3. No ambiente había tal silencio que se podía oir o diálogo que mantiñan.
4. A primeira dixo: - ¡EU SON A PAZ! Pero as persoas non conseguen manterme. Creo que me vou a apagar. E, disminuíndo o seu fogo rápidamente, apagouse por completo.
5. Dixo a segunda: - ¡EU SON A FE! Lamentablemente aos seres humanos lles parezo superflua. As persoas non queren saber de min. Non ten sentido permanecer acendida . Cando rematou de falar, unha brisa pasou suavemente sobre ela e apaguse.
6. Rápida e triste a terceira vela manifestouse: - ¡EU SON O AMOR! Non teño forzas para seguir acendida. As persoas déixanme a un lado e non comprenden a miña importancia. Esquécense ata de aqueles que están moi preto e os aman. E, sen esperar máis, apagouse.
7.
8. Entón, a cuarta vela falou: - Non teñas medo, mentres eu teña lume, poderemos acender as demáis velas. EU SON ¡A ESPERANZA!