1. ΑΡΡΙΑΝΟΥ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑ΢Η
Η μϊχη του Γρανικού (334 π.Χ.)

2. Η μάχη του Γρανικοφ (334 π.Χ.)

3. Παρμενίων και Αλζξανδροσ για τη διεξαγωγή τησ μάχησ
Παρμενίων Αλζξανδρος
• Να ςτρατοπεδεύςουν δύπλα ςτον  Θα όταν ντροπό ϋχοντασ περϊςει τον
ποταμό ὡσ ἔχομεν, ενώ οι εχθρού θα Ελλόςποντο, να μην μπορϋςουν να
διανυκτϋρευαν μακριϊ από φόβο διαβούν τον Γρανικό, τούτο το
πολὺ τῷ πεζῷ λειπομϋνουσ. ςμικρὸν ῥεῦμα.
• Σα ξημερώματα εύκολα  Σο να μεύνουν καθηλωμϋνοι ςτην όχθη
τῷ ςτρατῷ διαβαλεῖν τὸν πόρον του ποταμού δεν ταιρύαζει οὔτε
καθώσ οι Πϋρςεσ δύςκολα θα πρὸσ Μακεδόνων τῆσ δόξησ οὔτε πρὸσ τῆ
αναςυντϊςςονταν ξανϊ και θα σ ἐμῆσ ὀξύτητοσ μπροςτϊ ςε κινδύνουσ.
παρατϊςςονταν για μϊχη.
 Αν δεν επιτεθούν αμϋςωσ θα χϊςουν το
• Να μην επιτεθούν αμϋςωσ γιατύ οι
πλεονϋκτημα του αιφνιδιαςμού και θα
όχθεσ του ποταμού εύναι
αναθαρρόςουν οι Πϋρςεσ
ὑπερύψηλοι καὶ κρημνώδεισ και αν
επιτύθονταν κατὰ κϋρασ θα όταν ὡσ ἀξιομϊχουσ Μακεδόςιν ὄντασ γιατύ
εύκολη λεύα για το ιππικό των δεν ϋπαθαν τύποτα μϋχρι εκεύνη τη
Περςών. ςτιγμό ἄξιον τοῦ ςφῶν δϋουσ.
Μύα πρώτη αποτυχύα θα εύχε Σο φρόνημα των Μακεδόνων, η
δυςϊρεςτεσ ςυνϋπειεσ για την αυτοπεπούθηςη, η αποφαςιςτικότητα
ϋκβαςη του αγώνα και θα επηρϋαζε και η απύςτευτη δύναμη του Αλεξϊνδρου
αρνητικϊ και το ηθικό του ςτρατού. θα τουσ επιφϋρουν τη νύκη.

4. Ζκβαςη τησ μάχησ
 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embe
dded&v=y33gXpulcKE

