ชื่อหนังสือ : ธุรกิจ สตาร์ทอัพสร้างได้ใน 7 วัน ผู้เขียน : Dan Norris ผู้แปล : บุรัสกร กิติพจน์นพรัตน์ สำนักพิมพ์ : Bingo จำนวนหน้า : 208 หน้า ปกอ่อน

1. สตาร์ทอัพ
สร้างได้ใน 7 วัน
เตรียมความพร้อมสู่โลกธุรกิจสมัยใหม่
ไม่ใช่เรื่องที่คุณควรรู้ แต่ต้องรู้!
Dan Norris

2. สารบัญ
ค�าน�า.................................................................................................1
บทที่ 1 - ไม่ลองไม่รู้ ..........................................................................5
• ไอเดียธุรกิจแรกของผม ........................................................ 7
• ธุรกิจแรกของผม.................................................................11
• สตาร์ทอัพแรกของผม ........................................................ 15
• ความสำาเร็จภายใน7วันของผม..........................................18
บทที่ 2 - สตาร์ทอัพคืออะไร? ..........................................................23
บทที่ 3 - หาไอเดีย, ท�าให้เสร็จ, วิ่งให้สุด ........................................27
• หาไอเดีย...........................................................................29
• ทำาให้เสร็จ.........................................................................30
• วิ่งให้สุด ............................................................................ 32
บทที่ 4 - ท�าไมต้อง 7 วัน?...............................................................35
• เลี่ยงวิธีทดสอบการใช้งาน (Validation)
ที่... ใช้ไม่ได้จริง ................................................................ 37
• ทำางานอย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น.........................................51
• แค่ 7 วันไม่ทันหรอก .......................................................... 54
• เฮ้ย นี่พูดจริงนะ 7 วัน ยังไงก็เปิดตัวไม่ทัน ............................ 57
• งาน 7 อย่างที่ต้องทำาก่อนเปิดตัว ........................................ 58

3. บทที่ 5 - 7 วันปั้นสตาร์ทอัพ............................................................61
• วันที่ 1 - องค์ประกอบทั้ง 9 ของไอเดียที่ยอดเยี่ยม
สำาหรับธุรกิจทุนจำากัด ........................................................ 61
วันที่ 2 - MVP คืออะไร? ..................................................... 82
• วันที่ 3 - ตั้งชื่อให้ธุรกิจ ...................................................... 95
• วันที่ 4 - สร้างเว็บไซต์ในหนึ่งวัน
ด้วยเงินน้อยกว่า 100 ดอลลาร์ ......................................... 105
• วันที่ 5 – สิบวิธีนำาธุรกิจออกสู่ตลาด .................................. 119
• วันที่ 6 - ตั้งเป้า ............................................................... 142
• วันที่ 7 - เปิดตัว .............................................................. 150
บทที่ 6 - ขัดเกลาโมเดลธุรกิจของคุณ............................................153
• ถ้าทำาธุรกิจที่ขยายตัวไม่ได้ ............................................... 155
• สร้างธุรกิจที่ขยายตัวได้ ราวกับมียีนขยายตัว
อยู่ในดีเอ็นเอ .................................................................. 158
บทที่ 7 - กฎ 14 ข้อที่ทุกธุรกิจควรท�าตาม......................................169
1. ทดสอบสมมุติฐานทุกข้อ .................................................. 171
2. แก้ปัญหาเมื่อคุณมีปัญหา................................................174
3. ทำาสิ่งที่คุณบอกว่าจะทำา...................................................176
4. ยึดแบรนด์ที่ดีที่สุดเป็นมาตรฐาน.......................................177
5. เรียนรู้จากตัวเองและคนอื่น .............................................. 179
6. เรียนรู้ให้เร็วกว่าคู่แข่ง ...................................................... 180

4. 7. คอยคิดภาพธุรกิจในวันที่ไม่มีคุณ......................................181
8. หาต้นตอของแรงผลักดันทางธุรกิจ....................................183
9. รักษาแรงบันดาลใจ..........................................................186
10. ตัดขาดจากลูกค้าที่รับมือยาก ........................................... 187
11. รักษาลูกค้าที่ดีไว้ ............................................................. 188
12. อย่าวางแผนแค่ในระยะสั้น .............................................. 189
13. มุ่งความสนใจไปที่ผลิตภัณฑ์.............................................191
14. รักงาน ............................................................................ 192
บทส่งท้าย......................................................................................193
กิตติกรรมประกาศ..........................................................................199

