës, rrugët me kalldrëm të Venecias. Banorët e këtij qyteti janë artistët me famë
botërore nga e gjithë bota, por jo vetëm, jetojnë edhe njerëz të thjeshtë si unë.
Gjuha që flitet ne qytetin tim është anglishtja e vjetër; ajo e Shekspirit. Atje ekziston
shume pak jeta virtual, jeta sociale është ajo dominuesja. Në qytet ndodhen shumë qendra
argëtimi, parqe e qendra tregtare. Qytetin e përshkron lumi i Nilit me një shumëllojshmëri
gjallesash në të. Në periferi të qytetit ndodhen kopshtet botanike dhe zoologjike me bimët
dhe kafshët më të rralla në botë.
Jeta në qytet është shumë e gjallë. Kudo sheh njerëz qe vrapojnë për në punë, fëmijë
për në shkollë. Dëgjohet shushurima e gjetheve të pyllit, rrahja e dallgëve të oqeanit në
shkëmbinj. Aty nga mbasditja dëgjohen fëmijët që luajnë në parqe, dëgjohen tingujt muzikorë
të ndonjë këngëtari që po bën prova për koncertin që do mbajë në mbrëmje, diku dëgjon
ulërimën e një vajze që sapo ka marrë një autograph nga idhulli i saj; diku sheh një tjetër
vajzë me lot në sy duke u kthyer nga ballkoni i Zhulietës, ku i ka dërguar asaj një leter për
dashurinë e saj të humbur. Në qytet gjenden resorante nga e gjithë bota, gjenden argjendaritë
me florinjtë arab, parfumerite dhe veshjet e markave nga Parisi, kompani të makinave
gjermane, etj. Jeta natën është e zhurmshme dhe e shndrritshme. E zhurshmshme sepse diku
dëgjon koncertin e One Direction nga një arenë e hapur, diku zërin e mbytur të Beyonce nga
një arenë e mbyllur. E shndritshme, sepse dritat verbuese nga minaret e xhamive madhështore
nga Meka, së bashku me kishën e madhe të Vatikanit e bëjnë qytetin të pagjumur.
Vandalizmi në jetën reale quhet krim, në qytetin tim ai është art dhe pikërisht ky art
është një lloj konkurence ku të gjithë artistët me nje manjetofon në krah e me bojëra spraji në
dorë, mundohen të tërheqin vëmendje me imazhet që ato krijojnë. Mirëpo, një qytet i lumtur
dhe me paqe nuk mund të ekzistojë. Në qytetin tim ka konflikt midis fansave të artistëve apo
të fansave me josimpatizantët. Në qytet ndodhin edhe vetëvrasje si pasojë e një keqkuptimi
apo lëndimi.
Qyteti im, një qytet pa emër i cili nuk jeton, por në të cilin jetoj larg në ëndërrat e mia
dhe ku gjithcka ndodh duke u ndikuar nga mendimet, ide të frymëzuara nga emocionet e ma,
shpeshherë të lëkundura.
Xhuliana Haxhiu