Συνέντευξη του Νικόλα Ανδρικόπουλου από τους μαθητές της α' γυμνασίου Παξών. Η συνέντευξη έγινε στα πλάισια της βιωματικής μας δράσης με θέμα "Ταυτότητες και Ετερότητες". Σχολικό έτος 2015-2016

1. Βιωματική δράση με θέμα «Ταυτότητες και ετερότητες»
τάξη: α’ γυμνασίου Παξών
Υπεύθυνη εκπαιδευτικός: Λιανού Σταυρούλα, ΠΕ17.01
Συνέντευξη του εικονογράφου και συγγραφέα Νικόλα Ανδρικόπουλου από την
α’ γυμνασίου Παξών
Δευτέρα 15.2.2016
Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους
Η ζωή του γινόταν κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολη. Από τη
δουλειά του τον έδιωξαν γιατί ήταν διαφορετικός. Από τα
μαγαζιά τον έδιωχναν γιατί ήταν διαφορετικός. Στις
συγκοινωνίες δεν τον δέχονταν γιατί ήταν διαφορετικός. Οι
φίλοι του έπαψαν να τον κάνουν παρέα γιατί ντρέπονταν
που ήταν διαφορετικός. Κι αυτός ρωτούσε τον εαυτό του:
Τώρα πρόσεξαν ότι είμαι διαφορετικός; Πρέπει να γίνω ένας
ίδιος μες στους ίδιους;
Κύριε Ανδρικόπουλε είμαστε οι μαθητές της α’ γυμνασίου Παξών. Είχαμε τη χαρά, στο
μάθημα της βιωματικής μας δράσης, που έχει ως θέμα «Ταυτότητες και ετερότητες», να
διαβάσουμε το βιβλίο σας «Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους». Είδαμε τις εικόνες,
συζητήσαμε και κάναμε δραστηριότητες με αφορμή το βιβλίο σας. Έτσι, θα θέλαμε να σας
απευθύνουμε τις παρακάτω ερωτήσεις:
 Στη βιωματική μας δράση μελετήσαμε ένα δικό σας βιβλίο, πως νιώθετε γι αυτό;
Θαυμάσια, τιμή και ότι ο χρόνος και η έμπνευσή μου δεν πήγαν χαμένα.
 Πόσο καιρό σας πήρε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ειλικρινά δεν θυμάμαι ακριβώς, αλλά όχι πολύ σίγουρα λιγότερο από έξι μήνες, γιατί
γράφτηκε εν θερμώ και από θυμό.

2.  Γιατί επιλέξατε το βιβλίο σας να έχει θέμα τη μετανάστευση και το ρατσισμό;
Γιατί η διαφορετικότητα, πάντα με προβλημάτιζε θετικά, η άρνησή της από τους άλλους
ανθρώπους με θύμωνε και με θυμώνει και επίσης με θυμώνει η υποκρισία και η έλλειψη
μνήμης από τους συνέλληνες, γιατί την προσφυγιά και τη μετανάστευση την έχουμε νοιώσει
στο πετσί μας.
 Υπάρχει άλλο βιβλίο σας με παρόμοιο θέμα;
Ναι. Το «Δυο παπούτσια με καρότσι» που αναφέρεται στη σωματική διαφορετικότητα. Την
Αναπηρία.
 Το βιβλίο σας απευθύνεται μόνο σε παιδιά ή και σε μεγάλους;
Νομίζω, πως ένα καλογραμμένο βιβλίο και με ενδιαφέρον κυρίως κοινωνικό θέμα ενδιαφέρει
τους πάντες και πρέπει να ενδιαφέρει τους πάντες. Άλλωστε ένα βιβλίο που υποτίθεται ότι
απευθύνεται σε παιδιά, πρώτα ο ενήλικος, θα το πιάσει στα χέρια του για να το επιλέξει. Και
μ’ αυτήν την έννοια μόνο, καταλαβαίνετε πως απευθύνεται και στους ενηλίκους.
