1. 1
Hallo allemaal,
We zijn alweer bijna aan het einde van het jaar, een veelbewogen jaar mogen we wel zeggen.
Laten we hopen dat het aankomende jaar het jaar van de vrede gaat worden.
De kerstdagen en de jaarwisseling staan weer voor de deur, het is nu tijd voor gezelligheid. Dagen die we
vaak doorbrengen met vrienden en familie, geniet ervan en maak het onvergetelijk. Voor het afgelopen
jaar heel veel dank voor alle uren die jullie in het ziekenhuis als vrijwilliger hebben doorgebracht. We
hopen dat we in het nieuwe jaar weer op jullie mogen rekenen. Voor het komende jaar wens ik jullie alle
goeds en gezondheid toe, dat blijft toch het belangrijkst.
E-Learning veilig en gezond werken:
Zoals jullie weten is, in plaats van de E-Learning oude stijl, nu het kijken van een filmpje voldoende. De E-learning is
voor alle medewerkers ieder jaar opnieuw, verplichte kost.
Kijk dit filmpje (voor zover nog niet gedaan) en geef even aan mij door dat je deze hebt gezien.
Zie hieronder de link naar het filmpje:
Ziekenhuis Rivierenland Tiel - Veilige zorg, veilig werken - YouTube (https://www.youtube.com/watch?v=2K8P9Iz--wo
De E-Learning is een onderdeel van de JCI-accreditatie en iedereen moet deze voor die tijd hebben afgerond.
DE GROENE BRIGADE
ZR-Vrijwilligers nummer 4 – 2022
2. 2
Simone van der Heide
(zorgondersteuning)
Siedske van de Bunt
(dialyse, bieb)
Janet Lewis
(zorgondersteuning)
Geertje van den Bergh
(aanmeldzuilen)
Thirza Sollie
(zorgondersteuning)
Joke van der Mark
(??)
Martin van der Mark
(??)
Danny Thijssen
(zorgondersteuning)
Wilhelmien Janssen
(zorgondersteuning)
Jeanne van Hoorn
(zorgondersteuning)
Joyce Minderman
(zorgondersteuning)
Michel van Aalst
(zorgondersteuning)
Van harte welkom in ons ziekenhuis en veel werkplezier
Alpreventie
Aandacht voor valpreventie is belangrijk: er is veel persoonlijk leed en
geld mee te besparen. Het beleid rond het voorkomen van vallen in het
ziekenhuis wordt momenteel geactualiseerd door de kwaliteitsteams van
de poliklinieken en kliniek. We vinden het belangrijk dat patiënten veilig in
het ziekenhuis kunnen verblijven en een goede aanpak van valpreventie
hoort daarbij. Als vrijwilliger speel je daarin een grote rol. Vaak zien jullie als eerste onze
patiënten binnenkomen. Vraag daarom aan patiënten en/of bezoekers of ze hulp kunnen
gebruiken, een rolstoel nodig hebben en laat ze als het kan, niet alleen het ziekenhuis
ingaan.
De cijfers
Elke 5 minuten belandt een 65-plusser op de Spoedeisende Hulp na een valongeval. Dit is
slechts 10% van het totaal aantal valongevallen van ouderen. De gevolgen van een val zijn
enorm, zowel in persoonlijk leed als maatschappelijke zorgkosten. Een valongeval heeft veel
impact op de zelfredzaamheid van ouderen, het langer thuis kunnen wonen en de kwaliteit
van leven. De directe medische zorgkosten van valongevallen schoten in 2020 al door de 1
miljard euro.
V
3. 3
Bespreekbaar maken
Veel ouderen hebben het idee: vallen is niet te voorkomen, het hoort bij het ouder worden.
Dat is een misvatting. Er is van alles aan te doen. Als zorgverleners kunnen we patiënten
wijzen op wat zij zelf kunnen doen: verantwoord bewegen, gezond eten, goed schoeisel
dragen, hulpmiddelen gebruiken.
Praktisch aan de slag
Help jij ook mee om ouderen te motiveren voor valpreventie? Er is een gratis e-learning
Motiveren.
