Boletín decembro 2013 Parroquia San Francisco de Asís dos Tilos

1. XA VEMOS A CATEDRAL
A todos: “ Paz e Ben”.
Na anterior comunicación quedabamos ás portas de Sarria. Este día, despois
de rezar na belísima igrexa románica, de tomar un café e prepararnos para
unha etapa dura polo percorrido e pola climatoloxía, puxémonos a camiñar.
Todos sabemos que hai cousas no camiño que non se poden programar e
que, cando un se pon a peregrinar, debe aceptar as dificultades de todo tipo
que poidan aparecer. Foi esta unha etapa dura, pero chegamos a Palas de
Rei. A semana seguinte, día 16, volvemos a Palas de Rei, fomos a igrexa,
rezamos, cuñamos as credenciais, tomamos un café e, a camiñar. Unha mañá
fría e moi soleada, anticipo dunha fermosa etapa en tempo de outono.
Chegamos a Melide e, como tiñamos previsto, xuntámonos a comer nunha
pulpería. Tamén é bo compartir en torno a unha mesa todas as experiencias
de quince quilómetros e máis cousas. Ó chegar ós Tilos, quedamos citados
para o día 23, esta sexta etapa, alargámola oito quilómetros máis coa fin de
deixar menos recorrido para a última. Xuntámonos na Igrexa de Melide para
rezar, pero estaba ocupada e fomos a unha capela ó lado da igrexa. Despois
dos trámites de rigor, cun tempo precioso, fomos percorrendo as terras de
Melide e Arzúa, disfrutando dunha natureza que te invitaba a ser máis seguidores de S. Francisco. O sábado 30, cunha etapa de dezaoito quilómetros, de
Ferreiros a Lavacolla, quedamos ás portas de Santiago de Compostela.
O día 14 de Decembro celebraremos o final do camiño na Catedral de
Santiago. Na misa de 12, presidida polo Deán da Catedral, D. Segundo Pérez,
a parroquia representada polos peregrinos, o coro parroquial e cantos queirades
celebrar, xunto co Apóstolo e con Francisco de Asís, darémoslle grazas ó Señor
por tantas e tantas cousas
das que El é o facedor.
Quedades convidados,
incluso se o desexades,
a camiñar con nós estes
dez últimos quilómetros; de calquera xeito
esperámosvos na Catedral.
Remato co mesmo
saúdo do comezo: “Paz
e Ben”.
BOLETIN PARROQUIAL
Nº 169 - Decembro 2013
PARROQUIA SAN FRANCISCO DE ASÍS DOS TILOS
MOTIVACIÓNS ANTE O NADAL
Na cultura cristiá é ben sabido que en Nadal celebramos o nacemento de Xesús,
que vén precedido polo Advento, preparación a este gran acontecemento.
Nos últimos anos a cultura e os costumes cristiáns están a ser incluídas no
mundo do consumismo. Xa non se fala de Nadal como tal senón das vacacións de inverno. Xa non se espera o Nadal, festa dun gran arraigo familiar,
senón como días de lecer liberados de todo contexto relixioso. Nos folletos
das grandes áreas comerciais aproveitase a festa de Nadal invitando a un
consumismo, malo de por si e levando a gastos extras que superan as posibilidades de moitas familias.
Ós nenos/as se lles ofrece a posibilidade de escribirlle a papá Noel, ao que
se representa de cor vermello e subindo, cal ladrón, polas ventás da casa.
Como este costume non chega para ilusionar e vender ofértase días despois
a chegada dos Reis Magos.
¿Onde queda o Nadal? ¿Que queda do Nadal? A presenza de Xesús de
Nazaret vaise relegando, pouco a pouco, a un puro interese comercial.
Para unha vivencia máis profunda de Nadal, convídovos a vivir os días de
Advento como preparación ambiental e persoal do nacemento de Xesús.
Convídovos a que sexan días profundos de
amor na familia e fóra dela. Nestes tempos
en que tantas persoas e familias o están a
pasar mal, fagámolos partícipes do gran
amor de Deus: Xesús, faise un de nós, para
que nos convertamos en amor para os
demais, especialmente cos máis desfavorecidos.

2. PEREGRINOS...
O noso Arcebispo, D. Julián, convócanos e un Sínodo Diocesano baixo o
lema: Renovados en Comuñón desde
Cristo e dinos “non quixera que ningún
diocesano se sentise alleo a este acontecemento”.