 Γιατί δώσατε αυτόν τον τίτλο στο βιβλίο σας;
Τον τίτλο δεν τον βρήκα εγώ αλλά ο εκδότης κι εγώ συμφώνησα γιατί τον βρήκα ευρηματικό
και ταιριαστό με το θέμα. Από τη μια οι άνθρωποι της Ασπρικής είναι διαφορετικοί από τον
κοινό νου. Και από την άλλη οι ίδιοι άνθρωποι, είναι διαφορετικοί από τους ανθρώπους άλλων
χωρών.
 Γιατί ονομάσατε Πορφύριο τον ήρωα του βιβλίου σας;
Γιατί είναι κόκκινος. Έχει το χρώμα της πορφύρας.
 Έχετε έρθει ποτέ στη θέση του Πορφύριου;
Ευτυχώς όχι. Ή μάλλον ναι όταν στην ηλικία των 15 χρόνων έζησα για 1,5 χρόνια στην Κύπρο.
Στις αρχές οι συμμαθητές μου με αντιμετώπιζαν περίεργα, ως ξένο σώμα στην τάξη.
 Αν και το βιβλίο σας έχει εκδοθεί το 2006, θεωρείτε ότι η ιστορία του είναι επίκαιρη
σήμερα;
Δυστυχώς ΝΑΙ. Δεν μαθαίνετε τι γίνεται στο Αιγαίο, στην Μεσόγειο γενικά; Δεν μαθαίνετε ότι
πολλοί συμπατριώτες μας δεν τους θέλουν τους πρόσφυγες κι ας ξέρουν ότι δεν έχουν από
πού αλλού να περάσουν για να πάνε στη κεντρική Ευρώπη; Δεν μαθαίνετε ότι διάφορες
κεντροευρωπαϊκές χώρες υψώνουν τείχη για να τους απωθήσουν;

3.  Πόσο έντονο θεωρείτε ότι είναι το φαινόμενο του ρατσισμού στην Ελλάδα;
Για τα δικά μου μέτρα, αρκετά. Αλλά υπάρχει μια αντίφαση. Από τη μια έχουμε τη Λέσβο με
τους κατοίκους της, που για ανθρωπιστικούς λόγους προτείνονται για Nobel Ειρήνης κι από
την άλλη έχεις κατοίκους των Διαβατών, που δεν θέλουν τους πρόσφυγες στον τόπο τους,
μη…. Τυχόν και τον «λερώσουν».
 Ποια η άποψή σας για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται, στην Ελλάδα, οι μετανάστες
και οι πρόσφυγες;
Νομίζω ότι με την προηγούμενη ερώτηση απάντησα. Α ντι φα τι κα.
Έχετε γίνει μάρτυρας σε περιστατικό επίθεσης σε μετανάστη ή πρόσφυγα; Αν ναι μπορείτε
να μας περιγράψετε πως αντιδράσατε και πως νιώσατε;
 Ευτυχώς όχι.
Στο παραμύθι σας, στο τέλος, όλα διορθώνονται. Εσείς πιστεύετε στο αίσιο τέλος; Πιστεύετε
ότι κάποια στιγμή ο άνθρωπος θα σέβεται το συνάνθρωπό του και ότι δεν θα υπάρχει
ρατσισμός;
Όχι δεν το πιστεύω, το θέλω αλλά δεν το πιστεύω. Όσο ανεκτικοί κι αν γίνουμε πάντα θα
υποβόσκει το σαράκι του ότι «εγώ είμαι καλύτερος απ’ τον άλλον». Όμως στο συγκεκριμένο
βιβλίο, δεν είναι ακριβώς δικαίωση. Είναι μια ειρωνεία στα μούτρα του αναγνώστη-θεατή,
γιατί ένα τυχαίο γεγονός, στάθηκε αρκετό, οι ίδιοι άνθρωποι που τον λοιδορούσαν, τον
απέφευγαν, τον έδιωχναν, τώρα τον αποθεώνουν.
