2. Florence en Yana hadden beiden hun voorlaatste examens gehaald en
met een schitterend resultaat. Het einde was nabij…
Florence, Yana & Katinka
3. Om het laatste examen te halen, waren Florence en Yana hard aan het
blokken: onderzoeken, papers afmaken, naar colleges gaan.
4. En dat draaide tot goede resultaten en dus dat ze allebei afgestudeerd
waren!
5.
6. Na uren rijden naar Long Beach waren Florence, Yana en Katinka
uiteindelijk aangekomen. Het gaf Yana een goed gevoel om weer in haar
ouderlijk huis te wonen na vier jaar.
Diana, Yana, Florence, Grietje, Katinka & Otis
7. Katinka werd meteen afgehaald door de schoolbus. Florence en Yana
waren geen minuut binnen en Yana werd al meteen omarmd door haar
zus Grietje.
“Ik ben blij dat je terug bent!” zei Grietje.
8. “Het was echt niet meer te doen op het unief.” zuchtte Yana en liet
Grietje los, “en zeker niet met Katinka erbij.”
“Waar is ze trouwens?” vroeg Grietje.
“Ze is direct onderweg naar school.” zei Yana.
9. Florence had direct een baan in zijn droomcarrière gevonden. Voor Yana
was dat een tegenvaller, ze was geen vacature voor carrière dansen vrij.
10. Yana was ook blij als ze de hond Otis weerzag. “Dag flinke jongen. Zeg, je
bent nogal gegroeid!”
Otis was ook blij dat hij Yana terug zag.
11. Grietje was steeds hopeloos zonder haar grote voorbeeld: Fiona.
“Mama Fiona.” begon ze te bidden, “waarom moet je nu gaan? Het leven
begint nu maar pas met Yana terug in huis.” Hoopvol keek ze naar de
schilderij van Fiona.
12. Grietje werd ongerust als ze geen antwoord terug kreeg. Ze probeerde
te vechten tegen haar tranen maar tevergeefs. Ze had haar moeder
Fiona nog nodig, zeker op dit moment.
13. Grietje stopte meteen met rouwen en kroop direct achter de computer.
Op de chatbox – waar Grietje dikwijls op zat – sprong iemand online.
Liam Brogan was zijn naam.
“Oh, hij is online!” dacht Grietje bij zichzelf, “ik zal eens met hem in
gesprek gaan.”
14. Liam Brogan had dezelfde leeftijd als Grietje en woonde ook in Long
Beach. Als ze zoveel dingen gemeen met elkaar hadden, waarom zouden
ze gewoon niet afspreken? Grietje vond dat een heel leuk idee maar of
Liam dat zou vinden? Met trillende vingers en een bonkend hart typte
ze de vraag, klikte op ‘Enter’ wachtte op het antwoord.
15.
16. “Vrijdagavond in de stad.” stelde Grietje voor. Liam stuurde een bericht
terug en Grietje kon eruit concluderen dat hij dat precies niet oké vond.
“Hoe? Dat is nog drie dagen?” stond daar in het gesprek te lezen.
“Ik weet het maar dan mag ik weg. Ik heb nu nog school.” typte Grietje
terug.
17. “Ah ja, ik begrijp het.” stuurde Liam een bericht terug, “maar als jij dat
wil. Vrijdagavond in de stad. Ken je de nachtclub: Gezellige Griezelige
Nachtclub?”
Grietje kreeg al rillingen over haar rug. Naar die nachtclub was ze al
eerder geweest en het was best saai, behalve met die hunk die ze daar
tegenkwam. Maar toch…
“Oké, akkoord!” stuurde Grietje een bericht terug, “maar ik ben
door, doei!”
18. Samen namen ze afscheid van elkaar. Grietje sloot de chatbox af en
rende naar de auto van Florence om naar het werk te
vertrekken, binnen een uur werd ze daar verwacht.
19. Deze avond was geen gewone avond, eerder een zeer speciale avond.
Zenuwachtig stond Florence onder de trouwboog met zijn beste
kostuum aan. Hij had ook enkele rode kaarsen aangestoken.
20. Diana hielp Yana mee om zich op te tutten in de slaapkamer van
Florence en Yana. Yana verscheen voor de spiegel en zag zichzelf in haar
beste trouwjurk.
“Goh…” Haar handen trilden van de zenuwen, “ik ben zo zenuwachtig.”
21. Diana nam Yana in haar armen.
“Je hoeft niet zenuwachtig te zijn.” vertelde Diana, “je gaat zo trouwen
met jouw ware liefde, met wie je een dochter hebt. Er is geen enkele
reden om zenuwachtig te zijn.”