¿Por que celebrar agora o noso sínodo
diocesano?
... A SANTIAGO
• Porque debemos deixarnos evanxelizar
por Cristo para sermos evanxelizadores. O Plan Pastoral diocesano para o curso
• Porque necesitamos saír das nosas iner- 2013-2014 céntrase no testemuño
cias, escoitar, discernir e xuntos interro- “Polos seus froitos coñecerédelos”
que vén sendo un reto para unha evangarnos.
xelización permanente a través da
• Porque seguimos a chamada de Cristo
actuación de cada cristián, pero tamén
a sermos sal e luz na nosa sociedade.
do anuncio persoal para que os que nos
• Porque queremos escoitar a tantas per- rodean poidan experimentar a forza do
soas que silenciosamnete abandonan a Evanxeo.
vivencia da súa fe na Igrexa.
Non podemos gardar para nós as pala• Porque hai máis de cen anos que non bras de vida eterna que recibimos no
revisamos sinodalmente a nosa dinámi- encontro con Xesucristo.
ca pastoral.
É necesario redescubrir cada vez máis
a urxencia e a beleza de anunciar a
Palabra para que chegue o Reino de
Deus... Todos nos decatamos da necesidade de que a luz de Cristo ilumine
todos os ámbitos da humanidade: a
familia, a escola, a cultura, o traballo,
o tempo libre e os outros sectores da
vida social.
A misión de anunciar a Palabra de
Deus é un cometido de todos os discípulos de Xesucristo, como consecuencia do seu bautismo. Ningún crente en
Cristo pode sentirse alleo a esta responsabilidade.
Polo testemuño facemos crible a
Palabra e non parecerá unha utopía.
PARROQUIA VIVA
META DO CAMIÑO
1.- Primeiro domingo de Advento.
8.- Festa da Inmaculada Concepción.
9.- Reunión de grupo de liturxia, ás
20,30.
11.- Reunión de Catequistas, ás 20,30
14.- Misa. Remate da peregrinación
na Catedral, ás 12.
15.- Celebración comunitaria da Penitencia, ás 11. Despois da misa de 12 o
grupo coral Aleceia ofrecerá un concerto de villancicos.
18.- Reunión do grupo de Cáritas, ás
20,30.
25.- Nadal. Só haberá misa ás 12.
29.- Festa da Sagrada Familia.
Seique nunca se acaba de peregrinar
ata chegar á casa do Pai. Por iso dicimos que imos sempre de camiño.
A experiencia do “Camiño” acaba
sendo unha experiencia de vida, cada
recuncho e cada costa simula os
momentos de dificultade e escuridade,
así como cada outeiro, cada regato ou
cada vista panorámica, simbolizan a
abundancia e a louzanía dos mananciais de auga fresca que salta ata a
vida eterna.
Pero tamén o encontro con un mesmo
na soedade interior ou na escaseza
suficiente dunha mochila case baleira,
vólvense riqueza liberadora na abundancia dos froitos do Espírito que
habita en nós.
Unha experiencia modesta e humilde
na fraxilidade dos nosos pés; o desexo
dun bo camiño para o irmán que connosco vai; a mansedume dunha natureza que humaniza a mesma vida; a
temperanza que modera o instinto de
ser superior; o gozo que xorde do noso
interior cando desde o monte divisamos a Catedral; a paz que se sente ao
entrar apoiado no caxato polo parteluz
do Pórtico da Gloria.
Esta é Compostela ao final do Camiño
e esta a paz que inspira o encontro do
espírito coa pedra modelada polo paso
do tempo e o camiño trillado dos peregrinos aos que acompañou o noso
Francisco de Asís en contacto coa
natureza do Camiño, que tan belamente rezou no Canto das Criaturas,
CÁRITAS
Se queres axudar ó teu próximo,
podes colaborar con Cáritas de diferentes xeitos:
Entregando alimentos non perecedoiros.
Ofrecendo produtos de hixiene
persoal ou para o fogar.
Facendo unha aportación económica, o día dedicado a Cáritas, na
colecta; tamén nas boetas que hai ao
lado das portas de entrada na igrexa.
Achegándote á reunión mensual,
os últimos mércores de mes ou
poñéndote en contacto con calquera
membro do grupo.
Hai moitas formas de axudar e de
comprometerse cos irmáns máis
desfavorecidos.
“Cada vez que axudedes a un deste
pequenos, axudádesme a min”, di o
Señor.