Peter Mak en Karin van Toor zijn wereldfietsers. Zij fietsten door Europa, Afrika en Azië. Maar liefst 6,5 jaar waren zij onderweg. Totdat de kredietcrisis aanbrak. Nu zijn ze terug in Nederland. Hoe bevalt dat? Wat missen ze? Wat missen ze niet? Wat kunnen ze andere wereldfietsers aanraden op hun wereldreis?

1. TEKST MAUREEN BOL BEELD PETER MAK EN KARIN VAN TOOR
Uitgereisd
Peter en Karin zijn weer gewone Nederlanders
Zesenhatf iaar fietsten ze door Europa, Af rika
en Azië. Vanwege de crisis braken ze eind 2008
hun wereldreis af. Peter Mak en Karin van Toor
kijken terug en vertellen hoe ze nu door het
leven gaan. "lnmiddels wonen we op de mooiste
ptek van Nederland."
'Tijdens de vliegreis naar Nederland
heb ik aan één stuk door gehuitd'
Het was wel afkicken voor het Íietsende echtpaar Peter
Mak en Karin van Toor, maar ze hebben inmiddel.s het
gewone Leven weer opgepakt. De otifanten op de weg, de
zoektocht naar Zerzura Ihet Et Dorado van Egypte),
maar ook de ontberingen zijn levendige herinneringen.
Tastbaar in de veLe gesprekken met betangsteLtenden
en andere reizigers die op het punt staan te vertrekken.
Hoe zorgde de crisis ervoor dat juLLie de wereLdreis moes-
ten afbreken?
Peter: "We hadden ons jarentang gespaarde gel.d bel.egd
op de aandeLenmarkten, a[s pensioenpot voor wanneer
we ons ooit weer zouden settelen. Eind 2008 was die
spaarpot, zonder dat wij dit wisten, binnen enkete weken
met zeventig procent gereduceerd. Er waren weliswaar
nog votdoende financiën om door te reizen, maar het
idee om na vete jaren vol.tedig berooid terug te komen,
drukte de pret iets te vee[."
Hoe is het jutie sinds de financiéle catastrofe vergaan?
Peter: "Bij terugkomst in Nedertand eind 2008, heb ik
bijna tetterlijk de knop omgezet. Ik heb direct werk
gevonden en ben hard aan de slag gegaan om geld te
verdienen, met maar één doet: votdoende getd verdie-
nen om na enkete jaren de reis weer te kunnen voortzet-
ten. Karin heeÍt een haLf jaar getreurd, voor ze zich op
de buitenweretd kon storten. Daarna vond ze een prach-
tige, Leidinggevende baan bij een kteine gemeente.
TerwijLde ontdekking over onze financiën in Korea voor
mij een grotere schok was dan voor Karin. 0nze reis
stopte voor mij met de kredietcrisis."
Karin: "Het duurde nog twee maanden, voordat we naar
huis konden. Peter zat toen voortdurend in de rouw.
Maar ik witde nog genieten van de tijd die we hadden."
Peter: "Zonder ge[d verder reizen was voor mij geen
optie. Karin maakte zich daar minder zorgen over.
Tijdens de vliegreis naar Nederland heb ik aan één stuk
door gehuitd."
Terug in Nederland zwierven Peter en Karin geruime
tijd door Nedertand.0p zoek naar een vaste woonptek
s[iepen ze bij vrienden en famiLie. "We vonden een ptek
om te wonen, en hoe!", vertett Peter. "We kochten van
onze [aatste pensioencentjes een bosperceeI in
Groesbeek en bouwden daar ons eigen huis. lnmiddel.s
wonen we op de mooiste ptek van Nederland, tussen de
oorverdovende stitte van ruisende bomen, ftuitende
vogets en speLende eekhoorns." )
tijdschrift voor fietsreizigers I l

2. Peter en Karin hebben nog niet genoeg ge[d
gespaard om weer op reis te gaan en tot hun
ó5e te bLijven fietsen. Peter zat een jaar zon-
der werk. Dankzij het inkomen van Karin
konden ze rondkomen, maar sparen werd
daarmee wat tastiger. lnmiddets heeft Peter
weer een baan.
