1. 10G. Verwijk 5.0

2. Rijksweg 2 ‘Dus, nog bijzondere plannen voor vandaag?’ vraagt Jade nieuwsgierig aan Lucas, wanneer ze zitten te ontbijten. ‘Ehm, naar school gaan, feestje vieren, misschien naar een nachtclub ofzo, om te vieren dat het mijn laatste middelbare schooldag is.’ dreunt hij schouderophalend op.

3. Veel tijd om er nog over te praten is er niet, want nog geen twee minuten later is de schoolbus gearriveerd. Snel zet hij zijn bord nog in de vaatwasmachine, en rent dan naar de bus om zijn vrienden nog een laatste keer te begroeten.

4. Rijksweg 1 ‘Mier, jij bent net de gene die ik zocht!’ Enthousiast loopt Milo naar haar toe. ‘Schat, ik ben naast jou de enige in dit huis, je kan me niet mislopen.’ Even rolt ze met haar ogen, en loopt dan verder om te gaan lunchen.

5. Snel schuift hij zelf ook aan, en kijkt even toe hoe ze eet. ‘Dus, ik heb zitten denken over namen.’ hij grijnst even enthousiast, maar ze nodigt hem niet uit om verder te gaan. ‘Ik dacht zelf aan Manon of Petra voor een meisje, en Leon voor een jongen.’

6. ‘Ik heb nog eens nagedacht, en misschien is Sheila toch een leukere naam voor een meisje.. En dan Matt voor een jongen. Wat denk jij?’

7. ‘Bij nader inzien vind ik Matt niet zo’n leuke naam, Robert, dat is leuk! Had jij nog ideeën?’ Enthousiast kijkt hij haar aan, waarop hij schrikt. ‘Vind je Robert geen leuke naam?’

8. ‘Ow, geweldig.’ Even rolt ze met haar ogen. ‘Je stalkt me al drie dagen, maar ik mag zelf ook nog wat zeggen? In dat geval; Als het een jongen is, ga je gang, dan noemen we hem Robert, zo niet, dan wordt het Isabella, en daarmee uit.’ Milo grinnikt even, terwijl ze het geluid van de TV wat harder zet en een slok koffie neemt.

9. ‘Mier, ik moet werken, geen rare dingen doen hè?’ plaagt hij haar de volgende dag wanneer ze in de babykamer zit. ‘Heel grappig, ga jij maar lekker geld verdienen voor als we deze kamer voor een jongen moeten inrichten.’ ‘Touché,’ grijnst hij voor hij een kus op haar wang drukt en de kamer uitloopt.

10. ‘Hoor je dat kleine, geen rare dingen, dus blijf nog maar even daar binnen tot papa terug is.’ Ze zucht even, en geeft een laatste klopje op haar buik. ‘Al ga je je daar geloof ik niet aan houden.’

11. En inderdaad – ze heeft zich nog maar omgedraaid, of ze voelt een pijnlijke steek in haar buik. ‘Serieus, dit – moet – net – NU?’

12. Maar even later wordt die pijn snel weer vergeten, terwijl ze voorzichtig haar kindje inspecteert. ‘Je bent zo cute! En een nieuwe inrichting is niet nodig.’ grijnst ze met een blik door de kamer. ‘Ja, je bent echt perfect.’

14. Die avond komt Milo vermoeid terug uit zijn werk. Het liefste was hij meteen in bed gekropen, maar hij wou nog even bij Mira kijken, die in de woonkamer bleek te zitten. ‘Ben thuis,’ melde hij overbodig terwijl hij de deur achter zich sloot. ‘Hoe gaat het met jou en de kleine?’

15. Grijnzend kijkt Mira even naar het kleine lichaampje van Isabella, die een uur geleden al in slaap was gevallen, maar ze het niet over haar hart kon verkrijgen om op te staan en haar in bed te leggen. ‘Waarom vraag je haar dat zelf niet?’ vraagt ze dan zachtjes, waarop Milo grote ogen krijgt.

16. Meteen loopt hij half struikelend om de bank heen, en knielt voor haar neer. Meteen krijgt hij waterige oogjes, terwijl hij voorzichtig over het kleinste voetje wrijft dat hij ooit heeft gezien. ‘Ze is zo mooi.’ fluistert hij dan schor, waarop Mira (ook met tranen in haar ogen) trots haar hoofd knikt.

