1. José Antonio Pagola
24 de xuño de 2012
12º Tempo Ordinario (B)
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS Marcos 4, 35-41
Sementa confianza en Xesús. Pásao.
Música:Mantovani-orquesta;present: B: Areskurrinaga HC:

2. A barca na que van
Xesús e os seus
discípulos vese
atrapada por unha
de aquelas
tormentas
imprevistas e
furiosas que se
levantan no lago de
Galilea ao serán
dalgúns días de
verán.

3. Marcos
describe o
episodio para
espertar a fe
das
comunidades
cristiás que
viven momentos
difíciles.

4. O relato non é
unha historia
tranquilizante para
consolarnos aos
cristiáns de hoxe coa
promesa dunha
protección divina que
permita á Igrexa
pasear tranquila a
través da historia.
historia

5. É a chamada
decisiva de Xesús
para facer con El a
travesía en tempos
difíciles:
"Por que sodes tan
covardes?
Aínda non tendes
fe?".

6. Marcos prepara a escena
desde o principio.
Dinos que
"era ao serán".
Axiña caerán as tebras da
noite sobre o lago.
É Xesús quen toma a
iniciativa daquela estraña
travesía:
“Vamos á outra beira".

7. A expresión non é
nada inocente.
Invítaos a pasar
xuntos, na mesma
barca, cara ao outro
mundo, máis alá do
coñecido:
a rexión pagá da
Decápole.

8. De súpeto levántase un
forte furacán e as
ondas rompen contra a
fráxil embarcación
inundándoa de auga.
A escena é patética:
na parte dianteira, os
discípulos loitando
impotentes contra a
tempestade; na popa,
nun lugar algo máis
elevado, Xesús
durmindo
tranquilamente sobre
un cabezal.
cabezal

9. Aterrorizados, os
discípulos
espertan a Xesús.
Non captan a
confianza de
Xesús no Pai.
O único que ven
nel é unha incrible
falta de interese
por eles. Están
cheos de medo e
nerviosismo:
“Mestre, seica
non che importa
que afoguemos?”.

10. Xesús non se xustifica.
Ponse de pé e pronuncia
unha especie de exorcismo:
o vento cesa de ruxir e
faise unha gran calma.

11. Xesús aproveita esa paz e silencio
grandes para facerlles dúas
preguntas que hoxe chegan ata nós:
"Por que sodes tan covardes?
Seica aínda non tendes fe?".

12. Que nos está sucedendo aos cristiáns?
Por que son tantos os nosos medos para
afrontar estes tempos cruciais, e tan pouca
a nosa confianza en Xesús?

13. Non é o medo a
afundirnos o que nos
está bloqueando?
Non é a busca cega
de seguridade a que
nos impide facer unha
lectura lúcida,
responsable e
confiada destes
tempos?

14. Por que nos
resistimos a ver
que Deus está
conducindo a
Igrexa cara a un
futuro máis fiel a
Xesús e ao seu
Evanxeo?

15. Por que buscamos seguridade no coñecido
e establecido no pasado, e non escoitamos
a chamada de Xesús
a “pasar á outra beira”
para sementar humildemente a súa
Boa Nova
nun mundo indiferente a Deus,
pero tan necesitado de esperanza?.

16. POR QUE TANTO MEDO
A barca na que van Xesús e os seus discípulos vese atrapada por unha daquelas
tormentas imprevistas e furiosas que se levantan no lago de Galilea ao serán dalgúns días de
verán. Marcos describe o episodio para espertar a fe das comunidades cristiás que viven
momentos difíciles.
O relato non é unha historia tranquilizante para consolarnos aos cristiáns de hoxe
coa promesa dunha protección divina que permita á Igrexa pasear tranquila a través da
historia. É a chamada decisiva de Xesús para facer con El a travesía en tempos difíciles: "Por
que sodes tan covardes? Aínda non tendes fe?" .
Marcos prepara a escena desde o principio. Dinos que "era ao serán". Axiña caerán
as tebras da noite sobre o lago. É Xesús quen toma a iniciativa daquela estraña travesía:
"Vamos á outra beira". A expresión non é nada inocente. Invítaos a pasar xuntos, na mesma
barca, cara a outro mundo, máis alá do coñecido: a rexión pagá da Decápole.
De súpeto levántase un forte furacán e as ondas rompen contra a fráxil
embarcación inundándoa de auga. A escena é patética: na parte dianteira, os discípulos
loitando impotentes contra a tempestade; na popa, nun lugar algo máis elevado, Xesús
durmindo tranquilamente sobre un cabezal.
Aterrorizados, os discípulos espertan a Xesús. Non captan a confianza de Xesús no
Pai. O único que ven nel é unha incríble falta de interese por eles. Están cheos de medo e
nerviosismo: “ Mestre, seica non che importa que afoguemos ?”.
Xesús non se xustifica. Ponse de pé e pronuncia unha especie de exorcismo: o
vento cesa de ruxir e faise unha gran calma. Xesús aproveita esa paz e silencio grandes para
facerlles dúas preguntas que hoxe chegan ata nós: “ Por que sodes tan covardes? Aínda non
tendes fe?" .
Que nos está sucedendo aos cristiáns? Por que son tantos os nosos medos para
afrontar estes tempos cruciais, e tan pouca a nosa confianza en Xesús? Non é o medo a
afundirnos o que nos está bloqueando? Non é a busca cega de seguridade a que nos impide
facer unha lectura lúcida, responsable e confiada destes tempos? Por que nos resistimos a
ver que Deus está conducindo a Igrexa cara a un futuro máis fiel a Xesús e ao seu Evanxeo?
Por que buscamos seguridade no coñecido e establecido no pasado, e non escoitamos a
chamada de Xesús a "pasar á outra beira" para sementar humildemente a súa Boa Nova nun
mundo indiferente a Deus, pero tan necesitado de esperanza.