υγεια

2. Ο όρος παχυσαρκία περιγράφει την
υπερβολική αποθήκευση λίπους στο
σώμα. Η αύξηση αυτή του λιπώδους ιστού
ερμηνεύεται είτε σαν μία αύξηση πάνω
από το μέσο όρο ενός «φυσιολογικού»
πληθυσμού, είτε σαν μία αύξηση πάνω
από ένα θεωρητικά βέλτιστο ή ιδανικό
επίπεδο σωματικού λίπους για ένα
δεδομένο ύψος.

3. Η παχυσαρκία θεωρείται
σήμερα ως η πιο συχνή,
χρόνια μεταβολική νόσος
παγκοσμίως, της οποίας
η διάδοση λαμβάνει
πανδημικό χαρακτήρα.
Μπορεί να επηρεάσει
την ποιότητα της ζωής
του ατόμου και να
προκαλέσει σοβαρές
επιπλοκές που οδηγούν
σε πρόωρο θάνατο.

4.  Υπερφαγία: Πολύ συχνά
στα διατροφικά ιστορικά
παχύσαρκων ατόμων
αναφέρεται ότι η
ενεργειακή πρόσληψη
θερμίδων δεν είναι
μεγαλύτερη από αυτή των
υπολοίπων
ανθρώπων.Ύστερα από
μελέτες που έγιναν
διαπιστώθηκε πως
παχύσαρκα άτομα απλά
τρώνε μεγάλες ποσότητες
φαγητού και δεν αθλούνται.
 Κληρονομικότητα:Τα παιδιά
παχύσαρκων ανθρώπων
έχουν 80% πιθανότητα να
είναι τα ίδια
παχύσαρκα,ενώ το
ποσοστό για αυτά των μη
παχύσαρκων γονέων
πεφτει κατακόρυφα και
φτάνει στο 10%.

6.  Άγχος:Η παχυσαρκία
χαρακτηρίζεται από
χρόνια ενεργοποίηση
φλεγμονωδών
διαδικασιών στους
περιφερικούς
ιστούς.Μέσω αυτών
των διαδικασιών
πιθανολογείται ότι το
άγχος επηρεάζει το
βάρος.

7.  Φυσική Δραστηριότητα:
Σε ορισμένες
περιπτώσεις η
παχυσαρκία δεν
οφείλεται στην αυξημένη
πρόσληψη θερμίδων
αλλά στη μειωμένη
δραστηριότητα . Σε αυτές
τις περιπτώσεις η
περαιτέρω μείωση της
διατροφικής πρόσληψης
μπορεί να θέσει σε
κίνδυνο την υγεία και
αυτό συστήνεται η
αύξηση της φυσικής
δραστηριότητας.

8.  Ώρες ύπνου : Σε μια
έρευνα που έγινε στη
Νέα Ζηλανδία βρέθηκε
ότι η έλλειψη ύπνου
αυξάνει
μακροπρόθεσμα το
κίνδυνο της
παχυσαρκίας.

9.  Καρκίνος και παχυσαρκία
Η παχυσαρκία ενοχοποιείται ως σοβαρός παράγοντας κινδύνου για
την ανάπτυξη ορισμένων τύπων καρκίνου. Σε μεγάλη έρευνα βρέθηκε
ότι ο δείκτης θνησιμότητας σε υπέρβαρα άτομα πάνω από 40%, ήταν
1.33 για τους άνδρες και 1,55 για τις γυναίκες . Στους άνδρες, η
μεγαλύτερη θνησιμότητα αφορούσε στον καρκίνο του ορθού και του
προστάτη, ενώ στις γυναίκες στον καρκίνο του ενδομητρίου, της
χοληδόχου, του τραχήλου της μήτρας και των ωοθηκών. Αυτό πιθανόν
να οφείλεται σε ενδοκρινικές διαταραχές, όπως λ.χ είναι η αυξημένη
μετατροπή των οιστρογόνων σε ανδροστενδιόνη που λαμβάνει χώρα
στο λιπώδη ιστό. Εκτός, όμως, από τα υψηλά επίπεδα οιστρογόνων
στις παχύσαρκες γυναίκες, παρατηρείται και αύξηση της
δραστηριότητας αυτών, καταστάσεις δηλαδή που είναι πιθανόν να
αιτιολογήσουν τον αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του μαστού σε
γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.

10.  Σακχαρώδης διαβήτης
Γεγονός είναι ότι υπάρχει μια
ιδιαίτερα στενή σχέση μεταξύ
παχυσαρκίας και σακχαρώδους
διαβήτη. Στην πραγματικότητα, η
παχυσαρκία θεωρείται ως ο
σπουδαιότερος και ο πλέον
αποφασιστικός παράγοντας για
την εκδήλωση του διαβήτη και
μάλιστα του τύπου II.
Αναφέρθηκε ότι η κατανομή του
λίπους του σώματος σχετίζεται
με τη μη ανοχή γλυκόζης και
επομένως με την πρόκληση
υπερινσουλιναιμίας και ότι ο
ανδρικός ή ο κοιλιακός τύπος
είναι οι πιο επικίνδυνοι.

