1. Ε. Φραδέλος, Χ Στάικος, Μπαρώ Χρυσάνθη, Μπελεγρίνος Σπύρος, Κουρκούτα
Λαμπρινή.

2. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να παρουσιάσει τα
ψυχοκοινωνικά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουν οι
ασθενείς που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας και τα οποία
είναι αποτέλεσμα της νόσου.

3. Εισαγωγή: Η σκλήρυνση κατά πλάκας (πολλαπλή σκλήρυνση)
είναι μία χρόνια νευρολογική πάθηση,η οποία ανήκει στην
κατηγορία των απομυελινωτικών νόσων. Πρόκειται για
καταστάσεις στις οποίες υπάρχει σταδιακή καταστροφή της
μυελίνης, του περιβλήματος των νεύρων που βοηθά στην
προστασία αυτών καθώς και στη μετάδοση των νευρικών ώσεων.
Αποτέλεσμα είναι η διαταραχή στη μετάδοση των ερεθισμάτων
κατά μήκος ενός νεύρου, δηλαδή δυσλειτουργία αυτού.

4.  Η ΣΚΠ είναι μια κοινή νευρολογική διαταραχή που προσβάλλει
κυρίως άτομα νεαρά, ενήλικες, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί σε
οποιαδήποτε ηλικία.
 Περισσότεροι από 2,5 εκ. άνθρωποι, ηλικίας κυρίως μεταξύ 20 και 40
ετών, πάσχουν παγκοσμίως από ΣΚΠ. Στην Ευρώπη, πάσχουν πάνω
από 500.000 άτομα, στις ΗΠΑ 400.000 περίπου και στην Ελλάδα
8.000 ασθενείς.
 Εμφανίζεται συχνότερα στις εύκρατες κλιματικές ζώνες, σε
οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες και είναι πολύ πιο σπάνια στις
τροπικές περιοχές.
 To φύλο επίσης παίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της ΣΚΠ. Οι
γυναίκες προσβάλλονται συχνότερα από τους άντρες σε αναλογία 3:2

5. Η αιτιοπαθογένεια της νόσου παραμένει άγνωστη και πιθανολογείται
ότι η νόσος είναι πολυπαραγοντική. Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί
διάφορες θεωρίες και, στο παρελθόν έχουν ενοχοποιηθεί διάφοροι ιοί
καθώς και εμβόλια. Τα τελευταία χρόνια έχει πλέον μελετηθεί εκτενώς
η ανοσολογική αρχή της νόσου

6. Αφορούν ένα ευρύ φάσμα κλινικών εκδηλώσεων, το οποίο θα
μπορούσε να αποδοθεί σε προσβολή οποιουδήποτε σημείου του
κεντρικού νευρικού συστήματος και περιλαμβάνουν συμπτώματα από
την νοητική σφαίρα, ψυχιατρικές διαταραχές, αισθητικά συμπτώματα,
κινητικά συμπτώματα, συμπτώματα από τις εγκεφαλικές συζυγίες, το
εγκεφαλικό στέλεχος, παρεγκεφαλιδικά συμπτώματα και συμπτώματα
από τον νωτιαίο μυελό.
Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται με την μορφή των ώσεων,
δηλαδή με αιφνίδια, παροδική προσβολή μίας νευρικής οδού, η
οποία μπορεί να διαφέρει σε κάθε ώση.

7. Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια χρόνια, απρόβλεπτη και
προοδευτική νόσος εξαιτίας της οποίας η λειτουργικότητα του
ατόμου φθίνει. Η πάθηση σταδιακά επηρεάζει τη
καθημερινότητα του ατόμου και της οικογένειας του, με
επιπτώσεις στη κοινωνική και επαγγελματική ζωή του ατόμου,
διαταράσσοντας την συναισθηματική του ισορροπία αλλά και τη
ποιότητα της ζωής του.

8. Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΣΚΠ) είναι από τις παθήσεις
εκείνες στις οποίες η βιοψυχοκοινωνική προσέγγιση είναι
απαραίτητη, τόσο για την κατανόηση του ρόλου των
ψυχοκοινωνικών παραγόντων στην πορεία και εξέλιξη της
νόσου, όσο και για την μελέτη των επιπτώσεων της ιδίας της
νόσου στην ψυχοκοινωνική προσαρμογή του ασθενούς.

9. Οι ψυχοκοινωνικές επιδράσεις που μπορεί να έχει η σκλήρυνσης
κατά πλάκας εξαρτάται κυρίως από δύο πράγματα.
 Πόσο καλά είναι κάποιος εξοικειωμένος με τη διάγνωση, τη
πορεία και της επιπτώσεις της νόσου
 Η έκταση των ψυχολογικών επιπτώσεων που έχει η πρόοδος
της νόσου.

10. Οι συχνότερες ψυχικές διαταραχές στη διαδρομή της ΣΚΠ είναι:
 Οι συναισθηματικές
 Οι αγχώδεις
 Η μεταβολή της προσωπικότητας
 Μεμονωμένα συμπτώματα

11. Ως απότοκος της ίδιας της νόσου αλλά και των ψυχικών αυτών
διαταραχών έρχονται και μια σειρά άλλων δυσλειτουργιών στους
ασθενείς αυτούς…….
 Ανηδονία και σεξουαλικές δυσλειτουργίες
 Αίσθημα αναξιότητας και ενοχής
 Διαταραχές όρεξης και βάρους
 Διαταραχές ύπνου
 Σκέψης θανάτου και αυτοκτονικός ιδεασμός
 Διαταραχές στη λειτουργικότητα
 Διάσπαση της προσοχής

12. Το 43- 65% των ασθενών που πάσχουν από ΣΚΠ αντιμετωπίζουν
γνωστικές διαταραχές, οι οποίες σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με
τα προβλήματα απασχόλησης, κοινωνικά προβλήματα,
δυσκολίες στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, και στην
ποιότητα της ζωής.

13. Η αβεβαιότητα κυρίως στην έκβαση αυτή της νόσου αποτελεί
μόνη της μια πρόκληση για τα άτομα που πάσχουν από
σκλήρυνση κατά πλάκας και αυτο επιφέρει μια σειρά από
συγκεκριμένα ψυχοκοινωνικά προβλήματα που καλούνται να
αντιμετωπίσουν κι εμείς ως επιστήμονες υγείας οφείλουμε να
παρατηρούμε,να καταγράφουμε,ν ακούμε ενεργητικά,να
κατανοούμε και να στηρίζουμε.