Some were Born to Sing the Blues 7

1. Some were born to sing the blues Hallo! Dit is deel 7 van 'Some were born to sing the blues', het nieuwe dagboek van Svenja SimStone. Geniet ervan! ! Let op: Het verhaal is soms licht seksueel getint en dus niet altijd geschikt voor jongere lezers. Lezen is op eigen risico. ;)

2. Topic. Zoals jullie wel weten hou ik van vele berichtjes en reacties over hoe jullie het dagboek vinden, dus aarzel niet om iets op LJ te posten! ;)

3. Story. Net zoals bij 'You and Me against the World', gaat het verhaal over 2 meisjes. Ze delen samen een studentenkot, en volgen ook samen les. Maar voor de rest hebben ze niets gemeenschappelijk. Of dat denken ze toch. Robin en Brook weten minder van elkaar dan ze op het eerste zicht dachten..

4. Robin. Daar zaten we dan. Gigi, Finn en ik.. in een klein studentencafeetje. Eerst babbelden we vooral over het werk. Gigi stelde veel vragen terwijl Finn oogcontact probeerde te zoeken. “ Wij doen deze job ook om onze studies te kunnen betalen. Onze ouders willen dat we met geld leren omgaan. Je kent het wel..” “Oh.. dus jullie zijn familie van elkaar?”

5. Robin. “ Neen hoor, zeker niet!” antwoordde Gigi snel. Ik zag hoe ze naar Finn keek en plots hielden ze elkaars handen even vast. “Oh, jullie lijken wel een beetje op elkaar,” zei ik terwijl ik uit het raam staarde. In m'n ooghoek zag ik nog steeds hoe ze elkaars hand vasthielden. Ik probeerde te glimlachen. Finn lachte vriendelijk terug, maar er verscheen een vals lachje op Gigis lippen..

6. Robin. “ Sorry, ik moet even naar het toilet. Ik ben zo terug.” Ik begreep niet waarom ik zo van slag raakte door Gigi en Finn samen te zien. Martin spookte nog steeds rond in m'n hoofd, maar toch voelde ik me aangetrokken tot Finn. Ik gooide snel wat water in m'n gezicht en keek in de spiegel. “Komaan Robin, stel je niet aan!” zei ik tegen mijn reflectie.

7. Robin. Net toen ik weer ging zitten stonden Gigi en Finn plots op. “Ik moet gaan. Ik zie je morgen op het werk?” zei Gigi als antwoord op m'n verontwaardigde blik. Vervolgens gaf ze Finn een klein kusje op de mond. Ik voelde een kleine vlaag van jaloezie opwellen maar probeerde niets te laten merken. Een klein kusje is toch niet zo erg?

8. Robin. Zodra Gigi weg was ging Finn weer zitten. “ Wat denk je ervan als we wat champagne bestellen? We moeten je nieuwe job toch vieren?” “Maar.. Gigi is al weg? Dan kan ze niet meevieren.” “Precies,” zei Finn, en hij nam m'n hand vast. Net zoals hij Gigis hand had vastgenomen..

9. Robin. Een tijdje later kregen we onze glazen. De bubbels stegen naar de oppervlakte in het glas. “Op ons!” riep Finn vrolijk. “En op mijn nieuwe job!” zei ik met een knipoogje. Vervolgens dronk hij het champagneglas leeg en bestelde hij meteen 2 nieuwe glazen.

10. Robin. Enkele glazen later bracht Finn me naar huis. We stopten voor de voordeur van het appartement. “Euhm.. ik zie je mo..” Ik had het moeten zien aankomen, maar toch was ik compleet verrast toen Finn me zoende. Het was anders dan bij Gigi.. Dit was een echte kus. Ik weet niet of het door de alcohol kwam, maar ik voelde me warm vanbinnen en het gaf me een goed gevoel. Ik genoot van zijn lippen op de mijne, hoe onze tongen elkaar streelden en zijn hand zachtjes in m'n nek rustte..

