Recommandé
Contenu connexe
Plus de MI
Plus de MI (20)
Luangpoo sim
- 3. ท้าอย่างไรใจข้าพเจ้าจะสงบระงับ มีอุบายอะไร...ก็อุบายไม่ขี้เกียจนั่นแหละ อุบายมันอยู่ที่ไหน อุบายมันอยู่ที่ความเพียร ท้าอย่างไรข้าพเจ้าจะสู้กับกิเลสราคะ โทสะ โมหะ ในใจได้...ไปสู้ที่ไหน ก็สู้ด้วยความเพียร สู้ด้วยความตั้งใจมั่น เราตั้งใจลงไปแล้วให้มันมั่นคง อย่าไปถอย หลวงปู่สิม พุทธาจาโร
- 4. เราได้ตั้งใจสักวันสักคืนไหม นั่งสมาธิให้มันตายสักชาติหนึ่ง มีแต่นั่งพอเป็นพิธีแล้วก็นอนคือ มันบ่ตั้งใจ ตั้งใจนั่งภาวนาให้มันได้ อย่างขนาดหลวงปู่มั่น ท่านนั่งภาวนาเดินจงกรม ท่านแบ่งเวลาอย่างว่า คืนหนึ่งตั้งแต่พลบค่้ามาแล้วก็เดินจงกรม เดิน 2 ชั่วโมง ประมาณ 2 ทุ่ม ขึ้นไหว้พระ สวดมนต์ นั่งสมาธิภาวนา อีก 2 ชั่วโมง ก็พอดี 4 ทุ่ม ท่านก็ จ้าวัด จ้าวัด 4 ชั่วโมงอย่างช้า ตี 2 ท่านก็ตื่น ตื่นตอนเช้าท่านก็เดินจงกรม 2 ชั่วโมง ขึ้นไหว้พระ สวดมนต์ นั่งภาวนาอีก 2 ชั่วโมงก็ พอดีแจ้งสว่าง ไปบิณฑบาต อันนี้คือว่าใจท่านมั่นคง ไม่หวั่นไหว
- 6. การเจ็บปวด อย่าไปยึดถือก็แล้วกัน ให้ถือเสียว่าทุกขเวทนาที่เกิดขึ้นมันไม่คงทน ถ้าใจของเราเข้มแข็งไม่มายึดถือทุกขเวทนา ที่เราว่าเจ็บปวดนั้นมันหายไปได้ คือจิตไม่มาส้าคัญผิดคิดว่าเราเจ็บ ธาตุทั้ง 4 ขันธ์ทั้ง 5 มันเจ็บ เจ็บไปถึงไหนก็เป็นเรื่องของสังขาร เจ็บมากที่สุดก็ไม่ถึงตาย บอกจิตใจไว้เพื่อมิให้จิตใจกระวนกระวาย ให้วางเฉยได้ ภาวนาอุเบกขาจิต "จิตวางเฉย“ เมื่อจิตวางเฉยได้ จะภาวนา บทใด ข้อใด จิตใจก็รวมได้ คือไม่มายึดหน้าถือตา ไม่มายึดตัวถือตน ยึดตระกูล
- 8. ท้าอย่างไรใจข้าพเจ้าจะสงบระงับ มีอุบายอะไร...ก็อุบายไม่ขี้เกียจนั่นแหละ อุบายมันอยู่ที่ไหน อุบายมันอยู่ที่ความเพียร ท้าอย่างไรข้าพเจ้าจะสู้กับกิเลสราคะ โทสะ โมหะ ในใจได้...ไปสู้ที่ไหน ก็สู้ด้วยความเพียร สู้ด้วยความตั้งใจมั่น เราตั้งใจลงไปแล้วให้มันมั่นคง อย่าไปถอย หลวงปู่สิม พุทธาจาโร
- 10. จงรู้เฉพาะหน้าเฉพาะใจอยู่เสมอๆ รู้ให้ได้ทุกอิริยาบถ ทั้งนั่งทั้งนอน ตั้งมั่นอยู่ในจิตดวงที่รู้อยู่นี้ นอกจากจิตที่รู้อยู่นี้ทั้งหมด เป็นสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้แน่นอน นอกจากจิตที่รู้อยู่นี้เป็นทุกข์ทั้งโลก นอกจากจิตที่รู้อยู่นี้ เป็นของที่ไม่ใช่ตัวตนของเรา ไม่ควรลุ่มหลงไปกับสิ่งใดๆ ทั้งหมด ควรรู้อยู่เห็นอยู่ ในเวลาปัจจุบันนี้อย่างเดียว ถ้าผู้ปฏิบัติมาท้าความเพียรเพื่อละกิเลส รวมก้าลังจิตลงไปสู่ดวงจิตที่รู้อยู่นี้ให้เต็มที่แล้ว ก็จะเกิดความรู้แจ้ง ได้แสงสว่างในธรรมปฏิบัติทุกๆ คนไป
- 11. เมื่อติดอยู่ในสุข ไม่พ้นทุกข์ ไปยึดเอาสุขเวทนา ทุกขเวทนาก็ตามติด.. แยกกันไม่ออกเพราะเหตุเนื่องมาจากของไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา.. ทุกข์ๆ สุขๆ เหล่านี้มันเป็นของคู่กัน มาด้วยกัน หากวางสุขไม่ได้ ทุกข์ก็วางไม่ได้ หากเราติดสุข ก็คือติดทุกข์นั้นเอง หากเราหลงสุข ก็คือหลงทุกข์นั้นเอง
- 12. การท้าความเพียรละกิเลสนั้น อยู่ที่เพียรท้าจิตให้เป็นสมาธิ ไม่ว่าเวลาใด ให้จดจ่ออยู่ในการรักษาจิต ไม่ปล่อยให้อ้านาจกิเลสใดๆ มาสิงสู่ในจิตได้ ตั้งจิตให้มั่นคงที่สุด เมื่ออารมณ์ใดมากระทบ ไม่ให้จิตนี้หลงไปตาม รู้อยู่เฉพาะจิตดวงที่รู้อยู่นั้น ถ้าจิตดวงนี้ยังหลงใหลไปได้ ก็แสดงว่าความเพียรยังอ่อน ให้เพียรพยายามมากขึ้นไปอีก ให้ความประพฤติปฏิบัติทุกส่วนก้าวไปข้างหน้าอย่าถอยหลัง จงคอยระวังตัวสังขารมารจะมากั้นกลาง ไม่ให้ท้าความเพียรอันเยี่ยมยอดนี้ มารสังขารตัวนี้ มันจะยึดให้อยู่กับที่ นั่นหนึ่ง และมันจะดึงถอยหลังคืนไปหากิเลส โทสะ โมหะอีกหนึ่ง ผู้ท้าความเพียรเพื่อละกิเลสทั้งหลาย อย่าหลงใหลไปตามกิเลสทั้งหลาย อย่าหลงใหลไปตามกิเลสนั้นๆ