Finansowa edukacja dzieci - jak się za to zabrać?
•Télécharger en tant que PPTX, PDF•
0 j'aime•384 vues
Finansowa edukacja
Recommandé
Recommandé
Contenu connexe
Plus de Uniwersytet Dzieci
Plus de Uniwersytet Dzieci (20)
Finansowa edukacja dzieci - jak się za to zabrać?
- 1. Finansowa edukacja dzieci – jak się za to zabrać? dr inż. Sylwia Bednarek
- 2. 2 Kim jestem? http://inwestube.pl/ Trenerką firmy BiznesTUBE Inwestorem na rynkach alternatywnych Aktywnym przedsiębiorcą Autorką bloga poświęconego tematom finansowo-rozwojowym dr inż. Sylwia Bednarek trener, inwestor, przedsiębiorca
- 3. Finansowa edukacja dzieci – jak się za to zabrać? dr inż. Sylwia Bednarek
- 6. 6 Po co mi edukacja finansowa? http://inwestube.pl/
- 8. 8 Słowniczek pojęć http://inwestube.pl/ Przychody Koszty/Wydatki • spłata kredytu / pożyczki • ubezpieczenie • opłaty (czynsz, media, telefon, TV, Internet) • koszty transportu (samochód / bilety) • posiłki (w domu i na mieście) • rozrywka (kino, teatr, koncert, impreza, mecz) • sport (basen, siłownia, fitness) • różne zakupy (ubrania, kosmetyki, książki) • podróże, urlopy wypoczynkowe • wizyty u lekarza (dentysta, lekarstwa) • dzieci (opieka, ubrania, zajęcia dodatkowe, zabawki) • pensja / wypłata • z różnych inwestycji • kieszonkowe • prezenty • stypendium
- 9. 9 Dzieci często nierozważnie wydają pieniądze rodziców, ale za to są nadzwyczaj ostrożne w wydawaniu swoich. David Owen Bank taty – David Owen http://inwestube.pl/ Książki
- 10. 10 Madre bogate dziecko – Robert T. Kiyosaki http://inwestube.pl/ Istnieją tylko dwa rodzaje problemów finansowych. Jeden to niedobór pieniędzy, a drugi – ich nadmiar. Robert T. Kiyosaki Książki
- 11. 11 Portale i strony www Źródło: https://www.nbportal.pl/
- 12. 12 Motywacja http://inwestube.pl/ Dzieci nigdy nie były dobre w słuchaniu starszych, ale też nigdy nie popełniły pomyłki naśladując ich. James Baldwin
- 13. Kontakt ul. Mydlarska 4 30-703 Kraków Biura ul. Wiśniowa 36 m. 2 02-520 Warszawa ul. Iwana Pawłowa 1/1 53-604 Wrocław ul. Kościuszki 31a/8 10-503 Olsztyn sekretariat@ud.edu.pl www.uniwersytetdzieci.pl Sylwia Bednarek
- 14. Kontakt ul. Mydlarska 4 30-703 Kraków Biura ul. Wiśniowa 36 m. 2 02-520 Warszawa ul. Iwana Pawłowa 1/1 53-604 Wrocław ul. Kościuszki 31a/8 10-503 Olsztyn sekretariat@ud.edu.pl www.uniwersytetdzieci.pl Dziękuję za uwagę
Notes de l'éditeur
- Finansowa edukacja dzieci – jak się za to zabrać? Dzieci nigdy nie były dobre w słuchaniu starszych, ale też nigdy nie popełniły pomyłki naśladując ich. ~James Baldwin Młody człowiek potrzebuje wsparcia i inspiracji – i w początkowym okresie jego życia rola ta najczęściej należy do rodzica. Dawanie dziecku pieniędzy na własne wydatki to nic złego, bo spełnia przede wszystkim istotną funkcję wychowawczą. Pozwalając na naukę gospodarowania swoimi pieniędzmi dziś, rodzic pomaga dziecku w podejmowaniu ważnych decyzji finansowych w przyszłości. Wykorzystując proste narzędzie może zachęcić potomka do panowania nad swoim miesięcznym budżetem – wystarczy zrobić proste zestawienie przychodów i kosztów (wydatków). Kieszonkowe czy prezent urodzinowy w postaci pieniędzy zasila kolumnę przychodów, natomiast bilet do kina czy zakup słodyczy – znajdzie się po stronie wydatków. Prosty przepis na posiadanie pieniędzy to przestrzeganie tylko jednej złotej zasady: wydawaj mniej niż zarabiasz. Jak nauczyć tego dziecko? Właśnie o tym będziemy dyskutować podczas wykładu.