5. - 5 -
ไม่ลองไม่รู้
“การดีใจไปกับความสำาเร็จเป็นสิ่งดี
แต่การเรียนรู้จากความล้มเหลวนั้นสำาคัญยิ่งกว่า”
บิล เกตส์
ในปี 2007 ผมเพิ่งเริ่มธุรกิจแรกของตัวเองไปได้หนึ่งปี ผมได้อ่านหนังสือ
คิดแล้วรวย (Think and Grow Rich) ของ นโปเลียน ฮิลล์ จบระหว่างอยู่บน
เที่ยวบินขากลับจากฮันนีมูนเขาแนะนำาว่าให้คิดถึงเป้าหมายทางการเงินใน
อีก 12 เดือนข้างหน้าแล้วยำ้ามันกับตัวเองทุกวัน ผมจึงคิดภาพเงินหนึ่งแสน
ดอลลาร์ต่อปีเป็นค่าจ้างตัวเองในการทำาธุรกิจของตัวเอง ตอนนั้นผมมีกำาไร
พอที่จะจ่ายตัวเองได้อย่างมากสุดก็ 4 หมื่นดอลลาร์ ซึ่งเท่ากับครึ่งหนึ่งของ
เงินที่ได้จากงานประจำาที่เคยทำาในปีก่อนหน้า

6. - 6 -
สตาร์ทอัพสร้างได้ใน 7 วัน
ผมเลยยำ้าเป้าหมายเงินหนึ่งแสนนั่นกับตัวเองทุกวันตลอดปี 2007
แต่ผมทำาได้ไม่ถึงเป้าที่ตั้งไว้ ไม่ถึงครึ่งหนึ่งของมันเสียด้วยซำ้า ในปี
2007 2008 2009 2010 หรือ 2011 รายได้ก็ไม่ถึงเป้าสักที... ในปี 2012
รายได้ของผมลดลงตำ่ามากถึงขั้นติดลบ
ในเดือนมิถุนายน 2013 ผมหมดตัวจริงๆ ผมมีเวลาอีก 2 อาทิตย์
ก่อนจะล้มเลิกความคิดการเป็นผู้ประกอบการและไปหางานประจำาทำา
ผมหาประกาศรับสมัครงานแถวบ้านสามสี่งานแล้วก็เริ่มคิดจะย้าย
ครอบครัวกลับเข้าเมือง ผมเห็นตัวเองในฐานะผู้ประกอบการตลอดสิบสี่ปีที่
ผ่านมา และได้ผจญความโกลาหลต่างๆ ในตลอดเจ็ดปีหลัง
“ผมทำาทุกอย่างนี่ไปเพื่ออะไรวะ?”

7. - 7 -
ไม่ลองไม่รู้
ไอเดียธุรกิจแรกของผม
ในปี 2000 ผมเป็นเด็กหนุ่มผมยาวอายุยี่สิบ ต้องพยายามตะเกียกตะกาย
ดิ้นรนเพื่อให้ได้ใบปริญญาสาขาบริหารธุรกิจ บอกตรงๆว่า ผมโคตรเบื่อ ผม
ต้องลงวิชาเลือกเพื่อมาช่วยเพิ่มเกรดหลังจากที่สอบไม่ผ่านไปหลายตัวและ
ตอนนั้นเองที่ผมบังเอิญเจอวิชานึงที่เพิ่งเปิดสอนสดๆ ร้อนๆ คือวิชาการเป็น
ผู้ประกอบการ (Entrepreneurship)
ผมฝันไว้ว่าจะได้สร้างและบริหารสตาร์ทอัพของตัวเองอย่างประสบ
ความสำาเร็จ
สิ่งที่ผมต้องทำาคือคิดไอเดียให้ออกและวางแผนที่จะทำาให้ไอเดียนั่น
เกิดขึ้นจริงผมเลยคิดว่าถ้าลงเรียนวิชาที่สอนให้ผมเริ่มและบริหารธุรกิจเป็น
อย่างน้อยหนึ่งวิชาน่าจะมีประโยชน์ในอนาคต
สมัยนั้นเราใช้เว็บไซต์ในการหาข้อมูลบนอินเทอร์เน็ตก็ใช่ว่าจะเจอ
อะไรเยอะ ข้อมูลดีๆ สำาคัญๆ อยู่ในห้องสมุดเสียหมด วันหนึ่งผมเจอหนังสือ
เล่มหนึ่งชื่อ สุดยอดคู่มือจัดการทรัพยากรมนุษย์ (The Ultimate HR
Manual) พอดีตอนนั้นผมเรียนการจัดการทรัพยากรมนุษย์ (Human
Resources หรือ HR) เป็นวิชาเอก ผมเลยซ่อนหนังสือเล่มนี้ไว้หลังกอง
หนังสือเหม็นหืนในหมวดกายวิภาคกบที่ไม่มีใครเคยเข้าไปใช้