22. “Je hebt alvast gelijk, Diana.” Stilletjes aan liet ze haar stiefmoeder
los, “ik ga zo trouwen met Florence omdat ik van hem hou. Er is geen
enkele reden om zenuwachtig te zijn.”
Diana knikte zeker en stak haar duimen op. “Veel succes!”
23. Straks werd Florence zijn eeuwige geduld beloond. In de verte zag hij
zijn bruid afkomen, met een lange witte trouwjurk aan. Hij werd nog
meer zenuwachtiger dan ooit, nooit gedacht dat zo’n prachtige vrouw
met hem wou trouwen.
24. Even later kwam Grietje terug thuis van haar werk en parkeerde de auto
op de juiste plaats. Haar hart brak als ze haar zus zag, samen met haar
toekomstige echtgenoot. Vandaag zouden ze trouwen, zag Grietje.
25. Grietje besefte dat ze geen kans kon maken bij Florence, dat kwelde
haar enorm. Aan de andere kant dacht ze aan Liam, misschien was hij
een beter vriendje voor haar. En in ieder geval was ze ook blij voor
Yana, ze trouwde tenslotte.
26. De ringen werden aan de vingers geschoven, het ja-woord was al
gewisseld. De enige wat Florence en Yana deden, was elkaar diep in de
ogen kijken.
27. Daarna pakte Florence zijn vrouw goed vast, maakte een beweging zoals
in de films en zoende haar hartstochtelijk. De eerste kus sinds de
trouw, wat voelde dat goed!
28. Terwijl Florence een bezoekje bracht aan het toilet, maakte Yana zich
snel klaar voor de huwelijksnacht. Ze lette vooral op haar lingerie die ze
aanhad.
“Ik hoop dat hij me zo mooi vindt.” dacht ze.
29. Toen Yana voetstappen in de overloop hoorde, ging ze snel op het bed
liggen. De deur van de slaapkamer kraakte toen het openging en
Florence stond in de deuropening. Zijn ogen werden groot als hij Yana in
haar beste lingerie zag.
30. Daar hoefde Florence geen twee keer bij na te denken, sprong meteen
op het bed en pakte zijn vrouw goed vast. De rest volgde…
31. De volgende ochtend werden Florence en Yana samen wakker, voor het
eerst als getrouwd koppel en dat deed hun deugd.
32. Florence trok enkel zijn boxershort aan en ging op weg naar de
badkamer. Juist in de overloop kwam hij Grietje met haar pyjama aan
tegen. Grietje schrok meteen als ze Florence halfnaakt zag.
“Oh, shit!” vloekte ze zachtjes, “sorry, ik zag je niet aankomen.” Grietje
schaamde zich dood.
33. “Ik jou ook niet.” gaf Florence toe, “maar het is niet zo erg. Trouwens, die
pyjama die je aanhebt…”
Grietje keek meteen naar haar pyjama. Vond hij het een beetje
kinderachtig? “Ja?”
“Het staat je schattig.”
34. Grietje voelde een warm gevoel opkomen. Ze zelf sprak dit tegen. Hallo,
ze kon toch niet verliefd zijn op haar schoonbroer? Die nu haar familie
was?
“Oh, bedankt… Nou, moet je naar de badkamer?”
“Euh, ja. Maar als je ook naar de badkamer moet, je mag natuurlijk eerst.
Ladies first, hè.”
Grietje schudde haar hoofd. “Nee, ik was eigenlijk op weg naar de
keuken.”
35. “Oh, oké dan.” knikte Florence.
“En nu maken dat we weg zijn. Anders ziet Yana ons en wordt ze weer
jaloers, net als op het trouwfeest van Yoran en Jaqueline.” Voor Florence
iets terug kon zeggen, liep Grietje meteen naar beneden richting de
keuken. Oh, hij wist het weer, Yana keek al zo bestraffend naar Grietje en
hem. Hij moest hier eerlijk in zijn, Grietje deed niet zo gewoon tegen
hem…
36. Yana waagde nog een poging om naar werk in haar droomcarrière te
zoeken en haar dag kon niet meer stuk. Ze zag een vacature voor een
videodanseres en juist ja, in de carrière dansen. Hier moest ze geen
twee keer bij nadenken en ze nam de baan aan.
37. Even later waren Katinka en Grietje naar school vertrokken, Diana en
Yana naar hun werk en dus zat Florence alleen met de hond Otis
opgescheept. Niet dat hij dat erg vond, met de hond des huizes kwam hij
goed overeen. Otis vond zijn nieuwe huisgenoot ook aardig.
