1. KLUB WNUKA SYBIRAKA
działający przy III LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM
im. Mikołaja Kopernika w Olsztynie
Sprawozdanie z działalności
Klubu w latach 2010 – 2012
Śladami Znaków Pamięci Polskiej Golgoty Wschodu
2. Jednym z najważniejszych obowiązków stojących
przed pokoleniem polskiej młodzieży jest
poznawanie i kultywowanie naszej pamięci
historycznej.
Nie brak w historii Polski takich rozdziałów, o
których owa pamięć przez dziesięciolecia była
zamazywana i fałszowana.
Epopeje losów sybirackich
i męczeństwo tysięcy Polaków
wywiezionych z rozkazu Stalina
w bezkresy
Związku Radzieckiego
to szczególnie bezwzględnie
fałszowana karta
naszej historii.
3. Celem Klubu Wnuka Sybiraka
działającego przy III Liceum Ogólnokształcącym w
Olsztynie jest szerzenie i uczestniczenie we wszelkich
inicjatywach na rzecz upamiętnienia Polskiej Golgoty
Wschodu.
Nasze cele…
Pomnik Sybiraka w Olsztynie
4. Poznając i utrwalając świadectwa o deportacjach i
nieludzkim obliczu komunistycznego terroru
członkowie Klubu pragną upowszechniać prawdziwą
wiedzę o losach Sybiraków, a tym samym ostrzegać
następne pokolenia przed systemem totalitarnym.
Chcemy, aby prawda o tej tragedii
dotarła do naszych koleżanek i kolegów
i by na zawsze pozostała ważną
przestrogą na przyszłość.
Nasze cele…
5. Członkowie Klubu
Opiekun: dr Elżbieta Andrasz
Prezes: Adrianna Pieńkowska
Zastępcy Prezesa: Karolina Opalach
Piotr Jakimczuk
Kronikarze: Ewelina Brzozowska
Iga Pańczyszyn
Janina Witulska
6. Członkowie:
JAKUB BEDNARCZYK
ANETA BYSTREK
KAROLINA DOMITRZ
MARTA FREITAG
JAKUB GAJDZIS
MARTA GALON
MONIKA GASZTOLD
ALEKSANDRA GAWKOWSKA
PAULINA GROCHOWSKA
MAŁGORZATA KAZIMIERCZYK
DANIELA KRAJEWSKA
PIOTR MACIOSZEK
ŁUKASZ MALINOWSKI
ŁUKASZ MATZ
ALEKSZNDRA MICHALSKA
ANNA MIŁASZEWSKA
ŁUKASZ PODMOSTKO
MARTYNA RÓŻAŃSKA
KATARZYNA RUMIŃSKA
KAROLINA SÓJKA
KLAUDIA TOPA
PATRYCJA TORHAN
MAGDALENA ZAWADZKA
PIOTR ZIELIŃSKI
7. Sybir – Polska Golgota Wschodu
Sybir w odczuciu Polaków to pojęcie polityczne związane z bardzo
trudnym, wygnańczym doświadczeniem narodowym. W tym
ujęciu Sybir nie ma ściśle określonego obszaru geograficznego.
Obejmuje on tereny imperium rosyjskiego zarówno przed, jak i za
Uralem, czyli wszystkie,
gdzie zsyłano Polaków.
Deportacje wygnańcze
naszych rodaków
rozpoczęły się od okresu
upadku Polski w XVIII w.
i trwały aż po niezwykle
krwawy i okrutny wiek XX.
8. Po upadku Powstań Narodowych :
Listopadowego (1830 – 1831)
i Styczniowego (1863 – 1864)
na trakcie syberyjskim
pojawiła się młodzież,
a nawet dzieci.
Pierwszą, najlepiej opisaną grupą
młodych zesłańców byli wileńscy
filomaci i filareci.
Wydarzenie to uwiecznił w III części ,,Dziadów” Adam Mickiewicz:
,, … Małechłopcy,znędzniałewszyscyjakrekruciz golonymigłowami,
nanogachokuci.
Biednechłopcy,najmłodszydziesięćlatnieboże
Skarżyłsię,żełańcuchapodźwignąćniemoże.”
