2. POŻAR– niekontrolowany proces
spalania w miejscu do tego
nieprzeznaczonym. Warunkiem
zapoczątkowania i przebiegu procesu
jakim jest pożar (podobnie jak w
procesie spalania) jest istnienie
czworokąta spalania:
-materiał palny
- utleniacz
- ciepło
-skomplikowane reakcje łańcuchowe
(wolne rodniki)

4. Każdemu pożarowi towarzyszy zawsze:
-dym , zawierający toksyczne produkty
spalania ( tlenek węgla , cyjanowodór ,
chlorowodór ),
- wysoka temperatura ,
-zmniejszone stężenie tlenu.

8. W CZASIE POKOJU :
- wadliwa instalacja elektryczna, przebicie
izolacji elektrycznej, zwarcie
- podpalenia
-nieumyślne zaprószenia ognia przez człowieka
-wypadki komunikacyjne
-wypalanie traw
-susze
-niedopałki papierosów
-pozostawione bez nadzoru źródła ciepła
-wadliwość instalacji gazowej
-wyładowania atmosferyczne
-samozapalenia – dotyczy substancji, które zostały
silnie skoncentrowane w jednym miejscu, jak na
przykład: wilgotne siano, wata, torf, węgiel,
farby. W ich wnętrzu, ze względu na brak
cyrkulacji powietrza, wytwarza się temperatura
powyżej 200 °C (zazwyczaj powyżej 250 °C!), co
prowadzi do tlenia, a dalej powstania płomieni.
Niektóre rośliny (Pirofity) i całe formacje
roślinne są przystosowane do okresowych pożarów, a
ich budowa i wydzielane przez nie substancje (np.
olejki eteryczne) sprzyjają samozapłonowi.

9. W CZASIE WOJNY :
- użycie
bojowych środków zapalających
(np. granatów, napalmu,
termitu),
- promieniowanie cieplne po
wybuchu na przykład bomby
atomowej.

11. -bardzo du ż y – wyst ę puje, je ś li w jego wyniku zostały
spalone lub zniszczone obiekty lub ich cz ęś ci, ruchomo ś ci,
składowiska materiałów, maszyny, urz ą dzenia, surowce,
paliwa itp. o powierzchni ponad 1001 m2 lub obj ę to ś ci ponad
5001 m3; lasy, uprawy, trawy, torfowiska i nieu ż ytki, o
powierzchni ponad 101 ha lub, je ż eli podano ponad 37
pr ą dów ga ś niczych.
-du ż y – wyst ę puje, je ś li w jego wyniku zostały spalone lub
zniszczone obiekty lub ich cz ęś ci, ruchomo ś ci, składowiska
materiałów, maszyny, urz ą dzenia, surowce, paliwa itp., o
powierzchni od 301 do 1000 m2 lub obj ę to ś ci od 1501 do
5000 m3; lasy, uprawy, trawy, torfowiska i nieu ż ytki, o
powierzchni powy ż ej 10 ha i nie wi ę kszej ni ż 100 ha lub
je ż eli podano 13-36 pr ą dów ga ś niczych.
- ś redni – wyst ę puje, je ś li w jego wyniku zostały spalone lub
zniszczone obiekty lub ich cz ęś ci, ruchomo ś ci, składowiska
materiałów, maszyny, urz ą dzenia, surowce, paliwa itp., o
powierzchni od 71 do 300 m2 lub obj ę to ś ci od 351 do 1500
m3; lasy, uprawy, trawy, torfowiska i nieu ż ytki, o
powierzchni powy ż ej 1 ha i nie wi ę kszej ni ż 10 ha lub je ż eli
podano 5 -12 pr ą dów ga ś niczych.
-mały – wyst ę puje, je ś li w jego wyniku zostały spalone lub
zniszczone: obiekty lub ich cz ęś ci, ruchomo ś ci, składowiska
materiałów, maszyny, urz ą dzenia, surowce, paliwa itp. o
powierzchni do 70 m2 lub obj ę to ś ci do 350 m3; lasy,
uprawy, trawy, torfowiska i nieu ż ytki , o powierzchni nie

12. -blokowy – po ż ar obejmuj ą cy kilka kondygnacji
jednego obiektu lub po ż ar zespołu obiektów
-otwarty – po ż ar rozwijaj ą cy si ę i
rozprzestrzeniaj ą cy si ę na odkrytej przestrzeni
z oznakami ż arzenia lub ś wiecenia.
-podpowierzchniowy (torfowo-murszowy) – po ż ar
gł ę bszych warstw gruntowych, najcz ęś ciej na
terenach ł ą k i lasów.
-przestrzenny – po ż ar obejmuj ą cy wiele
obiektów, po ż ar lasów, upraw itp.
-ukryty – po ż ar, który rozwija si ę i
rozprzestrzenia w pustych przestrzeniach
stropów, stropodachów, ś cian, podłóg itp., bez
oznak ś wiecenia i ż arzenia.
-wewn ę trzny – po ż ar rozwijaj ą cy si ę i
rozprzestrzeniaj ą cy wewn ą trz obiektu.
-wewn ę trzny ukryty – po ż ar w pustych
przestrzeniach stropów, ś cian, wewn ą trz
urz ą dze ń i aparatów technologicznych.
-wewn ę trzny otwarty – po ż ar w przestrzeni
zamkni ę tej z widzialnym ogniskiem.
-wierzchołkowy – po ż ar całkowity drzewostanu
lasu.
-w zarodku – po ż ar, który nie rozprzestrzenił
si ę poza miejsce powstania.
-zewn ę trzny – po ż ar rozwijaj ą cy si ę i
rozprzestrzeniaj ą cy na zewn ą trz obiektu lub
poza obszarem budynku.