8. - 8 -
สตาร์ทอัพสร้างได้ใน 7 วัน
คู่มือเล่มนี้รวบรวมเคล็ดลับทั้งหมดในการบริหารทรัพยากรมนุษย์
รวมถึงขั้นตอนการจ้างและไล่ออกวิธีการหาคนเก่งมาร่วมงานวิธีการรับมือ
กับความเปลี่ยนแปลงวิธีการสร้างทีมที่ดีและวิธีการฝึกอบรมคนเรียกง่ายๆ
ว่าคู่มือเล่มนี้ชี้เส้นทางไปสู่ทุกเป้าหมายที่แผนกจัดการทรัพยากรมนุษย์หวัง
จะไปให้ถึง
ผมกำาลังต้องการไอเดียธุรกิจมาทำารายงานส่งในวิชาที่เรียนพอดี
และหลังจากที่ผมเจอคู่มือจัดการทรัพยากรมนุษย์เล่มนี้ไอเดียเด็ดๆก็บังเกิด
ถ้าสมมุติว่าผมเอาคู่มือจัดการทรัพยากรมนุษย์ เล่มนี้ไป...
ลงบนอินเทอร์เน็ตล่ะ?
ผมอยากสร้างเว็บไซต์ที่เจ้าของธุรกิจทั้งหลายสามารถเข้าถึงแบบ
ฟอร์มและขั้นตอนต่างๆที่จำาเป็นในการจัดการทรัพยากรมนุษย์รวมถึงข้อมูล
รายละเอียดของตำาแหน่งงานทุกตำาแหน่ง แบบสอบถามพนักงาน แบบ
ประเมินพนักงาน ระบบงานจัดการทรัพยากรมนุษย์และโครงการฝึกอบรม
พนักงานต่างๆ ฟังดูเยี่ยมเลยใช่มั้ยล่ะ!
ไอเดียธุรกิจแรกของผมคลอดแล้ว

9. - 9 -
ไม่ลองไม่รู้
ในช่วงเวลาหกเดือนต่อมา ผมร่างไอเดียและวางแผนโครงสร้าง
ธุรกิจอย่างรัดกุม ผมคิดกระทั่งวิธีส่งเอกสารให้ลูกค้า การคิดค่าบริการ การ
จ้างนักเขียน
ไอเดียนี่แหละที่จะทำาเงินหนึ่งล้านดอลลาร์แรกให้ผม ผู้จัดการ
ทรัพยากรมนุษย์ทั่วไปต้องจ่ายเงินเป็นพันๆ ดอลลาร์เพื่อจ้างพนักงานใน
แผนกนี้อยู่แล้ว ผมมั่นใจว่าพวกเขาจะยอมจ่ายอีกสักสองสามร้อยดอลลาร์
เพื่อซื้อเอกสารทุกชนิดที่ต้องใช้ในงานแน่ๆ เท่าที่ผมหาข้อมูลมา ยังไม่มีใคร
ทำาธุรกิจแบบนี้เลย
ผมภูมิใจในแผนนี้มาก หมากทุกตัวถูกวางไว้หมดแล้ว ผมส่งแผน
ธุรกิจนี้ไปอย่างหวั่นๆแต่ก็หวังอยู่ว่าจะได้คะแนนดีผมรอ...และได้แต่รอว่า
ผลจะออกมาเป็นยังไงในที่สุดวันนั้นก็มาถึงผมเปิดงานดูแล้วเห็นตัวA!สุด
ยอดไปเลย!
แต่ปัญหามีอยู่ว่า ผมไม่ได้ทำาแผนธุรกิจนี้ให้เป็นจริงน่ะสิ
แม้ว่าผมได้วาดแผนธุรกิจสวยหรูนี้ขึ้นมา หลังจากที่ใช้เวลาหลาย
สิบชั่วโมงอยู่ในห้องสมุดเพื่อหาข้อมูลอย่างละเอียดยิบ
แต่การจัดตั้งธุรกิจขึ้นมาจริงๆ ไม่ได้อยู่ในเกณฑ์การให้คะแนน

