Wykorzystanie prokalcytoniny w regulacji antybiotykoterapii w sepsie
Agata stanek. zatorowość płucna
1. ZATOROWOŚĆ PŁUCA
- ASPEKTY KLINICZNE
I HEMODYNAMICZNE
Agata Stanek
Katedra i Oddział Kliniczny Chorób Wewnętrznych, Angiologii i Medycyny
Fizykalnej w Bytomiu, Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
2. Zator tętnicy płucnej (ZP) jest to
gwałtowne zamknięcie lub
zwężenie tętnicy płucnej lub jej
odgałęzień przez materiał zatorowy
3. -zatorowość płucna (ZP)
-zakrzepica żył głębokich (ZŻG)
dwie postaci kliniczne
te same czynniki predysponujące
żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej
(ŻCHZZ)
12. • Do 93% zgonów w przebiegu ZP
dochodzi u chorych , którzy nie
otrzymywali profilaktyki ŻChZZ
Obraz zatorowości płucnej w angio-
TK. A - zator typu "jeździec"
(strzałka). B - materiał zatorowy w
gałęziach obwodowych (strzałki)
13. 200 000
zatorowość
płucna
42 000 wypadki
drogowe
40 000
rak
piersi
18 000
AIDS
W krajach UE 543 000 zgonów na rok
2x więcej niż łącznie z powodu:
•Raka piersi 87 000
•Raka gruczołu krokowego 64 000
•Wypadków drogowych 54 000
•Zakażeń HIV 5 800
Eurostat statistics on health and safety 2001. Medscape Med. News, art. 56795
18. Ryzyko wystąpienia ŻCHZZ po operacji - największe w
ciągu dwóch pierwszych tygodni - pozostaje
zwiększone przez 2–3 miesiące
Zatorowość płucna pojawia w 3–7 dni od początku
ZŻG - u 10% chorych zgon w ciągu godziny od
wystąpienia objawów
19. 1. Cechy osobnicze i stany kliniczne:
1) wiek >40 lat (ryzyko wzrasta z wiekiem)
2) otyłość (BMI >30 kg/m
2
)
3) ŻChZZ w wywiadzie rodzinnym
4) urazy (zwłaszcza wielonarządowe lub złamania miednicy,
bliższego odcinka kości udowej i innych kości długich
kończyn dolnych)
5) niedowład kończyn dolnych, długotrwałe unieruchomienie
6) nowotwory złośliwe (ryzyko ŻChZZ wzrasta wraz
zaawansowaniem nowotworu)
7) przebyta ŻChZZ
8) trombofilia wrodzona lub nabyta
9) sepsa
10) obłożna choroba leczona zachowawczo (np. ciężkie
zapalenie płuc)
11) udar mózgu
CZYNNIKI RYZYKA ŻCHZZ
20. 1. Cechy osobnicze i stany kliniczne:
12) niewydolność serca III i IV klasy NYHA
13) niewydolność oddechowa
14) choroba Leśniowskiego i Crohna, wrzodziejące zapalenie
jelita grubego
15) zespół nerczycowy
16) zespoły mieloproliferacyjne
17) nocna napadowa hemoglobinuria
18) ucisk na naczynia żylne (np. guz, krwiak, malformacja
tętnicza)
19) ciąża i połóg
20) długotrwały lot samolotem
21) żylaki kończyn dolnych
22) ostre zakażenie
CZYNNIKI RYZYKA ŻCHZZ
c.d.
21. 2. Interwencje diagnostyczne, lecznicze i
profilaktyczne:
1) duże zabiegi operacyjne, szczególnie w obrębie
kończyn dolnych, miednicy i jamy brzusznej
2) obecność cewnika w dużych żyłach
3) leczenie przeciwnowotworowe - chemioterapia,
leczenie hormonalne i stosowanie inhibitorów
angiogenezy
4) stosowanie doustnych środków
antykoncepcyjnych, hormonalnej terapii zastępczej
lub selektywnych modulatorów receptora
estrogenowego
5) stosowanie leków stymulujących erytropoezę.
