Recommandé
Contenu connexe
Plus de Elen Eranosyan
Plus de Elen Eranosyan (20)
Դաշնամուրի Մասին
- 1. Դաշնամուրի պատմություն Հորինված դաշնամուր անունը դրել է իտալացի կլավեսինահար Բարտոլոմեո Քրիստոֆորը : 1698 թվականից նա աշխատել է ստեղծել մկլավեսինի համար մեխանիզմ: 1711 թվականին մեխանիզմն արդեն մարամասն նկարագրված էր իտալական «Giornale dei letterati d’Italia» ամսագրում։ 1762 թվականին է գրվել առաջին դաշնամուրային ստեղծագործությունը Լուդովիկո Ջուսթինիի սոնատ: Այսուհետ կոմպոզիտորները սկսեցին ստեղծագործել դաշնամուրով, այլ ոչ կլավեսինով, և 45 տարի անց եկավ Հայդնի ու Մոցարտի ժամանակները։ Նկարում պատկերված են դաշնամուր լարելու գործիքներ:
- 2. Դաշնամուրի ոտնակների մասին Ժամանակակից դաշնամուրն ունի երկու կամ երեք ոտնակ երբեմն չորս ոտնակ: Ավելի վաղ ոտնակներին փոխարինում էին շարժական լծակներ, դաշնակահարը պետք է ներս հրեր ծնկներով։ Աջ ոտնակը շատ հաճախ այն անվանում են «պեդալ», քանի որ ամենից հաճախ օգտագործվող ոտնակն է: Աջ ոտնակն օգտագործվում է երկու նպատակով՝ ստեղծագործությունն կատարելու անընդհատ հաջորդականությամբ, առանց ընդհատումների, որն անհնար է անել միայն տեխնիկապես, մատերի օգնությամբ, ոտնակը հարստացնում է նաև ձայնը։
- 3. Դաշնամուրի ոտնակների մասին Ձախ ոտնակը օգտագործվում է ձայնն ավելի մեղմացնելու համար։ Ձախ ոտնակն ավելի քիչ է օգտագործվում, քան աջ ոտնակը։ Բացի ձայնի թուլացնելուց, օգտագործելով ձախ ոտնակը նվագի ժամանակ ձայնն ավելի կմեղմանա, ձայնը դարձնելով ավելի ջերմ և խուլ։ Միջակ ոտնակը օգնում է քիչ ձգել երաժշտությունը, բարձրացման դեպքում։ Այսօր այս ոտնակը և մեծամասամբ դաշնամուրների վրա կա, և չկա։ Այս ոտնակն երբեմն օգտագործում են ձայնն կեղծելու համար։