- Finansowa edukacja dzieci – jak się za to zabrać? Dzieci nigdy nie były dobre w słuchaniu starszych, ale też nigdy nie popełniły pomyłki naśladując ich. ~James Baldwin Młody człowiek potrzebuje wsparcia i inspiracji – i w początkowym okresie jego życia rola ta najczęściej należy do rodzica. Dawanie dziecku pieniędzy na własne wydatki to nic złego, bo spełnia przede wszystkim istotną funkcję wychowawczą. Pozwalając na naukę gospodarowania swoimi pieniędzmi dziś, rodzic pomaga dziecku w podejmowaniu ważnych decyzji finansowych w przyszłości. Wykorzystując proste narzędzie może zachęcić potomka do panowania nad swoim miesięcznym budżetem – wystarczy zrobić proste zestawienie przychodów i kosztów (wydatków). Kieszonkowe czy prezent urodzinowy w postaci pieniędzy zasila kolumnę przychodów, natomiast bilet do kina czy zakup słodyczy – znajdzie się po stronie wydatków. Prosty przepis na posiadanie pieniędzy to przestrzeganie tylko jednej złotej zasady: wydawaj mniej niż zarabiasz. Jak nauczyć tego dziecko? Właśnie o tym będziemy dyskutować podczas wykładu.
- Edukacja finansowa pozwala zamienić pieniądze, które zarabiamy w swoim zawodzie, na trwałe bogactwo i zabezpieczenie finansowe na całe życie. Wypłata nas nie wzbogaci. Dopiero to, co z nią robimy plasuje nas w gronie bogatych, biednych czy klasie średniej.
- Zrozum naturę dziecka i sposób jego rozumowania. Gdy chcemy nauczyć dziecko oszczędzać, musimy dać mu powód oszczędzania, który będzie miał dla niego sens już teraz, a nie dopiero w przyszłości. Dla dziecka rachunek oszczędnościowy to „czarna dziura połykająca banknoty, które dostało na urodziny”, a limit wydawania kieszonkowego to konfiskata mienia, nie zaś nauka o oszczędzaniu czy dobroczynności. Dla małych dzieci słowo „długoterminowy” można z powodzeniem przetłumaczyć na „nigdy” – spróbujcie sobie przypomnieć, jak Wam płynął czas, gdy byliście dziećmi, a jak pędzi teraz. Większość dzieci ma silnie rozwinięte poczucie własności – pieniądze, które od początku należą do nich i którymi mogą dysponować według własnego uznania, dość wolno zmieniają właściciela na sprzedawcę słodyczy czy tanich pamiątek. Zupełnie inaczej jest w przypadku tych pieniędzy, które dzieci mogą od nas po prostu „wyprosić”. Te się rozchodzą z prędkością światła. Pozwól dziecku samodzielnie zarządzać swoimi pieniędzmi. Autor przekonuje, jak istotne jest, aby dzieci nie musiały pytać o zgodę, zanim coś kupią za własne pieniądze. Nie powinny się też przed nami szczegółowo tłumaczyć, na co potrzebują pieniądze. Ważne tylko, żeby nie było to coś niedozwolonego, czyli zagrażającego zdrowiu, bezpieczeństwu lub niezgodnego z prawem. Podpowiada, żeby wprowadzić zasady regulujące określone zachowania, a nie sposób wydawania pieniędzy (np. że nie wolno objadać się słodyczami przed obiadem). Wielu rodziców traktuje pieniądze należące do dzieci jak swoje, i nadmiernie stara się kontrolować sposób ich wydawania. Czy Wy bylibyście zachwyceni, gdyby szef nadzorował sposób wydawania pieniędzy, które od niego