Sybir – Polska Golgota Wschodu
9. Największe jednak i najbardziej masowe zsyłki nastąpiły za czasów
Związku Radzieckiego. W latach 1936-1937 na Syberię deportowano z
terenów zachodniej Ukrainy całe polskie rodziny, bez względu na wiek i
stan zdrowia.
W latach 1941 –1942 były cztery masowe deportacje:
Sybir – Polska Golgota Wschodu
Pierwsza, najtragiczniejsza, bo
niespodziewana i w środku ostrej
zimy nastąpiła 10 lutego 1940
roku;
Druga - 13 kwietnia 1940 roku;
Trzecia – 29 maja 1940 roku;
Czwarta - 20 czerwca 1941
roku.
Zsyłki Polaków trwały do 1956 r.
10. Trudno jest dzisiaj ustalić liczbę ludności poddanym różnym formom
represji i deportacji.
Historycy przyjmują, że w czasie okupacji sowieckiej ze wschodnich ziem
polskich wywieziono od 1,5mln. do 1.7 mln. polskich obywateli.
Tragiczny jest rachunek deportacji. Co trzeci deportowany pozostał na
zesłani ponosząc ofiarę najwyższą – ofiarę życia. Sybiracy ginęli z głodu,
chorób, katorżniczej, ciężkiej pracy,
pozbawieni opieki lekarskiej i leków.
Znaczenie Sybiru przybliża Zesłaniec syberyjski
– Marian Jonakajtys (1931 – 2010).
W tomiku wierszy: My, których ocaliłaś…
dzieli się swoimi osobistymi doświadczeniami:
POMNIK - GRÓB NIEZNANEGO SYBIRAKA W
BIAŁYMSTOKU
11. 1. Proszą nas – nie tylko młodzi
Ludzie – by im wytłumaczyć,
Co słowo ,, Sybir”, ,,Sybirak”-
Naprawdę dziś w Polsce znaczy.
2. Ich niewiedza – to rezultat
Historią manipulacji
W podręcznikach PRL-u,
Kremlowskiej indoktrynacji.
3. Pierwszy przykład: o Kołymie
Z podręczników się dowiecie,
Że to rzeka… A to łagry
Zagłady. Największe na świecie!
4. Drugi fakt: polski Sybirak
To nie Norylska mieszkaniec.
Lecz za tylko, że Polak,
W lody Sybiru – zesłaniec!
5. Dla Polaków – nazwa Sybir
Niesie inne znaczenia…
To symbol zesłań, katorg;
Śmierci za Polskę, cierpienia.
6. Sybir… To historia polskich
Doznań martyrologicznych…
A nie zwykłe określenie
Terenów geograficznych…
7. To setki tysięcy mogił
Naszych ojców – Sybiraków…
Tych, co padli za Ojczyznę!
Na dwu-wiecznym zesłań szlaku!!!
Marian Jonkajtys
12. Największe miejsca zesłań to okolice Archangielska,
Irkucka, Omska, Kazachstanu, Krasnojarskiego Kraju,
Ałtajskiego Kraju i wiele, wiele innych.
Najbardziej znane z okrucieństw obozy pracy, to: Kołyma,
Workuta, Norylsk- było ich tysiące.
Przykładem jest
Pomnik Sybiraków
w Warszawie,
gdzie na 40 podkładach
kolejowych
widnieją nazwy zesłańczych
miejscowości leżących
zarówno w europejskiej,
jak i azjatyckiej części Rosji.
13. 3 - letnia działalność Klubu
Spotkania z Sybirakami
Wycieczki
Uroczystości
Opieka nad Pomnikiem
Sybiraka
14. EPOPEJA LOSÓW SYBIRACKICH
Matko Sybiraczko
O Matko… przez Syberię
Boleśnie doświadczona.
Matko, na której oczach
Nasz Kraj Ojczysty konał
Gdy najeźdźcy ze Wschodu
W Drugiej Wojny zamieci
Wyrwali Ciebie z gniazda.
Ciebie i Twoje dzieci…
Przed Tobą – chylę czoło.
Z szacunkiem głowę kłonię…
Całuję spracowane
Twoje Matczyne dłonie,
Które z mocą nadludzką
I czułą siłą kochania
Były tarczą – opoką
W trudnych chwilach zesłania.
