1. "No CARIÑO está a chave" Suso Carracedo. Coruña, 6-novembro-07 IV Semana da Familia “A familia: espacio de acollida”. Afronta-lo sufrimento, ancianidade e dependencia en familia .

2. Saúde (O.M.S.) = Benestar BIO - PSICO - SOCIO - ESPIRITUAL Enfermidade = Crise que BIO- lóxico afecta a PSICO- lóxico SOCIO- lóxico ESPIRITUAL “ Os médicos e profesionais da saúde non deben actuar coma meros técnicos do corpo, tamén deben arriscarse a ingresar na vida emocional e espiritual dos seus pacientes... Se se atreven a cruzar estes límites, conseguirán o máximo de visión e intuición e poderían prestar un máximo de axuda”. Victor Frankl.

5. A Arte de Coidar ó ancián

6. Toda persoa, en especial o ancián, se atopa con distintas necesidades que debe cubrir e ás cales nós debemos dar acompañamento e resposta. Auto - - trascendencia N. de Estima Amor y pertenencia N. de Seguridad Necesidades Fisiológicas Necesidades de Maxlow

7. Necesidades Fisiolóxicas: Indispensables para a vida (alimentación, hidratación, curas, hixiene, o sono, mante-la temperatura basal,...). De Seguridade: sentirse protexida contra os perigos externos e internos, conocimento e información sobre o seu estado de saúde, estabilidade, orde, coordenadas espacio-temporais coñecidas,... De Amor e pertenza: poder dar e recibir amor, relacións afectivas calurosas, poder expresar sentimentos de hostilidade sen sentirse culpable, sentirse parte dunha familia e dun pobo,... De Estima e consideración: cando me sinto apreciado polos demáis, útil á sociedade, valorado positivamente e respetado, posuíndo certa autonomía e independencia,... Autotrascendencia: permitir perdoarse e perdoar, equilibrio interior e social (cos outros e Deus), elabora-las perdas e o loito anticipado, afrontar e dar sentido ó sufrimento, á enfermidade, á morte e á vida, poder seguir esperando,...

9. a Soidade (II) Estratexias para combati-la soidade.  Dar vida ós anos e non anos á vida (calidade de vida, disfrutar).  Apoiarse nas relacións amistosas.  Autenticidade na comunicación e Escoita activa.  Ofrecerlle-lo rol de Abó/ aboa.  Provocar neles o interés (pola vida) INTERESÁNDOSE por eles.  Dar lugar á actividades de voluntariado (sen cair na tentación da superación polo aturdimento con actividades).  Dar lugar a prácticas relixiosas (teñen máis tempo para cultiva-lo interior).  Conscientes de que o seu papel é mante-los valores do ser por riba do ter e do amor por riba do eficientismo. Querer e deixarse querer.  En resumo, un “ envellecimento activo” coa máxima autonomía posible.

12. “ Cando o ancián conta sempre o mesmo” A Escoita (II) O Narrar : recurso básico para afronta-la crise de identidade. Vívese máis da memoria que da esperanza. É un recurso terapéutico (saudable) porque con el comunícanos que está vivo, que ten unha historia, unha identidade. Autoafírmase e mantén alta a Autoestima . “ SON o que fun: digno de consideración, respeto e escoita”. Son ALGUÉN e non “algo”. Narrar acontecimentos e experiencias é unha OPORTUNIDADE para reconciliarse coa propia sombra, sanar o negativo. Non escoitalo é abandoalo á soedade afectiva, é matalo antes de morrer. Escoita-la historia repetida significa oír sempre unha nova MENSAXE de vida, e escoitalo expresa valoración, interés e, polo tanto, pode converterse en fonte de ESPERANZA .

13. Porque a Esperanza existe alí onde un ser se preocupa por tí

14. “ Perde-la Memoria, perde-lo maior tesouro” A Escoita da persoa con deterioro cognitivo Se ir perdendo a memoria é ir perdendo o senso da vida, a esperanza, a capacidade de narrar e o sentirse ligado á sociedade, entón: ¿Cómo se pode vivir sen memoria? ¿Quén é un se non recorda?  Aínda sen memoria, un posúe unha dignidade única que os demáis deben recoñecer e respetar.  Pódese “perde-la cabeza”, pero nunca a ‘memoria do corazón’.  Debemos estimula-lo corazón coa linguaxe do amor. Aprender unha nova forma de falar sen palabras, moito máis fonda; a dos sentimentos a través da linguaxe non-verbal.

15.  A memoria a miúdo fai sufrir, doe. ¿Quere isto dicir que perde-la memoria significa non sufrir?  Os familiares e profesionais temos un Reto : Manter viva a memoria afectiva do ancián, a memoria do corazón.  A loita é dura; ten un coste afectivo moi forte para o coidador. Pero éste manifesta a grandeza do ser humano: a capacidade de dar con sacrificio e esforzo, sabendo que pouco pode recibir a cambio.  Éste convírtese en signo de Esperanza , nun mundo necesitado de mostras de Amor gratuito e desinteresado.

16. Compañeiros na “ derradeira viaxe” da vida: A Morte. + Término “TABÚ”. Ocultamento total desta realidade. + En xeral a persoa non ten medo á morte, senón só está preocupada por o cómo morrerá (¿dor?, ¿enfermidade prolongada?¿acompañada ou abandoada?,...). + Ten necesidade de expresa-los seus medos e comparti-las súas esperanzas. Morte biolóxica e morte biográfica. + Purifica-la linguaxe. + Reflexión persoal acerca de cómo vivo eu a miña morte. + Atención ó tratamento da morte cos nenos, con membros da familia (dó anticipado, dó ausente, retardado ou crónico).

17. Recursos Red de Soporte: Familia Voluntariado Servicios Sociais Médico Amigos Parroquia Outros... Enfermeira, HADO

23. Esto será positivo para os/as dous: Coidador : non caerás no esgotamento. Persoa enferma , refrescarase tanto física coma emotivamente

25. Coma co bo instrumento só lle saca excelente música o que sabe tocalo. Graciñas