otrzymaliście? Wyobrażacie sobie szefa mówiącego: Kowalski, dlaczego zarezerwowałeś pobyt w tak drogim pensjonacie? Nie możesz spędzić wakacji w parku i zaoszczędzić na coś konkretnego?. Kiedy dziecko samo odpowiada za swoje wydatki, wtedy zaczyna się zastanawiać, czy faktycznie chce coś kupić. Nie myśli już tylko o tym, jak przekonać rodziców, żeby dali na to pieniądze. Podobno dzieci autora do tej pory w żartach przytaczają jego słynne zdanie, które wielokrotnie słyszały w dzieciństwie: Ja ci tego nie kupię, ale masz na tyle własnych pieniędzy, że możesz to sobie kupić sam, jeśli tego naprawdę chcesz. Co równie ważne, dzieci znacznie bardziej dbają o rzeczy, które kupiły ze swoich pieniędzy. Nie obiecuj, ale daj nagrodę PRZED wykonaniem zadania To mnie zaskoczyło. Kto to słyszał, żeby płacić za coś, czego ktoś jeszcze nie wykonał? Przecież może zrobić to źle lub wziąć pieniądze i nie zrobić nic. W świecie dorosłych jest oczywiste, że nagradza się za osiągnięte rezultaty. Pamiętajmy jednak, że powinniśmy przyjąć punkt widzenia dziecka. Dla niego otrzymanie z góry nagrody, czy określonej kwoty pieniędzy, jest o dziwo bardziej motywujące do działania! Dlaczego? Bo dzieci mają wtedy pewność, że nasze słowa to nie są puste obietnice, że nie zmienimy zdania, nie zaczniemy negocjować nagrody, itp. Fajnie to pokazuje co dzieci myslą o nas dorosłych. Poza tym, jak wspomniane zostało już wcześniej, dzieci mają silnie rozwinięte poczucie własności. Jak już będą miały w garści swoją zapłatę, to zrobią wszystko, żeby nikt im jej nie odebrał. Przykład? Autor stosował tą „sztuczkę”, gdy musiał robić zakupy w supermarkecie z dziećmi. Proponował układ – w zamian za grzeczne zachowanie w sklepie, dziecko dostawało z góry drobną sumę, którą mogło wydać lub zostawić sobie na później. Gdy dzieci były małe, zamiast pieniędzy mogły sobie wybrać dowolną małą książeczkę z tego sklepu. Może niezbyt intuicyjne, ale nie szkodzi spróbować, prawda? Daj dosyć duże kieszonkowe. Dzieci, które dostają małe kieszonkowe, nie chcą oszczędzać ani się zastanawiać co kupić, bo trud odroczonej przyjemności jest zbyt wielki w stosunku do nagrody. Po prostu nie ma szansy, żeby w stosunkowo krótkim czasie uzbierała się z tego suma, którą można przeznaczyć na coś droższego. Podobnie jest z dorosłymi. Gdy zarabiamy najniższą krajową, raczej nie myślimy o założeniu konta oszczędnościowego, tylko o tym, żeby jakoś dotrwać do kolejnej wypłaty. Dobrze jest zapytać dzieci, ile według nich powinny otrzymywać kieszonkowego. Uwaga, może się zdarzyć, że dzieci Was zaskoczą i powiedzą mniej niż początkowo chcecie im dać (tak się stało w przypadku autora). Co istotne, dzieci muszą zostać poinformowane, że ustalona wspólnie kwota może wzrosnąć lub zmaleć, jeśli zmienią się warunki, np. gdy jedno z rodziców straci pracę. Jeśli po jakimś czasie dziecko uzna, że przydałaby się podwyżka kieszonkowego (w końcu jego też dotyka inflacja), to najlepiej, gdy poprosi o to na piśmie, bo na papierze raczej nie da się jęczeć. Nie nakazuj, żeby dziecko odkładało