Marian Jonkajtys, poeta Sybirak
15. Epopeja losów sybirackich
• Męczeństwo Polaków wywiezionych z rozkazu
Stalina w bezkresy Związku Radzieckiego
poznaliśmy od świadków tamtych wydarzeń –
olsztyńskich Sybiraków.
16. Pan Jerzy Szafranko –
Zesłaniec Syberyjski
w latach 1941 – 1946
Został wywieziony na Syberię
podczas czwartej deportacji
Polaków na Wschód - 20 czerwca
1941 r. Miał wówczas 12 lat.
Rodzinę Szafranko władza sowiecka
określiła mianem ,,niebezpiecznego
elementu”, dlatego na Syberię
zostali wywiezieni wszyscy: mama
Pana Jerzego – Pani Helena
Szafranko, dziadkowie ze strony
ojca i siostra ojca z dziećmi.
Ojciec Pana Jerzego był w tym
czasie pojmany przez Rosjan i
osadzony w więzieniu w
Białymstoku.
17. Przydział żywności był uzależniony od wykonania normy pracy. Jednakże
wykonanie tej normy było niemożliwe. Była tak zawyżona, że jej wykonanie było
ponad ludzkie siły. Pan Jerzy przeżył dzięki przezorności mamy, która zabrała w
długą podróż na Syberię maszynę do szycia. Będąc krawcową dokonywała
drobnych przeróbek, za co w zamian otrzymywała żywność.
Podróż na Syberię w
bydlęcych wagonach
trwała ok. 4 tygodni.
W nieludzkich
warunkach zesłańcy
dotarli do Omska.
Stamtąd płynąc barkami
Irtyszem dotarli
do dużej rosyjskiej wioski
– Utma.
Mamę Pana Jerzego
skierowano do pracy
w kołchozie, a Pan Jerzy,
będąc słabym
dwunastolatkiem i nie
mając siły nosić
gnojówki na pola, łowił
ryby ze starym rybakiem.
19. Pan Jerzy z mamą wrócili do Polski w kwietniu 1946r. Razem z tatą,
który po ucieczce z więzienia w Białymstoku ukrywał się przed
Sowietami przez cały okres wojny, zamieszkali w Ełku.
Z rodziny wywiezionej na Syberię przeżyła jeszcze ciotka z dziećmi,
która opuściła Związek Radziecki z Armią Generała Władysława
Andersa. Dziadkowie Pana Jerzego nie doczekali się powrotu do
Ojczyzny.
Zmarli z zimna, głodu,
pracy ponad siły
wyniszczającej organizm.
Syberia stała się ich
grobem.
Takich bezimiennych
grobów Polaków
na Syberii są tysiące.
,,Niech Bóg otrze
z ich oczu wszelką łzę”.
20. Pan Jerzy Szafranko w otoczeniu członków Klubu
Wnuka Sybiraka wraz z Opiekunem Panią E. Andrasz
21. Syberyjskie losy Pan Jerzy
Szafranko opisał w książce
Quo vadis Sybiraku?
Cukierki Stalina
wydanej w Olsztynie w roku
2009.
Wspomnienia Autora to
niezwykła opowieść o nadziei
i sile, o marzeniach
o powrocie do wolnej
Ojczyzny.
Dzięki Bożej Opatrzności
i heroicznej postawie swojej
Mamy w sześcioletniej walce
o przetrwanie w 1946 roku
wrócili do Kraju…
22. Pani Maria Obolewicz ur. w Grodnie w
1937 r. została wywieziona na Syberię
po wojnie w roku 1952. Miała wtedy
niecałe 15 lat. Sowieci zabrali ją razem z
Babcią i 19-letnim bratem i w bydlęcych
wagonach deportowali do Kazachstanu.
Tata w tym czasie odbywał wyrok w
obozie pracy w republice Komi koło
Workuty, natomiast Mama Pani Marii
przez 10 lat ukrywała się , aby nie być
aresztowaną.
Pani Maria Obolewicz
zesłana na Syberię w latach
1952- 1955
23. Zabite deskami wagony towarowe jechały przez
3 tygodnie. Ludzie jedli to, co zdążyli zabrać w
chwili aresztowania. Dostawali też zupę w
wiadrze. Ścisk był okropny. W Taszkiencie
Sowieci pozwolili Pani Marii wyjść z wagonu po
wodę.,, Nie bójcie się, wiozą was na południe.