11.  Αναπνευστικά προβλήματα
Καθώς το άτομο γίνεται προοδευτικά και πιο παχύσαρκο, είναι φυσικό
το μυϊκό έργο που απαιτείται για τις αναπνευστικές κινήσεις να αυξάνει
σταδιακά και ννα περιορίζει το εύρος των κινήσεων του θωρακικού
τοιχώματός του.
Στη φάση όμως αυτή συμβαίνει κατακράτηση CO2 και παρατηρείται
κάποιος βαθμός νάρκωσης του ατόμου. Η τελευταία προκαλεί κατά
περιόδους κρίσεις άπνοιας, χαρακτηριστικές κατά τη διάρκεια του
ύπνου, οι οποίες επιδεινώνουν το πρόβλημα της κατακράτησης του
CO2, που με τη σειρά της είναι υπεύθυνη για καταστάσεις
πολυκυθαιμίας και αύξηση της συχνότητας της θρόμβωσης των
αγγείων.
Σε σοβαρές περιπτώσεις αναπνευστικής ανεπάρκειας, που οφείλεται
στην παχυσαρκία, είναι πιθανόν να εμφανιστούν: πνευμονική
υπέρταση, διόγκωση της καρδιάς, καρδιακή ανεπάρκεια ακόμη και
θάνατος

12.  Καρδιαγγειακές παθήσεις
Η ανασκόπηση ερευνών, που σχετίζονται με τη νοσηρότητα και
θνησιμότητα των καρδιαγγειακών παθήσεων, έδειξαν ότι
υπάρχει σοβαρή συσχέτιση με την παχυσαρκία. Η επίδραση
αυτή δεν φαίνεται να εξαρτάται μόνον από την παχυσαρκία,
αλλά και από την επιδείνωση που προκαλεί η τελευταία σε
ορισμένους παράγοντες κινδύνου, όπως λ.χ είναι η υπέρταση, ο
σακχαρώδης διαβήτης, η υπερλιπιδαιμία και άλλοι.
Παρατηρήθηκε, επίσης, ότι επί διακοπής του καπνίσματος τα
λεπτόσωμα άτομα εμφάνιζαν μικρότερο ποσοστό θνησιμότητας,
από εκείνο των παχύσαρκων. Είναι γνωστό, ότι η αρτηριακή
πίεση, τα λιπίδια του πλάσματος, η γλυκόζη και το ουρικό οξύ
αυξάνονται όταν τα άτομα κερδίζουν σημαντικό σωματικό βάρος.
Για κάθε αύξηση κατά 10% στο ιδανικό βάρος η συστολική πίεση
αυξάνει κατά 6.5mm, η χοληστερόλη του πλάσματος κατά
12mg/100ml, η γλυκόζη κατά 2 mg/100ml και παρατηρείται
μικρή αύξηση του ουρικού οξέος.

13. Υπάρχουν, επίσης, δεδομένα
ότι η παχυσαρκία, η οποία
εγκαταστάθηκε σε ηλικία
μεταξύ 20-40ετών, επηρεάζει
δυσμενέστερα την υγεία του
ατόμου και την ανάπτυξη της
ισχαιμικής καρδιοπάθειάς του,
από την παχυσαρκία εκείνη
που παρουσιάστηκε σε
μεγαλύτερη ηλικία. Έχει
μάλιστα δειχθεί ότι το
έμφραγμα του μυοκαρδίου, ο
αιφνίδιος θάνατος και η
ανεπάρκεια των στεφανιαίων
αγγείων σχετίζονται επίσης
και με τον υψηλό δείκτη μάζας
σώματος.

14. Πολλές έρευνες δείχνουν
ότι ο τύπος της
παχυσαρκίας και
ιδιαίτερα της κατανομής
του λίπους στο σώμα
του ατόμου (π.χ ο τύπος
όπου το λίπος
κατανέμεται στον κορμό
ή γύρω από τα
σπλάχνα), θεωρείται
περισσότερο επικίνδυνο
ς.
Γενικά, η επίδραση της
παχυσαρκίας είναι πιο
σοβαρή, πιο επιβλαβής
στη νεότερη ηλικία, παρά
σε ηλικίες μετά τα 70 έτη
ζωής.

15. Η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας πλέον
προσανατολίζεται σε διάφορες εγχειρίσεις.
Μερικές από αυτές είναι ο δακτύλιος, η
διαμερισματοποίηση και η τεχνική Sleeve
(μανίκι).
Οι παραπάνω επεμβάσεις, είναι αρκετά
αποτελεσματικές και ικανές να αλλάξουν τη ζωή
ενός παχύσαρκου ανθρώπου, σε μικρό χρονικό
διάστημα.

16. Μία επιπλέον λύση,
είναι και αυτή της
ισορροπημένης
διατροφής και
ένταξης της
άσκησης στη
καθημερινότητα μας.

17. Θέμα Ερευνητικής Εργασίας : Παχυσαρκία
Μέλη της ομάδας:
Χαρά Τσιτιρίδου
Λεντιάνα Ντεμίρι
Μπάμπης Παπαδόπουλος
Χρήστος Σούγκος