2. Վիրուսը ոչ բջջային կառուցվածք
ունեցող հարուցիչ է, որը բազմանում է միայն
կենդանի բջիջների ներսում։ Վիրուսները
վարակում են կյանքի բոլոր բջջային
ձևերը՝ կենդանիներից ու բույսերից մինչև
բակտերիաներ և արքեաներ։ Վիրուսներն
առաջին անգամ նկարագրվել են 1892
թվականին Դմիտրի Իվանովսկու կողմից
որպես՝ ծխախոտի բույսերը վարակող ոչ
բջջային ախտածիններ։
3. Վիրուսները բաղկացած են երկու կամ երեք
մասերից՝
բոլոր վիրուսներն ունեն գենետիկական
նյութ՝ ԴՆԹ կամ ՌՆԹ։ Սրանք երկար
մոլեկուլներ են, որոնք կրում են
գենետիկական տեղեկատվությունը,
բոլոր վիրուսներն ունեն սպիտակուցե
կապսիդ, որը պաշտպանում է գեները,
որոշ վիրուսներ ունեն նաև
լիպիդային պատյան, որը շրջապատում է
կապսիդը բջջից դուրս գտնվելու ժամանակ
4. Վիրուսների ծագումն ամբողջությամբ պարզ չէ։
Հնարավոր է՝ նրանց մի մասը ծագել է
բակտերիաներից։ Վիրուսները խաղում են
կարևոր դեր գեների հորիզոնական
տեղափոխման մեջ՝ սրանով նպաստելով
գենետիկական բազմազանությանը։ Որոշ
գիտնականներ վիրուսները համարում են
կենդանի ձևեր, քանի որ վերջիններս կրում են
գենետիկական նյութ: Վիրուսները տարածվում են
բազմաթիվ ճանապարհներով, փոխանցվում են
բույսից բույս բուսահյութով , փոխանցվում են
արնախում միջատների միջոցով։
5. Վիրուսաբանությունը
Հայաստանում
Հայաստանում վիրուսներն ուսումնասիրող
գիտական կառույցներն երկուսն են: Մարդու և
կենդանիների բջջային կուլտուրանների
ուսումնասիրություններով բացահայտվել են
կայուն բջիջների առաջացման ժամանակ
վիրուսների ընտրողական ազդեցության
մեխանիզմները։ Վիրուսներն առաջացնում
են ապոպտոզ և կարող են ձևափոխել
բջիջները՝ առաջացնելով դիպլոիդ
պոպուլացիաներ:
