3. Todas as noites do ano e ao longo de toda a noite temos sempre
no ceo o “Carro”, o ben coñecido grupo de sete estrelas (ou
deberamos dicir oito?) na constelación da Osa Maior. No xiro
aparente e constante do ceo arredor da estrela Polar van
asomando unhas constelacións e outras ímolas perdendo de
vista, mais aquelas próximas á estrela que sinala a dirección
norte non chegan nunca a desaparecer baixo o horizonte.
Grazas a iso podemos empregar esas constelacións para
determinar, por exemplo, a hora da noite de maneira
aproximada. O Carro e a Polar vannos servir, pois, de reloxo
nocturno.
4.
5. Debemos imaxinar un disco de
reloxo centrado na estrela
Polar (lembrade que é moi
fácil localizala prolongando
cinco veces a “liña” traseira da
caixa do Carro, definida polas
estrelas Merak e Dubhe).
6. O noso reloxo nocturno ten
dúas características especiais.
A primeira é que está dividido
en 24 horas, non en 12 coma
os reloxos de man. A outra
singularidade é que se move
no sentido contrario ao
habitual, “cara á esquerda” en
vez de “cara á dereita”. Así,
teremos as 0h xusto enriba da
Polar, as 6h á esquerda dela,
as 12 debaixo e as 18h á súa
dereita, con estes puntos de
referencia marcando entre si
ángulos de 90º.
7. Agora imaxinamos unha agulla
que vai de Dubhe á Estrela
Polar. O que debemos facer é
“ler a hora” con normalidade
nese reloxo do ceo. Estimamos
a ollo que hora marcaría a
agulla DubhePolar nese disco
virtual coa precisión que nos
vexamos capaces de definir:
quizais nos conformemos con
dar horas exactas, quizais nos
atrevamos a estimar medias
horas