1. ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

2. Hola! Γεύση από Ισπανία...
• Παραδοσιακά πιάτα με καλοκαιρινό «χρώμα» υπάρχουν
σε αφθονία σε μια χώρα που βρέχεται από τη Μεσόγειο
και τον Ατλαντικό ενώ, συγχρόνως, λατρεύει την
ντομάτα, τις πιπεριές, το σκόρδο, τα ψάρια και τα
θαλασσινά... Μπακαλιάρος, σαρδέλες, καλαμάρια, και
άλλα πολλά, μαγειρεύονται σε αμέτρητες παραλλαγές,
ενώ συνδυάζονται ακόμα και με κρεατικά! Για γνήσια
ισπανική γεύση θα αναζητήσουμε το πιμεντόν και το
σαφράν. Οι πιπεριές, που έφερε ο Κολόμβος από τον
Νέο Κόσμο, λατρεύτηκαν από τους Ισπανούς. Από αυτές
βγαίνει η περίφημη πάπρικα πιμεντόν, γλυκιά, καυτερή,
καπνιστή, που δίνει ιδιαίτερη γεύση στα πικάντικα πιάτα
τους. Σάλτσες και τηγανητά ανήκουν επίσης στα
αγαπημένα των Ισπανών.

3. Γαστρονομική παράδοση της
Ισπανίας, από περιοχή σε
περιοχή ..

4. Βόρεια Ισπανία
• Εδώ βρίσκεται η κοινότητα
των Βάσκων, η επαρχία
Asturias, η Cantabria, η
Γαλικία, αλλά και η ευρύτερη
περιοχή του ποταμού Ebro
με τις Aragon, La Rioja και
Navarre. Αντζούγιες,
μπακαλιάρος, πέστροφες,
βοδινό και κυνήγι, αποτελούν
τη βάση της διατροφής σ’
αυτές τις περιοχές, που είναι
διάσημες για το βραστό και
τις σάλτσες τους.

5. Μεσογειακή Ισπανία
• Εδώ υπάγεται η περιοχή της
Καταλονία και η κοινότητα
της Βαλένθια, η βασίλισσα
του ρυζιού και γενέτειρα της
paella. Παραλιακά βρίσκουμε
περισσότερα πιάτα ψαριών
και θαλασσινών, ενώ
κινούμενοι προς την
ενδοχώρα συναντάμε ψητά
κρέατα, πουλερικά, κυνήγι
και σούπες. Τα κυριότερα
φαγητά της Καταλονίας
βασίζονται σε τέσσερις
σάλτσες, sofrito, samfaina,
picada και ali-oli.

6. Κεντρική Ισπανία
• Εδώ πρωταγωνιστούν τα ψητά
και, κυρίως, το διάσημο ιβηρικό
χοιρινό που ξεχωρίζει για τη γεύση
και το άρωμά του. Το σκληρό και
δριμύ κλίμα έχει οδηγήσει σε μια
κουζίνα βασισμένη στο κρέας
(αρνί, κατσίκι και κυνήγι), τα
όσπρια και τα άγρια λαχανικά
(μανιτάρια, πράσα κ.ά.).

7. Νότια Ισπανία (Ανδαλουσία)
• Εδώ συναντάμε χειμωνιάτικα
βραστά, μεσογειακή διατροφή στα
παράλια, μια ποικιλία πιάτων
βασισμένων στο χοιρινό και το
χοιρομέρι, καθώς και πληθώρα
εύγευστων γλυκισμάτων. Η
Ανδαλουσία δείχνει μια ξεχωριστή
αδυναμία στο τηγανητό ψάρι .
Γενικότερα, στο νότο προτιμούν τα
τηγανητά. Η Ανδαλουσία είναι,
επίσης, η γενέτειρα του el
gazpacho, που τρώγεται κυρίως
το καλοκαίρι. Είναι κρύα σούπα,
που φτιάχνεται με πολλές
παραλλαγές.