17. Wanneer haar ouders beiden in snikken uitbarsten om hun kleine wondertje, is het tijd voor Isabella om wakker te worden, en verbaasd naar haar ouders te kijken. ‘Ze is blij om je te zien.’ grijnst Mira door het sniffen heen terwijl ze Isabella trots voor zijn neus houdt.

18. Even later hebben zowel Isabella en Milo een gaap uit geslaakt, en dus hebben de twee kersverse ouders hun dochter al snel in bed gekregen. Zwijgend staren ze hoe haar kleine borstkas op en neer beweegt, ten teken dat ze rustig in slaap is gevallen.

19. Opeens lijkt Milo iets te binnen te schieten. ‘Wat als ze thuiskomt met een of andere punker als vriendje?’ vraagt hij afkeurend. Even rolt ze met haar ogen en knijpt hem dan in zijn zij. ‘Lieverd, ze is nog geen acht uur oud, geen zestien.’

20. Rijksweg 3 ‘Denk je dat ze komt?’ twijfelachtig staart Elora Josh aan, die alleen maar hijgend zijn schouders op haalt. ‘Ze is onze dochter, ze zal ons ooit moeten vergeven.’ ‘Ja, maar ze was niet blij dat we zijn getrouwd.’ Even draait ze piekerend aan de ring om haar vinger.

21. ‘Hrhm, we worden morgen oudere.’ merkt ze dan mokkend op, terwijl haar hand zich verstrakt om de leuning van de loopband. ‘Uhuh,’ perst Josh er puffend uit terwijl hij verlangend zijn arm tussen haar arm doorsteekt.

22. ‘Wat doe je?’ ‘Je zit op het bedieningspaneel!’

23. Als ze later die middag allebei zonder verwondingen van de loopband zijn afgekomen, en zich omgekleed hebben, staat Lotte voor de deur. ‘Is dat je vriendje Lot?’ vraagt haar moeder meteen met een geïnteresseerde blik op Damian, die grijnst van oor tot oor. ‘Uhuh’ gromt Lotte voor ze naar binnen loopt.

24. Even later heeft het viertal –ongemakkelijk- plaatsgenomen in de woonkamer. ‘En, krijgen je vader en ik het verhaal nog te horen van hoe jullie elkaar ontmoet hebben?’ vraagt Elora om de doodse stilte te verbreken.

25. ‘Nog iets leuks om over te vertellen?’ probeert ze nog eens als het stil blijft. ‘Nee, niks te vertellen.’ mompelt Lotte dan knarsetandend als Damian net zijn mond opentrekt. Haar moeder knikt teleurgesteld. ‘Dan is het tijd voor de taarten, neem ik aan.’

30. ‘Dat ging nog best goed.’

32. Academie de Keizer Studentenvereniging ‘Ik kan gewoon niet geloven dat ik hem kwijt ben.’ met glazige ogen staart Nienke naar de muur tegenover zich, met Moos hoofdschuddend naast zich.‘Je bent hem nog niet kwaad Nien, je kan het nog uitleggen. Het was gewoo-’

33. ‘Het is al zes dagen geleden en hij neemt zijn telefoon niet op. Zelfs niet als ik anoniem bel.’ ‘Ja, maar dat komt omdat je je gedraagt als een stalker.’ grinnikt Moos wat onbeholpen om het gezicht van Nienke.‘Hé, elke vijf minuten zonder het te proberen zijn weer vijf weggegooide minuten van mijn waarschijnlijk eenzame leven.’

34. ‘Ow, alsjeblieft..’ verveeld rolt Moos met haar ogen. ‘Er zijn vast miljoen jongens die jou willen, en je hebt altijd mij nog.’‘Ik wíl geen andere jongens, en ik wil al helemaal niet dat jij de enige bent waar ik bij kan komen, jij snapt het gewoon niet.’ kwaad legt Nienke haar hoofd op haar knieën.

35. Beledigt staat Moos op. ‘Ik weet mijn plaats alweer.’ Ze loopt naar de deur, en draait zich daar nog even om. ‘Alleen, de volgende keer wanneer je iemand nodig hebt om bij uit te huilen, denk dan niet naar mij te komen.’

