1. ESE
Privatësia
Deri sa gjendesh në mesin e një dhome të errët, ku para vetes ke një qiri i cili sakrifikon
veten që të mos lërë në errësirë ty, në atë dhomë ku “heshtja e tepërt të shurdhon” , ku
nga qetësia e tepërt mund ta dëgjosh edhe “klithmën” që e lëshon ai, e ndoshta edhe të
dialogosh me të, atëherë e kupton që është shumë më mirë të ndriçohesh nga një qiri ,
se sa të mbetesh në errësirë… E tillë është edhe jeta, është shumë më mire të jesh në
mesin e shokëve e familjarëve se sa të jesh vetëm, mirëpo edhe kur gjatë gjithë ditës
jemi të rrethuar prej njerëzve ,në fund të ditës secili prej nesh ka nevojë për pak
privatësi…
Por, çka është privatësia? ,si mbrohet ajo? ,për çfarë na duhet?... Janë pyetje që secili
prej nesh i di pergjigjjet, por është vështirë tu përmbahemi.
Për mua privatësia është vetëkontrolli i jetës sime, njohja e personalitetit tim vetëm nga
ana ime. Privatësia nënkupton që ti të jesh e tillë që gjithçka që ti shfaq në syprinën e
pasqyrëzave të mos jetë e zbërthyeshme, që karakteri yt i vërtetë të jetë për të tjerët një
zonë e mbuluar me mjegull !
Kurreshtja është diçqka e bukur , por vetëm për aq kohë sa nuk e kontrollon jetën tënde
, dhe pyetja nuk duhet të jetë se çfarë do dish për të tjerët, por çfarë të tjerët duan të
tregojnë për veten, mirëpo tek ne nga “ politika e poshtër natyrore” që po “sundon” këtu
ka ndikuar që kurreshtja e tyre për jetën e tjetrit, problemet personale, dhimbjet dhe
njohja e karakterit të dikujt tjetër t’i kapërcej edhe kufijt e njohjes së vetes. Në botë ka
aq shumë gjëra të rëndësishme nga ç’mund t’ua rrokë mendja, ka shumë gjëra që
mund t’i publikosh , t’u tregosh të tjerëve ,por ajo nuk duhet të jetë kurrësesi jeta jote,
problemet apo dhimbjet që po i kalon... Nëse ke gabuar prap mund të ecësh para në
jetë, pa e kthyer kokën pas dhe pa e vrarë mendjen se çfarë mund të ishte ?, gjithashtu
pa e ndarë dhimbjen me të tjerët. Deri sa i “publikon” problemet e tua e që publikimi
njihet si “vetëvrasje” e privatësisë, njerëzit nuk të urrejnë, por humbin rrespektin për ty,
dhe në fund mund të fillojnë edhe të japin versione të ndryshme për ty.
Aftësia jote për ta krijuar një “karakter të rrejshëm” që ti do ta njohin të tjerët, do ishte
mburoja më e mirë e atij të vërtetit…Nëse unë do isha aq e lexueshme e të tjerëve t’ua
dhuroja “kënaqësinë” të ma dinin çdo detaj të jetës sime, atëherë ndoshta të tjerëve do
u dukej jeta ime si një përrallë me zana, por unë në të vërtetë do isha zogu proverbial i
burgosur në kafaz, ndërsa të tjerët do më dukeshin si rojet e kafazit.
Cenimi i privatësisë është abuzim me dhunën e fjalës, jo fizikisht dhe nëse njëherë e
humb, do e kuptosh që ke humbur diçka vërtet të rëndësishme. Deri sa ti fle, pushon
dhe merresh me punë të kota , bota jashtë vazhdon vrapin e saj të çmendur , nëse ti sot
lejove cenimin e privatësisë tënde , nesër do jetë shumë vonë ta kthesh , kështu mbroje
2. atë që të takon ty, para se të jetë vonë.
Ne e dimë që plagtë dhe dhmbjet që na i shkakton jeta janë shkaqet kryesore të
humbjes së privatësisë ,pasi që “ne” kemi krijuar një “opsesion” në kokën tonë që
dhimbjet nuk mund t’i kalojmë duke i mbajtur në shpirtë, duhet t’i ndajmë me dikë, dhe
po që se njerëzit i ndajmë në njerëz të fortë dhe njerëz të dobët atëherë njerëzit e fortë
janë ata që dinë dhe munden t’i kalojnë dhimbjet e jetës vetëm , ndërsa njerëzit e dobët
ata që nuk munden t’i “shërojnë” këto “plagë” vetëm, që duhet patjetër t’ua tregojnë të
tjerëve, gjejnë strehim në botën e ndërlikuar të fantazive dhe të ëndrrave, e cila shpesh
nuk ka asgjë të përbashkët me realitetin…
Tani me siguri lind pyetja si mund ta ruajmë privatësinë tonë? Përgjigja më e mire mund
të jetë: Të gjitha gjërat është mire t’i kyçësh Brenda vetes dhe çelsin ta hedhësh diku
larg, dhe gjithmonë kujto që njeriu i cili i është përkushtuar së vërtetës e ka mjaft të
lehtë ta ruajë personalitetin e vetë.
Logjika është ajo që na dallon prej kafshëve të tjera , ndërsa aftësia e të menduarit dhe
vetëkontrollit të karakterit tënd na bënë më tepër njerëzorë.
Dhe tani krejt në fund, në dritën e qiriut po përpiqem ta bind veten që unë di ta mbrojë
privatësinë time dhe qiriun po e përdorë si spektator për ta dëgjuar monologun tim.
Punoi:
Redona Bajrami
Shkolla e mesme e larte Naim Frasheri - Shtime