Tam będzie bardzo gorąco”. Te słowa usłyszała
Pani Maria od nieznajomej Rosjanki. Wysadzili
ich w Pahtarał, a stamtąd wywieźli samochodami
do kołchozu Lenina. Tam Pani Maria pracowała
na ogromnych plantacjach bawełny.
Pani Maria Obolewicz
zesłana na Syberię w latach
1952- 1955
24. Zesłańcy pracę zaczynali o 4 rano z
przerwą w południe i pracowali do
wieczora. Podczas upałów słońce grzało
do 50 C. Bardzo często dochodziło do
poparzeń. Pletli sobie z podartych szmat
warkocze na nogi, żeby ich nie
pokaleczyć. Później z opon od traktorów
nauczyli się robić podeszwy i to ich
ratowało przed kolcami i żmijami. Babcia
Pani Marii nie wytrzymała tak
katorżniczych warunków pracy i zmarła
niedługo po przyjeździe. Syberia jest Jej
grobem. Niech odpoczywa w Panu.
Pani Maria Obolewicz
zesłana na Syberię w latach 1952- 1955
27. Pani Maria Obolewicz w trakcie spotkania
z Klubem Wnuka Sybiraka – III 2011r.
W 1948 roku Ojciec Pani Marii został
zwolniony z obozu pracy i wrócił do Polski.
Od tej pory pisał prośby do władz Związku
Radzieckiego o powrót do Polski rodziny
przebywającej na terenie Kazachstanu.
Pani Maria z bratem wrócili do Polski w
maju1955r. Mama z najstarszym synem
wróciła dwa miesiące później – w lipcu
1955r.Po tylu latach tragedii rodzina
ponownie się odnalazła.
33. Pan Henryk Truskowski –
- Zesłaniec Syberyjski w latach1949 -1958
Swoje bolesne
doświadczenia z pobytu
na Syberii Pan Henryk
Truskowski opisał w
pamiętniku:
Wspomnienia zsyłki
na Syberię wydanym w
Olsztynie w 2010 r.
34. Wspomnienia zsyłki na
Syberię
Pan Henryk Truskowski urodził się w 1931 r.
we wsi Duburajcie na Wileńszczyźnie w
zubożałej rodzinie szlacheckiej. Rodzice Pana
Henryka: Stefania i Jan Truszkowscy
prowadzili 30 hektarowe gospodarstwo rolne.
W czasie II wojny światowej rodzina
Truskowskich doświadczyła na Litwie najpierw
okrucieństwa armii radzieckiej (17.09.1939–
22.06.1941), potem okupacji niemieckiej, a
od lipca 1944r reżymu sowieckiego. NKWD
niszczyło indywidualnych rolników wysokimi
podatkami i przymusowymi dostawami zboża,
aby w ten sposób zmusić ich do zapisywania
swoich gospodarstw na własność kołchozu. W
styczniu 1949 r. ojciec Pana Henryka w
wyniku coraz brutalniejszych represji zapisał
się do kołchozu, ale decyzja ta nie uchroniła
rodziny przed deportacją na Syberię.
Henryk Truskowski w
stroju górniczym. Kopalnia
węgla kamiennego w
Czeremchowie; 1954r.
35. Najmłodszy brat Pana
Henryka – Franciszek
wśród dzieci Buriatów
25 marca 1949 r. cała rodzina
Truskowskich: rodzice i 4
dzieci: Henryk, Dionizy,
Kazimiera i Franciszek
została pod przymusem
załadowana do towarowo-
bydlęcych wagonów i po 17
dniach podróży w
urągających ludzkiej
godności warunkach dotarła,
wraz z tysiącami innych
Polaków, za Ural do stacji
kolejowej Załari leżącej ok.
200 km. od Irkucka. Na stacji
po swoistym ,, handlu
niewolnikami” rodzina
Truskowskich została
zabrana do kołchozu
zamieszkałego przez ludność
buriacką spokrewnioną z
Mongołami.