11. Robin. Ik weet niet hoelang we hebben staan zoenen, maar uiteindelijk moest Finn ervandoor. Toen ik binnen kwam was mama nog wakker. Ze was naar een of andere flauwe soap aan het kijken. “Hoi lieverd! Hoe was het op het werk? Heb je een fijne avond gehad?” vroeg mama terwijl ze zich nog steeds focuste op de tv. Blijkbaar had ze het al geaccepteerd dat ik een job en nieuwe vrienden had, ofwel deed ze gewoon alsof..

12. Robin. “ Ja hoor, het was erg leuk maar wel vermoeiend. Ik denk dat ik zo naar bed ga.” “Mhm.. oke,” antwoordde ze enkel. Ze had waarschijnlijk niet eens gehoord wat ik zei. Voordat ik naar bed ging wou ik nog even m'n mail checken. Misschien had Brook iets gestuurd over haar reis. Ik had maar één mailtje in m'n inbox en die was van.. Martin. Verschrokken klikte ik het scherm weg en sloot ik de computer af.

13. Robin. Nadat ik me had omgekleed ging ik meteen in bed liggen. Mijn gedachten zaten in een tweestrijd.. Het ene moment dacht ik aan Finn, en even later zat Martin weer in m'n hoofd. De gedachten en herinneringen bleven met elkaar in gevecht totdat ik uiteindelijk in slaap viel..

14. Robin. De volgende ochtend werd ik al vroeg wakker. Ik goot net m'n cornflakes in een kommetje toen mama binnenkwam. “Goeiemorgen. Je bent zo vroeg wakker..” “Ik moet om 10 uur aan het werk,” antwoordde ik slaperig. Mama ontbeet bijna nooit, dus schonk ze enkel een kopje koffie in en wandelde naar de eetkamer.

15. Robin. Terwijl mama dus haar koffie dronk at ik stilletjes m'n cornflakes op. We zeiden allebei niks en zodra de koffie op was ging mama zich klaarmaken voor het werk. Tijdens het ontbijt dacht ik na over het mailtje van Martin. Ik moest het lezen en misschien zelfs een mailtje terug sturen.. Dat zou nog gebeuren voordat ik naar het werk vertrok, beval ik mezelf.

16. Robin. Zo gezegd, zo gedaan. Voorzichtig opende ik het mailtje. “ Hey Robin. Ik wou gewoon weten hoe het met je gaat. Het is moeilijk om iets te sturen nu we niet meer samen zijn. Ik weet niet eens of dit wel kan, maar ik wil gewoon laten weten dat ik je mis. Liefs, Martin. ” Ik voelde een krop in m'n keel. Ik miste hem ook, maar dat kon ik hem niet zeggen. Zeker niet nadat ik had gezoend met Finn. Misschien was wel het beter dat ik de mail niet beantwoordde..

17. Robin. Ik herhaalde het proces van gisteren en klikte het mailtje weg. Ik wilde niets terug sturen, maar ik kon het ook niet over m'n hart krijgen om het te verwijderen. Blijkbaar had ik lang achter de computer gezeten want ik had geen tijd meer om me te douchen. Ik kleedde me snel op, kamde m'n haren en vertrok gelijk met mama naar het werk. Aan het hek scheidden onze wegen al, en gingen we elk onze eigen weg.

18. Robin. De dag gaat snel voorbij als je aan het werk bent. Het idee van Antoine had succes, want veel mensen dronken graag iets fris tijdens het winkelen. Ik babbelde graag met de klanten en wanneer er even niemand was, richtte ik m'n blik op de kassa. Finn had het erg druk vandaag, maar toch zag ik dat hij enkele keren naar me keek. Wanneer hij zag dat ik hem opmerkte focuste hij zich weer snel op de kassa..

19. Robin. Na het werk nodigde Finn me uit om die avond bij hem te komen eten. Ik stemde toe en zodra ik thuiskwam maakte ik me op voor onze date. Om 5 uur stipt ging de bel en kwam Finn me ophalen. Onze huizen lagen eigenlijk erg dicht bij elkaar, dus we konden gewoon te voet gaan. Toen we aankwamen hield Finn de rode voordeur voor me open en begeleidde hij me naar de keuken van kleine huisje.

