1. 1885-1920

2.  Վահան Տերյանը ծնվել է 1885թ.
Ջավախքի Գանձա գյուղում :
Նախնական կրթությունը
ստացել է իր ծննդավայրի
ծխական դպրոցում, ապա
Ախլքալաքի քաղաքային
դպրոցում: Սովորել է Թիֆլիսի
պետական գիմնազիայում:
1899թ. ընդունվել է Մոսկվայի
Լազարյան ճեմարանում:
1906թ. ավարտելուց հետո
ուսումը շարունակել է
Մոսկվայի համալսարանի
պատմաբանասիրական
ֆակուլտետում : 1917թ. սովորել
է Պետերբուրգի համալսարանի
արևելագիտության
ֆակուլտետում: Նա մահացել է
1920թ. Օրենբուրգ քաղաքում:

4.  1908թ. լույս տեսավ
Տերյանի << Մթնշաղի
անուրջներ >>
բանաստեղծություններ
ի ժողովածուն : Նա
ունի 400-ից ավելի
բանաստեղծություններ
, երեք տասնյակի
հասնող
հրապարակախոսակա
ն հոդվածներ ,
թարգմանական
գործեր:

5. …

6. Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր,
Գիշերի պես խորհրդավոր.
Քո մեղավոր, խորհրդավոր աչքերը մութ,
Որպես թովիչ իրիկնամուտֈ
Քո աչքերի անծայր ծովում մեղքն է
դողում,
Որպես գարնան մթնշաղումֈ
Քո աչքերում կա մի քնքուշ բախտի
վերհուշ,
Արբեցումի ոսկե մշուշֈ
Մոլորվածին անխոս կանչող փարոսի
շող,
Քո աչքերը հոգի տանջողֈ
Ես սիրում եմ գգվող-անգութ աչքերըդ
մութ,
Որպես գարնան իրիկնամուտֈ

7. Սիրում եմ աչքերիդ տխրությունը
խորին,
Անաղմուկ խոսքերիդ դաշնակները
հիվանդ,
Կուսական ամոթխած փայփայանքըդ,որ
իմ
Սև օրերն է օրրում խնդությամբ
հնազանդֈ
Խոսքերըդ կարկաչող, որպես նուրբ մի
զգեստ,
Ստվերում են սրտիդ գաղտնիքները
սիրուն,—
Քո հոգին չի սիրում մերկություն
անհամեստ,—
Դու այնպես ես սիրում, կարծես թե չես
սիրումֈ
Հեռավոր երկրի պես հմայող է հոգիդ,
Անուշ են խոսքերըդ, ժպիտներդ
աղջկա,—
Մանկական անպաճույճ երգի պես
միամիտ,
Դյութական, որպես այն, որ չըկա, որ
չըկա

8.  ՀԱՅՐԵՆԻՔՈՒՄ ԻՄ
ԱՐՆԱՆԵՐԿ
ԳԻՇԵՐՆ ԻՋԱՎ
ԱՆԼՈՒՅՍ ՈՒ ԼՈՒՌ
ԱՅՆՏԵՂ ՈՒՐ ԿԱՐ
ԱՅՔԱՆ ՍԻՐԵՐԳ և
ՎԱՐԴԻ ԲՈՒՅՐ և ՍՐՏԻ
ՀՈՒՐ ԱՄԵՆ
ՄԻ ՄԻՏՔ ՀԻՄԱ ՄԻ
ՎԵՐՔ ԱՄԵՆ
ՀԱՅԱՑՔ ՀԱՏՈՒ ՄԻ
ՍՈՒՐ ԱՐՆՈՏ
ԴԻԵՐՆ ՀԱՄՐ ՈՒ
ՄԵՐԿ ՆԱՅՈՒՄ
ԵՐԿԻՆՔ ԱՆԶՈՐ ՈՒ
ԶՈՒՐ
ՄԻ ՕՐ ԻՆՉ ՎԱՌ Ծ
ԱՂԿԵՑ ՄՈԳՎԱԾ

9.  ԱՄԵՆ
ՎԱՅՐԿՅԱՆ
ՍԻՐՈՎ ՏՐՏՈՒՄ
ԱՍՈՒՄ ԵՄ ԵՍ
ՄՆԱՍ ԲԱՐՈՎ
ԲՈՐԲ ԱՐևԻՆ
ԻՄ ԲՈՑ
ՍՐՏՈՒՄ
ԱՍՈՒՄ ԵՄ ԵՍ
ՄՆԱՍ ԲԱՐՈՎ…

13.  ԿԱՐԾԵՍ ԹԵ
ԴԱՐՁԵԼ ԵՄ ԵՍ
ՏՈՒՆ
ԲՈԼՈՐՆ
ԱՌԱՋՎԱՆՆ ԵՆ
ԿՐԿԻՆ
ՆՈՐԻՑ ԴՈՒ ՀԻՆ
ՏԵՂԸ ՆՍՏՈՒՄ
ՇԱՐԺՈՒՄ ԵՍ
ԻԼԻԿԸ ՄԵՐ
ՀԻՆ……………

14. Աշուն է, անձրև… Ստվերներն անձև
Դողում են դանդաղ… Պաղ, միապաղաղ
Անձրև՜ ու անձրև՜…
Սիրտըս տանջում է ինչ-որ անուրախ
Անհանգստություն…
Սպասի՛ր, լսի՛ր. ես չեմ կամենում
Անցած լույսերից, անցած հույզերից
Տառապել կրկին.
Նայի՛ր, ա՜խ, նայի՜ր՝ ցավում է նորից
Իմ հիվանդ հոգին…
Անձրև է, աշուն… Ինչու՞ ես հիշում,
Հեռացա՛ծ ընկեր, մոռացա՛ծ ընկեր,
Ինչու՞ ես հիշում.
Դու այնտեղ էիր՝ այն աղմկահար
Կյանքի մշուշում…
Դու կյա՛նք ես տեսել, դու կյա՛նք ես
հիիշում-
Ոսկե տեսիլնե՜ր, անուրջների լու՜յս…
Իմ հոգու համար չըկա արշալույս.
Անձրև՜ է, աշու՜ն…