Pan Henryk po 2,5- letniej wyczerpującej, katorżniczej pracy w kołchozie, został
przeniesiony do kopalni węgla kamiennego w Czeremchowie. Pracując w kopalni
ukończył średnią szkołę wieczorową dla pracujących. Po 9 latach pobytu na
Syberii, pomimo wielu trudności ze strony władzy radzieckiej rodzina
Truskowskich zdobyła potrzebne dokumenty do repatriacji i 28 stycznia 1958 r.
wróciła do Ojczyzny. Wszyscy zamieszkali w Olsztynie.
36. Klub Wnuka Sybiraka z wychowawczynią –
- Panią Profesor Ewą Sobieraj
Pani Profesor przez okres działalności Klubu nieustannie nas wspierała
i mobilizowała do pracy
38. 13.04.2011r.
71 rocznica zsyłki Polaków na Syberię
Poczet sztandarowy:
Piotr Jakimczuk, Aleksandra
Gawkowska , Karolina Opalach
w kościele św. Józefa w
Olsztynie
Klub Wnuka Sybiraka w
trakcie Uroczystości
39. Przed Pomnikiem Sybiraka
w trakcie Uroczystości
Delegacja Klubu Sybiraka:
Anna Miłaszewska
i Łukasz Podmostko
41. Prezydent Miasta Olsztyna Pan Piotr Grzymowicz i Prezes
Związku Sybiraków Pan Eugeniusz Grabski w trakcie
Uroczystości.
42. Poczet sztandarowy:
• Piotr Jakimczuk
• Karolina Opalach
• Aleksandra Gawkowska
w obecności Pani Dyrektor Danuty Gomolińskiej
43.
44. ZŁOTY MEDALOPIEKUNA
MIEJSC PAMIĘCI NARODOWEJ
13.04.2011r. Rada Ochrony
Pamięci Walk i Męczeństwa
nadała naszej szkole Złoty
Medal Opiekuna Miejsc
Pamięci Narodowej.
Sztandar szkoły udekorowali:
Wojewoda Pan Marian
Podziewski i Prezes Związku
Sybiraków w Olsztynie – Pan
Eugeniusz Grabski
45. Dekoracji Sztandaru Szkoły dokonuje Wojewoda
Warmińsko – Mazurski Pan Marian Podziewski
i Prezes Sybiraków Pan Eugeniusz Grabski
46. XXII PIELGRZYMKA
SYBIRAKÓW NA JASNĄ
GÓRĘ
7-8 maja 2011r.
W Pielgrzymce Sybiraków na
zaproszenie Związku Sybiraków
uczestniczyła delegacja naszego Klubu:
Ada Pieńkowska, Karolina Opalach i
Jakub Gajdzis wraz z opiekunem Panią
Elżbietą Andrasz oraz młodzież
zrzeszona w Klubach Wnuka Sybiraka z
Gimnazjum nr 6 i 12 w Olsztynie. Na
Jasną Górę przyjechali Sybiracy z
całej Polski, aby zawierzyć swoje życie
Królowej naszego Narodu i modlić się
za wszystkich Zesłańców Syberyjskich,
zwłaszcza tych, dla których Syberia
stała się bezimiennym grobem.
49. Uroczystości na Jasnej Górze
Poczet
sztandarowy
Związku
Sybiraków w
Olsztynie:
Pan Henryk
Truskowski,
Pani Anna
Matuszewicz
i Pani
Władysława
Mackiewicz
50. Uroczystości na Jasnej Górze
Delegacja Sybiraków:
Pani Irena Sajkowska
i Pan Jerzy Szafranko
z członkami Klubu
Wnuka Sybiraka w
trakcie Mszy Świętej
w intencji Sybiraków
na Jasnej Górze
51. Pan Jerzy Szafranko
i członkowie Klubu:
Karolina Opalach,
Adrianna Pieńkowska
i Jakub Gajdzis przed
sztandarem Związku
Sybiraków w Olsztynie
Poczty
sztandarowe
w czasie
Mszy św. w
intencji
Sybiraków na
Jasnej Górze
53. 17 września 2011 r.