20. Robin. We begonnen meteen aan het avondeten. Finn kookte de pasta terwijl ik me bezighield met de saus. Ik vond het erg leuk op samen te koken en we hadden veel plezier, maar het deed me ook aan Martin denken.. Tijdens het koken babbelden we over onze studies. Finn woonde alleen in een huisje dat betaald werd door zijn ouders. In het weekend ging hij naar hen toe terwijl hij op weekdagen college volgde aan de universiteit in de stad of werkte om z'n studies te betalen.

21. Robin. Het duurde niet lang of we konden genieten van onze overheerlijke zelfgemaakte pasta bolognese. Finn had een paar kaarsjes en rozen op tafel gezet en het zag er best romantisch uit. “Proef jij maar eerst,” zei hij terwijl hij me een hapje pasta voerde. “Hmmm.. Lekker!” zei ik lachend. Vervolgens opende Finn een flesje wijn voor ons beiden.

22. Robin. Na het eten gaf Finn me een rondleiding. Het eerste en enige wat hij me liet zien was de slaapkamer, zijn bed in het bijzonder. Zodra we in de kamer waren begon hij me weer te zoenen en legde hij me zachtjes neer op het bed.

23. Robin. Hij begon meteen onze kleren uit te trekken tot ik niets meer aanhad en hij enkel nog zijn ondergoed droeg. Ergens voelde het niet goed om zo snel met elkaar naar bed te gaan, maar toch liet ik hem begaan. De wijn had duidelijk m'n remmingen verlaagd. Even later hadden we allebei onze kleren uit en doken we onder de zachte, warme lakens..

24. Robin. Ik kon niet genieten van het moment en achteraf gezien had ik een grote vergissing begaan. Dit had niet mogen gebeuren.. Ik wachtte tot Finn sliep, kleedde me om en ging stilletjes naar buiten. “Waarom heb ik dit gedaan?” vroeg ik aan mezelf.

25. Robin. Toen ik thuiskwam nam ik meteen een lange douche. Ik voelde me vies en goedkoop en wilde elk plekje dat Finn had aangeraakt weer schoon schrobben.. Tijdens het douchen kon ik enkel nog aan Martin denken. Ik had hem verraden, misschien zelfs bedrogen terwijl ik zoveel van hem hield.. Na het douchen droogde ik me af en ging ik naar bed. M'n huid was helemaal rood geworden van het schrobben en het brandde zelfs een beetje. Maar ik verdiende het om wat te lijden..

26. Robin. In het midden van de nacht schoot ik wakker. Ik had gedroomd, maar ik kon me al niet meer herinneren wat. Toch wist ik dat het iets te maken had met Finn en Martin. Martin.. Ik moest zijn mailtje beantwoorden. Ik stond op en wandelde op de tippen van m'n tenen naar de woonkamer.

27. Robin. “ Liefste Martin. Ik mis je ook heel erg en ik denk nog vaak aan ons.. Maar ik heb op het werk een jongen leren kennen, Finn. Hij is heel aardig en we.. hebben denk ik iets met elkaar. Ik wil je niet kwetsen, maar ik wil het ook niet voor je verbergen. Ik hou nog steeds van je en ik geef erg veel om je maar we wonen te ver van elkaar.. Ik denk dat we allebei gewoon verder moeten met ons leven. Ik hoop dat je me dit kan vergeven. Robin.”

28. Robin. Meteen nadat ik het mailtje had verzonden kreeg ik er al spijt van. “Wat heb ik gedaan?” fluisterde ik terwijl ik met m'n hoofd tegen de bureau botste. Hij zal me haten.. Nu ben ik hem voorgoed kwijt.. Maar aan de andere kant hoefde ik me niet meer schuldig te voelen als ik bij Finn was. Het was allemaal te verwarrend. Ik sloot de computer af, kleedde me om, ontbeet en vertrok nog steeds verward naar het werk.