38. Even later ging de telefoon. Florence nam het op en hoorde Yoran aan de
lijn, die eigenlijk voor Yana belde. Yana was jammer op haar werk maar
daarom wou Yoran niet met zijn schoonbroer praten.
“Ja jongen, ik ben alleen thuis. Enfin ja, met de hond.” vertelde
Florence, “Otis heet hij, echt wel een aardig speels hondje! Hij is nogal
oud…”
39. “Ja, ik weet het. Otis kwam in huis wonen toen ik heel jong
was, ongeveer tien jaar was ik toen.” vertelde Yoran aan de lijn, “leuk dat
je de hond aardig vindt. Dat is toch wederzijds?”
Florence knikte. “Ja zeker. Ik mocht hem al direct aaien en over zijn buik
wrijven, hij heeft me zelfs niet gebeten.”
“Mooi zo. Hoe voelt het om in onze familie te zitten?” vroeg Yoran.
40. “In het algemeen? Heel super! Yana is een schat van een vrouw, Diana is
een sympathieke moeder en…” Ineens zag Florence de hond uit de deur
gaan. Eerst was hij verbaasd maar toen hij buiten een limousine
zag, begreep hij het al, “en boem, Otis moet ook gaan werken. Nu ben ik
helemaal alleen!”
Yoran aan de lijn begon te lachen. “Oh, forever alone, Florence!
41. En trouwens, het is niet zo erg? Dan kunnen wij een beetje bijbabbelen.”
“Ja, grappig hoor.” zuchtte Florence geërgerd, “en nee, ik vind dat totaal
niet erg.”
42. Nadat Grietje terug van school kwam, liet ze haar huiswerk liggen en
kroop meteen achter de computer. Ze kon haast niet meer wachten om
Liam terug te spreken.
43. Grietje keek naar haar knappe schoonbroer, die op televisie één of ander
sportprogramma aan het kijken was en luid aan het scanderen was.
“Sorry dat ik jou het vraag maar mag jouw webcam aan?” stuurde Liam
een nieuw bericht op MSN. Grietje merkte het wat later op.
44. Grietje schrok wel van zijn bericht, welke vraag hij stelde. Zou ze het
doen? Op dit moment dan nog wel? “Ik wil wel maar ik zit in de
gemeenschappelijke kamer en mijn schoonbroer kijkt naar tv.” typte ze
een bericht terug.
“Oh, het is niks. Ik doe mijn webcam ook aan.” typte Liam terug.
45. Net voor Grietje een bericht terug kon sturen, stuurde Liam een
webcamverzoek. Grietje kon kiezen uit: ‘accepteren’ of ‘weigeren’.
Zonder meer klikte ze op ‘accepteren’ en de webcams van de twee
personen gingen meteen aan. Grietje zag de jongen meteen, wat een
lekker stuk! Ze werd meteen verliefd.
“Wauw!” typte Liam een bericht, “wat ben je zo hot!”
“Oh, jij ook hoor.” typte ze terug.
46. Florence deed zijn hoofd een beetje schuin naar de richting naar Grietje
toe en gebruikte vooral zijn ogen, zo voorkwam hij dat Grietje hem zou
betrappen. Hij kende de jonge tieners, altijd zo woedend worden als een
oudere mee keek. Hij zag dat Grietje chatte met een of andere knappe
jongen op de webcam en dat ze haar webcam ook aanhad. Serieus, wat
zou in Grietje haar hoofdje afspelen?
47. Tegen de avond was heel het gezin weer thuis en werd het tijd voor
Katinka om op te groeien, de tijd ging al weer heel snel… Voor iedereen
het wist, stond een knappe jongedame voor hun neus.
48. Als tiener mocht Katinka ook een wens, verleidelijkheden en een
afknapper kiezen. En dat koos ze!
Wens: Populariteitswens
Levenswens: Sterrenkok worden
Verleidelijkheden: Blond & charismatisch
Afknapper: Bril
49. Grietje was blij dat ze een leeftijdsgenoot in huis had, al had Katinka
niet dezelfde smaak als Grietje. Daarnet daagden de meisjes elkaar aan
om een spel op de console te spelen.
50. Veel mensen zouden denken dat Diana niet meer bij de jonge meisjes
paste maar dan vergisten ze zich. Diana supporterde heel luid mee en
construeerde de meisjes.
