tarefa de lectura

1. Óscar Iglesias Resúa 1ºBach B
nº11
“O CREPÚSCULO E AS
FORMIGAS”

2. 1.- Os homes e a noite:
"-Matáchesme o fillo...
O Aloi acendeu un misto e recoñeceu detidamente ao neno
morto. E díxolle a Mingos:
-O que che eu dicía. Non é o teu rapaz.
Votou o outro a testa. Respondeu:
-E qué?"

3. 2.- Dúas cartas a Lou
"...Non quero que ningún segredo nos arrende. Se
despois de saberes todo, de coñecéresme ben,
aínda sigo sendo para ti o Ramón Fraiz de sempre
e me sigues querendo, eu sentiríame
completamente ditoso."
"... Por outra parte non deixes de valorar a miña
total sinceridade ao che contar todo. Estas son,
pois, as dúas mulleres, que antes que ti, houbo na
miña vida. Xa sabes un pouco millor quén son eu."

4. 3.- O Suso
"-Manolito. Baixa. Baixa
Eu obedecín.
Todos os rapaces da Barbaña obedeciamos ao Suso. Il
era solprendente..."

5. 4.- Boas noites, Eire
"...-É estúpido decirche isto. Pro quero que te deas conta. Ise home fixo
que eu fora eu. Fixo posíbel que eu fora a muller que te bicou abaixo,
recórdaste? E despois ises vidros que ninguén lavou na vida, o lagarto
arnao, ises cromos de calendario, o dibuxo de K. Marx cando era xoven.
Eu estou eiquí ao traveso dos anos. Eu sinto pasar o tempo eiquí, con
Calros Bao, e mido o tempo polo grosor da capa de póo que cobrr eiquí
todalas cousas. Dáte conta. Dáte conta. Eu son Violeta. Fuxe de min,
fuxe deiquí, que eu son Violeta e vivo eiquí co tío Calros dende
sempre..."

6. 5.- Diario
"...Eu estaba desperto. Como agora. Pro na rúa da Balconada
había moito medo. Un medo antergo e lourido. Até a miña fiestra
de insomne chegaba o medo..."
"...O meu pai é un cabrón. Ao millor é il o meu medo..."

7. 6.- Un chinche durme no teito
"O outro día, eu, que son individuo de
excepción, recibín a noticia de que
tiña morto miña nai[...] Agardei un
pouco. Nada. Non sentía nada."
"Dende a morte de miña nai cáseque non saio
do cuarto"

8. 7.- A casa azul
"- Estas en estado non é?
Rosa treme. Rosa cai coma un
arboriño. E il di:
- Non faga-las comedias. Cómpre
que vaias á Casa Azul..."
"... Vivides de señoritos, queréde-lo caldo con
sustancias, traballades un día por somana,
mallades en nosoutras cando vos peta... E nos
calamos. As mulleres a calar. E de cada vez que
empreñamos, veña, á Casa Azul, espelirse..."

9. 8.- Ramil, Ramil, vas morrer, Ramil
“- Ramil, vas morrer, Ramil!”
“Charles Eguiéres tamén por inercia, rolou a
rebolos sobre as lousas do molle e precipitous,
con todo o seu peso, nas augas escurecidas[…]
Ramil estaba paralizado, cos ollos no mar
negro, mesto, silandeiro.”

10. 9.- A cabeza fendida
“-… e por fin, estoupa e pregúntame supetamente se é que teño mozo ou non.
Eu dígolle que non señor e il ri e sigue bebendo pipermín.[…] Eu non son
parva e sei ben que o día que lle diga que si que teño mozo, il despídeme e xa
está. E logo despois a mina nai e máis eu comemos do aire e do vento…”

11. 10.- O cadro asesinado:
“- Temos que nos separar. Ti eres un asasino.
Isto enfureceu moito a Silvio. Berrou:
Ai son un asasino? Moi bonito. E logo ti? Non tomacges ti parte tamén?
[…]
-Matámo-lo noso fillo…”
“De acordo, mateino… Eu fun quen o
matou. Pro dime, de quén foi a culpa?
De quén foi a idea?
-Oh Silvio, eu só dixen que…
- Dixeches e fixeches. Ti fuches quen
lle pintou aqueles espantosos ollos de
tolo e aquelas maos enormes,
bestiais.”