1. Leuven, 20 januari 2013
Aan de deelnemers van de SP.a nieuwjaarsreceptie
‘Beste wensen en veel voorspoed’, het zijn de Nieuwjaarswensen die standaard
uitgewisseld worden. Welvaart, welzijn en geluk zijn bijzonder ongelijk en zeer
onrechtvaardig verdeeld. Dat betekent dat uitgerekend inzake die verdeling een portie
‘beste wensen’ niet zal volstaan. Een beleid dat die hardnekkige ongelijkheden wegwerkt
is wat echt nodig is.
“Het zijn harde tijden”, luidt het. Een algemene stelling die grote verschillen in hardheid
maskeert. Want onze vaststelling is dat die ‘harde tijden’ vooral gelden voor diegenen
die het bij een niet bijgestuurde verdeling van welvaart en geluk inderdaad hard te
verduren krijgen. En toch wordt die ‘harde tijden’-redenering als een alibi misbruikt om
zogenaamd iedereen zijn of haar steentje te laten bijdragen.
Dat gebeurt op Europees niveau, waar een rabiate begrotingsdiscipline elk sociaal beleid
onmogelijk maakt omdat alles wordt ingezet op de competitiviteit. Een codewoord om
verworven sociale rechten af te bouwen en de moordende concurrentie op kap van
de zwaksten, of het nu lidstaten of burgers zijn, uit te vechten.
Dat gebeurt ook op Federaal en Vlaams niveau, waar de SP.a toch mee het beleid
voert en dus mee keuzes maakt die weinig of geen herverdeling bewerkstelligen.
Integendeel, we toetsen enkele programmapunten van de SP.a aan de realiteit.
“Ieder van ons kreeg een belangrijke les mee van zijn ouders:
eerlijk delen. Waarom zouden we die les vergeten, als we groot worden?”
Zo staat het in het SP.a-programma, maar blijkbaar is die les toch vergeten. Er wordt niet
eerlijk gedeeld. Voor werknemers geldt een loonblokkering voor de komende twee jaar.
En op voorstel van de SP.a-minister van Economie zal er een nieuwe wet komen die tot
2018 de loonnormering nog zal versterken, totdat de loonkosthandicap is weggewerkt.
Over enige gelijkaardige of gelijkwaardige inspanning van de andere inkomensgroepen
hebben we nog niets gehoord. Zij zullen zoals dat sedert 1996 gebeurt, ook nu weer
de dans blijven ontspringen.
“Met ons gaat niet de pensioenleeftijd omhoog, wel het pensioen zelf.
Met ons zal niemand nog op het einde van een lange carrière in
de armoede verzeild geraken.”
Van fundamentele verhogingen van de pensioenen is er weinig te merken. Om niet in
de armoede verzeild te geraken wordt in plaats van het versterken van de eerste pensioen-
pijler de nadruk meer en meer (ook in het SP.a-programma) gelegd op de tweede pijler.
De huidige regering heeft overigens beslist dat - om het pensioen aan te vullen - er meer
of onbegrensd mag worden bijverdiend. Is dit de keuze om de pensioenen te verbeteren ?
En is dit de keuze om ‘meer mensen’ aan het werk te krijgen?
De Regering voorziet een besparing van 12 miljoen € in 2013 en 24 miljoen € in 2014 voor
de Inkomensgarantie voor Ouderen. Is dit armoedebestrijding en het beter verdelen van
de welvaart waarvoor de SP.a staat?

2. “We koppelen de toekenning van de notionele intrestaftrek aan
het behoud en de creatie van jobs.”
Niets, maar dan ook niets is er daarvan te merken. Integendeel, er is een beperkte
aanpassing van het systeem van de notionele intrest beslist en enige link inzake
tewerkstelling wordt er niet gelegd. Bedrijven kunnen de vernietigende combinatie
blijven hanteren van: winst maken - geen belastingen betalen - en tewerkstelling afbouwen.
Het patronale paradijs!
“Fiscale fraude verhoogt de belastingen van wie ze wel betaalt.
Bestrijding van de fiscale fraude leidt tot belastingsvermindering
voor iedereen.”
Een formulering uit het programma van de SP.a die we volledig onderschrijven,
maar dode letter blijft. Er wordt immers, nu ten derde male, een fiscale amnestie beslist.
Wie fraudeerde wordt beloond met een lager tarief en een juridische onschendbaarheid.
Dit is geen bestraffing van fiscale fraude, maar fraudebeloning.
“We geven tewerkstellingsmaatregelen voor werklozen ook aan leefloners.”
De tewerkstellingsmaatregelen voor werklozen van de huidige regering, en met name
de SP.a-minister van Werk, zijn ongemeen hard. Vanaf 1 november werd er een degressief
systeem van werkloosheidsuitkeringen in werking gesteld. Nu al staat vast dat eind 2013
deze maatregel de toegenomen armoedecijfers nog zal doen stijgen. Het zijn inderdaad
harde tijden… voor werklozen. Voor de leefloners volgt dus volgens de SP.a-logica weldra
evenzeer nog een vermindering van hun inkomen.
Maar niet alleen de degressieve verlaging van werkloosheidsuitkeringen werd al uitgevoerd.
Ook de anciënniteitstoeslag voor werklozen beneden de 50 jaar werd al afgeschaft.
En in de begroting 2013 staat een besparing van 50 miljoen op de inkomsten van mensen
die tijdelijk werkloos zijn. Echt een eerlijke aanpak van de crisis!
“Ik doe niet mee aan het geroep over een miljonairstaks en hoeveel
de rijken moeten afdragen. Daarmee los je de crisis niet op.” (Bruno Tobback)
Niet de werknemers – arbeiders, bedienden, kaderleden, ambtenaren – zijn de schuld van
de crisis. Waarom dan steeds met nieuwe maatregelen komen die juist deze inkomens treffen?
Waar blijft de politieke moed om eindelijk een faire bijdrage te vragen van de kapitaal-
bezitters en de grote vermogens? De SP.a weigert een vermogensbelasting te bespreken. Verantw. Uitg. : Ferre Wyckmans – Sudermanstraat 5 – 2000 Antwerpen
Blijkbaar wil ze verder met andere maatregelen, die niet de rijken, maar de gewone
mensen voelen, de crisis oplossen.
LBC-NVK wil dat politieke partijen eindelijk uit
een ander vaatje tappen.
Wij willen een rechtvaardige fiscaliteit waarbij
vermogenden, kapitaalbezitters en bedrijven eindelijk
hun deel betalen. Alleen zo kunnen werknemers
de toekomst en hun inkomen gevrijwaard zien.
Zolang dat niet gebeurt zien we geen reden tot vieren.