51. Maar het werd al gauw bedtijd voor iedereen, ook voor de jarige job
Katinka. Voor haar voelde het al meteen goed om een tiener te zijn, ze
mocht al meer dingen maar de tijdstip om te gaan slapen bleef…
52. Laat in de nacht schoot Yana wakker. Als ze uit haar bed kroop en nog
eens goed in haar ogen wreef, zag ze meteen wat er aan de hand was, ze
was opnieuw zwanger.
53. Nadat de zon opkwam, iedereen in huis wakker was en het vreudig
nieuws vernam, reageerden ze behoorlijk enthousiast. Vooral
Florence, die voor de tweede keer vader zou worden. Liefdevol wreef hij
over het dik buikje van Yana.
54. “Ik word nog eens vader.” zuchtte Florence opgelucht. Yana knikte
zelfzeker, “wie heeft dat ooit gedacht?”
Yana glimlachte. “De eicel die jouw zaadcel is tegengekomen en die zich
bevrucht heeft.”
Florence lachte en gaf haar een zoen.
55. Grietje was zeker blij voor haar zus. Het kon maar niet op: bijna het heel
gezin was weer bij elkaar zoals vroeger, de familie was nog uitgebreider
geworden, het hing nog meer liefde in de lucht. Alles. Voor Grietje bleef
het nog steeds schreeuwen van de frustraties als ze samen met Florence
aan één tafel moest zitten of wat dan ik. Haar gevoelens voor hem
bleven, al kende ze Liam.
56. “En Grietje, heb je al een vriendje?” vroeg Yana. Grietje haar ogen
werden groot, het was alsof Yana met die vraag uit het niets kwam.
“Of een vriendinnetje?” kwam Florence tussenbeide en keek even later
naar Yana, die met haar gefronste wenkbrauwen naar hem keek, “zo’n
dingen bestaan, Yana.”
57. Grietje schrapte met haar keel en kreeg het niet makkelijk. Hoe moest ze
dit uitleggen?
“Ik kan niet echt ontkennen dat ik verliefd ben.” vertelde ze, “maar als
het zo ver is, vertel ik nog meer.”
58. “Sukkelaars.” kwam Katinka tussenbeide. Iedereen begon te lachen en te
grijnzen, “ik word nooit in mijn leven nog verliefd!” meende ze even
later. Niet iedereen geloofde haar, ooit zou haar tijd komen…
59. Tegen acht uur moesten de kinderen vertrekken naar school. Grietje en
Katinka spraken af om beiden in de plaats met de schoolbus met de auto
naar school te rijden.
60. Het heel huishouden was vertrokken naar school of werk en Yana bleef
er alleen over, wel samen met de hond Otis – die intussen op pensioen
was. Yana wou genieten van het prachtig, zwoel weertje en trok meteen
haar bikini aan.
61. Tegen de middag kwamen de meisjes Grietje en Katinka terug van
school. Zoals elke dag en in de lagere school kregen ze huiswerk mee, tot
hun grote frustratie.
62. Tegen de avond kwam Florence als laatste thuis, niet zonder lege
handen maar met een promotie.
63. Zoals iedere maaltijd kwam heel het gezin samen om te eten en te
babbelen over het werk, school, het ander knap geslacht en nog zo’n
boeiende gespreksonderwerpen.
64. Grietje had haar bord helemaal leeg en ineens kwam ze zo’n paar kilo’s
bij. Ze schrok zich dood.
“Damn!” vloekte ze luid, “die kilo’s moeten eraf! Ik zie echt eruit als een
mossel.”
65. Natuurlijk wist jan en alleman dat Grietje niet zo’n bepaald sportief type
was en dat bewees ze nog maar eens. Om de haverklap struikelde ze
over haar eigen voeten op de loopband.
66. Natuurlijk wist jan en alleman dat Grietje niet zo’n bepaald sportief type
was en dat bewees ze nog maar eens. Om de haverklap struikelde ze
over haar eigen voeten op de loopband.
67. Met moeite probeerde Grietje op te staan, natuurlijk niet zonder
geërgerd te mompelen.
“Ach, ik stop hier mee! Wat een stom ding!” besloot ze.
68. Maar ineens bleek ze weer helemaal fit te worden. Wauw, wat zo’n paar
minuutjes lopen allemaal kon doen…
69. Het was bijna tien uur ‘s avonds en Grietje was nog niet helemaal moe.
Wat moest je volgens haar doen om je laat in de avond bezig te houden?
Juist ja, met jouw kapsel experimenteren!
70. De volgende ochtend zou iedereen Grietje haar nieuwe look te zien
krijgen. Katinka was meteen als eerste en had daar niets op tegen, meer
nog: als Grietje zich zo wou kleden, dat was Katinka haar probleem niet.
