1. גליון י' | פרשת תזריע-מצורע | ג' אייר
ב"ה
The parshios of Tazria and Metzora speak about tzaraas and all of its details. In Lekutei Torah, the Alter Rebbe explains the inner aspects and meaning of tzaraas. First of all, tzaraas appears only on the skin - not internally. This signifies that the person who gets tzaraas is really very pure and good and it is only his outermost and final layers which need improvement. Secondly, tzaraas at its source is actually very high oros (which represent "Judgment of kedusha"). Due to the high and powerful nature of these oros, they cannot always be expressed and contained in kedusha and sometimes it may lead to expression in negativity, and in this case - tzaraas.
These two concepts about tzaraas are actually based on one another: Because tzaraas at its source is really high oros, therefore even if it ultimately becomes expressed in negativity, the negativity is minor and only effects outer layers but not the inner essence.
This is why the cure for tzaraas is not through destroying it or bringing some new substance to treat it. Rather it is through revealing the truth of tzaraas - that it is essentially the high oros. Revealing this truth automatically causes all negative expression of the high oros (the tzaraas) to cease.
This is also an explanation for Golus. Golus, at its source is the result of powerful, high oros not being expressed or contained in kedusha which instead cause Golus and all it's darkness. Because Golus is essentially high and pure, therefore even it's negative expression doesn't effect our essence. It only disturbs our outer layers. Therefore, the cure for Golus is not about destroying it or bringing something "new". It is through revealing the truth of Golus. This is why Geulah גאולה has the same letters as גולה which means Golus. Only there is an added alef א in Geulah. The א represents these high oros which were previously unable to be expressed in kedusha. Through our Mitzvos and avoda while in Golus, done with bitul and mesiras nefesh, we reveal these oros which were previously unable to be seen, and we draw them down. We reveal and draw the א into Golus which automatically stops any negative expression and makes Geulah.
Actually, the gemora writes that the name of Moshiach is "Metzora of the house of Rebbe". Moshiach is a metzora because he waits with tremendous yearning for the time to redeem us, and as long as we are still in Golus, in our tzaraas, Moshiach suffers our pains and illness with us and for us.
When speaking of curing tzaraas, the Torah writes זֹאת
תִּהְיֶה תּוֹרַת הַ מְצֹרָע ביוֹם טָהֳרָתוֹ - "This shall be the Torah of the metzora on the day of his purification". From this we see a hint that learning Torah has a special effect in purifying tzaraas - revealing it's truth. Similarly regarding Golus, learning Torah, especially Torah about Geulah and Moshiach, has a special effect in revealing the truth of Golus and bringing Moshiach. It should be immediately.
)תזו"מ תנש"א(
,, אָדָם כי יִּהְיֶה בְעוֹר ב שרוֹ שאֵת אוֹ סַ פַחַת אוֹ בַהֶרֶת וְהָיָה בְעוֹר ב שרוֹ לְנֶגַע צָרָעַת:" )ויקרא יג, ב(
One of the sources in Torah for Moshiach is in the נבואה of בלעם .The Rambam explains that בלעם prophesied in there being two Moshiach's ( בשני משחים ). The first which is Dovid Hamelech, and the second is Moshiach - the ultimate Moshiach.
Why does the Rambam call Dovid the first Moshiach, wasn't Moshe the first redeemer?
)לקו"ש חי"ח פ' בלק שיחה ב'(
כתב יד
שהתקוה והאני מאמין בכל יום שיבוא היא ביתר שאת וביתר עז
In the Sicha of the first night of Chanukah 5752, the Rebbe said how all of what he said until now is especially shayach now, - the Rebbe then added in his own handwriting -
Since the hope, and the belief [in Moshaich’s] arrival each day, is
much
stronger!