5. Τα γεγονότα σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη (Βιβλιοθήκησ
Ιςτορικήσ Βίβλοσ Επτακαιδεκάτη,19)
Όταν ο Αλϋξανδροσ πληροφορόθηκε τη ςυγκϋντρωςη των βαρβαρικών δυνϊμεων, βϊδιςε
με ςύντονη πορεύα και ςτρατοπϋδευςε απϋναντι από τουσ εχθρούσ, με τον Γρανικό να
κυλϊει ανϊμεςα ςτα δυο ςτρατόπεδα. Οι βϊρβαροι, ϋχοντασ καταλϊβει τισ υπώρειεσ [του
όρουσ Ίδη], δεν ϋκαναν καμιϊ κύνηςη, αποφαςιςμϋνοι να επιτεθούν ςτον εχθρό ενώ θα
διϊβαινε τον ποταμό και, όπωσ θα όταν διαςπαςμϋνη η φϊλαγγα των
Μακεδόνων, θεωρούςαν πωσ εύκολα θα υπερτερούςαν ςτη μϊχη. Ο Αλϋξανδροσ τόλμηςε
να περϊςει τον ςτρατό του με το ξημέρωμα και προλαβαύνοντασ τουσ εχθρούσ παρϋταξε
τισ δυνϊμεισ του για μϊχη. Οι βϊρβαροι τοποθϋτηςαν απϋναντι ςτην παρϊταξη των
Μακεδόνων το ιππικό τουσ κι αποφϊςιςαν να δώςουν μ' αυτό τη μϊχη. Σο αριςτερό κϋρασ
εύχε ο Μϋμνων ο Ρόδιοσ και ο ςατρϊπησ Αρςαμϋνησ με τουσ δικούσ του ιππεύσ, μετϊ απ'
αυτούσ παρατϊχθηκε ο Αρςύτησ με τουσ ιππεύσ απ' την Παφλαγονύα κι ϋπειτα ο
΢πιθροβϊτησ ο ςατρϊπησ τησ Ιωνύασ επικεφαλόσ των Τρκανών ιππϋων. Σο δεξύ κϋρασ
κατεύχαν χύλιοι Μόδοι, οι δυο χιλιϊδεσ ιππεύσ του Ρεομύθρη κι ϊλλοι τόςοι Βακτριανού. Σο
μϋςον κατεύχαν οι ιππεύσ των υπολούπων εθνών, που όταν πολυϊριθμοι και επύλεκτοι για
την ανδρεύα τουσ. ΢υνολικϊ οι ιππεύσ ξεπερνούςαν τισ δϋκα χιλιϊδεσ. Οι πεζού των
Περςών, που δεν όταν λιγότεροι των εκατό χιλιϊδων, όταν παραταγμϋνοι από πύςω και
ϋμεναν αδρανεύσ, καθώσ θα αρκούςαν οι ιππεύσ για να ςυντρύψουν τουσ Μακεδόνεσ. Σο
ιππικό και των δυο παρατϊξεων ρύχτηκε πρόθυμα ςτη μϊχη. Οι Θεςςαλού ιππεύσ, που
κατεύχαν το αριςτερό κϋρασ με αρχηγό τον Παρμενύωνα, αντιμετώπιζαν ςθεναρϊ την
επύθεςη των απϋναντι τουσ, ενώ ο Αλϋξανδροσ με τουσ αρύςτουσ των ιππϋων ςτο δεξύ κϋρασ
πρώτοσ εφόρμηςε ςτουσ Πϋρςεσ και ςυμπλεκόμενοσ με τουσ αντιπϊλουσ εξολόθρευε
πολλούσ.