“Het is echt neig, Grietje!” zei Katinka, “alhoewel ik zo nooit me wil
kleden.”
“Ja, je moet hiervoor karakter hebben, hè.”
71. “Dat is zeker!” gaf Katinka toe. Even later als de zon scheen en Katinka
haar kledij aan had, wou Grietje haar iets laten tonen. Toen Grietje naar
haar kledingkast liep en één van de la’s opentrok, schudde Katinka snel
haar hoofd.
“Heb ik je aan eens gezegd dat die stijl niets voor mij is?”
72. “Ja, dat had ik al ondertussen begrepen, ja!” Uit de opengetrokken la hiel
Grietje een aansteker en een sigarettendoosje uit. Vervolgens stak ze
een sigaret op en inhaleerde. Katinka hoestte van de stank en keek de
andere kant op, “dat moet je echt eens proberen!”
73. “What the fuck.” Katinka trok haar wenkbrauwen op van verbazing, “ik
wist niet eens dat jij rookte.”
“Niemand eigenlijk.” bekende Grietje, “ik gebruik
kauwgom, haarshampoo en haarcrème. Mama Diana komt ook nooit in
mijn kamer en de schoonmaakster zegt geen woord dus wat is het
probleem?”
“Wat het probleem is?
74. De schoonmaakster kan misschien geen woord zeggen maar mijn
ouders, mijn vader vooral dan, komen dikwijls genoeg naar mijn kamer.
Ook al rook ik en camoufleer ik, ze komen toch erachter en zal ik een
enorme preek krijgen.”
Zonder dat Grietje een woord kon zeggen, verliet Katinka meteen de
kamer, uit schrik dat de sigarettenreuk in haar kleren kon komen.
75. Voor de rest was de dag van vandaag gewoontjes verlopen. Tot in de late
dag van zaterdag. Yana werd wakker met enorme steken in haar buik en
het werd alsmaar erger dat er niets anders op zat dan bevallen…
Florence was ook wakker en was in paniek, net hetzelfde als toen Yana
van Katinka moest bevallen, wat een raar gevoel van lang geleden!
76. Even later kreeg Yana uiteindelijk haar baby in haar armen. Het was
voor de tweede keer een meisje, haar tweede dochter.
“Florence, het is een meisje!” riep ze trots uit.
77. Een meisje? Florence had gehoopt op een zoon. Maar ach, wat was daar
belangrijk aan? Als hun kindje gezond was, dat was alles. Kordaat liep
hij naar zijn tweede dochtertje.
“Ah wel? Moet je mama zo nodig wakker maken, stoute meid?”
78. Yana lachte. “Als we haar Frauke noemen?”
Frauke. Dat klonk als muziek in de oren, dat vond Florence. “Dat past zo
bij haar. Natuurlijk, we geven haar de naam, oké?”
Tevreden knikte Yana.
79. Grietje hoorde de afgelopen nacht alles gebeuren maar had nooit zin om
een kijkje te nemen. Deze ochtend nam ze wel een kijkje in de nieuwe
kinderkamer en kon gemakkelijk merken dat het een meisje was. Grietje
was zo trots dat ze voor de tweede keer tante was geworden en dat op
haar leeftijd!
80. Katinka had haar vermoeden dat de bevalling van haar moeder gebeurd
was en voor de zekerheid nam ze een kijkje in de nieuwe kinderkamer.
Ja, haar visie was juist, ze kreeg een zusje.
“Kijk, meisje.” Grietje wees naar Katinka, “dat is jouw zus.”
81. “Ja, ik weet het al wat er gebeurd is.” meende Katinka en kwam dichter
bij haar jongere zusje, “dag lieve Frauke, het is jouw zus hier!” Ze keek
lief naar Frauke.
“Frauke?” fronste Grietje haar wenkbrauwen, “heet ze zo?”
82. “Inderdaad.” Katinka knikte, “ze mag eigenlijk van geluk spreken dat ze
thuis geboren is, niet op het unief zoals ik. Ze gaat grotendeels een
normaal leven hebben.”
“Ach, dat heb jij toch ook?” beweerde Grietje.
“Nu wel.” gaf Katinka toe, “maar toen ik een kind was, hmm… nee, niet
echt.”
83. Ineens viel Florence de kamer binnen. “Het is tijd voor Frauke haar
ontbijt.” Zijn blik viel ineens op Grietje, “of ga jij dat haar geven?”
Grietje schudde snel haar hoofd. “Oh nee, natuurlijk niet. Ik kan dat nog
niet.” Ze gaf de baby Frauke snel aan haar vader door.