CZYNNIKI RYZYKA ŻCHZZ
23. silne (OR>10) umiarkowane (OR 2-9) słabe (OR<2)
Złamanie w obrębie
miednicy lub kd
niewydolność oddechowa lub serca
udar porażenny
unieruchomienie >3 dni
Wymiana st. biodrowego
lub kolanowego
dostęp do żż. centralnych wiek
uszkodzenie rdzenia
kręgowego
nowotwór złośliwy,
chemioterapia
otyłość
duży zabieg operacyjny HTZ/ doustna antykoncepcja długotrwałe siedzenie
ciężki uraz ciąża/połóg żylaki
ŻChZZ w wywiadzie
trombofilia
operacja laparoskopowa
artroskopowa operacja kolana III trymestr ciąży
28. gwałtowny wzrost płucnego oporu
naczyniowego - do nagłej śmierci
sercowej, w mechanizmie rozkojarzenia
elektromechanicznego
29. omdlenie lub hipotonia, do
wstrząsu i zgonu w przebiegu ostrej
niewydolności RV.
30. pobudzenia receptorów systemowych i aktywacja
współczulnego układu nerwowego.
Stymulacja ino- i chronotropowa, mechanizm Franka-
Starlinga zwiększają ciśnienie w krążeniu płucnym,
przywraca spoczynkowy przepływ płucny,
wypełnienie LV, rzut serca
wazokonstrykcja systemowa --- stabilizacja
ciśnienia systemowego
31. Niski rzut serca --» desaturacja mieszanej
krwi żylnej wpływającej do krążenia
płucnego.
Obecność stref zmniejszonego i
zwiększonego przepływu w łożysku
kapilarnym obszarów naczyń nieobjętych
zatorem --» niedostosowanie wentylacji i
perfuzji
32. Wstrząs lub hipotonia występuje
w 5–10%
Laboratoryjne markery dysfunkcji RV
(RVD) i/lub jej uszkodzenia, czynniki
gorszego rokowania, obecne są do
50% bez wstrząsu
33. Objawy kliniczne Wstrząs, Hipotonia
Wykładniki dysfunkcji - Powiększenie RV, hipokineza lub
przeciążenie ciśnieniowe w UKG
- Rozstrzeń RV w spiralnej TK
- Wzrost stężenia BNP lub NT-proBNP
- Podwyższony poziom ciśnień w
prawym sercu
Wykładniki uszkodzenia
mięśnia sercowego
Podwyższone stężenie troponin T lub I
35. RTG klatki piersiowej
- nie pozwala potwierdzić ani wykluczyć ZP! (w 25% przypadków
RTG jest prawidłowy)
-najczęściej stwierdza się:
- powiększenie sylwetki serca
- płyn w jamie opłucnej
-uniesienie kopuły przepony
-poszerzenie tętnicy płucnej
-ognisko niedodmy
- zagęszczenia miąższowe
36. Często – tachykardia , nadkomorowe zaburzenia
rytmu, nieswoiste zmiany ST- T
Elektrokardiograficzne cechy przeciążenia RV:
- ujemny załamek T w V1–V4,
- zespół QR w V1, typowe zmiany
- S w I, Q w III, T w III
- RBBB lub IRBBB
37. Wzrost stężenia w obecności ostrego zakrzepu
(jednoczesna aktywacja układu krzepnięcia i
fibrynolizy)
stężenie prawidłowe --» małe
prawdopodobieństwo ZP i ŻCHZZ
Wysoka negatywna wartość predykcyjna
Niska pozytywna wartość
38. Czułość CUS wobec proksymalnej ZŻG 90%, swoistość
ok. 95%
uwidocznienie proksymalnej ZŻG uzasadnia
rozpoczęcie leczenia antykoagulacyjnego bez dalszych
testów.
kryterium diagnostyczne ZŻG - niecałkowita
kompresja żyły, wskazująca na obecność zakrzepu,
42. stwierdzenie zakrzepu w tętnicach
płucnych aż do poziomu tętnic
segmentalnych - wystarczające
potwierdzenie ZP u większości chorych.
