Εργασία στην Οικιακή Οικονομία

2. Παχυσαρκία είναι η μεγάλη αύξηση του
βάρους του σώματος 15-20 ή και
περισσότερα κιλά πάνω από το
ιδανικό που δημιουργείτε από τη
συσσώρευση λίπους. Αν τα κιλά
αυξηθούν ακόμη περισσότερο
χρειάζεται να αντιμετωπιστεί ιατρικά ,
αφού όσο περισσότερα είναι τα
παραπανίσια κιλά τόσο μεγαλύτερος
ο κίνδυνος για την υγεία του ατόμου.

3. Η αιτία της παχυσαρκίας στις
περισσότερες περιπτώσεις είναι η
καθημερινή πρόσληψη περισσότερων
θερμίδων από εκείνες που χρειάζεται
ο άνθρωπος, σε συνδυασμό με
μειωμένη ή καθόλου σωματική
δραστηριότητα. Φυσικά, στην
εμφάνιση της παχυσαρκίας έχει
συμβάλει πολύ η σύγχρονη διατροφή
με το πρόχειρο φαγητό, τα πολλά
λιπαρά και η απομάκρυνση από τη
μεσογειακή διατροφή

4. Υπέρταση
Σακχαρώδη διαβήτη
Αύξηση της χοληστερίνης
Καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδεια
Αναπνευστική ανεπάρκεια
Άπνοιες στον ύπνο
Οστεοαρθρίτιδα
Φλεβική ανεπάρκεια
Κατάθλιψη

5. Γενετικοί Παράγοντες
Η παχυσαρκία φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά από γενετικούς
παράγοντες. Ωστόσο, το γεγονός ότι τα μέλη μιας οικογενείας
μοιράζονται κατά κανόνα κοινό τρόπο ζωής και άρα διαφορετικών
συνηθειών καθιστά δύσκολη την αναγνώριση του βαθμού
επίδρασης των γενετικών παραγόντων. Ταυτόχρονα, μέσα στο ίδιο
οικογενειακό περιβάλλον μοιράζονται ταυτόχρονα και κοινές
συμπεριφορές, τρόποι διαχείρισης των συγκρούσεων, τρόποι
αντιμετώπισης του άγχους, ο συνδυασμός όλων των παραπάνω μας
δυσκολεύει να μιλάμε για ξεκάθαρους γενετικούς παράγοντες της
παχυσαρκίας
Περιβαλλοντικοί Παράγοντες
Καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη παχυσαρκίας φαίνεται να έχουν και
περιβαλλοντική παράγοντες. Το επίπεδο της σωματικής
δραστηριότητας αλλά και οι προσωπικές επιλογές τροφών, αριθμού
γεύματος κτλ επηρεάζουν το βάρος του ατόμου . Οι έλληνες κατά τα
τελευταία χρόνια δείχνουν μια μεγάλη στροφή προς τροφές με
πολλά συντηρητικά λίπος σε αντίθεση με τους έλληνες
προηγούμενων γενεών που προτιμούσαν την ευρέως πια
διαδεδομένη ΄΄ μεσογειακή διατροφή ΄΄ .
Ψυχολογικοί Παράγοντες
Οι ψυχολογικοί παράγοντες μπορούν επίσης να επηρεάσουν τις
συνήθειες κατανάλωσης τροφής . Πολλοί άνθρωποι τρώνε
αντιδραστικά στα αρνητικά συναισθήματα : στο άγχος , στη λύπη ,
στο θυμό. Πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε πως το 70% των
ανθρώπων , όταν αγχώνεται καταφεύγει στο ψυγείο . Το φαγητό
θεωρείτε ένα ισχυρό καταπραϋντικό –ηρεμιστικό σε έντονα αρνητικά
συναισθήματα.

6. Η αντιμετώπιση εξαρτάται από τη βαρύτητα και περιλαμβάνει συντηρητική αγωγή,
φάρμακα και χειρουργικές επεμβάσεις.
 Μείωση των προσλαμβανόμενων θερμίδων καθημερινά, μοιρασμένων σε τρία κύρια
γεύματα (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό) και δύο ελαφρά σνακ
 Επιστροφή στη μεσογειακή διατροφή
 Αποφυγή πρόχειρου φαγητού και προτίμηση του «σπιτικού»
 Αύξηση της σωματικής δραστηριότητας-τακτική άσκηση
 Περιορισμός του άγχους

7. Τα τελευταία χρόνια σε όλες τις χώρες του αναπτυγμένου κόσμου κόσμου , το μέσο
σωματικό βάρος και η συχνότητα της παχυσαρκίας σημειώνουν ραγδαία άνοδο σαν
αποτέλεσμα της αυξανόμενης κατανάλωσης θερμίδων και του περιορισμού της
σωματικής δραστηριότητας.