Voor het gesprek over valrisico’s is voor de eerstelijns een toolkit ontwikkeld, die uit een
aantal eenvoudige, praktische middelen bestaat. De tools zijn makkelijk in gebruik en kosten
weinig tijd. De toolkit biedt ook zorgverleners in het ziekenhuis hulpmiddelen. In gesprek
over valrisico’s | VeiligheidNL
Bekijk ook de animatie over de impact van vallen: Animatie: Impact van vallen |
VeiligheidNL.
ieken
Het Coördinaat en het ZR wenst alle zieke vrijwilligers en hun naasten veel
sterkte en beterschap toe. Gezondheid is het allerbelangrijkste en voor
diegenen die in een onzekere en moeilijke tijd zitten: onze gedachten zijn bij
jullie en we hopen op een goede afloop. Als je afscheid hebt moeten nemen
van naasten, veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Z
4. 4
Verleden vrijwilligers in 2022
Na een kort ziekbed is onze collega Mariken Hilge overleden. Dit komt hard
aan. Wij wensen haar man Harry, verdere familie en iedereen die haar heeft
gekend, veel sterkte toe.
Letty, ook heel veel sterkte! Samen met Mariken heb jij vele jaren met de
mobiele bibliotheek door ons ziekenhuis gelopen.
Letty (links) samen met Mariken
Ook Rob Hofstra heeft afscheid moeten nemen van zijn Elly. Elly heeft ruim 12,5 jaar als vrijwilligster
aan de balie in ons ziekenhuis gewerkt. Rob heel veel sterkte!
Elly en Rob
O
5. 5
eclaraties
De declaraties van het 4e kwartaal 2022 kunnen ingediend worden. Het
inleveren kan tot en met uiterlijk 5 januari en wel op de volgende
manieren:
- papieren versie in de witte brievenbus “Vrijwilligers” in de nis naast de
receptie in de hal (let op: de brievenbus hangt nu rechts aan de muur)
- per mail naar paul.klaver@zrt.nl
- declaratie opsturen naar Ziekenhuis Rivierenland t.a.v. Vrijwilligerswerk,
Antwoordnummer 3, 4000 VB Tiel. Postzegel is dan niet nodig.
- Het declaratieformulier is het hele jaar te gebruiken, zelf vul je dan de maanden in.
Wist u dat :
Vervanger geregeld → Vervanger werkt!
Je jezelf dus op tijd beter moet melden en niet opeens hier binnen moet komen
lopen waardoor er twee vrijwilligers zijn.
De golfkar voorzien is van teksten, nieuwe banden en wiellagers.
……..nu nog de accu’s vervangen moeten worden. Als het kouder gaat worden
moeten we te vaak eerder stoppen met rijden….. reeds besteld
Diverse oud medewerkers terugkomen als vrijwilliger.
We de accreditatie JCI hebben gehaald en (gezien het kleine aantal
verbeterpunten) het een super prestatie van ons allemaal is!
We per 1 december een nieuwe zorg en facilitair manager in dienst hebben.
De OR daarom mag verhuizen naar F3.
Het project “Opnemen zonder bed” wat later ingeregeld gaat worden…
We nieuwe bewegwijzering in ons ziekenhuis krijgen.
We daardoor ook nieuwe routenummers gaan zien.
We nog vrijwilligers zoeken die patrouille langs de poli’s gaan lopen en die onze
patiënten en bezoekers waar nodig gaan helpen.
Dat we nu twee golfkarren hebben.
De ‘oude’ golfkar is opgeknapt en wegens heimwee weer terug op stal.
D
6. 6
p de praatstoel zit
Jannie van Dijkhuizen
in gesprek met Aggi Bronkhorst
Vandaag mag ik Jannie van Dijkhuizen interviewen. Stipt op tijd komt Jannie binnenlopen. Een
leuke vrouw die na het drinken van een kopje koffie met plezier vertelt waarom zij al méér dan 30
jaar in Ziekenhuis Rivierenland werkt als vrijwilligster.
Jannie is geboren en opgegroeid in
Dodewaard en pas na haar trouwen in Tiel
komen wonen. Samen met haar man heeft
ze een zoon en een dochter. “Vanaf het
moment dat het eerste kind (de zoon) werd
geboren ben ik thuisgebleven om voor de
kinderen te zorgen. Ik wilde er volop van
kunnen genieten. Pas toen zij wat ouder
werden, vond ik het fijn om nog iets anders te
gaan doen.”