84. Na Frauke haar ontbijt werd ze in haar stoeltje gezet en natuurlijk
genoot ze daar de volle teugen van.
85. Yana vond tijdens het ontbijt het goede moment om iets te vertellen
over de ‘10G Challenge’, aangezien Katinka een tiener was en oud
genoeg was om daarover iets te weten. Florence wist ook niets over de
uitdaging. Grietje en Diana zouden dat al moeten weten.
“Ik wil iets vertellen.” begon Yana, “ik ben ondertussen de tweede
stamhoudster van een uitdaging, de 10G Challenge.
86. 10G betekent: tien generaties. De stamhoudster moet sowieso een
dochter krijgen. De oudste dochter wordt dan de volgende
stamhoudster en zo gaat het verder. Aangezien Katinka mijn oudste
dochter is, wordt ze ook de volgende stamhoudster. Als ze dat wil
tenminste.”
87. “Wauw, dat klinkt nice!” Katinka sprak alleen maar lof over de
uitdaging, “ik wil wel de uitdaging aangaan. Ik wil later al sowieso
kinderen, ik weet het zeker sinds de geboorte van Frauke, ze zijn zo
schattig.”
88. “Hoe komt dat ik daar niets van weet?” kwam Florence even
tussenbeide.
“Ik wachtte op een goed moment, zodat ik dat aan iedereen kon
vertellen.” antwoordde Yana, “sorry dat ik dat een lange tijd verzwegen
heb.”
89. “Dat maakt niet uit.” Hij pakte Yana haar hand, “ik heb ook verzwegen
over mijn verleden. Het belangrijkste is dat ik nog steeds van je hou.”
Zo’n reactie had ze al van Florence verwacht.
95. Tegen vijf uur kwam Yana thuis met een schitterende promotie naar
experimenteel danseres! Maar vandaag moest ze al direct naar haar
werk terugkeren…
96. Tegen de avond groeide Grietje uiteindelijk op naar volwassene en ze
was zo trots dat ze haar jeugd achter zich had.
97. Ondertussen onderging Grietje een make-over. Ze had terug naar
natuurlijke huidskleur maar haar extravagante leefstijl bleef.
98. Grietje vond het hoogste tijd om op haar eigen benen te staan en een
appartementje te huren. Ze nam afscheid van haar familie en vertrok
per taxi naar haar nieuwe woonst.
99. Het ging steeds van goed naar beter met Yana en haar carrière. Ze
sleepte weer een promotie met extra bonus in de wacht.
100. Sinds Grietje van huis was, popelde Katinka om ook op haar eigen benen
te staan, in de uni weliswaar en dat wou ze met haar moeder bespreken.
Maar het gesprek begon nogal stroef…
“Euh, mama, sinds Grietje weg is, heb ik het gevoel dat ik wil gaan
studeren. Ik wil vandaag op Frauke haar verjaardag al vertrekken.”
101. Eerlijk gezegd was Yana geschrokken door wat Katinka allemaal had
verteld wat ze wou. Ze vond het ook goed dat haar dochter zelfstandig
wou worden.
“Ik wist niet dat je plannen had.”
“Ja maar nu ben ik echt zeker.”
102. Yana stond snel van tafel. Vervolgens ging Katinka ook van tafel, ook al
wist ze niet wat er zou gebeuren tot Yana haar een knuffel gaf.
“Als je dat wil doen, moet je dat doen!”
103. Katinka was zo blij en was haar moeder zo dankbaar. Ze had al het
ergste gevreesd…
104. “En wie denkt dat ik dat goed vind?” dook iemand ineens op. Het was
Florence, “je weet nooit wat allemaal kan gebeuren.”
“Kalm aan, Florence. Katinka is slim genoeg om aan kinderen te
beginnen op de universiteit.”
105. Florence schudde zijn hoofd. “Euh, hoe dan ook. Katinka is nog veel te
jong om te gaan studeren. Ze gaat niet, punt.”
Katinka wist al meteen dat haar vader dit niet zou goedkeuren.
“Florence, doe eens normaal!”
106. “Laat maar. Ik heb jullie mening niet nodig. Ik ga studeren, punt.” Zonder
dat haar ouders nog een woord konden uitbrengen, verliet Katinka de
keuken.
107. Laat in de avond was er nog eens een hoogdag van de familie. Het was
vandaag de verjaardag van Frauke die zich zou opgroeien naar peuter.
Het resultaat was verbluffend.
108. Na Grietje volgde Katinka die vertrok uit huis. Ze bleef ondanks haar
vader zijn mening steeds bij haar beslissing om te gaan studeren.
