1. Inleners aansprakelijk voor overuren
Een payrollbedrijf is niet als werkgever en inhoudingsplichtige
aan te merken voor arbeidsuren die niet in haar loonadministratie
zijn verantwoord. Omdat de inspecteur niet aannemelijk kan
maken dat de overuren door het payrollbedrijf zijn betaald,
worden de naheffingsaanslagen loonheffing vernietigd.
Aan een payrollbedrijf worden naheffingsaanslagen loonbelasting en
premie volksverzekeringen 2010 en 2011 opgelegd. Dit naar
aanleiding van een boekenonderzoek bij het bedrijf en
derdenonderzoeken bij een aantal inleners van het bedrijf. Uit de
derdenonderzoeken blijkt dat de feitelijk gewerkte uren bij de inleners
kloppen met de verkoopfacturen van het bedrijf. De urenlijsten in de
administratie van het bedrijf komen echter niet overeen met de
urenlijsten van de inleners, terwijl de inleners deze urenlijsten naar het
bedrijf sturen. Alle werknemers die voor inleners hebben gewerkt
staan op loonlijst van het payrollbedrijf en ontvangen hun salaris via
een bankrekening die op naam van het bedrijf staat. Omdat de door de
inleners ter beschikking gestelde urenregistraties niet gelijk blijken te
lopen met de aangiften die het bedrijf voor de werknemers heeft
gedaan, heeft de inspecteur naheffingsaanslagen opgelegd.
Volgens de rechtbank staat vast dat de werknemers in dienst waren bij
het bedrijf en dat het bedrijf voor hun inhoudingsplichtig was. Het is
aan de inspecteur om aan te tonen dat de naheffingsaanslagen terecht
zijn opgelegd. Uit het boekenonderzoek blijkt volgens de inspecteur
dat het aantal uren dat het bedrijf aan inleners in rekening heeft
gebracht afwijkt van het aantal uren dat zij volgens haar administratie
aan de personeelsleden heeft uitbetaald. Het aantal in rekening
gebrachte uren is aanzienlijk hoger dan het aantal uren dat volgens de
loonadministratie zou zijn gewerkt. De rechtbank is het hier niet mee
eens. Het aantal uren dat volgens inleners is gewerkt, is veel hoger dan
het aantal uren dan het bedrijf in haar loonadministratie heeft
verwerkt. Daarmee heeft de inspecteur wel aannemelijk gemaakt dat
er meer uren zijn gewerkt en dat daarom ook aangenomen kan worden
dat de werknemers meer loon hebben ontvangen. De inspecteur slaagt
er alleen niet in aannemelijk te maken dat de extra lonen door het

2. bedrijf zijn betaald of dat zij betrokken is bij de uitbetaling van die
lonen.
Vraag is of het bedrijf ook de inhoudingsplichtige is voor
loonbetalingen die niet in de loonadministratie van het bedrijf
voorkomen. Naar het oordeel van de rechtbank is het bedrijf
werkgever en inhoudingsplichtige voor zover de desbetreffende
werkzaamheden werden verricht op grond van de tussen het bedrijf en
de werknemers bestaande arbeidsovereenkomsten. Dit is niet het geval
voor zover het verrichten van arbeid en het betalen van de
desbetreffende lonen niet via het bedrijf en buiten haar medeweten
heeft plaatsgevonden. Vaststaat dat het bedrijf nooit de beschikking
heeft gehad over de urenregistraties van de inleners en dat het niet
aannemelijk is dat de desbetreffende lonen door het bedrijf zijn
betaald of dat het bedrijf daar op andere wijze bij betrokken is
geweest. Dit brengt de rechtbank tot het oordeel dat het bedrijf voor
wat betreft de niet in haar loonadministratie verantwoorde arbeidsuren
niet als werkgever en inhoudingsplichtige is aan te merken. Ten
overvloede merkt de rechtbank nog op dat geen rechtsregel zich
ertegen verzet dat een werknemer meer dan één werkgever heeft. Dat
de personeelsleden daardoor mogelijk hebben gehandeld in strijd met
het anticoncurrentiebeding, zoals dat is opgenomen in de
detacheringsovereenkomsten, maakt dit niet anders.
Bron: Rb. Den Haag 14-12-2012