1. Na Drini ćuprija je roman Ive Andrića za koji je dobio Nobelovu nagradu za
književnost 1961. godine. Roman pripoveda o građenju mosta preko reke Drine u
bosanskom gradu Višegradu. Građenje mosta naručio je Mehmed paša Sokolović,
čuveni zvaničnik Osmanlijskog carstva koji je bio rođeni Srbin iz Rudog. Još kao mali
dečak, Bajica, odveden je sa ostalom decom kao danak u krvi u Carigrad.
Radnja romana traje otprilike četiri veka i skup je više priča povezanih sa mostom na
Drini, koji je tačka okosnica i glavni simbol naracije. Sam most predstavlja na neki
način suprotnost ljudskoj sudbini koja je prolazna u odnosu na kamenu građevinu,
koja je večna. Oko njega se razvijaju priče o istorijskim ličnostima i bezimenim
likovima koji su plod piščeve mašte. Roman Na Drini ćuprija, ponekad nazivan i
Višegradska hronika u užim krugovima ljubitelja Andrićevog dela, karakterišu
vremenski i hronološki opisi života tadašnje višegradske kasabe, po mnogim
kritičarima pandan Travničkoj hronici i Omerpaši Latasu, često nazvanom sarajevska
hronika. Sva tri romana pripovjedaju o turskim vremenima u Bosni i na neki način bi
se mogla povezati u trilogiju.
U romanu „Na Drini ćuprija“ Ivo Andrić je hronološki opisao svakodnevni život
višegradske kasabe, koja se nalazi na obali reke Drine, gde su živeli zajedno i Turci i
hrišćani. Glavni lik ovog romana jeste most koji kod Višegrada spaja dve obale Drine,
odnosno Bosnu sa Srbijom, Zapad sa Istokom.
U ovom romanu Andrić je obuhvatio tri epohe:
• Vreme turskog feudalnog doba;
• Vreme ratnih događaja na Balkanu (aneksija Bosne i Hercegovine);
• Godina 1914, bura novih vremena.