109. Ondertussen was er ook nog iemand heengegaan. Nee, niet naar de
universiteit of naar zijn eigen huis, wel naar de hemel…
Rust zacht, Otis!
Ik had echt geen flauw benul dat Otis op die dag zou sterven, ik had de Magere Hein niet eens gezien of
anders had ik daar een foto van gemaakt. Ik had pas gemerkt dat Otis dood was toen ik zijn icoontje
niet meer zag .____. BOEHOE, IK GA HEM ZO MISSEN! :(
110. De volgende ochtend werd Jaqueline pardoes wakker, wel in de armen
van haar kersverse echtgenoot Yoran. Dat gaf haar een deugd gevoel.
Yoran & Jaqueline
111. Om het even waar – in bed, aan tafel, voor de tv, voor de deur – konden
Yoran en Jaqueline niet van elkaar afblijven.
112. Jammer genoeg waren er zelfs momenten dat ze elkaar niet konden
zien. Eén uur na het ontbijt stond de carpool voor de deur om Yoran
naar zijn werk te brengen. Hij nam afscheid van zijn vrouw en met een
vrolijk lachje vertrok hij naar zijn werk.
113. Tegen de middag kwam Yoran terug thuis, ditmaal niet met lege handen.
114. Voor de rest was het een gewone dag geweest en dat hadden ze
afgesloten door gewoon in hun bed te kruipen en hun oogjes dicht te
doen. Maar dat was toch niet alles, Jaqueline was wakker geschoten
door haar buik die ineens groeide. Ze kon al meteen denken…
“Zwanger!”
115. Maar Jaqueline vertikte het om Yoran wakker te maken om het
vreugdige nieuws te vertellen. Ze kon maar beter wachten tot morgen.
Alsof er niets gebeurd was, kroop ze weer in bed naast Yoran en sloot
haar ogen.
116. Even later in de ochtend hoefde Jaqueline niets te vertellen over het feit
dat ze zwanger was. Yoran merkte al direct dat er iets was, al was hij
niet goed wakker. Natuurlijk was hij zo blij dat hij eindelijk vader werd…
117. Het gezinnetje had nood aan een dierlijk gezelschap en adopteerde
onlangs een hondje. De naam was Falsie, een oud mannetje dat zo klein
en schattig was, echt om op te eten.
118. Gelukkig voor Yoran dat Jaqueline al een gezelschap in huis had, terwijl
hij op momenten naar zijn werk moest gaan.
119. Het was deprimerend voor Jaqueline om op de bankrekening te zien dat
er niet genoeg geld was voor een kinderkamer. Ze was ten einde raad en
het loon van haar en Yoran, dat was al maar niet zo vet. Toen dacht
Jaqueline aan iets, aan Geest Ooms. Misschien kon hij haar, Yoran en het
kindje helpen.
120. Alhoewel Jaqueline wist wat er zou volgen, schrok ze toch zich dood als
Geest Ooms verscheen.
“Ah, Geest Ooms. Ik heb je hulp nodig.” Ze keek de geest smekend aan.
121. “Ik weet het al.” kon Geest Ooms al meteen raden, “je hebt geld nodig
voor een kinderkamer en ik moet jullie het geld bieden.”
Jaqueline haar ogen werden groot. “Jui… juist ja! Hoe weet je dat?”
Geest Ooms grijnsde. “Ik weet alles.”
122. “Oh, het zou genereus van jou zijn als je ons rijkdom zou geven.”
Geest Ooms lachte. “Natuurlijk, mevrouw. Uw wens is mijn bevel, ik ben
een geest van mijn woord.” Ineens bewoog hij met zijn armen en sprak
een of ander vreemd spreuk uit, later zei hij: “Voil{, uw wens is vervuld!”
123. Niet veel later kreeg Jaqueline wat ze wou. Een zak vol met geld vloog
uit de lucht. Het was geen enkele simdollars, wel een heel pak, zeker
10.000 simdollars!
“En dat is nog niet alles.” zei Geest Ooms achteraf.
124. En dat geloofde Jaqueline op zijn woord.
Toen de bovenverdieping al gebouwd was, was er geen geld meer om
een kamertje te kunnen bouwen. Jaqueline kreeg weer hoop als een zak
geld weer uit de lucht viel. Deze keer iets minder…
125. Maar toch genoeg om een echt kinderkamertje te bouwen. Jaqueline
twijfelde of het een meisje of een jongen werd, daarom koos ze voor één
neutrale kleur: geel.