Jannie van Dijkhuizen
Dat zij als vrijwilligster in Ziekenhuis
Rivierenland terecht is gekomen, heeft alles te
maken met een artikel in de Zakengids waarin
vrijwilligers werden gevraagd. Ze heeft het
betreffende artikel, dat op 30 januari 1992
werd gepubliceerd, altijd bewaard en nu ook
meegenomen; zie figuur 2.
Figuur 2 zakengids 30 januari 1992
Wanneer je het hierboven afgebeelde artikel
leest, blijkt dat het toen niet veel anders was
dan nu. De hulp van vrijwilligers was en is nog
steeds meer dan nodig. Zelfs de manier van
werven is in feite nog hetzelfde. Wel is de
sollicitatieprocedure anders geregeld.
“Na mijn aanmelding werd ik door het UVV
(Unie van Vrijwilligers) uitgenodigd voor een
informatiebijeenkomst in het Burgerweeshuis.
Er waren veel belangstellenden. Er werd wat
over het vrijwilligerswerk verteld, we dronken
een kopje koffie en na afloop konden we een
aanmeldingsformulier invullen. Later was er
nog een vervolgbijeenkomst, in een groepje
van een man of tien, én we kregen een
Mantouxtest. En dat was het dan. Echt heel
anders dan nu dus. Nu krijgen
belangstellenden altijd een persoonlijk
sollicitatiegesprek met onze coördinator en is
een Mantouxtest niet meer aan de orde.”
O
7. 7
In 1992 kon Jannie kiezen uit twee door het
UVV georganiseerde projecten. Vandaag de
dag zijn er veel meer keuzemogelijkheden en
is het vrijwilligerswerk in eigen beheer van het
ziekenhuis.
Jannie vertelt over haar beginjaren. “Ik ben in
1992 begonnen bij de “Loopschool van de
Fysiotherapie”. We kregen iedere maand een
werkbrief waarin alle vrijwilligers met naam
en telefoonnummer vermeld stonden. Op een
lijst was met kruisjes aangegeven wanneer je
moest werken. Kon je niet, dan moest je zelf
voor een vervanger zorgen! Bijna niet voor te
stellen, maar dat was toen de normale manier
van werken. Je moest veel meer zelf regelen
dan nu.
Kwam je op het werk, dan lagen er op de balie
kaartjes klaar met daarop de namen van de
patiënten die op een verpleegafdeling in een
rolstoel opgehaald moesten worden. Waren
zij klaar met de fysio dan werd hen een kopje
koffie/thee aangeboden. Daarna brachten wij
de patiënten weer terug naar de
afdeling. Leuk werk, maar ineens stopte het
project.”
Dit is dan ook voor Jannie de reden geweest
om wat anders te gaan doen. Ze gaat op
verpleegafdelingen de post bezorgen,
bloemen verzorgen en een praatje maken met
patiënten. Na enige tijd maakt zij een overstap
naar een nieuwe functie: ze wordt gastvrouw
bij de vrijwilligersbalie. Ze ontvangt patiënten
die opgenomen worden, vervoert
rolstoelpatiënten en helpt bezoekers die
vragen hebben/de weg zoeken.
Ze vertelt nog dat dit niet haar eerste
interview over haar vrijwilligerswerk in ZR is.
Ze is in 1997, bij het 15-jarig bestaan van ZR,
door Heleen van den Bergh geïnterviewd voor
de toenmalige “Streekkrant Extra Nieuws”. En
hoe toevallig kan het zijn? Heleen en Jannie
zijn tegenwoordig collega-vrijwilligers in ZR.
Naast het zorgen voor haar eigen kinderen en
ZR-patiënten heeft Jannie 15 jaar lang in twee
gezinnen als oppas voor de kinderen gezorgd.
Die laatste rol heeft ze wat jaren
terug vervangen voor die van oppas-oma voor
haar kleinzoon. Heeft ze verder nog wat tijd
over, dan wordt die gevuld met puzzelen,
lezen en tuinieren. Ook wandelt ze samen met
haar man dagelijks zo’n drie kwartier. Meestal
zeven dagen per week. En ook dat al
jarenlang.
Voor mij is duidelijk geworden dat Jannie niet
zomaar even aan iets begint. Wat ze ook doet:
ze doet het met liefde en volle overtuiging.
Zelf vat ze haar ZR-werk als volgt samen: “Het
vrijwilligerswerk is nog steeds mooi om te
doen. Ik ervaar veel dankbare patiënten en
werk met leuke collega’s.”