10. - 10 -
สตาร์ทอัพสร้างได้ใน 7 วัน
พอมองย้อนกลับไปเวลามันช่างเหมาะเหม็งเสียจริงๆผมผุดไอเดีย
นี้หลังจากวิกฤตฟองสบู่ดอทคอมแตกครั้งแรกสองสามปีต่อมาการให้บริการ
ทำานองนี้ก็ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด เอกสารและนโยบายจัดการทรัพยากรมนุษย์
ทั้งหลายหาเจอและซื้อขายกันง่ายๆผ่านอินเทอร์เน็ตถ้ามองย้อนกลับไปโดย
ใช้ประสบการณ์ที่ผมมีในวันนี้ ผมเชื่อว่าไอเดียในวันนั้นมีศักยภาพสูงพอที่
จะโตเป็นธุรกิจมูลค่าเจ็ดหรือแปดหลักได้
แต่จะเป็นเช่นนั้นจริงหรือไม่ อันนี้ผมไม่รู้ เพราะคุณไม่สามารถ
คาดการณ์ได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังตั้งธุรกิจถึงคุณจะวางแผนงานระยะยาว
และเตรียมการไปก็ช่วยอะไรไม่ได้อยู่ดีธุรกิจส่วนใหญ่เดินหน้าโดยการทำาใน
สิ่งที่ต่างจากแผนที่เดิมที่วางไว้ตอนเริ่มต้นอย่างมาก ปัจจุบันเราเรียก
ปรากฏการณ์นี้ว่า “pivot” หรือการเปลี่ยนแผน [การเปลี่ยนแปลงกลยุทธ์
ธุรกิจครั้งใหญ่ไปในทิศทางใหม่เพื่อหาจุดยืนและลูกค้าที่เหมาะสม]
ผมได้รับบทเรียนหนึ่งที่มีค่ามากจากความล้มเหลวในการตั้งธุรกิจ
บทเรียนนั้นก็คือ “ไม่ลองก็ไม่รู้”

11. - 11 -
ไม่ลองไม่รู้
ธุรกิจแรกของผม
คำาว่า “ธุรกิจ” นั้นมีความหมายแตกต่างกันออกไปในมุมมองของคนแต่ละ
คน หากคุณซื้อแฟรนไชส์ธุรกิจร้านสะดวกซื้อ ตามหลักการคุณก็อยู่ในโลก
ธุรกิจแล้ว แต่ในความเป็นจริงนั้นคุณทำางานให้ตัวเองคนเดียว
ผู้ประกอบการคือคนที่ขายแฟรนไชส์นั้นให้กับคุณ เขาสร้างธุรกิจ
นั้นโดยเริ่มจากศูนย์ในสถานการณ์ที่มีความเสี่ยงสูงแต่ผลตอบแทนที่ได้รับ
ก็สูงเช่นกัน
ในปี2006ผมเพิ่งได้เลื่อนตำาแหน่งในบริษัทที่มั่นคงตอนนั้นผมอายุ
26ปีและพร้อมที่จะเริ่มธุรกิจของตัวเองผมบอกเหล่าเพื่อนร่วมงานว่าผมจะ
เป็นเศรษฐีก่อนอายุขึ้นเลขสาม
ไอเดียล่าสุดของผมตอนนั้นคือการสร้างเว็บไซต์ให้ลูกค้า แม้เวลา
นั้นผมจะไม่รู้วิธีสร้างเว็บไซต์และไม่มีความรู้ด้านไอทีมาก่อนผมก็ไม่สนผม
เริ่มโดยไม่ได้ผ่านการฝึกอบรมหรือขอความช่วยเหลือจากคนอื่น ผมเรียนรู้
อย่างรวดเร็วจากการอ่านและการลงมือทำา ลูกค้าใหม่ของผมจะถาม
ประมาณว่า คุณทำาเว็บไซต์ด้วย ASP ได้มั้ย?”