"Daar komt bij", verteLt Peter, "onze pLan-
nen om de reis ooit weer voort te zetten, l.ig-
gen at enige tijd in de koetkast. Vrieskist
eigentijk. We zijn er na de reis achtergeko-
men, dat jarenLang dageLijks reizen niet
*ryffi;tu
atteen heel erg mooi is, maar ook zwaar'
Vooral het dagetijks moeten zorgen voor
drinkwater, goed eten en een staappLaats
hakt er wet in. MentaaI sta je daardoor
voortdurend onder druk, ondanks dat we
ook genieten van zo'n prachtige reis. Toen
we in Nederl.and weer gewend waren om
zorgetoos op te staan, water uit de kraan te
drinken en etke dag een bed en eten ter
beschikking te hebben, beseÍten we hoe-
zeer we daar tijdens de reis vrijweI dagetijks
mee bezig waren geweest. En dus ook hoe
dat onbewust een stempeI op de dag drukte
en vaak ook een zorg was."
Zijn er nog meer redenen om niet opnieuw aan
een lange fietstocht te beginnen?
Karin: "De druk die wij iedere dag voelden
om water, eten of een overnachtinqsptek te
vinden, doet niets af aan de reis. Het enige
moment dat we Nedertand, het gemak en
het comÍort van winkeLs en zorg in de buurt
misten, was toen we ziek waren."
Peter: "Karin is in Syrië geopereerd aan
n tijdens hun wereldreis onder andere door Tibet
haar ga[btaas. Die is in hei ziekenhuis van
Homs verwijderd. Een maand later werd ik
middenin de woestijn van Jordanië gil'Lend
wakker van de pijn in mijn buik. Een dag
Later werd mijn bl.indedarm in het zieken-
huis van Aqaba verwijderd."
Na hun ziekbed in 2003 kwamen Peter en
Karin een haLÍ jaar terug naar NederLand'
0p hun website cycLethewortd.nI p[aatsten
ze een Lijstje met ontberingen die ze onder-
weg doorstonden. Behatve de operaties aan
Karins gatbl.aas en Peters bLindedarm noe-
men ze een sneeuwstorm in Tibet, een val-
partij van Karin in Namibië en de rugpro-
blemen van Peter, waaryoor hij in het West-
Chinese Kashgar naar het ziekenhuis moest'
"Maar ik garandeer je dat het I'ijstje met
mooie dingen Langer is", relativeert Peter'
Zouden iuLLie clesondanks ooit nog op de fiets
stappen voor een [ange reis?
Peter: "Zeker, maar dan voor drie maanden,
oÍ zo."
, r*rii l-
!
t,
t
I
€::ï*Èll,1&ii?Ë=
Peter 6n Karín fetsten
1 2 tijdschrift voor fietsreizigers

3. Karin: "We hebben nog een aantal landen en continenten op ons
Lijstje staan: Zuid- en Midden-Amerika, Japan, lndonesië, Austratië,
N ieuw-Zeeland."
Peter: "En de Fitipijnen en Paaseitand. We wonen zo mooi, dat de
behoefte aan het maken van [ange reizen een stuk minder is gewor-
den. We[ gaan we weekendjes weg en eLk jaar lekker op vakantie.
Met de auto we[teverstaan. Racefiets en ATB mee voor mij en een
stapel boeken voor Karin. We tijken weer gewone Nederlanders...
hoewe[ er sorns toch iets knaagt als we een mooie natuurserie over
Afrika zien."
Over Afrika gesproken, juLLie doorkruisten daar op fiets meerdere wiLd-
parken. Ervoeren jullie dat aLs een risico?
Peter: -De eerste keer dat we door een wil.dpark fietsten, was op
een gewone doorgaande weg, waar ook de Afrikanen zel.f rijden,
lopen en fietsen. We zijn ons daarna gaan verdiepen in de werkeLijke
risico's, het gedrag van witde dieren en mensen, en de gevotgen van
dat gedrag. We leerden, dat de kans aangevatten te worden zeer
kLein is, op voorwaarde dat je je aan een aantal regels houdt.
Respect voor de dieren, afstand houden, ze niet benaderen of in het
nauw brengen, geen onverwachte, witde bewegingen maken, et
cetera.
'lDaar komt bij: een hongerige [eeuw gaat niet naar een asfattweg
op zoek naar een overmoedige Hotlandse fietser, maar naar een
groep impata's of een kudde zebra's. Een oliÍant vatt jou niet zomaar
aan, tenzij je daar door je gedrag zelf om vraagt. We hebben tienta[-
[en oIifanten gezien terwijI we fietsten, hiel.den attijd votdoende
afstand of stopten, en we hoefden nooit bang te zijn. 0nze fietsen
waren voor witde dieren afschrikwekkender dan die vrachtwagens
die in Afrika over de weg denderen.