43. pewne, ale inwazyjne badanie,
przydatne w razie niejednoznacznych
wyników badań nieinwazyjnych
złoty standart
44. Przyłożkowe UKG - szczególnie przydatne w
podejmowaniu decyzji w sytuacjach nagłych, u
chorych w stanie krytycznym
Brak cech przeciążenia lub dysfunkcji RV wyklucza ZP
jako przyczynę niestabilności
hemodynamicznej u chorych we wstrząsie lub z
hipotonią.
45. Obraz echokardiograficzny przeciążenia prawej komory
u chorego z zatorowością płucną.
A - projekcja koniuszkowa czterojamowa, widoczna
powiększona prawa komora dominująca nad komorą lewą.
B - projekcja przymostkowa w osi krótkiej, widoczne
spłaszczenie przegrody międzykomorowej (strzałka). LK
- lewa komora, LP - lewy przedsionek, PK - prawa
komora, PP - prawy przedsionek
47. ZP wysokiego ryzyka (śmiertelność
wczesna > 15%)
jest sytuacją nagłą i wymaga określonych
działań diagnostycznych i terapeutycznych
48.
49. w ZP niewysokiego ryzyka
można wyróżnić:
•ZP pośredniego (3-15%)
• małego ryzyka (śmiertelność wczesna < 1%)
50.
51. • KT spiralne lub
• echokardiografia
• wstrząs lub hipotonia
• hipoksja
• poszerzenie żył szyjnych
Podejrzenie ZP wysokiego ryzyka
NZK
resuscytacja
+
Alteplaza 100 mg przez 2
godz. lub 0,6 mg/kg przez
15 min (max. dawka 50 mg)
pogorszenie
alteplaza 100mg i.v.*
stan stabilny heparyna 80j./kg
(5000)
heparyna 18j./kg x h
*lub SK 1,5mln j.m./2h
52. ZP wysokiego ryzyka
– leczenie trombolityczne - szybko usuwa przeszkodę
zakrzepowo-zatorową - wywiera korzystny wpływ
na parametry hemodynamiczne
- jest to leczenie pierwszego rzutu u chorych
wysokiego ryzyka z objawami wstrząsu
kardiogennego i/lub hipotonii
54. ZP wysokiego ryzyka
-2 bezwzględne przeciwwskazania to:
czynne krwawienie z narządów
wewnętrznych
i
-przebyte samoistne krwawienie
wewnątrzczaszkowe
55. ZP wysokiego ryzyka
- inne przeciwwskazania są względne (przebyty udar
mózgu niedokrwienny, duży uraz w czasie, nowotwór OUN,
krwawienie z p.pok. w czasie miesiąca, ciąża, nadciśnienie
oporne na leki, zaburzenia krzepnięcia)
56. proksymalna masywna zatorowość płucna
hipotonia pomimo leczenia
niepowodzenie lub przeciwwskazania do trombolizy
ruchome skrzepliny w prawej połowie serca,
szczególnie gdy przetrwały otwór owalny
doświadczony zespół kardiochirurgiczny
57. ZP niewysokiego ryzyka
- heparyna niefrakcjonowana: bolus 80 j/kg mc iv., następnie
wlew 18 j/kg/h iv., aby utrzymać wydłużenie aPTT pomiędzy
1,5 a 2,5 wartości wyjściowych
- heparyna drobnocząsteczkowa: enoksaparyna 1 mg/kg co 12
h lub 1,5 mg/kg 1x dziennie (należy redukować dawkę przy
obniżeniu GFR, kierować się poziomem aktywności czynnika
anty-Xa)
58. ZP niewysokiego ryzyka
- fondaparinux 5 mg sc 1xdziennie (mc <50kg), 7,5 mg (50-100
kg), 10 mg (>100kg)
--leczenie w/w należy rozpocząć niezwłocznie u chorych z
potwierdzoną ZP, a także u chorych z pośrednim lub wysokim
prawdopodobieństwem klinicznym ZP jeszcze w czasie