 Τι είναι για σας η «διαφορετικότητα»;
Πλούτος. Πλούτος γνώσεων, πλούτος ανθρωπιάς, πλούτος πολιτισμικός, πολιτιστικός, πλούτος
στην ανεκτικότητά μας, πλούτος και εν τέλει αποδοχή της κι επομένως συμφιλίωση μαζί της.
 Μπορείτε με λίγα λόγια να μας πείτε τη διαδικασία που ακολουθήσατε για να
γράψετε και να εικονογραφήσετε το βιβλίο σας;
Σύλληψη της ιδέας μετά από θυμό όπως σας ανέφερα πιο πάνω. Εύρημα του ήρωα και εν
γένει όλων των ανθρώπων. Να μην έχουν δηλαδή γνώριμα και πραγματικά χαρακτηριστικά,
λευκή, μαύρη, κίτρινη ή ερυθρόδερμη φυλή, για να μη ταυτίζεται ρατσιστικά κανένας με
κανέναν, κι από την άλλη δυνητικά να ταυτίζονται οι αναγνώστες-θεατές με όποιον θέλουν.
Με όποιον επιλέγουν. Ότι ο βασικός ήρωας θα ήταν κόκκινος, είχε προαποφασιστεί, γιατί
αγαπώ πολύ αυτό το χρώμα και πιστεύω ότι διεγείρει πιο έντονα το ενδιαφέρον του θεατή και
συνάμα τονίζει την ένταση, το πάθος την ενεργητικότητα του ήρωα και τέλος την δράση.

4.  Από όλα τα βιβλία που έχετε γράψει ή εικονογραφήσει ποιο είναι το αγαπημένο σας;
Το συγκεκριμένο, «η γοργόνα του Ορφέα», το «δυο παπούτσια με καρότσι», το «παιχνίδια και
ψιλικά», το «αν τα’ αγαπάς ξανάρχονται», το «οι πειρατές της Λιμνοχώρας»….
 Τι είδους βιβλία εσείς διαβάζετε;
Λογοτεχνικά και δοκίμια.
 Στον ελεύθερο χρόνο σας, σας αρέσει να ζωγραφίζετε;
Μα όλη μου η ζωή, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήταν ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ.
Και κάποιες ερωτήσεις από την καθηγήτριά μας.
 Προσωπικά ξεχώρισα τη δουλειά σας μέσα από την εικονογράφησή σας (έντονα
χρώματα, ασυνήθιστες φιγούρες, στοιχεία αγιογραφίας κτλ). Εσείς ποια στοιχεία
θεωρείτε ότι χαρακτηρίζουν τις εικόνες σας;
Ασυζητητί Εξπρεσιονισμός, με δόσεις Σουρεαλισμού. Όσο για στοιχεία αγιογραφίας, υπήρχαν
μόνο «στο παραμύθι της μουσικής» αλλά κι εκεί με πολύ έντονα τα στοιχεία του
Εξπρεσιονισμού.
 Παραδοσιακό ή σύγχρονο παραμύθι; Ποια είναι η αξία του καθενός για εσάς;
Προτιμώ το σύγχρονο γιατί νομίζω, ότι αν είναι εμπνευσμένο, αγγίζει πιο πολύ τη σύγχρονη
πραγματικότητα και συνεπώς τον ψυχισμό και ενδιαφέρον του σημερινού παιδιού. Κάποια
παραδοσιακά πάλι, έχουν τα στοιχεία της διαχρονικότητας. Και το σύγχρονο όμως μπορεί να
έχει αυτό το στοιχείο.
Σας ευχαριστούμε, για το χρόνο σας
Με τιμή, οι μαθητές της α’ γυμνασίου
και η καθηγήτριά μας Λιανού Σταυρούλα