2. י ח י א ד ו נ נ ו מ ו ר נ ו ו ר ב י נ ו מ ל ך ה מ ש י ח ל ע ו ל ם ו ע ד
Standing just days after Chof Ches Nissan many of our readers surely find themselves still under the impression of this powerful and historic sicha; the cry of "Tut altz vos ir kent!" still ringing in their ears and burning in their heart. Indisputably one of the strongest statements in this Sicha is what the Rebbe says that as long as we find ourselves in Golus everything that has been done has been "L'hevel V'lorik". This feeling of being broken and crushed, "Ingantzen Tzutreislt", from being in Golus is what gives the fire and ability to do all that we can to bring the Geulah. In the sicha before us one can feel the great contempt the Rebbe feels towards Golus; calling Golus a terrible misfortune, the Rebbe cries out how could it be that a Yid may think that Golus is a good thing?! A Yid must know, the Rebbe says, that Golus is not the norm, more so it is described as being something comparable to death R"L and therefore we must beg and thirst for the Geulah and this itself will hurry its arrival.
לזכות
הת' אברהם דוד שיחי' ברוק
לרגל הכנסו לגיל מצוות
יה"ר שיגדל להיות חסיד ירא-שמים
ולמדן
גלות איז ניט קיין גוטע זאך, גלות טויג ניט, כמובן
ופשוט, און ווען א איד געפינט זיך אין גלות דארף ער
וויסן אז דער חושך הגלות איז נאר מצד א סיבה צדדית,
און דארף כסדר האבן א תשוקה און בענקען צו דער
גאולה האמיתית והשלימה, אחכה לו בכל יום שיבוא, צו
דער גילוי הלבנה בשלימותה, ביז אז דער לבנה איז עם
מנחם אין זמן הגלות און זאגט עם אז ער זאל ניט מיואש
ווערן פון חושך הגלות, שהרי זה ענין צדדי, און ער זאל
ווייטער ביינקענען פאר דער גאולה, ווארום אט אט
קומט דער גאולה, ואדרבה - דורך זיין ווארטן און בענקן
אויך דער גאולה בריינגט דאס גופא נענטער די גאולה.
און ניט ווי די וואס זאגן אז ס'איז ניט זייער דרך צו
שריייען און מאנען "ווי וואנט משיח נאו", און וואס זאגן
אז גלות איז א "גוטע" זאך, ווארום וויבאלד אז מ'איז
ניט געגאנגען מיט דעם אייגענעם רצון אין גלות, נאר
דער אויבערשטער האט אונז געשיקט אין גלות - מוז
מען זאגן אז דאס איז א גוטע זאך!
און די כוונה פון דעם גלות איז אז מ'דאך לערנען
תורה און מקיים זיין מצוות אין גלות, אבער דער גלות
אליין איז א גוטע זאך )ר"ל(!
און א ראי' דערצו - פון דער מארז"ל אז "צדקה
עשה הקב"ה עם ישראל שפיזרן בין האומות"!
זאגט מען - ניין! גלות איז א שלעכטע זאך וואס
ערגער קען ניט זיין!
און דער גאנצער ענין הגלות איז נאר מצד א סיבה
צדדי, דאס רירט ניט אן דער עצם מציאות פון אידן.
מ'טאר ניט ח"ו דאנקען דעם אויבערשט'ן פאר דעם
גלות!
נאר מ'דארך כסדר מאנען ביי דעם אויבערשטן אז
ער זאל בריינגען משיח צדקנו און די גאולה האמיתית
והשלימה בזריזות און וואס שנעלער!
און ניט ווי די וואס טענה'ן אז דאס זיינען דער
אויבערשטערס געשעפטן און ער וועט זיכער מיט דער
צייט בריינגען משיח צדקנו, אן מ'פארלאזט זיך אויך
אים - מיר דארפן נאר לערנען תורה און מקיים זיין
מצוות און זיך פארלאזן אויף דער אויבערשטן און זיך
ניט מישן איז זיינע געשעפן!
גלות איז א נארמאלע זאך און א גוטע זאך!
און דערפאר - טענה'ן זיי - טאר מען ניט בעטן "ווי
וואנט משיח נאו".
זאגט מען זיי - אז בכל יום בימות החול בעט מען ג'
פעמים אין אלע ג' תפילות - "ותחזינה עינינו בשובך
לציון ברחמים", און "את צמח דוד עבדך מהרה
תצמיח", "כי לישועתך קוינו כל היום", מיט נאך
עטלעכע פסוקים און ביטויים, און "אחכה לו בכל יום
שיבוא".
