Laura e Mario reproducen neste poema o magnetismo que en todos nós exerce a lúa e a poesía de Luís Amado Carballo, unha das voces máis prometedoras da lírica galega.

1. LÚA A lúa é velliña de brancos cabelos de enrugas de ouro e de olliños cegos .

2. Érguese do leito das foulas do mar palpando os espazos para camiñar.

3. Anda polo mundo sen ver a onde vai pois as estreliñas lévana na man.

4. Envolta en néboas hase de abrigar pois como vai vella tense de coidar.

5. Cando na outra noite brúa o temporal a lúa entre as tebras tápase a tremar.

6. E así que o mal tempo amainado vai asoma a faciana ¡espalla o luar!

7. Luís Amado Carballo O Galo (1928) http://www.blogoteca.com/oclubdasideas