6. Τα γεγονότα σύμφωνα με τον Πλούταρχο (Βίοι
Παράλληλοι, Αλζξανδροσ,16)
΢το μεταξύ οι ςτρατηγού του Δαρεύου εύχαν ςυγκεντρώςει μεγϊλη δύναμη και την εύχαν παρατϊξει ςτη διϊβαςη
του Γρανικού. Ήταν ύςωσ αναγκαύο να πολεμόςουν ςαν να όταν ςτισ πύλεσ τησ Αςύασ, για την εύςοδο και την αρχό
του πολϋμου. Πολλού Μακεδόνεσ φοβόντουςαν το βϊθοσ του ποταμού και την ανωμαλύα και το απότομο των
αντικρινών οχθών του ποταμού, όπου θα γινόταν η απόβαςη και παρϊλληλα θα δινόταν η μϊχη. Κϊποιοι ακόμα
όθελαν να τηρόςουν αυτό που πύςτευαν για το μόνα, (γιατύ το μόναΔαύςιο οι βαςιλιϊδεσ τησ Μακεδονύασ δε
ςυνόθιζαν να πολεμούν).Αυτό όμωσ το διόρθωςε ο Αλϋξανδροσ, γιατύ διϋταξε να θεωρόςουν το μόνα όχι ωσ το
Δαύςιο αλλϊ ωσ δεύτερο Αρτεμύςιο. ΢τον Παρμενύωνα που εύχε επιφυλϊξεισ γιατύ η ώρα όταν περαςμϋνη και δεν
όταν φρόνιμο να κινδυνϋψουν, του απϊντηςε πωσ θα ντρεπόταν τον Ελλόςποντο αν φοβόταν να διαβεύ το
Γρανικό. Έτςι, όρμηςε ςτο ποτϊμι με δεκατρεύσ ύλεσ ιππϋων. Φαινόταν πωσ ςυμπεριφερόταν περιςςότερο με
μανία και απόγνωςη παρά με τη λογική γιατί τουσ καθοδηγούςε ενάντια ςτα βέλη και ςε τόπουσ
απότομουσ που ήταν γεμάτοι από οπλιςμένουσ ςτρατιώτεσ και ιππείσ, ενάντια ςτο ρεύμα του ποταμού
που τουσ παράςερνε και κόντευε να τουσ πνίξει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αφού περνούςαν το ποτάμι και
επικρατούςαν με δυςκολία ςε μέρη που εξαιτίασ του πηλού ήταν υγρά και γλιςτρούςαν, έπρεπε αμέςωσ
να ςυνεχίςουν τη μάχη ανάκατα κι να ςυγκρούεται ςώμα με ςώμα με τουσ εχθρούσ πριν να μπουν ςε μια
τάξη όςοι περνούςαν τον ποταμό. Γιατύ οι Πϋρςεσ ορμούςαν με κραυγϋσ, ιππεύσ εναντύον
ιππϋων, χρηςιμοποιώντασ τα δόρατα κι όταν αυτϊ ϋςπαναν, τα ξύφη. […]
Κι όςο η ιππομαχύα βριςκόταν ς' αυτόν την κρύςιμη ςτιγμό η μακεδονικό φϊλαγγα διϋβαινε το ποτϊμι και
ςυγκρούονταν οι πεζού. Οι Πϋρςεσ δεν αντιςτϊθηκαν με δύναμη ούτε ϊντεξαν για πολλό χρόνο και γρόγορα
τρϊπηκαν ςε φυγό εκτόσ από τουσ Έλληνεσ μιςθοφόρουσ. Αυτού, αφού ςυγκεντρώθηκαν ςε κϊποιο
λόφο, ζητούςαν εγγυόςεισ από τον Αλϋξανδρο. Κι αυτόσ περιςςότερο από θυμό παρϊ από λογικό, όρμηςε πρώτοσ.
Σότε χϊνει το ϊλογό του που πληγώθηκε από ςπαθύ ςτα πλευρϊ (όταν κϊποιο ϊλλο ϊλογο κι όχι ο
Βουκεφϊλασ). Και οι περιςςότεροι που πϋθαναν και τραυματύςτηκαν εκεύ κινδύνευςαν και ϋπεςαν πολεμώντασ
με ανθρώπουσ απεγνωςμϋνουσ και αξιόμαχουσ. Από τουσ βαρβϊρουσ λϋγεται ότι ςκοτώθηκαν περύπου εύκοςι
χιλιϊδεσ πεζού και χύλιοι πεντακόςιοι ιππεύσ. Ο Αριςτόβουλοσ λϋει ότι από το ςτρατό του Αλϋξανδρου
ςκοτώθηκαν όλοι κι όλοι τριϊντα τϋςςερισ από τουσ οπούουσ οι εννιϊ όταν πεζού. Γι' αυτούσ διϋταξε ο Αλϋξανδροσ
να ςτηθούν χϊλκινα αγϊλματα, τα οπούα τα καταςκεύαςε ο Λύςιπποσ. Αναγγϋλλοντασ τη νύκη του ςτουσ
Έλληνεσ, ιδύωσ ςτουσ Αθηναύουσ, ϋςτειλε τριακόςιεσ αςπύδεσ των αιχμαλώτων, και ςτ' ϊλλα λϊφυρα διϋταξε να
γρϊψουν από κοινού φιλόδοξη επιγραφό:
Ἀλέξανδροσ ὁ Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνεσ πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀςίαν
κατοικούντων".