8.  Η νευρική ανορεξία πιο γνωστή ως ανορεξία είναι μια διατροφική διαταραχή που
χαρακτηρίζεται κυρίως από άρνηση για διατήρηση ενός υγιούς φυσιολογικού βάρους και έναν
μανιώδη φόβο για την απόκτηση βάρους σε συνδυασμό με μια διαστρεβλωμένη εικόνα για τον
εαυτό τους που μπορεί να διατηρηθεί από διάφορες προκαταλήψεις σχετικά με το σώμα, το
φαγητό και την διατροφή τους. Τα άτομα με νευρική ανορεξία συνεχίζουν να νιώθουν πείνα αλλά
επιτρέπουν στους εαυτούς τους μόνο πολύ μικρές ποσότητες φαγητού. Η νευρική ανορεξία
εκδηλώνεται συνήθως στην εφηβεία και είναι πιο συχνή στους έφηβους η νευρική ανορεξία
επηρεάζει τις γυναίκες 10 φορές περισσότερο από τους άντρες. Οι άνθρωποι
με νευρική ανορεξία δίνουν μεγάλη αξία στον έλεγχο του βάρους και στην σιλουέτα τους, ενώ
χρησιμοποιούν ακραίες μεθόδους για να το πετύχουν αυτό, οι οποίες παρεμβαίνουν σημαντικά
με τις υπόλοιπες δραστηριότητες στην ζωή τους.
 Για να αποφύγουν την παραμικρή αύξηση βάρους ή για να συνεχίσουν να χάνουν βάρος, οι
άνθρωποι με ανορεξία συνήθως περιορίζουν σοβαρά την ποσότητα των τροφών που
καταναλώνουν. Μπορούν να “ελέγχουν” την πρόσληψη θερμίδων κάνοντας εμετό μετά το
φαγητό ή με την κατάχρηση καθαρτικών, διατροφικών συμπληρωμάτων, διουρητικών, ή
ακόμα και κλυσμάτων. Μπορούν επίσης να προσπαθούν να χάσουν βάρος με την υπερβολική
άσκηση.

9.  Προφανής, γρήγορη και δραματική απώλεια
βάρους.
 Μικρές ανοιχτού χρώματος τρίχες φυτρώνουν στο
κεφάλι και το σώμα.
 Εμμονή με τις θερμίδες και την ποσότητα
των λιπαρών στα τρόφιμα.
 Απασχόληση με την τροφή, τις συνταγές και
την μαγειρική.
 Κάνουν δίαιτες παρόλο που είναι
αδύνατοι/αδύνατες ή επικίνδυνα ελλιποβαρείς.
 Φόβος μήπως πάρουν κιλά ή γίνουν υπέρβαροι.
 Τελετουργικά: κόβουν το φαγητό σε μικρά
κομμάτια, αρνούνται να φάνε μπροστά σε άλλους,
κρύβουν ή πετάνε φαγητό.
 Χρησιμοποιούν διαιτητικά χάπια
 Κάνουν συχνή και επίπονη άσκηση.
 Θεωρούν τους εαυτούς τους υπέρβαρους.
 Δεν αντέχουν το κρύο και δηλώνουν συχνά πόσο
κρυώνουν.
 Κατάθλιψη
 Απομόνωση
 Φορούν φαρδιά ρούχα
 Τα μάγουλα τους μπορεί να είναι πρησμένα
 Πρησμένες αρθρώσεις
 Κοιλιακό φούσκωμα
 Πολύ λεπτή σιλουέτα
 Μη φυσιολογικές τιμές στις εξετάσεις αίματος
 Κούραση
 Αϋπνία
 Ζάλη ή λιποθυμία
 Μπλε χρωματισμός των δακτύλων
 Μαλλιά που λεπταίνουν, σπάνε ή πέφτουν
 Απώλεια εμμήνου ρύσεως
 Δυσκοιλιότητα
 Ξηρό ή κιτρινωπό δέρμα
 Δυσανεξία στο κρύο
 Ανωμαλίες στον καρδιακό ρυθμό
 Χαμηλή αρτηριακή πίεση
 Αφυδάτωση
 Οστεοπόρωση
 Διόγκωση/πρήξιμο των χεριών ή των ποδιών
 Υπερβολικός περιορισμός της κατανάλωσης
τροφής μέσω δίαιτας, και υπερβολικής άσκησης
 Ανεξήγητη ενασχόληση με τις τροφές και τις
θερμίδες τους
 Άρνηση να φάει
 Άρνηση ότι πεινάει
 Φόβος ότι θα παχύνει
 Ψέματα σχετικά με το πόσο έχει φάει
 Καμία εναλλαγή στην ψυχική διάθεση
 Κοινωνική απόσυρση
 Ευερεθιστότητα
 Καταθλιπτική διάθεση
 Σκέψεις αυτοκτονίας

