Artikel gepubliceerd in ZenActueel nummer 25, 19 juni 2015 van Zen.nl. "Wind, stengel en ik" over mijn ervaringen tijdens een zenretraite van Zen.nl Den Haag.

1. BRON: ZenActueel nummer 25, 19 juni 2015
Wind, stengel en ik
Sebastiaan Fransen, Zen.nl Den Haag. ‘Wat doet een jongeman van 27 jaar
hier?’ zie ik een gemêleerd gezelschap denken bij het begin van de zenweek in
de Sint Willibrords Abdij te Doetinchem. De eerste twee dagen zijn een ramp. Ik
wil alleen maar naar huis. ‘Waarom ben ik hier?’ ‘Wat wil ik bereiken?’ Het word
niet rustiger in mijn hoofd, ik word me hooguit bewuster van de onrust van
gedachte op gedachte. Antwoorden komen er niet, alleen maar meer vragen.
Toch houd ik vol en blijf ik zitten. Ik wil niet doorgaan, maar ook niet opgeven.
Het enige wat mij deze dagen op de been houd zijn de vegetarische maaltijden.
In rust en met aandacht eten is een nieuwe ervaring. Er is geen afleiding en ik
proef het eten werkelijk, dat is genieten.
Je moet er echt voor gaan
Elke dag is er persoonlijk onderhoud met de zenleraar. Raoul vraagt hoe het
gaat. Ik vertel over de pijn en de onrust, dat ik eigenlijk het liefst naar huis zou
willen. ‘Ongeacht waar je bent, je moet er echt voor gaan’, zegt Raoul. ‘Zorg
ervoor dat je niet de laatste bent, maar steeds als eerste aanwezig bent voor de
meditaties en wandelingen.’ Dit is het mentale aspect, maar ook fysiek krijg ik
tips. ‘Zorg voor een rechte rug, dit gaat makkelijker als je je bekken iets naar
voren kantelt. Als je pijn voelt, verplaats je dan in de pijn. Ervaar en accepteer
het en het gaat vanzelf weg. In de oog van de orkaan is het vaak rustig.’
Vanaf dat moment gaat het mediteren veel beter. Het kost me minder moeite om
stil te zitten en naarmate de week vordert wordt het steeds rustiger in mijn
hoofd. Op een middag mediteren we buiten. De zon schijnt volop en er is een
lekker windje. Tijdens de meditatie valt mijn oog op een stengel. De stengel
waait in de wind. Ik blijf focussen op de stengel, hoe deze meebeweegt met de
wind. Het raakt iets in mij, maar ik kan het niet benoemen. Ik ervaar een
enorme rust en fascinatie voor de eenheid wind, stengel en ik.