DOMINGO C, ADVENTO

1. 29 novembro 2015
1 Adviento – C
(Lucas 21,25-28.34-36)
Presentación: B. Areskurrinaga HC
Euskara:D.Amundarain
Música:Maranatha
José Antonio Pagola
Estade sempre
Espertos

2. Os discursos apocalípticos recollidos nos evanxeos reflictenOs discursos apocalípticos recollidos nos evanxeos reflicten
os medos e a incerteza daquelas primeiras comunidadesos medos e a incerteza daquelas primeiras comunidades
cristiás, fráxiles e vulnerables, que vivían no medio do vastocristiás, fráxiles e vulnerables, que vivían no medio do vasto
Imperio romano, entre conflitos e persecucións, cun futuroImperio romano, entre conflitos e persecucións, cun futuro
incerto, sen saber cando chegaría Xesús, o seu amado Señor.incerto, sen saber cando chegaría Xesús, o seu amado Señor.

3. Tamén as exhortacións deses discursos
representan, en boa parte, as exhortacións que se
facían uns a outros aqueles cristiáns lembrando a
mensaxe de Xesús.
Esa chamada a vivir espertos coidando a oración e
a confianza son un trazo orixinal e característico
do seu evanxeo e da súa oración.

4. Por iso, as palabras que escoitamos hoxe, despois de
moitos séculos, non están dirixidas a outros
destinatarios.
Son chamadas que temos que escoitar os que vivimos
agora na Igrexa de Xesús no medio das dificultades e
incertezas destes tempos.

5. A Igrexa actual marcha, ás veces, como unha
anciá «encurvada» polo peso dos séculos, as
loitas e traballos do pasado.
«Coa cabeza baixa», consciente dos seus erros e
pecados, sen poder amosar con orgullo a gloria e
o poder doutros tempos.

6. «Erguédevos»,
animádevos uns aos outros.
«Alzade a cabeza» con confianza.
Non miredes o futuro só desde
os vosos cálculos e previsións.
«Achégase a vosa
liberación».
É o momento de escoitar a
chamada que Xesús nos fai a
todos.

7. Un día xa non viviredes encurvados,
oprimidos nin tentados polo
desalento.
Xesucristo é o voso Liberador.

8. Pero hai maneiras
de vivir que
impiden a moitos
camiñar coa
cabeza erguida
confiando nesa
liberación
definitiva.
Por iso,
«tede coidado de
que non se vos
cegue a mente».

9. Non vos
acostumedes a vivir
cun corazón
insensible e
endurecido,
buscando encher a
vosa vida de
benestar e pracer, de
costas ao Pai do Ceo
e aos seus fillos que
sofren na terra.
Ese estilo de vida
faravos cada vez
menos humanos.

10. «Estad sempre
espertos».
Espertade a fe nas
vosas comunidades.
Estade máis atentos
ao meu evanxeo.
Coidade mellor a
miña presenza no
medio de vós.

11. Non sexadesNon sexades
comunidadescomunidades
durmidas.durmidas.
Vivide «Vivide «pedindopedindo
forzaforza».».
Como seguiremos osComo seguiremos os
pasos de Xesúspasos de Xesús
se o Pai non nosse o Pai non nos
sostén?sostén?
Como poderemosComo poderemos
««manternosmanternos
en pé perante o Filloen pé perante o Fillo
do Homedo Home»?»?

12. ESTADE SEMPRE ESPERTOS
Os discursos apocalípticos recollidos nos evanxeos reflicten os medos e a incerteza
daquelas primeiras comunidades cristiás, fráxiles e vulnerables, que vivían no medio do vasto
Imperio romano, entre conflitos e persecucións, cun futuro incerto, sen saber cando chegaría
Xesús, o seu amado Señor.
Tamén as exhortacións deses discursos representan, en boa parte, as exhortacións
que se facían uns aos outros aqueles cristiáns lembrando a mensaxe de Xesús. Esa chamada a
vivir espertos coidando a oración e a confianza son un trazo orixinal e característico do seu
evanxeo e da súa oración.
Por iso, as palabras que escoitamos hoxe, despois de moitos séculos, non están
dirixidas a outros destinatarios. Son chamadas que temos que escoitar os que vivimos agora na
Igrexa de Xesús no medio das dificultades e incertezas destes tempos.
A Igrexa actual marcha, ás veces, como unha anciá «encurvada» polo peso dos
séculos, as loitas e traballos do pasado. «Coa cabeza baixa», consciente dos seus erros e
pecados, sen poder amosar con orgullo a gloria e o poder doutros tempos. É o momento de
escoitar a chamada que Xesús nos fai a todos.
«Erguédevos», animádevos uns aos outros. «Alzade a cabeza» con confianza. Non
miredes o futuro só desde os vosos cálculos e previsións. «Achégase a vosa liberación». Un día
xa non viviredes encurvados, oprimidos nin tentados polo desalento. Xesucristo é o voso
Liberador.
Pero hai maneras de vivir que impiden a moitos camiñar coa cabeza erguida confiando
nesa liberación definitiva. Por iso, «tede coidado de que non se vos cegue a mente». Non vos
acostumedes a vivir cun corazón insensible e endurecido, buscando encher a vosa vida de
benestar e pracer, de costas ao Pai do Ceo e a seus fillos que sofren na terra. Ese estilo de vida
faravos cada vez menos humanos.
«Estade sempre espertos». Espertade a fe nas vosas comunidades. Estade máis
atentos ao meu evanxeo. Coidade mellor a miña presenza no medio de vós. Non sexades
comunidades durmidas. Vivide «pedindo forza». Como seguiremos os pasos de Xesús se o Pai non
nos sostén? Como poderemos «manternos en pé perante o Fillo do Home»?
José Antoniio Pagola