29. Robin. Tijdens het werk kon Finn z'n ogen amper van me af houden. Zelfs Gigi merkte het op en ze wierp hem enkele boze blikken toe. Ik wist nog steeds niet of ze een koppel waren of niet. Misschien was ze wel een jaloers ex-liefje? Finn en ik waren met elkaar naar bed gegaan, dus dat betekende toch dat we een serieuze relatie hadden?

30. Robin. Ook Antoine, de baas, merkte dat Finn nogal dromerig was. “Finn! Neem maar even pauze. Het is niet zo druk vandaag en je bent nogal afwezig. Maar je moet niet denken dat je betaald wordt om hier zomaar wat voor je uit te staren!” gromde hij achter de kassa. Even later mocht ik ook pauzeren omdat er nog niet veel klanten in de winkel waren. Antoine kon het werk achter de bar even van me overnemen.

31. Robin. Zodra ik in de koffieruimte kwam nam Finn me vast en begon hij me als een gek te zoenen. Hij nam me vast, zette me op het kleine eettafeltje in de hoek van de kamer en ritste m'n broek los. “Finn! Wat doe je? Straks betrappen ze ons nog!” “Maak je geen zorgen. Gigi en Antoine zijn druk bezig in de winkel. Niemand kan ons hier storen.” Ik glimlachte nerveus terwijl Finn druk bezig was met me verder uit te kleden.

32. Robin. Toen al onze kleren aan de voet van het tafeltje lagen begon Finn me zachtjes te strelen en te zoenen. Hij wond me op, waardoor het me steeds minder kon schelen dat iemand ons kon betrappen. Ik wou alleen nog maar hem.. Het tafeltje wankelde een beetje en ik klampte me eraan vast terwijl ik zachtjes begon te kreunen. Finn glimlachte ondeugend naar me en genoot van de macht die hij over me had..

33. Robin. Even later hadden we ons weer aangekleed en gaf Finn me nog een laatste zoen voordat we weer aan het werk gingen. Het tafeltje stond gelukkig nog recht en ik rilde bij de gedachte dat er straks iemand aan zou eten.. “Finn? Zou je straks misschien mee naar m'n huis willen komen? Gewoon, om te praten.” “Euhm.. Ja.. Oke, meteen na het werk? Want ik moet straks nog ergens ander naartoe,” mompelde hij terwijl hij de koffieruimte uit wandelde..

34. Martin. Die middag controleerde ik zoals elke dag m'n mail. Ik hoopte steeds weer op een mailtje van Robin en tot m'n verbazing had ze vannacht geantwoord. “Ze heeft al een ander,” zuchtte ik na het lezen van de mail.

35. Martin. Het voelde alsof er binnenin mij iets knapte. Ik wist niet wat ik nog kon antwoorden, en of ik die mail wel wou beantwoorden.. Vol verdriet en teleurstelling kroop ik in het bed waar Robin en ik samen hadden gelegen.. Het drong nu pas echt tot me door dat we niet meer bij elkaar konden zijn en die gedachte brak m'n hart. De tranen rolden over m'n wangen terwijl ik doelloos en misschien wel voor eeuwig in bed bleef liggen..

36. Robin. Finn en ik gingen in de woonkamer zitten. Mama was nog aan het werk, dus we hadden genoeg privacy. “Ik wilde je iets vragen over.. Gigi..” “Gigi? Vraag maar..” “Zijn jullie een koppel? Of een koppel geweest? En wat zijn wij precies? Zijn wij een koppel of gewoon collega's die seks hebben in de koffieruimte?” Finn schrok duidelijk van m'n vraag maar probeerde het weg te lachen..

37. Robin. “ Er is niks tussen Gigi en mij. Ze is al jaren stapelverliefd op me, maar dat is niet wederzijds, da's alles. Jij bent de enige voor mij. De enige collega waarmee ik seks heb in de koffieruimte,” zei hij weer met die ondeugende blik. Nog voordat ik iets anders kon vragen trok hij me op z'n schoot en begon hij me weer als een gek te zoenen. Zijn hand schoof over m'n been naar het knoopje van m'n jeans, maar daar stopte hij abrupt.

