2. CO TO SĄ SUKULENTY ?
Sukulenty, rośliny gruboszowate (łac. succulentus – soczysty) – grupa kserofitów,
czyli roślin, które przystosowały się do życia w warunkach ograniczonej
dostępności wody wykształcając tkankę wodną służącą do jej gromadzenia oraz
szereg dalszych adaptacji w budowie i fizjologii.
Występują najczęściej na
obszarach pustynnych, jednak spotykane są we wszystkich strefach
klimatycznych, choć rzadko w Australii i w rejonach chłodnych. Dominują wśród
nich rośliny dwuliścienne, zwykle rośliny zielne, rzadko drzewa. Wielu
przedstawicieli sukulentów uprawia się jako rośliny ozdobne.
3. Przystosowania
sukulentów do suszy
Sukulenty znoszą długotrwałe susze dzięki
możliwości gromadzenia zapasów wody w
okresach kiedy jest ona dostępna w mięsistych
organach (łodydze, liściach, ew. korzeniach).
Organy te zawierają miękisz wodny (tkankę
wodną). Tkanka ta, wykształcając się w liściach,
mniej lub bardziej wyróżnia się od otaczającego
ją miękiszu asymilacyjnego. Występując w
łodydze powstaje w obrębie walca osiowego lub
w korze pierwotnej. Organy zawierające tkankę
wodną są grube i mięsiste, często walcowate lub
kulisty.Systemy korzeniowe sukulentów są
zwykle płytkie, ale bardzo rozległe. W czasie
suszy końce korzeni zamierają, ale w krótkim
czasie w przypadku kontaktu z wodą się
rozwijają i są w stanie bardzo wydajnie ją
pobierać z dużej powierzchni.
4. TYPOLOGIA SUKULENTÓW
Ze względu na miejsce magazynowania wody dzieli się sukulenty na trzy grupy
łodygowe np.
kaktusowate
liczne
wilczomleczowate
trojeściowate
astrowate
liściowe np.
gruboszowate
aloes
agawa
korzeniowe np.
Pachypodium
bispinosumnie
niektóre szczawiki
pelargonie
5. WYSTĘPOWANIE
Sukulenty spotykane są niemal na całym świecie z wyjątkiem obszarów skrajnie
chłodnych. Na obszarach pod wpływem klimatu umiarkowanego, ich
występowanie ograniczają mroźne zimy, podczas których zamarzająca woda
może rozrywać ściany komórkowe. Dlatego np. na ubogich, suchych siedliskach
w warunkach środkowoeuropejskich niewielu jest przedstawicieli sukulentów
(należą do nich rozchodnik i rojnik). Zdecydowanie najczęściej sukulenty
występują na pustyniach i półpustyniach. Licznie rosną także sukulenty w luźnych
i suchych lasach sawannowych, gdzie często drzewa należą właśnie do
sukulentów. Na drzewach z kolei nierzadkie są sukulentowate epifity z rodziny
storczykowatych i bromeliowatych. Epifityczne rośliny gruboszowate rosną także
w strefie równikowej w wilgotnych lasach tropikalnych. Liczne sukulenty
spotykane są także w górach, np. rodzaje Espeltia i Senecio występują na
wysokościach przekraczających 4000 m n.p.m
