Coresma ciclo C

1. Presentación: B. Areskurrinaga HC
Euskaraz: D. Amundarain
Música: Johan Svendsen, Romance en Sol
21 de febreiro de
2016
2º Coresma – C
(Lucas 9, 28-36)
José Antonio Pagola

2. A escena é considerada tradicionalmente como
“a transfiguración de Xesús".
Non é posible reconstruír con certeza a
experiencia que deu orixe a este sorprendente
relato, só sabemos que os evanxelistas lle dan
grande importancia pois, segundo o seu relato, é
unha experiencia que deixa entrever algo da
verdadeira identidade de Xesús.

3. Nun primeiroNun primeiro
momento, o relatomomento, o relato
destaca adestaca a
transformación dotransformación do
seu rostro e, aíndaseu rostro e, aínda
que vén conversarque vén conversar
con el Moisés econ el Moisés e
Elías, tal vez comoElías, tal vez como
representantes darepresentantes da
lei e os profetaslei e os profetas
respectivamente,respectivamente,
só o rostro desó o rostro de
Xesús permaneceXesús permanece
transfigurado etransfigurado e
resplandecente noresplandecente no
centro da escena.centro da escena.

4. Ao parecer, os discípulos non captan o
contido profundo do que están vivindo, pois
Pedro dille a Xesús:
«Mestre, que ben se está aquí.«Mestre, que ben se está aquí.
Faremos tres tendas: unha para ti, outraFaremos tres tendas: unha para ti, outra
para Moisés e outra para Elíaspara Moisés e outra para Elías».».

5. Coloca a Xesús no mesmo plano e ao mesmoColoca a Xesús no mesmo plano e ao mesmo
nivel que aos dous grandes personaxesnivel que aos dous grandes personaxes
bíblicos. A cada un a súa tenda.bíblicos. A cada un a súa tenda.
Xesús non ocupa aínda un lugar central eXesús non ocupa aínda un lugar central e
absoluto no seu corazón.absoluto no seu corazón.

6. A voz de Deus vaino corrixir, revelando a
verdadeira identidade de Xesús:
«Este é o meu Fillo, o escollido»,
o que ten o rostro transfigurado.
Non ha de ser confundido cos de Moisés
ou de Elías, que están apagados.
«Escoitádeo a el».
A ninguén máis. A súa Palabra é a única
decisiva.
As demais hannos de levar ata el.

7. É urxente recuperar na Igrexa actual a importanciaÉ urxente recuperar na Igrexa actual a importancia
decisiva que tivo nos seus comezos a experiencia dedecisiva que tivo nos seus comezos a experiencia de
escoitar no seo das comunidades cristiás o relato deescoitar no seo das comunidades cristiás o relato de
Xesús recollido nos evanxeos.Xesús recollido nos evanxeos.
Estes catro escritos constitúen para os cristiáns unhaEstes catro escritos constitúen para os cristiáns unha
obra única que non temos que equiparar ao resto dosobra única que non temos que equiparar ao resto dos
libros bíblicos.libros bíblicos.

8. Hai algo que só neles podemos encontrar:
o impacto causado por Xesús aos
primeiros que se sentiron atraídos por el e
o seguiron.

9. Os evanxeos non son libros didácticos que
expoñen doutrina académica sobre Xesús.
Tampouco biografías redactadas para
informar con detalle sobre a súa
traxectoria histórica.

10. Son «relatos de conversión» que invitan
ao cambio, ao seguimento a Xesús e á
identificación co seu proxecto.

11. Por iso piden ser escoitados en actitude de
conversión. E nesa actitude han de ser lidos,
predicados, meditados e gardados no
corazón de cada crente e de cada
comunidade.

12. Unha comunidade cristiá que sabe escoitar
cada domingo o relato evanxélico de Xesús
en actitude de conversión, comeza a
transformarse.
Non ten a Igrexa un potencial máis vigoroso
de renovación que o que se encerra nestes
catro pequenos libros.

13. ESCOITAR SÓ A XESÚS
A escena é considerada tradicionalmente como “a transfiguración de Xesús". Non é
posible reconstruír con certeza a experiencia que deu orixe a este sorprendente relato, só
sabemos que os evanxelistas lle dan grande importancia pois, segundo o seu relato, é unha
experiencia que deixa entrever algo da verdadeira identidade de Xesús.
Nun primeiro momento, o relato destaca a transformación do seu rostro e, aínda que
vén conversar con el Moisés e Elías, tal vez como representantes da lei e dos profetas
respectivamente, só o rostro de Xesús permanece transfigurado e resplandecente no centro da
escena.
Ao parecer, os discípulos non captan o contido profundo do que están vivindo, pois
Pedro dille a Xesús: «Mestre, que ben se está aquí. Faremos tres tendas: unha para ti, outra para
Moisés e outra para Elías». Coloca a Xesús no mesmo plano e ao mesmo nivel que aos dous
grandes personaxes bíblicos. A cada un a súa tenda. Xesús non ocupa aínda un lugar central e
absoluto no seu corazón.
A voz de Deus vaino correxir, revelando a verdadeira identidade de Xesús: «Este é o
meu Fillo, o escollido», o que ten o rostro transfigurado. Non ha de ser confundido cos de Moisés
ou de Elías, que están apagados. «escoitádeo a el». A ninguén máis. A súa Palabra é a única
decisiva. As demais hannos de levar ata el.
É urxente recuperar na Igrexa actual a importancia decisiva que tivo nos seus
comezos a experiencia de escoitar no seo das comunidades cristiás o relato de Xesús recollido
nos evanxeos. Estes catro escritos constitúen para os cristiáns unha obra única que non temos
que equiparar ao resto dos libros bíblicos.
Hai algo que só neles podemos encontrar: o impacto causado por Xesús aos
primeiros que se sentiron atraídos por el e o seguiron. Os evanxeos non son libros didácticos
que expoñen ductrina académica sobre Xesús. Tampouco biografías redactadas para informar
con detalle sobre a súa traxectoria histórica. Son «relatos de conversión» que invitan ao
cambio, ao seguimento a Xesús e á identificación co seu proxecto.
Por iso piden ser escoitados en actitude de conversión. E nesa actitude han de ser
lídos, predicados, meditados e gardados no corazón de cada crente e de cada comunidade.
Unha comunidade cristiá que sabe escoitar cada domingo o relato evanxélico de Xesús en
actitude de conversión, comeza a transformarse. Non ten a Igrexa un potencial máis vigoroso de
renovación que o que se encerra nestes catro pequenos libros
José Antonio Pagola