36. Jack, die in de gang heeft staan wachten, kijkt teleurgesteld als hij Moos’ kwade gezicht ziet. ‘Kan ik hier uit opmaken dat ze haar kamer niet uit gaat komen?’ ‘Hmpf, stom mens.’ mompelt Moos alleen maar geïrriteerd;

37. ‘Jo nerd!’ ‘Noem me toch niet altijd zo.’ grinnikt Amanda meteen, terwijl ze snel haar boek dichtklapt. ‘Feiten vallen niet te ontkennen.’ ‘Zal best, wil je er bij zitten?’ ‘Niet als ik dan ook aan de studie moet.’

38. Grijnzend schuift ze een stoel dichter naar die van Amanda, en kijkt haar dan samenzweerderig aan. ‘Ik vroeg me eigenlijk af hoe het tussen jou en mijn lieve broertje is.’ Meteen verschiet Amanda van kleur, en schuifelt wat met haar voeten. ‘We zijn gewoon vrienden.’ mompelt ze dan op wat een luchtige toon moet voorstellen.

39. ‘Uhuh, en ik ben de paus van Indië.’ ‘Indië heeft geen paus.’ ‘Dat weet ik, dus geen ontkenningen. Ik ben dan wel Kyle’s zus, ik ben ook jou vriendin, en wij twee weten beter dan iedereen dat Kyle een zak is op het gebied van vriendinnetjes.’

40. ‘Best, maar hij zal mij nooit op die manier mogen.’ Ze zucht even diep. ‘Het doet pijn als hij weer eens op date gaat.’ geeft ze dan toe. Opbeurend geeft Katja een kneepje in haar hand. ‘We gaan hem gewoon laten zien dat jij perfect voor hem bent- Hé Lotte!’ Even afgeleid van Amanda’s liefdesverdriet, draait Katja haar hoofd om te zien hoe Lotte schuifelachtig dichterbij komt.

41. Lotte’s ogen glijden even heen en weer tussen Katja en Amanda, die snel haar gezicht afwend omdat ze tranen op voelt komen. ‘Ik wou niet storen.’ mompelt ze dan, en wil zich al omdraaien als Katja haar dwingt te blijven staan. ‘Wil je iets eten Lot, Mannie en ik gingen net pannenkoeken bakken.’ Een leugen, maar daar ging het niet om.

42. ‘Ik heb geen honger.’ mompelt Lotte, zoals ze al verwacht had, meteen. ‘Maar je hebt ook niet ontbeten vanmorgen.’ doet Amanda behulpzaam een duit in het zakje. ‘En ga niet zeggen dat je een appel hebt gehad, want ik zag hem in de prullenbak liggen.’

43. ‘Ik heb gegeten met wat vrienden van college.’ verweerd Lotte zich als ze merkt dat ze er geen gras over laten groeien. ‘Je was tien minuten geleden pas uit.’ merkt Katja scherp op. Lotte’s ingevallen gezicht verstrakt even. ‘We waren wat eerder klaar, ik ga boven aan mijn huiswerk.’ En met een strakke draai loopt ze weg.

44. Amanda en zij wisselen een blik, en dan zucht ze. ‘Die moeten we strak in de gaten houden.’

50. ‘Wat deed je daar binnen?’ Katja’s scherpe stem vult de ruimte, en Lotte voelt zich rood worden. ‘Wat denk je?’ vraagt ze grappend terwijl ze naar de wasbak loopt om haar handen te wassen.

51. ‘Lot, je bent mijn beste vriendin. Ik kan toch zien dat je je anders gedraagt de laatste tijd?’ ‘Dat zie je dan verkeerd.’ antwoord Lotte kil. ‘En zo te zien kun je het ook prima vinden met Amanda.’ voegt ze er kwaad aan toe. ‘Ow, doe niet zo jaloers! Amanda is aardig, maar ook de beste vriendin van Kyle.’

52. ‘Het kan me niet schelen ook met wie je omgaat, bekijk het en laat mij met rust!’ Kwaad stormt Lotte de badkamer uit, waarop Katja met een zucht haar schouders laat hangen. ‘Damn.’

53. Het is nog vroeg in de morgen als Nienke al wild door haar kamer heen rent, om al haar spulletjes bij elkaar te rapen en in haar koffers te pleuren. In slechts acht uur heeft ze haar laatste examen, en om er vanuit te gaan dat ze het niet gaat halen is niets voor haar.