38. Robin. “ Wat is er?” vroeg ik verward. “Het spijt me schoonheid, ik moet gaan. Ik zie je morgen wel weer, zelfde tijd, zelfde tafeltje?” knipoogde hij. “Jij kan ook maar aan een ding denken he.” “Ja.. Aan jou en je mooie lichaam..” Hij me nog een zoen en toen vertrok hij..

39. Robin. Zodra Finn weg was begon ik aan het avondeten. Ik zou zalm met spinazie en puree klaarmaken. Nadat ik de zalm goed had gekruid zette ik de schotel in de oven. Daarna stampte ik de aardappelen fijn, goot er wat warme melk bij en kruidde de puree. Nu moest ik enkel nog de spinazie opwarmen, en dan was het avondeten klaar.

40. Robin. Mama kwam net binnen toen ik de tafel dekte. “Wauw wat een verrassing!” “Ik hoop dat je al honger hebt want we kunnen meteen aan tafel,” zei ik vrolijk. “Robin, het smaakt fantastisch! Maar ik ben natuurlijk niets anders van je gewend.” Het was lang geleden dat mama me nog een complimentje had gegeven..

41. Robin. Na het eten babbelden we nog wat. “Je ziet er de laatste tijd zo gelukkig uit, heb je misschien een vriendje?” vroeg mama. Het was een vraag die wel meerdere ouders eens stelden aan hun kinderen, maar het maakte me razend. “ Wat?! Waarom denk je dat? En waarom vraag je dat? Vind je niet dat als ik een vriendje heb ik zelf moet beslissen of en wanneer ik dat vertel?”

42. Robin. Ik ruimde m'n bord af en stormde de eetkamer uit, naar de keuken. Mama kwam achter me aan. Ik zette m'n lege bord in de vaatwasser en de restjes in de koelkast. “Robin, waarom ben je ineens zo van streek? Ik stelde toch maar gewoon een vraag?”

43. Robin. “ Heb je er misschien ooit bij stilgestaan dat ik al een vriendje had en dat ik hem heb moeten achterlaten omdat jij zo zielig moest doen en eiste dat ik met m'n studies zou stoppen?” “Ik heb nooit geëist dat je met je studies zou stoppen. Je weet dat we het financieel niet gemakkelijk hebben.” “Ahja? Hoe betaal je dit dure appartement dan? En die dure kleren? En je maandelijkse bezoekjes aan de kapper zullen ook wel wat kosten!” schreeuwde ik.

44. Robin. “ Robin, liefje..” “ Je denkt gewoon alleen maar aan jezelf! Je hebt me niet één keer gevraagd of ik wel wou terugkomen! Ik was gelukkig daar, ik had vrienden, Martin, ik studeerde graag en je hebt alles van me afgenomen!” Daarna stormde ik het huis uit. Ik wist precies waar ik naartoe zou gaan..

45. Robin. Toen ik aanbelde bij het huisje van Finn deed niemand open. Eerst dacht ik dat hij misschien nog niet thuis was, maar er brandde licht vanuit zijn kamer. Voorzichtig voelde ik aan de klink van de voordeur, deze was niet op slot. Ik stopte aan Finns slaapkamerdeur. Er was duidelijk iemand in de kamer, ik hoorde vreemde geluiden..

46. Robin. “ Is dat.. Gigi?” Ik legde m'n hoofd tegen de deur en luisterde aandachtig. Normaal gezien zou ik nooit zoiets doen, maar ik moest de waarheid weten. Ik probeerde de slaapkamerdeur te openen en mijn vermoedens werden bevestigd. Finn was een bedrieger.. Ik wilde net de deur dichtslaan toen Finn me zag. Ik draaide me snel weg en was van plan om ervandoor te gaan.

47. Robin. “ Robin, wacht!” riep Finn, en hij kwam naar me toe. Hij sloot de slaapkamerdeur achter zich en liet Gigi alleen achter in de kamer. “Het is niet wat je denkt..” Hij deed een poging om m'n wang te strelen maar ik sloeg z'n hand weg. “Laat maar, je bent het niet eens waard,” zei ik kalmpjes.