8. Τα νησιά
• Πρόκειται για τις Βαλεαρίδες στη
Μεσόγειο και τα Κανάρια στον
Ατλαντικό. Οι Βαλεαρίδες, πέρα από
τη διάσημη μαγιονέζα τους, φημίζονται
και για τα αφράτα γλυκίσματά τους
ενώ οι σπεσιαλιτέ τους βασίζονται στα
πράσινα λαχανικά, το ψάρι και το
χοιρινό. Την πρώτη θέση, όμως, στις
προτιμήσεις των κατοίκων τους
κρατούν οι σούπες.
• Τα Κανάρια, αν και παράγουν
εξαιρετικής ποιότητας μπανάνες και
ντομάτες, η μαγειρική τους δεν
βασίζεται σε αυτά. Η κουζίνα τους είναι
ιδιαίτερα ευφάνταστη και ποικίλη.
Εδώ, δύο συνταγές είναι οι πλέον
τυπικές της μαγειρικής τους: το
puchero canario (το γνωστό βραστό
που εδώ, όμως, γίνεται με ψάρι και
πατάτες ή άλλα τοπικά προϊόντα,
όπως κολοκύθα) και το el mojo, που
είναι ένα dressing που συνοδεύει
σχεδόν όλα τα πιάτα τους και
αποτελείται από λάδι, ξίδι, σκόρδο,
αλάτι και διάφορα μπαχαρικά.

9. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΙΣΠΑΝΙΚΑ
ΦΑΓΗΤΑ!!!

10. • Paella(Παέγια)
• Ταυτότητα: Θαλασσινό
• Προέλευση: Μαυριτανία-Βαλένθια
• Κωδ. Όνομα: Ρύζι με θαλασσινά /
λαχανικά/κρεατικά
• Αυτό που κάνει τη διαφορά:
Μαγείρεμα στην «παεγιέρα» (ισπανικό
γουόκ)
• Το διασημότερο φαγητό της
Ισπανίας, οφείλει την ύπαρξή του
στους Μαυριτανούς, που
σύστησαν το ρύζι στην Ιβηρική
χερσόνησο. Η αυθεντική συνταγή
της παέγιας παραμένει ένα
μυστήριο, ωστόσο η πιο γνωστή
είναι η «παέγια θαλασσινών»: ρύζι
με σαφράν, θαλασσινά και
λαχανικά. Συχνά περιέχει
κοτόπουλο, χοιρινό κρέας και
κουνέλι (ανάμικτη παέγια)
• Συστατικά: Ρύζι με σαφράν,
λαχανικά, θαλασσινά, χοιρινό,
κουνέλι, σαλιγκάρια κι ό,τι άλλο
έχετε.

11. • Gazpacho Andaluz (Γκασπάτσο)
• Ταυτότητα : Σούπα
• Προέλευση: Ανδαλουσία
• Κωδ. Όνομα : Ντοματόσουπα
• Αυτό που κάνει τη διαφορά: Η
πολύωρη παραμονή της στο ψυγείο
• Ελαφρύ κι απολαυστικό γεύμα, με
πηχτή υφή και βασικό συστατικό
τη ντομάτα - που συνηθίζεται να
απαντάται σε πλήθος εδεσμάτων
στη καυτή Ανδαλουσία - από όπου
και κατάγεται. Αναμείξτε τα
συστατικά στο μπλέντερ.
• Συστατικά : Ντομάτα, αγγούρι,
πιπεριά, κρεμμύδι, σκόρδο,
ελαιόλαδο, ξύδι από λικέρ, αλάτι,
πιπέρι ή ταμπάσκο και
(προαιρετικά) τριμμένο ψωμί.

12. • Tortilla de patatas (Τορτίγια)
• Ταυτότητα : Ομελέτα
• Προέλευση: Ισπανία
• Κωδ. Όνομα : Ενισχυμένη ομελέτα
• Αυτό που κάνει τη διαφορά: Μαγείρεμα
σε χαμηλή φωτιά
• Αυγά, πατάτες και κρεμμύδια
– κομμένα σε ροδέλες-
επιβάλλεται να
αργοτηγανιστούν σε
ελαιόλαδο, ώσπου να
ρουφήξουν όλο το λάδι.
• Συστατικά : Προσθέστε στη
βάση πιπεριές, μανιτάρια,
κολοκυθάκια, μελιτζάνες και
κάθε είδους καρυκεύματα.

