Δ.Σ. Σχολής Μωραιτη

1. Τσακάλια μπορεί κάποιος να συναντήσει στον Έβρο, στη Βιστωνίδα, στην
Κερκίνη, στη Χαλκιδική, στην Πελοπόννησο και σ’ ένα μόνο νησί, τη Σάμο.
Ντροπαλός κάτοικος της ελληνικής υπαίθρου, χαρακτηρίζεται ως
«καθαριστής». Λέγεται έτσι γιατί είναι παμφάγο ζώο που κυνηγάει τα τρωκτικά,
τρώει πεσμένα σάπια φρούτα, ερπετά, φυτά αλλά και έντομα.
Ζυγίζει περίπου 10 κιλά, έχει μήκος 80 – 90 εκατοστά, το τρίχωμά του είναι
κοκκινωπό μέχρι σκούρο καφετί και έχει κοντή φουντωτή ουρά. Χαρακτηριστικό
του γνώρισμα είναι τα ουρλιαχτά που χρησιμοποιεί το βράδυ για να επικοινωνήσει
με τα άλλα μέλη της αγέλης.
Γεννά 2 – 4 μικρά την άνοιξη που τα φροντίζει.
Κινδυνεύει να εξαφανιστεί γιατί απειλείται το «σπίτι» του, το δάσος, καθώς
υπήρξαν αλλαγές λόγω της εγκατάλειψης των καλλιεργειών και εξαιτίας των
πυρκαγιών. Άλλη απειλή για το τσακάλι αποτελούν τα δηλητηριασμένα δολώματα.
Τσακάλι
Οκτώβριος 2016, Πηγές: Wikipedia, www.hellas.gr

2. Είναι το μεγαλύτερο φυτοφάγο ζώο στην Ελλάδα. Μπορεί
κάποιος να το συναντήσει στην Πάρνηθα και στη Ροδόπη, στα σύνορα
με τη Βουλγαρία.
Τρέφεται με κλαδιά και φύλλα δέντρων, καθώς και με χόρτα και
μικρά φυτά.
Έχει μεγάλα όμορφα μάτια και λεπτά ευκίνητα πόδια. Το
τρίχωμά του είναι μαλακό και κοκκινωπό. Το μήκος του φτάνει τα 2,30
μέτρα και το ύψος του τα 1,50 μέτρα. Ζυγίζει περίπου 100-250 κιλά.
Τα αρσενικά αλλάζουν τα κέρατά τους κάθε χρόνο.
Γεννά 1-2 ελαφάκια τον χρόνο που τα θηλάζει και τα αγαπά
πολύ.
Η επέκταση των οικιστικών εκτάσεων και η εντατικοποίηση της
γεωργικής καλλιέργειας εμποδίζουν την εγκατάστασή του σε νέες
εκτάσεις. Η ζωή του απειλείται επίσης από το κυνήγι.
Κόκκινο ελάφι
Οκτώβριος 2016, Πηγές: Wikipedia, www.hellas.gr

3. Η Μικρή Πρέσπα αποτελεί το αγαπημένο μέρος φωλιάσματος για το
πανέμορφο αυτό είδος, ενώ κάποιοι λιγότεροι ζουν στον Αμβρακικό, στη
λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και στην περιοχή της λίμνης Κάρλας.
Ο αργυροπελεκάνος τρέφεται με ψάρια μικρής εμπορικής αξίας ή
άρρωστα και νεκρά που τα πιάνει πολύ εύκολα.
Είναι ένα από τα μεγαλύτερα σε μέγεθος είδη πουλιών στον κόσμο,
με ύψος που φτάνει το 1,20 μ., άνοιγμα φτερών έως 3,20 μ. και βάρος από
6-10 κιλά. Το χρώμα του φτερώματός του είναι σταχτί, έχει έναν κίτρινο
σάκο στο κάτω μέρος του ράμφους του και τα δάχτυλά του είναι ενωμένα
μεταξύ τους με μεμβράνη.
Γεννά 2 αυγά στις αρχές Μαρτίου, που τα επωάζει για 30 μέρες,
καλύπτοντάς τα με τη μεμβράνη των ποδιών του. Επειδή η επώαση των
αυγών γίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο, με την παραμικρή ενόχληση απ’ τον
άνθρωπο προσπαθεί να πετάξει μακριά και συνθλίβει τα αυγά του.
Η καταστροφή των υγροτόπων (αποξηράνσεις) και το κυνήγι,
ιδιαίτερα τον Μάρτιο που γεννά τ’ αυγά του, απειλούν την ύπαρξή του.
Αργυροπελεκάνος
Οκτώβριος 2016, Πηγές: Wikipedia, www.hellas.gr

4. Ο ασπροπάρης, καθώς είναι αποδημητικό πουλί, επισκέπτεται τη χώρα
μας –και πιο συγκεκριμένα τη Δαδιά- τον Μάρτιο και φεύγει αργά τον
Σεπτέμβριο. Φωλιάζει σε κοιλότητες βράχων κοντά σε περιοχές όπου υπάρχει
έντονη κτηνοτροφία.
Τρέφεται με πεθαμένα θηλαστικά ζώα και επίσης με σκαντζόχοιρους,
χελώνες, σαύρες και έντομα.
Τα φτερά του είναι λευκά και έχει μαύρο μακρύ και δυνατό ράμφος. Το
μήκος του φτάνει τα 70 εκατοστά και το βάρος του είναι από 1600 – 2400
γραμμάρια. Τα θηλυκά είναι συνήθως λίγο βαρύτερα από τα αρσενικά.
Για τον ασπροπάρη η οικογένεια είναι πάνω απ’ όλα. Γεννά 1 με 3 αυγά,
που τα φροντίζουν εξίσου και οι δύο γονείς.
Κινδυνεύει από δηλητηρίαση, ηλεκτροπληξία (από τα καλώδια του
ηλεκτρικού) και από τους ανθρώπους που ενοχλούν στους χώρους στους
οποίους φωλιάζει.
Ασπροπάρης
Οκτώβριος 2016, Πηγές: Wikipedia, www.hellas.gr

5. Είναι ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός γύπας και έχει το μεγαλύτερο ράμφος από όλα
τα αρπακτικά πτηνά στον κόσμο. Τον συναντάμε στη Δαδιά, όπου υπάρχουν πολλά
πεύκα στα οποία χτίζει τη φωλιά του.
Το μήκος του σώματός του μπορεί να φτάσει τα 112 εκατοστά και το βάρος του
τα 12,5 κιλά. Το κεφάλι του, στο πίσω μέρος του, καλύπτεται από καστανόμαυρη χαίτη.
Έχει κοντή ουρά και τετράγωνες φτερούγες. Τα θηλυκά είναι λίγο μεγαλύτερα και
μακρύτερα από τα αρσενικά.
Τρέφεται με πεθαμένα θηλαστικά ζώα, μικρά ή μεγάλα.
Γεννάει μόνο ένα αυγό τον χρόνο, στα τέλη Μαρτίου. Αν και μπορεί να ζήσει
έως τα 39 χρόνια, συνήθως φτάνει μέχρι τα 20.
Η οικιστική ανάπτυξη, η καταστροφή της φωλιάς του, τα δηλητηριασμένα
δολώματα, όπως και τα αιολικά πάρκα, αποτελούν τις μεγαλύτερες απειλές για τη ζωή
του.
Μαυρόγυπας
Οκτώβριος 2016, Πηγές: Wikipedia, www.hellas.gr