Carta da Meiga Tintureira contando a súa viaxe polo mar adiante.

1. A MEIGA
SUBMARINISTA
Ola nenas e nenos:
Recordades a calor abafante que fixo este verán
en canto deron as vacacións? Mi ma…!!
Na Biblioteca non se aturaba,
así que saín do colexio e fun refrescarme ao mar.
Onde mellor se non?

2. Todo o mundo quedaba mirando para min.
Non me extraña, con esas pintas de bruxa que levaba.
Coa miña vasoira parecía que quería varrer a area da praia,
e a xente debía de pensar que era unha tola escapada de vai ti saber onde.
Pero iso de ser meiga ten as súas vantaxes:
rapidamente botei man dos meus poderes máxicos
e convertinme nunha BRUXA MARIÑEIRA...!!!!
E que delicia, rapazas e rapaces. Que fresquiño!
E que agradable sensación a de navegar.
Os peliños da miña vasoira funcionaban como se fosen unha aleta de peixe e,
eu, “comodamente” sentada no pau, empecei a miña viaxe polo mar adiante.

3. Pronto atopei compañía: una tartaruga nadaba tranquilamente
moi cerca de onde estaba eu.
Pregunteille como se chamaba e díxome que “Tartaruga”. Eu díxenlle :
-“Tartaruga” e nada máis?
-“Tartaruga Boba” é como me chaman nos libros.
-Amolaríate moito se te chamo “Boba”? ...Dígoo por abreviar.
-E ti... como te chamas? –preguntoume ela.
-Meiga Tintureira, así é como me chaman.
-E amolaríate moito se te chamo “Tontureira”? Dígoo para empatar.
-Vale, non te enfades... que tal se te chamo “Tarta”, ou mellor... “Taruga”.
-E que tal se te deixas de contos e me dis o que queres? –dixo ela.
-Onde vas, Taruga? –preguntei por cambiar de tema.
-De momento ao fondo –contestou ela sen moito entusiasmo.
-E...despois?
-Despois a unha illa.
-E podo ir contigo?
-Si, aínda que che aviso que son de pouco falar.
Veña, colle aire e imos xa.

4. Dito e feito.
Como sabía que
non aguantaría
moito debaixo
da auga,
puxen gafas,
tubo respirador,
traxe de neopreno
e... para dentro!
Pasei de bruxa
mariñeira
a BRUXA
SUBMARINA.

5. E que de marabillas
descubrín!
O fondo do mar
é como outro mundo:
as plantas chámanse algas,
os animais peixes,
e son de todos os tamaños
e de todas as cores.

6. Tamén hai cangrexos,
cunchas,
calamares,
caracolas,
...polbos!!...

7. ...ourizos,
augamares,
cabaliños,
corais...

8. ...ata estrelas hai!

9. As paisaxes
son fermosísimas
e atópaste
con sorpresas
todo o tempo:

10. animais xigantescos como as baleas
que de súpeto suben á superficie a respirar...

11. ...bancos de milleiros de peixes
escapando dos cachalotes e dos tiburóns...

12. golfiños nadando, saltando e sen parar de xogar...

13. peixes voadores...

14. barcos afundidos con tesouros esquecidos...

15. Mesmo pareceume ver ao lonxe
algo parecido a unha esponxa
vivindo nunha piña debaixo do mar!
Podédelo crer?

16. Eu sempre ía cerca de Taruga
por medo a perderme nesa inmensidade
que son os mares do mundo.
Non podo dicir canto durou a travesía,
que así e como se chaman
as viaxes por mar.
A min fíxoseme curtísima,
aínda que penso
que debimos de atravesar
todo o océano ata chegar
a “illa da tartaruga...”
mellor dito, “das tartarugas”
porque alí xuntáronse centos delas
e pode que fosen máis de mil.

17. Despedinme a toda présa de Taruga porque tiñan, ela e as súas amigas,
unha importantísima tarefa que facer: poñer ovos nuns buracos que
fixeron na area para que nacesen unha chea de tartaruguiñas novas, e,
claro, non estaban para cortesías. O malo foi que a partir de aí
empezaron as complicacións.

18. Unha tormenta fortísima fíxome perder o rumbo, ou sexa, que non sabía
nin onde estaba. Sorte que pasaba por alí un deses enormes tiburónsbalea que, a pesar do seu tamaño, son máis boíños que un cacho de
pan. Agarreime a unha das súas aletas e levoume sen esforzo durante
un bo treito.

19. Máis tarde atopei un barco veleiro e pensei que estaba salvada:
polo contrario, resultou ser un barco de auténticos piratas
e tiven que liarme a vasoirazos para escapar deles.
Menos mal que coa miña vasoira conseguín saír voando.

20. Dalí a un pouco unha nova tormenta tiroume ao mar, mais non caín na auga,
se non nunha enorme illa de plásticos e lixo que hai no medio do mar. Que
desastre! Aí si que se precisarían unhas cantas vasoiras para limpar todo aquilo.

21. Logo que pasou a tormenta,
e cando xa empezaba
a desesperarme,
apareceu na superficie
un submarino amarelo
con catro simpáticos músicos.

22. Fixéronme un oco a mín e a miña vasoira e,
entre canción e canción, achegáronme ata as illas Cíes.

23. Pedín axuda a uns pescadores que estaban por aí
e que me acercaron á praia do Vao.
Aínda tiven tempo de convertitrme nunha BRUXA SURFEIRA
e facer os últimos metros sobre as ondas montada na miña vasoira.

24. Total, que houbo de todo menos aburrimento.
Foi unha das viaxes máis emocionantes da miña vida.
E como non quero esquecela
vouvos propoñer un tema para que traballedes,
aprendades e vos divirtades coma min; vouno titular así:
NAVEGANDO POLO MAR,
ESTE ANO... TODOS A REMAR.

25. E para empezar, un encargo para os maiores: por que non axudades
a decorar a Biblioteca con motivos mariñeiros?
Que tal uns barquiños de papel e uns peixiños de cores?
E durante o curso, xa sabedes o que me gusta:
traballiños, disfraces, contos, cancións...,
e todo con temas mariñeiros que son moi lucidos.
Espero impaciente. Mentres tanto,
recibide moitos bicos mariños con sabor a sal
da vosa amiga