13. • Churros (Τσούρος)
• Ταυτότητα: Γλυκό
• Προέλευση: Ισπανία
• Κωδ. Όνομα: Λουκουμάδες
• Αυτό που κάνει τη διαφορά: Βούτηγμα
σε λιωμένη σοκολάτα
• Μακρόστενοι λουκουμάδες,
βουτηγμένοι σε καυτή,
παχύρευστη σοκολάτα. Έχουν
ραβδωτή επιφάνεια και
τηγανίζονται, ώσπου να γίνουν
τραγανιστά.
• Συστατικά : Αλεύρι, αλάτι,
ζάχαρη, λάδι, αυγό, νερό.

14. • Sangria (Σανγκρία)
• Ταυτότητα: Ποτό
• Προέλευση: Ισπανία
• Κωδ. Όνομα: Κρασί με φρούτα
• Αυτό που κάνει τη διαφορά: Κανέλα
• ‘Ενα μπουκάλι ξηρό κρασί Sangre
del Torro , λίγο brandy cherry
ισπανικής καταγωγής, μήλα και
πορτοκάλια, κομμένα σε κύβους
και τέλος ξυλάκια κανέλας, είναι
αρκετά για να μας δώσουν την
περίφημη σανκρία. Σερβίρεται
παγωμένη, σε γυάλινη κανάτα.
• Συστατικά : Εναλλακτικά βότκα
(αντί μπράντι). Φρούτα: μάνγκο,
σταφύλι, πεπόνι, αχλάδι, λεμόνι.
Γκαζόζα.

15. • Patatas bravas (Πατάτας μπράβας)
• Ταυτότητα: Ορεκτικό
• Προέλευση: Μαδρίτη
• Κωδ. Όνομα: Πατάτες
• Αυτό
που κάνει τη διαφορά: Η καυτερή
σάλτσα
• Το πιο διάσημο ορεκτικό της
Ισπανίας. Η μαδριλένικη συνταγή
θέλει τις πατάτες κομμένες σε
ακαθόριστα σχήματα να βράζουν
αρχικά με τη φλούδα. Έπειτα
τηγανίζονται και σερβίρονται με
την σάλτσα.
• Συστατικά: πατάτες, ελαιόλαδο,
ντομάτα, ταμπάσκο, ξύδι, μαύρο
πιπέρι, πάπρικα, ψωμί (για να
φύγει το κάψιμο).

16. Γαστρονομικές συνήθειες των
Ισπανών:
• Παραδοσιακά, οι Ισπανοί, πριν κάτσουν
στο τραπέζι, «τρώνε μεζεδάκια» (στα
ισπανικά “picore”), προτιμώντας κάποιο
απεριτίφ, για να ανοίξει η όρεξη. Οι ώρες
του φαγητού επηρεάζονται απ’ αυτή τη
συνήθεια. Το μεσημεριανό δε σερβίρεται
πριν από τις 2:00 και σπάνια δειπνούν
πριν από τις 10:00 το βράδυ. Τα
Σαββατοκύριακα δεν είναι λίγες οι φορές
που ξεφεύγουν μία επιπλέον ώρα από το
πρόγραμμα και πολύ συχνά κάθονται στο
τραπέζι γύρω στα μεσάνυχτα! Οι Ισπανοί
δεν εγκαταλείπουν το τραπέζι μόλις
τελειώσουν το γεύμα τους. Αντιθέτως,
παρατείνουν την ευχαρίστηση να κάθονται
με παρέα πίνοντας καφέ ή ένα χωνευτικό
ποτό και ανάβοντας ένα πούρο... Λέγεται
χαρακτηριστικά ότι το να σηκωθείς και να
φύγεις απ’ το τραπέζι ισοδυναμεί με
διακοπή σχέσεων, σαν να λες ότι δε θες
πια μαζί τους κουβέντες. Στην Ισπανία η
κουβεντούλα είναι θεσμός!