Domingo C

1. 17 de enero de 2016
2 Tiempo ordinario (C)
Xoán 2,1-11Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Difunde a alegría de Xesús. Pásalo.
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Difunde a alegría de Xesús. Pásalo.
José Antonio Pagola
Música:AndréRieu-DançacomLobos;present:B.Areskurrinaga HC;euskaraz:D.Amundarain

2. O evanxelista Xoán non di que Xesús fixo
"milagres" ou "prodixios". El chámaos "signos"
porque son xestos que apuntan cara a algo máis
profundo do que poden ver os nosos ollos.

3. En concreto, os
signos que Xesús
realiza,
orientan cara á
súa persoa e
descóbrennos a
súa forza
salvadora.

4. O sucedido en Caná
de Galilea é o
comezo de todos os
signos.
O prototipo dos que
Xesús irá levando a
cabo ao longo da
súa vida.

5. Nesa "transformación da auga en viño“ proponse a clave
para captar o tipo de transformación salvadora que opera
Xesús e o que, no seu nome, han de ofrecer os seus
seguidores.

6. Todo ocurre no
marco dunha boda,
a festa humana por
excelencia, o símbolo
máis expresivo do
amor,
a mellor imaxe da
tradición bíblica
para evocar a
comuñón definitiva
de Deus co ser
humano.

7. A salvación de
Xesucristo ha de ser
vivida e ofrecida
polos seus seguidores
como unha festa
que dá plenitude ás
festas humanas
cando estas quedan
baleiras,
«sen viño» e sen
capacidadee de
encher o noso desexo
de felicidade total.

8. O relato suxire algo máis.
A auga só pode ser saboreada como viño cando, seguindo as
palabras de Xesús, é «sacada» de seis grandes tallas de
pedra, utilizadas polos xudeus para as súas purificacións.
O relato suxire algo máis.
A auga só pode ser saboreada como viño cando, seguindo as
palabras de Xesús, é «sacada» de seis grandes tallas de
pedra, utilizadas polos xudeus para as súas purificacións.

9. A relixión da lei
escrita en táboas
de pedra está
exhausta; non hai
auga capaz de
purificar o ser
humano.
Esa relixión ha de
ser liberada polo
amor e a vida que
comunica Xesús.

10. Non se pode evanxelizar de calquera maneira.
Para comunicar a forza transformadora de Xesús
non abondan as palabras, son necesarios os xestos.

11. Evanxelizar non é só falar, predicar ou ensinar; menos
aínda, xulgar, ameazar ou condenar.
É necesario actualizar, con fidelidade creativa, os
signos que Xesús facía para introducir a ledicia de
Deus facendo máis ditosa a vida dura daqueles
campesiños.

12. A moitos contemporáneos a palabra da Igrexa
déixaos indiferentes.
As nosas celebracións cánsanos.
Necesitan coñecer máis signos próximos e amigables por parte da Igrexa para
descubrir nos cristiáns a capacidade de Xesús para aliviar o sufrimento e a dureza
da vida.

13. Quen quererá escoitar hoxe o que xa non se presenta
como noticia gozosa, especialmente se se fai invocando o
evanxeo con ton autoritario e ameazador?

14. Xesucristo é esperado por moitos como unha forza e un
estímulo para existir, e un camiño para vivir de maneira
máis sensata e gozosa.
Se só coñecen unha "relixión augada" e non poden saborear
algo da ledicia festiva que Xesús contaxiaba, moitos
seguirán afatándose.

15. LINGUAXE DE XESTOS
O evanxelista Xoán non di que Xesús fixo "milagres" ou "prodixios". El chámaos "signos"
porque son xestos que apuntan cara a algo máis profundo do que poden ver os nosos ollos. En
concreto, os signos que Xesús realiza, orientan cara á súa persoa e descóbrennos a súa forza
salvadora.
O sucedido en Caná de Galilea é o comezo de todos os signos. O prototipo dos que Xesús
irá levando a cabo ao longo da súa vida. Nesa "transformación da auga en viño“ propónesenos a clave
para captar o tipo de transformación salvadora que opera Xesús e o que, no seu nome, han de ofrecer
os seus seguidores.
Todo ocorre no marco dunha voda, a festa humana por excelencia, o símbolo máis expresivo
do amor, a mellor imaxe da tradición bíblica para evocar a comuñón definitiva de Deus co ser humano.
A salvación de Xesucristo ha de ser vivida e ofrecida polos seus seguidores como unha festa que dá
plenitude ás festas humanas cuando estas quedan baleiras, «sen viño» e sen capacidade de encher o
noso desexo de felicidade total.
O relato suxire algo máis. a auga só pode ser saboreada como viño cando, seguindo as
palabras de Xesús, é «sacada» de seis grandes tallas de piedra, utilizadas polos xudeus para as súas
purificacións. A relixión da lei escrita en táboas de pedra está exhausta; non hai auga capaz de purificar
o ser humano. Esa relixión ha de ser liberada polo amor e a vida que comunica Xesús.
Non se pode evanxelizar de calquera maneira. Para comunicar a forza transformadora de
Xesús non abondan as palabras, son necesarios os xestos. Evanxelizar non é só falar, predicar ou
ensinar; menos aínda xulgar, ameazar ou condenar. É necesario actualizar, con fidelidade creativa, os
signos que Xesús facía para introducir a ledicia de Deus facendo máis ditosa a vida dura daqueles
campesiños.
A moitos contemporáneos a palabra de a Igrexa déixaos indiferentes. As nosas celebracións
cánsanos. Necesitan coñecer máis signos próximos e amigables por parte da Igrexa para descubrir nos
cristiános a capacidade de Xesús para aliviar o sufrimiento e a dureza da vida.
Quen quererá escoitar hoxe o que xa non se presenta como noticia gozosa, especialmente
se se fai invocando o evanxeo con ton autoritario e ameazador? Xesucristo é esperado por moitos como
unha forza e un estímulo para existir, e un camiño para vivir de maneira máis sensata e gozosa. Se só
coñecen unha "religión augada" e non poden saborear algo da ledicia festiva que Xesús contaxiaba,
moitos seguirán afastándose.
José Antonio Pagola