48. Robin. Ik wandelde verslagen naar buiten en Finn ging weer de slaapkamer binnen. Ik hoorde zijn bed kraken, waarschijnlijk ging hij gewoon verder met Gigi en kon het hem niet eens schelen hoe ik me voelde. Ik was 'blij' dat ik rustig was gebleven en dat ik niet was beginnen huilen, maar nu Finn weg was liet ik m'n tranen de vrije loop. Ik had ruzie met mama, Martin wilde me waarschijnlijk nooit meer zien, en Finn was een zak. M'n leventje was om zeep en dat was mijn schuld..

49. Robin. Thuis probeerde ik Martin te bellen. Hij was de enige met wie ik op dit moment wou praten. “Hallo, ik ben er even niet. Spreek iets in na de biep.” *biieep * “Martin? Ik ben het.. Robin. Het spijt me voor alles. Finn blijkt een grote eikel te zijn, ik heb ruzie met m'n moeder en waarschijnlijk wil je me nooit meer zien. Ik heb alles verpest. Ik hoop dat je het me ooit nog kan vergeven. Sorry dat ik je zo laat hiermee lastig val, maar ik weet niet bij wie ik anders nog terecht kan..”

50. Robin. De tranen stroomden nog steeds over m'n wangen en ik snikte terwijl ik de boodschap verder insprak. “Ik hou nog altijd van je, en dat zal niet veranderen.. Was ik maar niet zo stom geweest om ons op te geven, dan waren we nu misschien nog samen. Ik begrijp het wel als je niet meer met me wil omgaan, dus als ik na dit berichtje niets meer van je hoor, dan beloof ik dat ik je met rust zal laten. Ik zie je graag Martin, daag..”

51. Robin. Het leek wel een eeuwigheid te duren voordat ik in slaap viel. Eerst bleef ik hoopvol wachten op een telefoontje van Martin, maar toen ik na een uur nog steeds niets van hem had gehoord gaf ik het op en barstte ik weer in tranen uit..

52. Robin. Net toen ik in slaap begon te vallen hoorde ik een vreemd geluid. Het leek wel of er iemand op het raam klopte. Ik dacht dat ik aan het dromen was en probeerde het lawaai te negeren, maar ik bleef het geklopt horen.. Versuft draaide ik me op en keek ik naar het raam. Er stond iemand op m'n raam te kloppen. Ik schrok en dook onder m'n lakens, in de hoop dat de persoon me niet had gezien..

53. Robin. Plots hoorde ik ook een stem die m'n naam riep. “Robin! Doe asjeblieft open.” De persoon aan het raam kende me. Was het Finn? Nee, ik herkende die stem.. Het was.. Martin! Snel sprong ik uit het bed en opende ik m'n slaapkamerraam. “Martin? Wat doe je hier?” “Ik kreeg je telefoontje en het klonk alsof je me nodig had.” “Wacht. Euh.. Kom naar de voordeur.”

54. Robin. Ik was verward maar tegelijk ook verschrikkelijk blij dat Martin er was. Het leek wel alsof ik aan het dromen was.. Zodra ik Martin zag vloog ik in z'n armen en barstte ik weer in tranen uit. Ik probeerde me te verontschuldigen maar het enige geluid dat uit m'n mond kwam was luid gesnikt. Martin nam me vast en probeerde me te sussen. “Alles komt wel goed.. Ik ben er voor je.” Deze lieve woorden brachten me alleen maar nog meer aan het huilen.

55. Robin. Toen ik uiteindelijk wat gekalmeerd was nam ik Martin mee naar de woonkamer. We gingen naast elkaar zitten en hij trok me op z'n schoot. “Robin, ik hou van je en ik wil niets liever dan bij je zijn.. Het maakt niet uit hoever we van elkaar wonen, zolang we maar van elkaar houden.” Ik knikte en er rolde weer een traan over m'n wangen. Martin hield me stevig vast en wreef troostend over m'n rug.