72 Rocznica napaści Rosji sowieckiej na Polskę
W sobotę 17 września 2011 r.
obchodziliśmy 72 rocznicę agresji
sowieckiej na Polskę. Mszę św. w
intencji Ojczyzny i Sybiraków
odprawił zaproszony z Irkucka –
Ks. Biskup Cyryl Klimowicz. W
Mszy św. uczestniczyli Sybiracy
oraz zaproszeni goście –
przedstawiciele władz
wojewódzkich i miejskich a także
młodzież zrzeszona w 3 Klubach
Wnuka Sybiraka: z Gimnazjum nr
6 i 12 oraz naszej szkoły. Po
zakończonej Mszy św. wszyscy
uczestniczyli w uroczystym apelu
pod Pomnikiem Sybiraków.
54. Na wniosek Związku
Sybiraków Zarządu Oddziału
Wojewódzkiego w Olsztynie
kapelan Sybiraków – Ks. Prałat
Bronisław Siekierski został
odznaczony Złotym Krzyżem
Zasługi. Delegacja III LO: Pani
Dyrektor Danuta Gomolińska,
opiekun Klubu: Pani Elżbieta
Andrasz oraz uczniowie: Ania
Miłaszewska, Ada Pieńkowska,
Piotr Macioszek i Piotr Bistroń.
17 września 2011 r.
72 Rocznica napaści Rosji sowieckiej na Polskę
55. Delegacja Klubu Sybiraka w
trakcie uroczystości w
obecności Ks. Prałata
Bronisława Siekierskiego,
Pani dyrektor Danuty
Gomolińskiej, Pana Jerzego
Szafranko i opiekuna Klubu
57. XI Międzynarodowy Marsz Pamięci Polskiego
Sybiru
Białystok, 9 września 2011r.
Przed 17 września - 72 rocznicy
sowieckiej napaści na Polskę, w
Białymstoku odbył się XI
Międzynarodowy Marsz Pamięci
Polskiego Sybiru. W uroczystości
wzięło udział tysiące ludzi, nie tylko z
Polski, ale też z USA, Estonii, Łotwy,
Białorusi, Kanady. Gośćmi
honorowymi byli Sybiracy, obecnie
ludzie w podeszłym wieku, ale wciąż
młodzi duchem i pełni energii. Na tę
wyjątkową, coroczną uroczystość w
Białymstoku przyjeżdżają z całego
świata, z krajów, w których
zamieszkali po powrocie z Syberii.
Delegacja naszej szkoły: Daria
Cieśluk i Adrianna Żbik
58. XI Międzynarodowy Marsz Pamięci Polskiego
Sybiru
Białystok, 9 września 2011r.
W Marszu Pamięci nie mogło
zabraknąć Sybiraków mieszkających
na Warmii. Pielgrzymce przewodniczył
Eugeniusz Grabski – Prezes
Wojewódzkiego Związku Sybiraków w
Olsztynie oraz organizatorzy: Pani
Maria Obolewicz i Pan Jerzy
Szafranko. W raz z nimi pojechało
kilkudziesięciu członków Związku
Sybiraków i młodzież zrzeszona w 3
olsztyńskich Klubach Wnuka
Sybiraka. Naszą szkołę
reprezentowały Daria Cieśluk i
Adrianna Żbik.
Bardzo dziękujemy za tę ciekawą i
wzruszającą lekcję historii!
61. Przemarsz 13 - tysięcznej
grupy uczestników ulicami
Białegostoku
62. Członkowie Związku Sybiraków: Pani Maria
Obolewicz i Pan Michał Cydzik wraz z
uczniami przed złożeniem kwiatów pod
Pomnikiem Sybiraka w Białymstoku
63. Dnia 13.04.2012 r. obchodziliśmy 72 rocznicę
zsyłki Polaków na Syberię.
Delegacja Klubu Wnuka Sybiraka: Anna Miłaszewska, Adrianna Pieńkowska,
Katarzyna Rumińska, Łukasz Podmostko, Piotr Bistroń z Panią Dyrektor
Danutą Gomolińską i opiekunem Klubu Elżbietą Andrasz w trakcie
uroczystości
64. Zwycięzcy konkursu o Sybirakach
„A oni znów do niepodległej szli”
• 1 miejsce w województwie:
Katarzyna Rumińska
• 2 miejsce w województwie:
Łukasz Podmostko
• Wyróżnienie: Adrianna Pieńkowska
Nagrody wręcza Prezes Sybiraków Pan
Eugeniusz Grabski
65. 12-14.05.2012 r. XXIII Pielgrzymka Sybiraków
na Jasną Górę.