"Wat niet wegneemt dat het tegetijk toch spannend is, omdat je
weet dat zo de kans groot witd te zien a[[een maar groeit. Het enige
waar we bang voor hadden kunnen zijn, is bijvoorbeetd een zieke,
verzwakte leeuw, die te zwak is om een antitope te vangen maar nog
weI een stukje snetter kan rennen dan wij kunnen Íietsen. Dit risico
hebben we genomen en overteefd."
Zijn jullie niet bang dat jullie verhaal anderen aanzet tot het nemen van
ondoordachte besLissingen:'als Karin en Peter het kunnen, dan kunnen
wij het ook'?
"ledereen is anders. Mensen die bang zijn om door een witdpark te
fietsen, moeten dat gewoon niei doen. Wij konden er enorm van
genieten, dankzij ons vertrouwen in het Leven, dankzij de kennis van
het wil.d en omdat we niet snel bang zijn. Ais je anders in etkaar
steekt, wat hetemaaI geen schande is, kun je beter andere keuzes
maken, zodat je, weliswaar op een andere maniel wel geniet van je
reis."
Hoe staat dit risico in verhouding tot andere 'algemenere' risico's die
f ietsers onde rweg lop e n ?
Peter: "Het grootste risico dat je ats fietser Loopt is hoe dan ook het
overige verkeer. De meest beschaafde verkeersdeetnemers zijn
Duitsers, de minst beschaafde lndiërs. Daar zit de rest ergens tus-
senin."
Karin en Peter hadden aLl.ebei spiegeLtjes op de fiets om achterop-
komend verkeer te kunnen zien aankomen. "Dat heeft ons enkete
maten het leven gered", zegt Peter. "0ok fietsten we bijna nooit
'Een hongerige [eeuw gaat niet op zoek
naar een overmoedige Hottandse fietser'
naast etkaar, om zoveel mogetijk ruimte te houden tussen anderen
en onsze[f. Uitzondering hierop waren grotere steden, met meer-
dere rijbanen, dan gedroegen we ons ats een auto en namen naast
etkaar een baan in besLag, zodat we niet raketings gepasseerd kon-
den worden."
Buiten die voorzorgsmaatregeten waren Karin en Peter vooraI
oplettend en hielden ze rekening met at[e mogeLijke scenario's.
Peter: "Ats fietser moet je alert zijn op vreemd gedrag van automo-
biListen en vooral minibusjes en autobussen. Er is attijd de kans, dat
je niet of te laat gezien wordt." Bovendien, zo menen de twee
wereldfietsers, bungeI je a[s fietser onderaan in de hiërarchie en
ben je gewoonweg kwetsbaar. Peter: "Dat zijn atlemaaI geen rede-
nen om bang te zijn en toch maar niet een fietsreis te maken, maar
het is weI iets om goed rekening mee te houden."
Getdt dat ookvoor de zoektocht in het donker door de buitenwíjken van
Johannesburg? Waren de waarschuwingen wat betreft onveiLigheid die
julLie van tevoren kregen terecht?
Karin: "Mede omdat we a[ uren zochten, de weg kwijt waren, ver-
moeid raakten en geïrriteerd op elkaar begonnen te reageren, was
het een vervetende situatie. Achteraf is er niets gebeurd en zijn we
zetfs vriendelijk gehol.pen door de ptaatsetijke bevolking, maar dat
is van tevoren natuurtijk niet in te schatten."
Peter: "ln bijna zeven jaa-r reizen door 38 Landen hebben we vrijweI
alteen vriendel.ijke, gastvrije en behutpzame mensen ontmoet. De
vervelende mensen met verkeerde bedoetingen zijn op de vingers
van één hand te tetten. We moeten niet vergeten dat de grootste
verhaten vaak negatieve verhaten zijn. Goed nieuws is geen nieuws.
De meeste kranten, journaats en documentaires danken hun
bestaan hieraan. Sensatie, daar gaat het om, het Liefst zo drama-
tisch mogel.ijk . Helaas." Z
Meer informatie over de boeken die Peter over zijn fietsreizen met
Karin schreef, is te vinden op: www.peter-mak.nl
Peter en Karin in Tibet
tijdschrift voor fi etsreizigers 1
l