1. A ÁRBORE DE NADAL

2. Cando o neno
Xesús naceu en
Belén, o mundo
encheuse de
alegría e a Belén
chegaban xentes
de todas as partes
para ofrecer
regalos ao neno.

3. Preto da corte onde
o neno descansaba,
dise que había tres
árbores: unha
palmeira, unha
oliveira e un piñeiro.
Ao ver tanta xente
que ía e viña con
ofrendas, eles
tamén sentiron
desexos de ofrecer
algo ao Neno Xesús.

4. Eu, dixo a palmeira, vou
romper unha das miñas
ramas, e colocareina
preto do berce, e cando
o Neno teña calor,
suavemente,
docemente,
abanicareino sen
espertalo. Non podo
facer outra cousa,
porque é moi pequeniño
para comer dátiles. Iso,
dareillo cando sexa un
pouco maior.

5. Pois eu, dixo a
oliveira, penso
facerlle aceite
coas miñas
olivas e darllo á
súa nai, a Virxe,
para que faga
comida.

6. O piñeiro estaba triste.
Non sabía que ofrecer.
Ademais a palmeira e a
oliveira repetíanlle
unha e outra vez:
- Non!!! Non!!! ti non lle
deas ao Neno as túas
follas... que parecen
agullas, con elas
picarías o Neno... Ti,
non tes nada que
regalarlle...

7. E a pena que sentía o
piñeiro ía crecendo, cada
vez era maior. Pero un
anxo que consideraba a
escena compadeceuse e
decidiu axudarlle:
- Non teñas pena, díxolle.
Eu voute axudar. Pedirei ás
estrelas que baixen do ceo
e se pousen nas túas
ramas, e coa súa luz... xa
verás, poderás iluminar o
Neno, e servirás de guía a
todos os camiñantes que
van cara á cova.

8. Así o fixo e ao pouco
tempo o piñeiro se viu
cheo de luces de cores
porque moitas estrelas
baixaron ás súas ramas.
E ata o Neno Xesús,
dende o seu berce, se
fixou no piñeiro, e
brilláronlle os seus
olliños ao contemplar o
bonito que estaba e
como brillaba.
O piñeiro encheuse de
alegría.

9. Dende entón, o
piñeiro é un
elemento de adorno
en todos os fogares
do mundo na época
de Nadal, como
recordo daquel
piñeiro que un día
brillou ante o berce
do Neno Xesús.