און גלות איז א אומגליקלעכע זאך, ביז ווי עס
שטייט אין ספרים אז דער עונש פון גלות איז קרוב
למיתה ר"ל! און אין א זין נאך ערגער - ווארום דאס איז
הולך ונמשך און ווערט ערגער און ערגער ר"ל!
און ס'איז אזא חושך גלות חושך ומכופל פון גלות -
אז ס'קענען זיין אידן וואס שעמען זיך ניט פאר זיך און
זאגן א צוויייטן אז גלות איז א גוטע זאך!
]און ס'איז אזא חושך גלות כפול ומכופל פון גלות
אז ווען כחסדו של הקב"ה העלפט די ממשלה אין א"י
מיט געבן געלט אויף אידישע חינוך - נוצן זיי דאס )א
חלק דערפון( אויף בויען דירות אנשטאט נוצן דאס אויף
חינוך!
וואס די געלט האט מען געגעבן בפירוש צוליב
חינוך און כל פרוטה ופרוטה מצטרפת לחשבון גדול -
איז היתכן מען זאל נוצן אויף בויען דירות?!
אמת טאקע אז מ'נוצט דאס ניט אויף דברי הבל,
נאר אויף דברי הרשות - פונדעסטוועגן דארף מען דאס
נוצן אויף וואס מ'האט עס געגעבן, אויף ענין החינוך[.
און מ'זאגט אוי להם שגלו משולחן אביהם - סיי דער
טאטע וויל זיין צוזאמען מיט דער קינד, און סיי דער
קינד וויל, אויב ער האט נאר ניט פארבלאנדזעט, זיין
מיט אביו;
משא"כ בשעת ער געפינט זיך ר"ל אין גלות -
"אוי" לו! דאס איז א אומגליק שאין כמוהו!
דאס איז אזוי ווי ער געפינט זיך אין שוקא דבורסקי,
אין גלות, ניט במקומו הרגיל.
ווי עס שטייט דא אין זהר, אז די לבנה זאגט אידן אז
דאס וואס זי איז בהעלם אין זמן הגלות איז מערניט מצד
א סיבה צדדית, "בגין שאני שחרחורית", "ששזפתני
השמש דאסתלק מני שמשא לאנהרה לי ולאסתכלה בי
וחד דבני אמי נחרו בי", אבער באמת איז די לבנה קיים
אויך בזמן הגלות.
ועד"ז בשעת א איד געפינט זיך אין א מצב פון גלות
איז ער ניט ח"ו טמא אליין, ער איז נאר "קרוי' טמאה"
)בלשון פון רש"י(, ווארום בעצם רירט עם ניט אן גלות,
דאס איז ניט במקומו, גלות פועל'ט נאר אויף אים ער
זאל זיין "קרוי' טמאה".
)ש"פ תזריע תשמ"א– בלתי מוגה(
דאלאי גלות
לזכות
הת' שמואל שיחי' קארפ
ליום הולדת שלו ד' אייר
שיהי' לו שנת הצלחה בגו"ר
The Tzemach Tzedek frequently spoke about how Moshiach can come any minute. One such occasion happened on a Shabbos, a time of which the gemora says that Moshiach wont come, since Eliyahu, who must come the day before to announce Moshiachs coming, doesn't want to disturb the Yidden on Erev Shabbos. Nevertheless the Tzemach Tzedek continued to say how Moshaich can still come right now.
Surprised, one of his chasiddim asked: "How can Moshiach come now if today is Shabbos?” The Tzemach Tzedek replied: "Don't worry when Moshiach will come he will answer all your questions, this one included! ”
)לקו"ש ח"א עמ' 272 )
לעילוי נשמת
הרה"ח הרה"ת אליעזר ליפמאן
דובראווסקי ע"ה
נקטף בדמי ימיו
כ"ז ניסן השתא
MENDY, FROM YOUR FRIENDS IN OHOLEI TORAH.
לזכות
החתן הת' שמואל יצחק שיחי' שכטר
לרגל בואו בקשרי שידוכין עם
הכלה חי' מושקא שתחי' שפריצער
יה"ר שיזכו לבנין ע"ע על יסודי
התומ"צ