54. Zodra ze alles wat ze niet meer nodig heeft al heeft ingepakt, strompelt ze de gang op. Omdat het slechts zes uur ‘s morgens is, kan ze een speld horen vallen, en toch loopt ze naar de deur tegenover die van haar.

55. ‘Moos?’ zachtjes klopt ze op de deur, en tuurt door het sleutelgat. Hoewel ze het niet kan zien, beseft ze zich dat Moos en Jack nog liggen te slapen, zoals dat zou moeten zo vroeg in de morgen.

56. Omdat ze toch niks beters heeft te doen, en ze wat ontspanning wel kan gebruiken, trekt ze haar kleren weer uit en verruild ze voor haar sportkleding. Wanneer ze buiten staat is het al lichter geworden, en dankbaar maakt ze gebruik van de stilte om zich heen.

57. ‘Strak kontje hoor.’ klinkt het na ongeveer een halfuurtje grinnikend achter zich, en vrolijk door het horen van die stem, kijkt Nienke door haar benen heen. ‘Hey.’

58. ‘Uitsloofster.’ grinnikt Moos terwijl ze in het natte gras gaat liggen. ‘Tuttut, ik ben een geweldig atlete.’ Even is het stil. ‘Maar ook een verschrikkelijke vriendin.’ ‘Zeg dat niet, ik heb me ook niet erg sociaal gedragen.’

59. ‘Dus ik word vergeven?’ Hoopvol spreid Nienke haar armen, waarop Moos haar vrolijk fijn plet. ‘Ik kan toch niet leven zonder de grootste drama queenéver?’

62. ‘Alles is al klaar voor vertrek zie ik?’ Met een diepe zucht schuift Nienke de lade van haar kledingkast dicht. ‘Alles is klaar voor vertrek.’ herhaalt ze Moos’ woorden. ‘Je had dit graag samen met Björn willen doen.’ raad Moos voorzichtig.

63. ‘Ik ga je echt missen Nien.’ Even omhelzen de twee vriendinnen elkaar nog. ‘Ik kom nog terug na mijn examen hoor.’ herinnert Nienke haar grinnikend. ‘Ja, maar het idee.’

65. Zodra Moos terugkomt van haar eigen examen, loopt ze grinnikend de woonkamer in. ‘Hé jongens, wat is--’ ze wijst hoofdschuddend de kamer in. ‘Vraag het niet aan ons, wij zijn ook net terug.’ grijnst Kyle schouderophalend. ‘Lotte zit hier al de hele middag, volgens haar doet ze het vanaf dat ze thuiskwam. Er is geen zinnig woord uit te krijgen.’ voegt Thijmen er aan toe.

66. ‘Nien, what the fáck ben je aan het doen?’ Hoofdschuddend staart Moos naar Nienke, die vrolijk door gaat. ‘Mag ik hier uit aannemen dat je bent geslaagd, en moet je daar geen muziek bij hebben ofzo?’ Wanneer Nienke gewoon doorgaat, haalt ze haar schouders op en zet de radio aan.

67. Zodra er muziek klinkt, begint Nienke enthousiast te schreeuwen, onder het dansen door. ‘WIE IS GESLAAGD? IK BEN GESLAAGD! JAJAJAAAA WIE IS GESLAAAAAGD?!’ Vrolijk trekt ze Moos aan haar handen, en dwingt haar mee te dansen.

75. Rijksweg 7 Het is al bijna middag, wanneer er een geeuw uit de slaapkamer van Yara klinkt. Als oudere had ze haar slaap natuurlijk nodig, maar feit was dat ze ook niet echt iets beters te doen had.

76. Op haar gemakje strompelt ze naar de keuken, en begint een ontbijtje in elkaar te flansen.Verbaasd kijkt ze op als ze in de woonkamer de telefoon hoort gaan.

77. ‘Met Yara Ta– Verwijk.’ mompelt ze half slaperig in de telefoon. “…” ‘Hoi.’ verbaasd krabt ze even aan de achterkant van haar hoofd. “…” ‘Oké, tot zo.’

78. Even knippert ze nog met haar ogen, maar rent dan naar boven om zich aan te kleden. Net wanneer ze het bed opmaakt, hoort ze de deurbel gaan.

79. ‘Ik hoop niet dat ik je stoor.’ grinnikt Elora, zenuwachtig, waarop Yara haar hoofd schud. ‘Helemaal niet, maar ik was wel verrast door je telefoontje.’ Even is het stil. ‘We hebben nog nooit echt, eerder.. Gesproken ofzo.’