12. - 12 -
สตาร์ทอัพสร้างได้ใน 7 วัน
ผมก็จะตอบว่าได้แล้วรีบค้นในกูเกิลว่าASPคืออะไรจากนั้นก็เริ่ม
ลงมือ
ในช่วงแรกๆ ทุกอย่างดูจะไปได้สวย ผมได้งานโปรเจกต์ตั้งแต่
อาทิตย์แรกและทำาเงินได้40,000ดอลลาร์ในปีแรกแหงล่ะมันยังไม่ถึงล้าน
แต่ผมก็ดีใจที่ทำามาได้ตั้งครบปีแน่ะ!
ในปีที่สอง ผมทำาเงินได้ประมาณ 80,000 ดอลลาร์ และภายในปีที่
สาม รายรับของผมก็ก้าวข้ามเลขหกหลักอันศักดิ์สิทธิ์เป็นที่เรียบร้อย
รู้ตัวอีกที ผมก็มีออฟฟิศเป็นของตัวเอง มีพนักงาน มีเซิร์ฟเวอร์ มี
ระบบโทรศัพท์มีลูกค้าเป็นร้อยๆคนและมีรายชื่อผู้สนใจที่ไหลทะลักเข้ามา
ผมมีธุรกิจอย่างจริงจังแล้วผมกำาลังมุ่งหน้าสู่เส้นทางเศรษฐีเงินล้าน(หรือผม
กำาลังคิดไปเองวะเนี่ย)
เพราะจริงๆ ผมมีปัญหา (โคตร) ใหญ่อยู่หนึ่งประการ
ธุรกิจผมไม่มีกำาไร
ธุรกิจมันทำาเงินแต่ไม่ทำากำาไรในปีแรก ปีที่สอง ปีที่เจ็ด หรือปีไหน
ก็ตามระหว่างนั้นผมไม่ได้กลายเป็นเศรษฐีก่อนอายุขึ้นเลขสามผมกำาลังเดิน
ถอยหลังในขณะที่เพื่อนๆ เดินไปข้างหน้า ผมอายุสามสิบ ใช้ชีวิตแบบให้อยู่
รอดอาทิตย์ต่ออาทิตย์ เช่าห้องเขาอยู่ และมีรายได้ตำ่ากว่าทุกคนที่ผมรู้จัก
ทุกอย่างแย่ลงก่อนที่จะดีขึ้น

13. - 13 -
ไม่ลองไม่รู้
ผมตระหนักได้ว่าแม้ว่าธุรกิจจะสร้างรายรับมากขึ้นก็ไม่ได้ช่วยแก้
ปัญหาเรื่องการทำากำาไร กิจการผมไม่โตขึ้น ผมได้พยายามทุกวิถีทางที่จะ
ทำาให้มันเติบโต ทุกวิถีทางจริงๆ แต่ไม่ว่าจะทำาอย่างไร ก็ไม่เห็นว่ามันจะ
กระเตื้องขึ้นแม้แต่นิดเดียว
ระหว่างที่ทำาธุรกิจ ผมก็ทำางานใหญ่สำาเร็จไปหลายงาน อย่างการ
คว้างานโปรเจกต์มูลค่า 20,000 ดอลลาร์ แต่ผมก็ทำาเรื่องผิดพลาดใหญ่โต
เช่นกัน อย่างการออกใบเสนอราคาผิดพลาดเป็น 10,000 ดอลลาร์ หรือจ้าง
พนักงานผิดตำาแหน่ง บนวิถีธุรกิจไม่มีอะไรที่แน่นอนเลย
ผมทำางานช่วงคริสต์มาสด้วยเพื่อจะได้มีเวลาดูงานของลูกค้าที่เรื่อง
เยอะกว่าชาวบ้าน ผมต่อสู้กับความเหงา ความรู้สึกขาดแรงบันดาลใจและ
ขาดความมั่นใจผมได้ก้าวออกไปยังสังคมที่กว้างขึ้นตีตัวออกห่างจากเพื่อน
ฝูงและเพื่อนร่วมงาน ผมรู้ดีว่าทุกคนคาดหวังความสำาเร็จ ผมเองก็คาดหวัง
ความสำาเร็จ ผมไม่เคยคิดว่า ผมจะล้มเหลว
มีหลายสัญญาณที่ทำาให้ผมคิดว่าทุกอย่างกำาลังไปได้สวย แต่แล้ว
ก็มีบางอย่างเกิดขึ้น ทำาให้ผมสะดุดล้ม ซำ้าแล้วซำ้าเล่า ผมบอกได้เลยว่า บน
วิถีธุรกิจสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นตลอดเวลา