diagnostyki
- preferowana jest heparyna drobnocząsteczkowa lub
fondaparinux sc. z wyjątkiem chorych z dużym ryzykiem
krwawienia i przy ciężkim upośledzeniu funkcji nerek
61. Długoterminowe leczenie
przeciwkrzepliwe i profilaktyka wtórna
•u chorych z nowotworami alternatywą jest heparyna
drobnocząsteczkowa , a czas leczenia zależy od
przyczyny ZP
62. Długoterminowe leczenie
przeciwkrzepliwe i profilaktyka wtórna
• filtry żylne – aktualnie nie są zalecane
rutynowo, mogą być użyte u chorych z
bezwzględnymi przeciwwskazaniami do leczenia
antykoagulacyjnego i dużym ryzykiem nawrotu
ZP
63. ŻChZZ związana z zabiegiem operacyjnym lub
z innymi przejściowymi czynnikami ryzyka
U chorych z proksymalną ZŻG, izolowaną
dystalną ŻZG, ZP zaleca się raczej leczenie
przeciwkrzepliwe przez 3 miesiące
64. Pierwszy epizod ŻChZZ u chorych na
nowotwór
U chorych z ZŻG, ZP i czynnym nowotworem złośliwym
obciążonym ryzykiem krwawienia mniejszym niż duże zaleca
się raczej przewlekłe leczenie (>3 miesiące)[1B], a u
obciążonym dużym ryzykiem krwawienia sugeruje się
przewlekle leczenie (>3 miesiące) [2B]
65. Pierwszy epizod ŻChZZ u chorych na
nowotwór
U wszystkich chorych otrzymujących przewlekle
leczenie przeciwkrzepliwe (>3 miesiące) należy
okresowo ocenić konieczność kontynuowania leczenia
( np.raz w roku)
66. Pierwszy epizod samoistnej ŻChZZ
U chorych z samoistną proksymalną ZŻG k.dolnej i
obciążonych małym i umiarkowym ryzykiem
krwawienia sugeruje się raczej przewlekłe leczenie (>3
miesiące) [2B], a u obciążonym dużym ryzykiem
krwawienia zaleca się raczej leczenie
przeciwkrzepliwe przez 3 miesiące [1B]
67. Pierwszy epizod samoistnej ŻChZZ
U chorych z samoistną izolowaną ZŻG k.dolnej i
obciążonych małym ryzykiem krwawienia sugeruje się
raczej leczenie przez 3 miesiące [2B], a u obciążonym
dużym ryzykiem krwawienia zaleca się raczej leczenie
przeciwkrzepliwe przez 3 miesiące [1B]
68. Pierwszy epizod samoistnej ŻChZZ
U chorych z samoistną ZP i obciążonych małym i
umiarkowanym ryzykiem krwawienia sugeruje się
raczej leczenie przewlekłe (>3 miesiące) [2B], a u
obciążonym dużym ryzykiem krwawienia zaleca się
raczej leczenie przeciwkrzepliwe przez 3 miesiące [1B]
69. >=2 epizody samoistnej ŻChZZ
U chorych z drugim epizodem samoistnej ŻChZZ i
obciążonych małym ryzykiem krwawienia zaleca się
raczej leczenie przewlekłe (>3 miesiące) [1B], a u
obciążonym umiarkowanym ryzykiem krwawienia
sugeruje się raczej leczenie przeciwkrzepliwe
przewlekłe (>3miesiące) [1B]
70. >=2 epizody samoistnej ŻChZZ
U chorych z drugim epizodem samoistnej ŻChZZ i
obciążonych dużym ryzykiem krwawienia sugeruje się
raczej leczenie przeciwkrzepliwe przez 3miesiące [2B]
71. 1. Wiek >75 lat
2. przebyte krwawienie
3. nowotwór złośliwy
4. nowotwór złośliwy z przerzutami odległymi
5. niewydolność nerek
6. niewydolność wątroby
7. małopłytkowość
8. przebyty udar mózgu