127. Tegen de avond kwam Yoran uiteindelijk thuis van zijn werk en het geld
stroomde nog steeds binnen, deze keer Yoran zijn bonus omdat hij een
promotie kreeg.
128. Yoran schrok zich rot als hij zijn huis zag. Niet meer dat klein huisje voor
hij naar het werk was vertrokken, wel een gigantisch huis met een
bovenverdieping en een balkonnetje. Wat had Jaqueline weer
uitgespookt?
129. In de woonkamer kwam hij Jaqueline tegen, met wie hij een hartig
woordje wou wisselen.
“Wat heeft dit te betekenen?” vroeg hij lukraak, voor Jaqueline iets kon
zeggen, “we hadden hiervoor toch niet genoeg geld? Of ineens wel?”
130. “Ik wou een kinderkamertje bouwen en had niet genoeg geld. Toen
dacht ik meteen aan Geest Ooms en hij had enkele simdollars gegeven.
Hoe geweldig-”
Yoran onderbrak haar meteen. “Een kinderkamertje bouwen?! Je hebt
gewoon het huis zeker twee keer groter gebouwd!”
131. “Ja natuurlijk. Op de gelijkvloers was er toch geen plaats meer en klaag
zo niet dat ik het heel rekening had geplunderd. Dit alles had Geest
Ooms betaald en we hebben nog veel geld over.” vertelde Jaqueline.
Yoran was er daar niet meer eens. “Je zei: één kinderkamertje. Hoeveel
geld we ook hebben gekregen, er zou één kinderkamertje komen en
niets anders. Zelfs geen bovenverdieping.”
132. “Och man, mem toch zo niet!” zuchtte Jaqueline geërgerd.
“Ik heb ook mijn principes, Jaqueline.” zei Yoran, “het is beter dat we
vandaag apart slapen.”
133. Met tranen in haar ogen kroop Jaqueline in bed. Deze keer een nacht
zonder Yoran naast haar maar het was zo. Jaqueline vroeg zich af of zijn
reactie al niet overdreven was…
134. Het was Yoran zijn eerste eenzame nacht in zijn huis. Oké, het was niet
echt eenzaam, hij had de hond Falsie nog. Het knaagde hem, was zijn
reactie toch niet te fel? Hij zou blij moeten zijn dat zijn gezin uitbreiding
kreeg, dat hij zijn zus kon volgen.
135. Eten aan dezelfde tafel was voor hun ook frustrerend tijdens een ruzie.
Vonden ze dat ze hun ruzie moesten bijleggen? Of bleven ze nog liever
koppig tegen elkaar?
Yoran schrapte zijn keel. “Sorry voor gisteren. Mijn reactie was
overdreven, ik weet het.”
136. Jaqueline hoopte al dat Yoran zijn excuses zou aanbieden en toch vond
ze dit verwonderd.
“Ik kon wel neervallen toen je je mond opentrok.” zei ze.
“Ja, ik weet het. Het spijt me ervoor. Ik ben al blij dat ons gezin wat
uitbreiding krijgt.
137. Maar gaan we nu zonder meer onze ruzie bijleggen? Alles vergeten en
vergeven?”
Jaqueline hoefde geen twee keer na te denken. Ze stemde toe en voelde
Yoran zijn hand. Alles was weer koek en ei tussen hun.
138. Na het ontbijt checkte Jaqueline de brievenbus – uiteraard in haar
pyjama – en zag niets anders dan rekeningen, rekeningen en euh…
Ja, nog rekeningen!
139. Deze nacht kreeg het gezin jammer genoeg zeer vreemd bezoek. Wat
kwam dat vreemd bezoek hier in godsnaam doen? Wie was dat vreemd
bezoek?
140. Het was de inbreker die gemunt had op chique, moderne spullen die
veel waarde hadden. Gelukkig werd hij net op tijd ingerekend door de
politie.
141. Door al dat gedoe kreeg Jaqueline felle steken in haar buik en hield ze
het niet meer uit dat ze maar moest bevallen.
142. Even later kreeg Jaqueline haar eerste kind in haar armen.
“Oh kijk, Yoran!” riep ze enthousiast en trots uit, “we hebben een
zoontje!”
143. Maar Jaqueline voelde nog iets in haar buik en gaf de baby aan Yoran
door. Ineens wist ze al goed genoeg wat er aan de hand was.
“Nog een baby?” Yoran keek zijn vrouw verward aan.
144. “Inderdaad Yoran, goed opgemerkt!”
Jaqueline en Yoran waren de trotste ouders van de kersverse tweeling:
twee jongens.