14. - 14 -
สตาร์ทอัพสร้างได้ใน 7 วัน
หลังจากทำาไปได้เจ็ดปี ผมหมดศรัทธาในการตัดสินใจของตัวเอง
ผมนำาแนวทางของคนอื่นมาใช้โดยคิดว่ามันน่าจะช่วยต่อชีวิตกิจการได้ แต่
มันก็ล้มเหลว ผมมีรายรับอยู่ที่ 180,000 ดอลลาร์ต่อปี หลังจากหักลบค่าใช้
จ่ายทั้งหมดแล้ว เหลือกำาไรแค่ 40,000 ดอลลาร์ต่อปี ผมไม่เคยไปถึงเป้า
เงิน หนึ่งแสนดอลลาร์ที่ฝันไว้ตอนเริ่มธุรกิจสักที
ท้ายที่สุด ผมยอมรับว่าผมไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้ ผมตัดสินใจ
ขายกิจการนี้ทิ้งเพื่อจะได้สร้างอะไรใหม่
คราวนี้ผมจะทุ่มสุดตัว ผมอยากสร้างอะไรที่จริงจัง อยากสร้าง
สตาร์ทอัพที่ประสบความสำาเร็จอย่างงดงามจนน่าทึ่ง อยากเลิกเป็นคนที่
ทำางานแค่พอผ่านและกลายเป็นคนที่ประสบความสำาเร็จเสียทีผมไม่เหลือที่
ไว้ให้ความล้มเหลวอีกแล้ว

15. - 32 -
สตาร์ทอัพสร้างได้ใน 7 วัน
วิ่งให้สุด
องค์ประกอบสุดท้ายก็คือการวิ่งให้สุด ผมไม่ได้เจาะจงว่าจะต้องเป็นการ
โทรศัพท์ขายของหรือพบปะลูกค้าตัวต่อตัว”
วิ่งให้สุดคือการที่มาร์โค แซปปาคอสตา เจ้าของเว็บไซต์ทัมป์แทก
(Thumbtack)ถูกปัดปฏิเสธจากกองทุนเงินร่วมลงทุน(VentureCapital)42
แห่งจาก 44 แห่ง
วิ่งให้สุดคือการที่นักเขียนชื่อดังเซธโกดินเคยได้รับจดหมายปฏิเสธ
900 ฉบับติดต่อกัน
วิ่งให้สุดคือการที่คริสแซกกาลงทุนก่อตั้งบริษัทสร้างเว็บไซต์และ
สั่งทำานามบัตรเพื่อให้ผู้เข้าร่วมงานอีเวนต์มองว่าเขาก็เป็นคนเอาการเอางาน
วิ่งให้สุดคือการทุ่มสุดตัวเพื่อบรรลุเป้าหมาย
อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