80. Als ze in de woonkamer zijn, laat Elora haar hoofd zakken. ‘Het zit zo, dat Lotte en Katja beste vriendinnen zijn.’ Ze kijkt even op, waarop Yara knikt. ‘Ik heb het gevoel dat er iets is met Lotte, maar mij wil ze het niet zeggen. Ze is boos.. Op mij, en haar vader.’ Ze zucht even diep. ‘Ik vroeg me gewoon af of Katja iets tegen jou had gezegd.’

81. Doordat Elora haar hoopvol aan kijkt, moet ze even slikken. ‘Ik geloof niet dat ehm, Lotte en Katja nog zulke goede vriendinnen zijn.’ mompelt ze dan verontschuldigend. Met een zucht laat Elora haar hoofd weer zakken. ‘Ze zet iedereen tegen zich op, en ik weet niet waarom.’ Een traan biggelt over haar wang.

82. Troostend klopt Yara even op haar rug. ‘Ik zal Katja vragen of ze wat weet, dan hoor je dat nog wel, oké?’ ‘Dankje, dan uh, ga ik maar.’ ‘Oké, tot ziens. En sterkte.’

83. Rijksweg 5 ‘Ow liefste zusje waar ik zoveel van hoouu..’ ‘Nee.’ ‘Je weet nog niet eens wat ik ga vragen!’ roept Megan verontwaardigt uit. ‘Ik weet alles, en het antwoord op al jou vragen is nee.’

84. ‘Maar Noukiepoekiekoekie, luister nou eens hoe onredelijk je bent.’ zeurt Megan met een klein stemmetje. ‘Ow, maar ik ben een verschrikkelijk onredelijk mens.’ antwoord Anouk met een grote grijns. ‘Hmpf, maar het zou zo leuk zijn!’ probeert Megan nog eens, terwijl ze aan Anouk’s staart trekt.

85. ‘Ahtoeahtoe, dan ben je mijn liefste zusje!’ ‘Ik ben je enige zusje.’ ‘NOUK JIJ MOET JE MOND HOUDEN!’ Vrolijk gaat Megan bovenop haar zitten. ‘Al van gedachten verandert?’ vraagt ze dan met een lief stemmetje.

86. ‘Goed, goed, ik ga mee, maar ik bepaal wanneer we gaan.’ Even is het stil. ‘Het is de bedoeling dat je nu van me afgaat.’ helpt Anouk haar zus met een zucht herinneren. ‘Neh, ik zit goed, dankje.’

96. Die avond staan, na een tijdje lopen, komen de twee bij hun bestemming aan. Twijfelachtig staart Anouk naar het gebouw. ‘Weet je zeker dat het hier is? Het ziet er een beetje– OHMYGOD IS DAT VUUR?’

97. ‘Blijkbaar.’ antwoord Megan droogjes voor ze Anouk mee naar de deur sleept. ‘Het wordt leuk Nouk, ik beloof het!’

98. ‘Wat is daar achter?’ Wantrouwig staart Anouk naar de gordijnen die haar het zich onttrekken.‘NOUK, ik krijg koppijn van je.’ Met een zucht pakt Megan haar hand vast, en trekt haar mee het gordijn door.

99. Aan de andere kant hangen opnieuw gordijnen, waarna ze in een grotere ruimte komen. ‘WC’s.’ wijst Megan naar rechts. ‘En een leuke spiegelwand.’ voegt ze er grijnzend aan toe terwijl ze even poseert.

100. Dan valt haar blik op het fotohokje. ‘Ow, Nouk! Laten we daar in gaan voor we naar binnen gaan.’ Breed grijnzend trekt ze Anouk al mee het fotohokje in.

119. Een paar leuke uurtjes later lopen de meiden vermoeid weer terug naar de garderobe. ‘Je had gelijk Meg, dit was echt leuk.’ giechelt Anouk nog een beetje nahijgend van al het dansen.

120. Lachend plaatst Megan haar hand achter haar oor. ‘Sorry, ik geloof dat ik dat niet gehoord heb, wat zei je?’ ‘Je had gelijk.’ geeft Anouk met een grijns toe. ‘Maar nu ben ik echt kapot moe, laten we gaan.’

122. -oudvaagkloptniet-