1. ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ ΕΙΣΑΓΟΝΤΑΙ ΕΚΦΕΡΟΝΤΑΙ
ΟΝΟΜΑΤΙΚΕΣ
Ή
ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΙΚΕΣ
(προδιορίζουν τον όρο
στον οποίο αναφέρονται)
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:
Λειτουργούν ως: υποκείμενο, αντικείμενο,
κατηγορούμενο, παράθεση, επεξήγηση,
επιθετικός
ή κατηγορηματικός προσδιορισμός,
ονοματικός ετερόπτωτος προσδιορισμός
α) Με τις αναφορικές αντωνυμίες
• ὅς-ἥ-ὅ = ο οποίος-α-ο
• ὅσπερ-ἤπερ-ὅπερ = ο οποίος ακριβώς
• ὅστις-ἥτις-ὅ τι = όποιος
• ὁπότερος-α-ον = όποιος από τους
δύο
• ὅσος -η-ον
• ὁπόσος-η-ον = όσος
• οἶος-α-ον = τέτοιος που
• ὁποῖος-α-ον = τέτοιας λογής που
• ἡλίκος -η- ον = όσο μεγάλος
• ὁπηλίκος -η-ον = όσο μεγάλος
β) Με αναφορικά επιρρήματα
• οὗ, ὅπου, ἔνθα, ὅθι =εκεί όπου
• οἷ, ὅποι, ἔνθα = προς τα κει όπου
• ὅθεν, ὁπόθεν, ἔνθεν = απ’ όπου
• ὅτε, ὁπότε, ἡνίκα, ὁπήνικα =την
ώρα που
• ὡς = όπως ὥσπερ = όπως ακριβώς
• ὅπου, ὁπόσον κ.ά.
ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΕΩΣ:
εκφέρονται με τις εγκλίσεις των
κυρίων
προτάσεων κρίσεως (οριστική,
δυνητική
οριστική, δυνητική ευκτική,
ευκτική
πλαγίου λόγου) - άρνηση οὐ
ΕΑΝ ΕΊΝΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ:
εκφέρονται με τις εγκλίσεις των
κυρίων προτάσεων επιθυμίας
(υποτακτική, ευχετική οριστική,
ευχετική ευκτική, προστακτική
άρνηση μὴ
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:
Από όλες τις δευτερεύουσες
προτάσεις
μόνο οι αναφορικές
προσδιοριστικές
δύνανται να εκφέρονται με τις
εγκλίσεις των προτάσεων
επιθυμίας
ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΕΣ
(προσδιορίζουν
επιρρηματικά την
πρόταση από την
οποία εξαρτώνται)
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΕΣ
Με αναφορικές αντωνυμίες
και επιρρήματα
Με τις εγκλίσεις των αιτιολογικών
προτάσεων
Άρνηση οὐ
ΤΕΛΙΚΕΣ
Με οριστική μέλλοντα - άρνηση μή
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΕ
Σ
1. Με τις εγκλίσεις των κυρίων
προτάσεων
κρίσεως - Άρνηση οὐ
2. οἷος - ὅσος ὥστε + απαρέμφατο
ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ
Με τις εγκλίσεις των υποθετικών
προτάσεων
ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΕΣ
Με το ὡς, ὥσπερ, ὁπως, ὅσον, ὁσῳ κ.ά Με τις εγκλίσεις των προτάσεων κρίσεως