10.  Βιολογικοί παράγοντες: Αν και δεν είναι ακόμη σαφές το ποια ακριβώς γονίδια εμπλέκονται,
μπορεί να υπάρχουν γενετικές αλλαγές που κάνουν μερικούς ανθρώπους πιο ευάλωτους στη
νευρική ανορεξία. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να έχουν μια γενετική τάση προς την τελειομανία,
την ευαισθησία και την επιμονή, χαρακτηριστικά που συνδέονται πάντα με την ανορεξία.
 Ψυχολογικοί παράγοντες: Μερικά συναισθηματικά χαρακτηριστικά μπορεί να συμβάλλουν
στην ανορεξία. Οι νεαρές γυναίκες μπορεί να έχουν ψυχαναγκαστικές τάσεις στον χαρακτήρα
τους που τις καθιστούν πιο επιρρεπείς σε “αυστηρές” δίαιτες και στον εκούσιο περιορισμό της
κατανάλωσης τροφής. Μπορεί, επίσης, να έχουν μια ακραία τάση για τελειομανία, η οποία τις
οδηγεί στο να νομίζουν ότι δεν είναι ποτέ αρκετά αδύνατες.
 Περιβαλλοντικοί παράγοντες: Η σύγχρονη δυτική κουλτούρα δίνει έμφαση στο να είναι κανείς
πολύ αδύνατος ή/και γυμνασμένος. Η επιτυχία και η ατομική αξία ενός ατόμου συχνά ταυτίζεται
με το να είναι αδύνατος ή όχι. Η πίεση που ασκείται μπορεί να τροφοδοτήσει την επιθυμία να
είναι κανείς πολύ αδύνατος, κάτι που εμφανίζεται συχνότερα μεταξύ των νεαρών κοριτσιών.

11. Η θεραπεία της νευρικής ανορεξίας προσπαθεί να αντιμετωπίσει τρεις βασικούς τομείς:
1) Να αποκαταστήσει το φυσιολογικό βάρος του ατόμου. 2) Να αντιμετωπίσει τις
ψυχολογικές διαταραχές που σχετίζονται με την ασθένεια. 3) Να μειώσει ή να
εξαφανίσει συμπεριφορές ή σκέψεις που αρχικά οδήγησαν στην διαταραγμένη
διατροφή του ατόμου.

12. Η ιστορία της νευρικής ανορεξίας αρχίζει με πρώιμες περιγραφές που χρονολογούνται από τον 16ο
και τον 17ο αιώνα και με την αναγνώριση και την περιγραφή της νευρικής ανορεξίας ως
ασθένειας στα τέλη του 19ου αιώνα. Στα τέλη του 19ου αιώνα η κοινή προσοχή στράφηκε στα
λεγόμενα "κορίτσια που νηστεύουν" και προκάλεσε σύγκρουση μεταξύ της θρησκείας και της
επιστήμης. Τέτοιες περιπτώσεις όπως η Σάρα Τζέικομπ (Sarah Jacob) (η οποία ονομάστηκε το
κορίτσι από την Ουαλία που νηστεύει) και η Μόλυ Φάντσερ (Mollie Fancher) (το αίνιγμα του
Μπρούκλυν) προκάλεσε αντιπαράθεση καθώς οι ειδικοί "ζύγισαν" τις πεποιθήσεις περί πλήρης
αποχής από το φαγητό. Οι πιστοί έκαναν αναφορά για διχασμό μεταξύ του μυαλού και του
σώματος, ενώ οι σκεπτικιστές επέμειναν στους νόμους της επιστήμης και των υλικών
πραγματικοτήτων της ζωής. Οι κριτικοί κατηγόρησαν "τα κορίτσια που νηστεύουν" για υστερία,
δεισιδαιμονία και απάτη. Η πρόοδος της εκκοσμίκευσης και της ιατρικοποιήσης πέρασε την
πολιτιστική εξουσία από τους κληρικούς στους γιατρούς και η νευρική ανορεξία μεταβλήθηκε
από κάτι που προκαλούσε τον σεβασμό σε κάτι που οι άνθρωποι επίκριναν. Μεγαλύτερο
ενδιαφέρον σχετικά με την νευρική ανορεξία προκαλεί η μεσαιωνική πρακτική της
αυτοπροκαλούμενης λιμοκτονίας από γυναίκες συμπεριλαμβανομένου κάποιων θρησκευόμενων
γυναικών στο όνομα της θρησκευτικής ευλάβειας και αγνότητας. Από τον 12ο αιώνα
αυξανότηταν η συχνότητα της συμμετοχής των γυναικών στην θρησκευτική ζωή και η συχνότητα
της αγιοποίησής τους από την Καθολική Εκκλησία. Πολλές γυναίκες που τελικά έγιναν αγίες
ακολούθησαν την πρακτική της αυτοπροκαλούμενης λιμοκτονίας, συμπεριλαμβανομένου της
Αγίας Χέντγουιγκ (Hedwig) της Σιλεσίας κατά τον 13ο αιώνα και της Αγίας Αικατερίνης της Σιένα
κατά τον 14ο αιώνα. Μέχρι την εποχή της Αγίας Αικατερίνης της Σιένα όμως η Εκκλησία άρχισε
να ανησυχεί για την υπερβολική νηστεία ως δείκτη πνευματικότητας και ως ένα μονοπάτι για την
αγιότητα. Στην πραγματικότητα είπαν στην Αγία Αικατερίνη της Σιένα του να προσευχηθεί για να
μπορέσει να φάει ξανά, αλλά η ίδια δεν μπόρεσε να σταματήσει τη νηστεία.