1. Música:Carrozas deFuego; present: B. Areskurrinaga HC;

2. Xesús estase a despedir dos seus discípulos.
Quíxoos apaixonadamente.
Amounos co mesmo amor
co que o amou o Pai.

3. Agora tennos que deixar.
Coñece o seu egoísmo.
Non saben quererse.
Veos discutindo entre si
por obter os primeiros postos.
Que será deles?

4. As palabras de Xesús adquiren
un ton solemne.
Han de quedar ben gravadas en todos:
“Este é o meu mandato: que vos amedes
uns a outros como eu vos amei".

5. Xesús non quere que o seu estilo de
amar se perda entre os seus.
Se un día o esquecen, ninguén os
poderá recoñecer como discípulos
seus.

6. De Xesús quedou unha lembranza indeleble.
As primeiras xeracións resumían
así a súa vida:
"Pasou por todas partes facendo o ben".
Era bo encontrarse con El.

7. s.
s persoa
o ben da
sempre
B uscaba
Axudaba a vivir.
A súa vid
a foi unh
a B oa N o
v a.
Podíase descubrir nel
a proximidade boa de Deus.

8. Xesús ten un estilo de amar
inconfundible.
É moi sensible ao sufrimento
da xente.
Non pode pasar de longo ante
quen está sufrindo.
Ao entrar un día na pequena
aldea de Naín,
encóntrase cun enterro:
unha viúva diríxese a dar
terra a seu fillo único.
A Xesús sáelle desde dentro o
seu amor cara a aquela
descoñecida:
"Muller, non chores". Quen ama como Xesús,
vive aliviando o
sufrimento e secando
bágoas.

9. Os evanxeos recordan
en diversas ocasións
como Xesús captaba
coa súa mirada o
sufrimento da xente.
Ollábaos e
conmovíase: víaos
sufrindo, ou abatidos
ou como ovellas sen
pastor.
Rapidamente, poníase
a curar os máis
enfermos ou a
alimentalos coas súas
Quen ama como Xesús,
palabras.
aprende a mirar os rostros
das persoas con
compaixón.

10. É admirable a
dispoñibilidade de Xesús
para facer o ben.
Non pensa en si
mesmo.
Está atento a calquera
chamada, dispuesto
sempre a facer o que
poida.
A un mendigo cego que
lle pide compaixón
mentres vai de camiño,
acólleo con estas
palabras:
"Que queres que Con esta actitude
anda pola vida quen
faga por ti?".
ama como Xesús.

11. Xesús sabe estar a carón dos máis desvalidos.
Non fai falla que llelo pidan.
Fai o que pode por curar as súas doenzas, liberar as
súas conciencias ou contaxiar
confianza en Deus.
Pero non pode resolver todos os problemas daquelas
xentes.

12. Daquela dedícase
a facer xestos de bondade:
abraza os nenos da rúa:
non quere que ninguén se sinta
orfo; bendí os enfermos:
non quere que se sintan esquecidos por Deus;
aloumiña a pel dos leprosos:
non quere que se vexan excluídos.
excluídos

13. Así son os xestos
de quen ama
como Xesús.

14. Ao ESTILO DE XESÚS
Xesús estase a despedir dose seus discípulos. Qúíxoos apaixonadamente. Amounos co mesmo amor co
que o amou o Pai. Agora tennos que deixar. Coñece o seu egoísmo. Non saben quererse. Veos discutindo entre si por
obter os primeiros postos. Que será deles?
As palabras de Xesús adquiren un ton solemne. Han de quedar ben gravadas en todos: “Este é o meu
mandato: que vos amedes uns a outros como eu vos amei". Xesús non quere que o seu estilo de amar se perda entre
os seus. Se un día o esquecen, ninguén os poderá recoñecer como discípulos seus.
De Xesús quedou unha lembranza indeleble. As primeiras xeracións resumían así a súa vida: "Pasou por
todas partes facendo o ben". Era bo encontrarse con El. Buscaba sempre o ben das persoas. Axudaba a vivir. A súa
vida foi unha Boa Nova. Podíase descubrir nel a proximidade boa de Deus.
Xesús ten un estilo de amar inconfundible. É moi sensible ao sufrimento da xente. Non pode pasar de
longo ante quen está sufrindo. Ao entrar un día na pequena aldea de Naín, encóntrase cun enterro: unha viúva
diríxese a dar terra a seu fillo único. A Xesús sáelle desde dentro o seu amor cara a aquela descoñecida: “Muller, non
chores”. Quen ama como Xesús, vive aliviando o sufrimento e secando bágoas.
Os evanxeos recordan en diversas ocasións como Xesús captaba coa súa mirada o sufrimento da xente.
Ollábaos e conmovíase: víaos sufrindo, ou abatidos ou como ovellas sen pastor. Rapidamente, poníase a curar os máis
enfermos o a alimentalos coas súas palabras. Quen ama como Xesús, aprende a mirar os rostros das persoas con
compaixón.
É admirable a dispoñibilidade de Xesús para facer o ben. Non pensa en si mesmo. Está atento a calquera
chamada, disposto sempre a facer o que poida. A un mendigo cego que lle pide compaixón mentres vai de camiño,
acólleo con estas palabras: "Que queres que faga por ti?". Con esta actitude anda pola vida quen ama como Xesús.
Xesús sabe estar a carón dos máis desvalidos. Non face falla que llelo pidan. Fai o que pode por curar as
súas doenzas, liberar as súas conciencias ou contaxiar confianza en Deus. Pero non pode resolver todos os problemas
daquelas xentes.
Daquela dedícase a facer xestos de bondade: abraza os nenos da rúa: non quere que ninguén se sinta
orfo; bendí os enfermos: non quere que se sintan esquecidos por Deus; aloumiña a pel dos leprosos: non quere que se
vexan excluídos. Así son os xestos de quen ama como Xesús.
José Antonio Pagola