pieniądze na oszczędności i cele dobroczynne. Czy to znaczy, że mamy wychować dziecko na bezdusznego i egoistycznego konsumenta? Oczywiście nie. Chodzi o coś innego. Zdaniem autora gdy każemy dzieciom coś odkładać, będą to odbierały jako grabież ich własności. Jeśli nie potrafisz sobie wyobrazić, co dziecko czuje i dlaczego źle interpretuje Twoje dobre intencje, pomyśl o tym, jak Ty się czujesz, gdy porównujesz na „pasku” wartość brutto i netto Twojego wynagrodzenia. Czy jesteś uśmiechnięty, gdy państwo daje ci tak wartościowe lekcje jak odkładanie na emeryturę w ZUSie? Jeśli chcesz, by dziecko zaczęło oszczędzać większe kwoty, musisz mu zaoferować korzystne oprocentowanie. Natomiast dobroczynność i nakaz to pojęcia, które wzajemnie się wykluczają. W tym przypadku sprawdzą się słowa A.Schweitzer’a „Przykład nie jest główną metodą wpływania na innych. Jest jedyną”. Nie uzależniaj kieszonkowego od wyników w szkole czy wykonania zwykłych obowiązków domowych. Obowiązki domowe czy szkolne są naturalną częścią życia i dzieci nie powinny oczekiwać zapłaty za ich wykonanie. Jako dorośli również nie otrzymujemy od nikogo zapłaty za to, że posprzątamy pokój czy odwieziemy własne dziecko do szkoły. Zamiast normalnego rodzinnego układu powstaje wtedy zależność pracodawca-pracownik. Autor zgadza się jedynie, aby płacić za zrobienie w domu czegoś, co nie jest na liście dziecięcych obowiązków, np. skoszenie trawnika czy opieka nad młodszym rodzeństwem. Zamiast przekonywania za pomocą pieniędzy, że należy wykonać jakąś pracę domową, wystarczy pomyśleć o potrzebach i korzyściach dzieci, gdy dany obowiązek zostanie wykonany. Dzieci lubią czuć się wyróżnione, dlatego umiejętne „sprzedanie” potrzeby wykonania jakiegoś zadania na pewno nam się opłaci. Wakacyjny przykład – jeśli potraktujemy gruntowne sprzątanie auta przed urlopem jako naturalny rytuał przed zbliżającym się wypoczynkiem, to dzieciom same nasuną się pozytywne skojarzenia i z radością nam w tym zadaniu pomogą. Ustal koszty, które dziecko ponosi samo. Podstawowa zasada – kto decyduje, ten płaci. Jeśli chcecie kontrolować jakąś grupę zakupów dziecka, to powinniście za nie płacić. Warto dosyć szczegółowo wchodzić w te kategorie. Autor podaje przykład ubrań i tego, jakie ustalenia miał ze swoimi nastoletnimi dziećmi. Postanowili, że będą pokrywać koszty podstawowych ubrań potrzebnych do szkoły i na oficjalne okazje, natomiast całą resztę sponsoruje sobie dziecko. Inne ważne kategorie, za które rodzice powinni płacić, to prezenty urodzinowe dla kolegów (żeby dzieci nie oszczędzały na prezencie) czy rodzinne przyjemności/wyjścia (do określonej granicy – np. wspólne lody na wakacjach są kosztem rodziców, ale zbędne pamiątki już nie).
- Który z nich woleliby Państwo mieć?
- Kończę cytatem afroamerykańskiego powieściopisarza i eseisty, Jamesa Baldwina: Dzieci nigdy nie były dobre w słuchaniu starszych, ale też nigdy nie popełniły pomyłki naśladując ich. Dlatego, proszę Państwa, tak ważne jest pokazanie dzieciom JAK mądrze gospodarować pieniędzmi.