Uroczystości pielgrzymkowe
Sybiraków przybyłych z całej
Polski na Jasną Górę.
66. 12-14.05.2012 r. XXIII Pielgrzymka Sybiraków
na Jasną Górę.
Członkowie Klubu Sybiraka: Anna
Miłaszewska, Ada Pieńkowska, Łukasz
Podmostko z Opiekunem w Bazylice Pielgrzymi w Krakowie na Wawelu
67. 12-14.05.2012 r. XXIII Pielgrzymka Sybiraków
na Jasną Górę.
Pani Teresa Sajkowska – Sybiraczka z
Adą Pieńkowską w Kalwarii
Zebrzydowskiej
68. 21.06.2012 r. – Olsztyn
pożegnał Prezesa
Związku Sybiraków w
Olsztynie Pana
Eugeniusza Grabskiego
69. Dnia 22.06.2012 mieliśmy okazję zwiedzić
Izbę Pamięci mieszczącą się
w Gimnazjum nr 12 im. Sybiraków w Olsztynie
70. 73. Rocznica napaści Związku Radzieckiego na Polskę
17 września 2012 r.
Poczet sztandarowy szkoły podczas
Mszy Świętej w intencji Sybiraków
w kościele pw. św. Józefa.
Anna Miłaszewska, Adrianna
Pieńkowska i Piotr Bistroń
71. 73. Rocznica napaści Związku Radzieckiego na Polskę
17 września 2012 r.
Poczty sztandarowe podczas
przejścia pod pomnik
Sybiraka w Olsztynie. Na
pierwszym planie poczet
Związku Sybiraków w
Olsztynie: Pan Jan Szota –
brat P. Marii Obolewicz, Pan
Zygmunt Dzięgielewski i Pan
Jan Kowalski
73. 73. Rocznica napaści Związku Radzieckiego na Polskę
17 września 2012 r.
Prezydent Miasta Olsztyn
Pan Piotr Grzymowicz
przemawia w trakcie
uroczystości pod pomnikiem
Sybiraka
74. 73. Rocznica napaści Związku Radzieckiego na Polskę
17 września 2012 r.
Złożenie kwiatów pod pomnikiem
Sybiraka.
Hołd zmarłym Sybirakom oddaje
Pani Dyrektor Danuta Gomolińska,
Opiekun Klubu Pani Elżbieta
Andrasz i Uczennica Katarzyna
Rumińska
75. Za aktywną pracę w Klubie Sybiraka: Ania Miłaszewska, Ada Pieńkowska, Kasia
Rumińska, Piotr Jakimczuk i Łukasz Podmostoko otrzymali pamiątkowe dyplomy,
które wręczył Prezes oddziału Związku Sybiraków Pan Zygmunt Skotnicki
73. Rocznica napaści Związku
Radzieckiego na Polskę
17 września 2012 r.
77. Ich majętnością było tylko życie.
Ich winą - Polskość.
Ich karą – Cierpienie.
Ich katem – System Nieludzki.
… Z szacunkiem chylmy przed Nimi czoła,
a w sercach na zawsze zachowajmy
bezgraniczną miłość i wdzięczność.
,,Bo dziś z Ziemi Nieludzkiej
gdzie spoczywają w Bogu
Tylko w naszych modlitwach
Do kraju wrócić mogą…”
Marian Jonkajtys - poeta, sybirak
Pamiętamy
78. 30.10.2011 r. – Klub Wnuka Sybiraka w trakcie
porządków przed pomnikiem Sybiraka w Olsztynie
79. 30.10.2011 r. – Klub Wnuka Sybiraka w trakcie
porządków przed pomnikiem Sybiraka w Olsztynie
80. 30.10.2011 r. – Klub Wnuka Sybiraka w trakcie
porządków przed pomnikiem Sybiraka w Olsztynie
81. 30.10.2011 r. – Klub Wnuka Sybiraka w trakcie
porządków przed pomnikiem Sybiraka w Olsztynie