14. Faza I
charakteryzuje się rozszerzaniem ognia od źródła
zapalenia, w tej fazie następuje gwałtowny wzrost
temperatury. Pożar jest w tej fazie kontrolowany przez
ilość paliwa.
Faza II
pożar osiąga pełny rozwój przez objęcie płomieniem całego
pomieszczenia, lub przez wniknięcie w głąb materiału
palnego. Podczas przejścia pożaru do tej fazy może
nastąpić rozgorzenie lub wsteczny ciąg płomienia.
Następuje gwałtowny wzrost temperatury do ok. 800-1200
°C w górnej strefie gazów pożarowych. Pożar jest
kontrolowany przez wentylację.
Faza III
następuje dopalanie się resztek materiału palnego, w fazie
tej temperatura stopniowo zaczyna spadać
Faza IV
jest to faza, w której następuje stygnięcie pogorzeliska, a

16. Podręczny sprzęt gaśniczy - jest
przeznaczony do gaszenia pożarów w
zarodku, w pierwszej fazie jego
powstania. Jego główną cechą jest
mały ciężar oraz prostota w użyciu,
co powoduje możność użycia przez
osoby dorosłe bez specjalistycznego
przeszkolenia (sposób użycia jest
przedstawiony na etykietach
sprzętu).

17. Gaśnica pianowa
Jest przeznaczona do gaszenia pożarów grupy A i B. Jest
wykonana z metalowego pojemnika o kształcie
cylindrycznym, na którym znajduje się pyszczek do
wytrysku środka gaśniczego, zbijak do uruchomienia
gaśnicy, uchwyty i instrukcja jej obsługi. Wnętrze
gaśnicy wypełniają środki alkaliczne w roztworze
wodnym środka pianotwórczego oraz kwas w
podwieszonym pojemniku. Po uruchomieniu gaśnicy,
czyli po uderzeniu zbijakiem o twardy przedmiot,
następuje zmieszanie obu cieczy, wydzielanie dużej
ilości węgla, tworzenie się piany i podwyższenie
ciśnienia, które wy-rzuca pianę na zewnątrz.

18. Gaśnica śniegowa
Przeznaczona do gaszenia pożarów grupy
B, C i D. Do wyrzucania środka gaśniczego
służy dysza wylotowa połączona z
korpusem elastycznego węża. W głównej
części ma zawór i dźwignię do
uruchomienia gaśnicy, a z boku uchwyt.
Wnętrze gaśnicy jest wypełnione ciekłym
dwutlenkiem węgla, który po otwarciu
zaworu wydostaje się na zewnątrz,
gwałtownie się rozpręża i przechodzi w
stan gazowy.

19. Gaśnica proszkowa
Zawiera proszek gaśniczy
pod stałym ciśnieniem np.
azot lub gaz. Znajduje się
on w dodatkowym
zbiorniku.

20. Hydronetka
Przenośny pojemnik
wyposażony w zbiornik,
pompkę tłoczną i wężyk z
prądowniczką. Zawiera ok 15 l
wody .

21. Gaśnica halonowa
Wypełniona cieczą o bardzo niskiej
temperaturze parownia. W trakcie
gaszenia wydzielają się gazy, które są
szkodliwe dla zdrowia. Obecnie
wycofuje się z użycia gaśnice halonowe.

22. Koc gaśniczy
Wykonany z tkaniny niepalnej o
powierzchni ok. 2 m2. Kocem okrywamy
źródło ognia, a obrzeża dokładnie
dociskamy do podłoża, dzięki czemu
ograniczamy dostęp tlenu do palącego
się materiału

23. Agregat gaśniczy
Sprzęt gaśniczy mający zapas środków w
ilości większej niż 20 kg (od 25 kg do 750
kg). Są wyposażone w kółka. Dzielimy na
agregaty: pianowe, halonowe, proszkowe i
śniegowe.

24. NALEŻY PAMIĘTAĆ O OKRESOWYCH
PRZEGLĄDACH. ZABEZPIECZY TO NAS PRZED
TRAGICZNYMI NIESPODZIANKAMI I
ZAGWARANTUJE, ŻE SPRZĘT GAŚNICZY
ZADZIAŁA ZAWSZE, KIEDY ZAJDZIE POTRZEBA
JEGO UŻYCIA. NIE BĘDZIESZ BEZRADNY JAK
OGIEŃ BĘDZIE SIĘ ROZPRZESTRZENIAŁ.
BEZ WZGLĘDU NA TO, JAK SKUTECZNE MAMY
ŚRODKI GAŚNICZE, NALEŻY PAMIĘTAĆ,
ŻE LEPIEJ, TANIEJ, ŁATWIEJ I BEZPIECZNIEJ JEST
CHRONIĆ NIŻ GASIĆ.