16. - 35 -
“ขยับให้ไว ก่อเรื่องให้วุ่น”
มาร์ก ซักเคอร์เบิร์ก
เข้าปีที่สิบสามของการเรียนรู้วิชา “ผู้ประกอบการ” ผมเริ่มเข้าใจว่าทำาไมผม
ถึงประสบความล้มเหลวซำ้าแล้วซำ้าเล่า ผมลงมือโดยยึดเอาสมมุติฐานของ
ตัวเองเป็นหลัก แทนที่จะตัดสินใจทำาอะไรโดยพิจารณาจากข้อมูลจริง
• ตอนที่ผมซื้อบริษัทอีกแห่ง ผมนึกว่าจะทำาให้กำาไรต่อปีเพิ่มขึ้น
40,000 ดอลลาร์แน่นอน แต่ผมคิดผิด
• ตอนที่ผมเปิดตัวอินฟอร์มลี่ (Informly) ผมนึกว่าถ้าผมมีผลิตภัณฑ์
ที่ลำ้าเลิศ คนจะแห่กันมาใช้เอง นี่ก็ผิด
• ตอนที่ผมเริ่มให้บริการอินฟอร์มลี่เวอร์ชั่นใหม่ ผมนึกว่าผลตอบรับ
จะเป็นไปตามผลสำารวจที่ทำาก่อนหน้านี้ ผิดอีกแล้ว
ท�าไมต้อง 7 วัน?

17. - 46 -
สตาร์ทอัพสร้างได้ใน 7 วัน
ผมคิดว่ามีคนต้องการสิ่งที่ผมทำาแน่นอน
หลังจากที่เปิดตัวผู้ที่เคยทดลองใช้ส่วนใหญ่ไม่สมัครใช้ต่อไม่มีใคร
ซื้อมันไปใช้ และพอถึงตอนเปิดตัวผลิตภัณฑ์ตัวจริง อัตราการสมัครสมาชิก
(ต่อจำานวนการเข้าเว็บไซต์) ก็ลดลงมากเทียบกับช่วงก่อน
มีสามคนสมัครสมาชิกและจ่ายเงินให้กับผลิตภัณฑ์นี้ มีคนนึง
ยกเลิกสมาชิกภายในอาทิตย์เดียวส่วนอีกสองคนซื้อไปแต่ไม่ได้ใช้งานจริงๆ
ผมควรจะโทษผลิตภัณฑ์สำาหรับผลที่ออกมาเพราะผมทำาได้ดีที่สุด
แค่นี้แน่นอนว่าผมต้องปรับปรุงแต่ตอนนั้นผลที่ออกมาทำาผมช็อคเอามากๆ
ทำาไมยอดผู้ใช้งานถึงผิดไปจากผลสำารวจได้ขนาดนี้?
อย่างที่สตีฟ จอบส์ เคยกล่าวไว้อาจจะจริง “คนเราไม่รู้หรอกว่าตัว
เองต้องการอะไร จนกระทั่งคุณเอาให้พวกเขาดู” แต่จะให้ถูกต้องจริงๆ ต้อง
เป็น
คนไม่รู้หรอกว่าตัวเองต้องการอะไร
จนกระทั่งยอมควักเงินจากกระเป๋าสตางค์

18. - 191 -
กฎ 14 ข้อที่ทุกธุรกิจควรทำตาม
13. มุ่งความสนใจไปที่ผลิตภัณฑ์
การบริหารกิจการนั้นเป็นเรื่องน่าเสี่ยงอยู่เหมือนกัน ผู้เชี่ยวชาญทุกคนเห็น
ต่างกันออกไปว่าเทคนิคหรือเทคโนโลยีที่ “ต้องมี” นั้นคืออะไร คุณจะรู้ได้
ยังไงว่าคุณควรใช้เวลากับอะไร? ใช้เงินยังไง? และให้ความสนใจกับอะไร?
เวลาที่คุณไม่แน่ใจ ขอให้กลับมาดูที่ผลิตภัณฑ์ อะไรก็ตามที่คุณ
สามารถทำาเพื่อให้คุณภาพของผลิตภัณฑ์ดีขึ้นหรือให้ลูกค้าประทับใจยิ่งขึ้น
เป็นการลงทุนที่ดีเสมอ
ถ้าคุณรู้สึกว่าทำาอะไรไม่ทัน หรือร้อนใจกับจำานวนงานที่ต้องทำา มุ่ง
ความสนใจไปที่เรื่องเดียวก่อน นั่นคือจะทำายังไงให้ผลิตภัณฑ์ของคุณมี
คุณภาพดีขึ้น
ใช้เวลากับเรื่องนี้แหละมีประโยชน์มากที่สุด