56. Robin. “ Je hebt gelijk. Martin.. Het spijt me zo, ik weet niet hoe ik dit kan goedmaken..” “Sssht.. Het is oké schat, alles is oké..” “Ik hou van de manier waarop je me gerust kan stellen,” zei ik glimlachend. Martin keek in m'n ogen, veegde m'n tranen weg en gaf me een klein zoentje. Ik voelde iets wat ik al lang niet meer had gevoeld: vlinders.

57. Robin. Ik stelde voor aan Martin om te blijven slapen en hij stemde meteen toe. In bed rolden er weer enkele tranen over m'n wangen maar deze keer waren het tranen van geluk. Dit was wat ik had gemist.. Martins armen om me heen. In tegenstelling tot eerder die avond viel ik al snel in slaap. Ik voelde me warm en veilig en voor het eerst was ik thuis in m'n eigen huis..

58. Robin. De volgende ochtend werd ik gewekt door de zonnestralen die door het raam naar binnen schenen. Martin had me nog steeds vast en ik nestelde me nog even dicht tegen hem aan voordat we zouden opstaan. Toen we uiteindelijk toch uit bed kropen, maakten we samen het bed op en deden het raam open om de kamer wat te verluchten. “Goeiemorgen,” zei Martin, en hij gaf me een zoen. “Geweldige morgen,” antwoordde ik vrolijk.

59. Robin. We wandelden samen lachend naar de keuken, waar we mama aantroffen. Ze had haar pyjama nog aan en keek vragend naar Martin. “Goeiemorgen..” zei ze verward. “Goeiemorgen mam.. Euhm.. Dit is Martin, het vriendje waar ik je over heb verteld,” zei ik met een blik die 'ik-leg-het-later-wel-uit' moest betekenen. Ik kon aan m'n moeders gezicht zien dat ze niet begreep wat ik bedoelde..

60. Robin. “ Euh.. Dag mevrouw, ik ben Martin.” “Dag Martin, leuk je te ontmoeten,” zei mama. Ze leek al wat gerustgesteld door Martins beleefdheid. “Ik ga me even omkleden, ik zie jullie zo meteen in de eetkamer?” “Jep, tot zo,” zei ik. Toen mama weg was maakten Martin en ik samen omeletten. Ik maakte er zelfs eentje voor mama, ookal ontbeet ze nooit.

61. Robin. Toen we even later aan tafel zaten kwam mama er al snel bij zitten. Tot m'n grote verbazing at ze zelfs van haar omelet. Ze probeerde zoveel mogelijk te weten te komen over Martin. Het was een beetje vervelend, maar ze deed tenminste haar best om een goede moeder te zijn..

62. Robin. Na het eten ruimden Martin en ik samen af. Net toen we elkaar kusten kwam mama de kamer binnen. Ze had niet echt een goed gevoel voor timing.. “Euhm.. Robin, kan ik je even spreken?” “Schat, ga jij je anders al maar douchen, ik zal je even de badkamer tonen. Ik kom zo naar de woonkamer mam.”

63. Robin. Mama kwam meteen ter zake. “Robin, het spijt me dat ik niet naar je wilde luisteren. Ik heb het gewoon nog altijd moeilijk om alleen te zijn.” “Ik weet het mam, maar..” “Wacht.. laat me uitpraten liefje, dit is belangrijk. Ik zie dat je gelukkig bent met Martin, en hij lijkt me een aardige jongen. En daarom.. heb ik besloten dat je weer mag studeren. Als je me tenminste wat vaker komt bezoeken.”

64. Robin. “ Als je het geld dat je hebt verdiend samen legt met ons spaargeld voor je studies, dan lukt het vast wel om alles te betalen. En anders dan zoek ik wel een ander appartementje. Dit gebouw is toch te groot voor mij alleen.” “Meen je dat? Mam dat is geweldig! Bedankt dat je dit voor me wil doen!” “Ik wil gewoon dat mijn dochter gelukkig is.. Wauw, zo heb je me al jaren niet meer omhelsd,” zei mama lachend toen ik haar vastnam..

65. Wordt vervolgd. Dit is het einde van het zevende deel van 'Some were born to sing the blues'. Laat zeker weten wat je ervan vond. Svenja SimStone.