2. Het is tragies om je vader of je man te verliezen. Maar net voor
kerst? Zo begint dit verhaal…
3. Ik is lize>>>>>
Ik rek me uit, en denk bij mezelf, “het is al bijna kerst, we
zullen het vast niet meer vieren, nu pap dood is.” ik voel weer
tranen in mijn ogen komen.
4. “Kerst moet toch altijd leuk zijn..” denk ik, ik zie dan allemaal
leuke gezellig dingen voor me, en natuurlijk de kerstman!
5. Als ik beneden kom zie ik mijn moeder huilen “ik kan haar
beter met rust laten, ze moet zich er nog overheen zetten”
6. Nu ik toch elke dag kook is het een gewoonte geworden,
waarschijnlijk zou pap dit nooit gewild hebben.
7. Dan zie ik dat mam op de keuken gaat zitten. “sorry dat ik zo
doe, sinds je vader dood is.” hoor ik haar zeggen, ik zeg niks
terug. “je vind het heel erg dat je vader dood is, ik zal vanaf nu
me best doen je niet meer te verwaarlozen.
8. “natuurlijk vind ik het erg dat mijn vader dood is! Maar het
ergste is we doen helemaal niks met kerst!” zegt ik kalm. “best,
dan maken we toch een leuk kerst diner vanavond?” hoor ik
mam zeggen. “goed, maar dan eten we nu niet” zeg ik.
9. “pap, we zullen kerst zonder jou moeten vieren, maar toch ben
je er bij, in mijn hart” zeg ik.
10. En zo werd het toch nog een beetje kerstachtig<3
