2. Ιστορική αναδρομή
Το πόκερ είναι αδιαμφισβήτητα , αν όχι το διασημότερο , ένα από
τα πιο διάσημα παιχνίδια με τράπουλα της εποχής μας, με
εκατομμύρια θαυμαστές και παίκτες παγκοσμίως. Σε ένα τραπέζι
μπορούν να παίξουν από 2 έως 10 παίκτες, ή απεριόριστος
αριθμός παικτών σε τουρνουά με πολλαπλά τραπέζια. Σαν όρος το
πόκερ δεν εννοείται ένα συγκεκριμένο παιχνίδι αλλά υπάρχουν
πολλές παραλλαγές του . Μερικές από αυτές είναι το Omaha , to 7
Card Stud, 5 Card Stud, 5 Card Draw, Omaha Hi/Lo, αλλά το πιο
δημοφιλές απ' όλα είναι το Texas Hold 'em.
Παίζεται με μια τράπουλα από 52 φύλλα που είναι χωρισμένα σε
4 suits (σύμβολα) και καθένα από αυτά έχει 13 ranks (φύλλα στην
σειρά).
Πολλές διαφορετικές απόψεις έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί
για την προέλευση του πόκερ. Η επικρατούσα άποψη υποστηρίζει
ότι το πόκερ ξεκίνησε τον 16ο αιώνα ως περσικό παιχνίδι χαρτιών
με την ονομασία 'ας νας'. Το 'ας νας' παιζόταν με 25 φύλλα , 5
διαφορετικών χρωμάτων, ενώ υπάρχουν αναφορές ότι παρουσίαζε
ομοιότητες με το σημερινό 5 Card Stud. Πολλές από τις
σημερινές κατατάξεις φύλλων χρησιμοποιούνταν και στο 'ας νας'.
Αργότερα, πιστεύεται ότι το παιχνίδι εξαπλώθηκε και στην
Ευρώπη . Πρόγονοι του πόκερ φαίνετε να είναι το γερμανικό

3. παιχνίδι Pochspiel ενώ άλλοι μιλάνε για το γαλλικό παιχνίδι Pοque
και Brelan. Όλα αυτά τα παιχνίδια δεν είχαν σχέση με τα σημερινά
παιχνίδια αλλά λέγεται ότι πάνω σε αυτά βασίστηκαν τα σύγχρονα
παιχνίδια πόκερ. Η προφορά των ονομάτων των συγκεκριμένων
παιχνιδιών δείχνουνε ότι είναι πιθανόν να προέκυψε το όνομα
'Poker' από αυτά τα παιχνίδια.
Ακόμη κι εάν το πόκερ έχει τις ρίζες του στην Περσία ή στη
Ευρώπη και την Περσία, δεν χωράει αμφιβολία ότι έγινε αυτό που
είναι στις ΗΠΑ, όπου η δημοτικότητα του παιχνιδιού γνώρισε
μεγάλη αύξηση.
Γάλλοι άποικοι λέγεται ότι φέρανε για πρώτη φορά το αγαπημένο
τους παιχνίδι «poque» στον Καναδά όταν και αποικήθηκε η νέα
ήπειρος. Αργότερα όταν Γαλλοκαναδοί άποικοι ιδρύσανε την Νέα
Ορλεάνη, το παιχνίδι εξαπλώθηκε σε όλη την πολιτεία της
Λουϊζιάνα και κατ'επέκταση σε όλη την χώρα.
Το μόνο σίγουρο πλέον είναι ότι τα πρώτα αναγνωρίσιμα
παιχνίδια πόκερ παίζονταν στα ποταμόπλοια του Μισισίπι κατά τον
19 αιώνα. Μια πρώτη γραπτή αναφορά του πόκερ έγινε το 1834
από τον Jonathan H. Green στο βιβλίο του An Exposure of the
Arts and Miseries of Gambling” (Μία Έκθεση των Τεχνικών και
της Μιζέριας του Τζόγου). Ο Green περιφερότανε στην Αμερική
εκείνη την εποχή και κατέγραψε το ενδιαφέρον των παικτών στο
παιχνίδι καθώς αυτό παιζότανε στα ποταμόπλοια και στα Σαλούν.
Επίσης ήτανε και η πρώτη αναφορά σε κανόνες αλλά και τρόπους
παιχνιδιού. Το πόκερ πλέον είχε γεννηθεί.
Η διαφορά που έκανε το πόκερ να ξεχωρίζει από τα
προηγούμενα παιχνίδια είναι η ύπαρξη αρκετών γύρων
στοιχηματισμού μεταξύ των παικτών.
Το παιχνίδι κέρδισε μεγάλη δημοτικότητα κατά την εποχή του
Αμερικάνικου Εμφυλίου καθώς πολλοί στρατιώτες περνούσαν την

4. ώρα τους με αυτό και κατέληξε στα σαλούν. Αυτό είχε ως
αποτέλεσμα το παιχνίδι να συσχετιστεί με το συχνό κλέψιμο που
επικρατούσε στην Άγρια Δύση και να μείνει σαν ένα από τα
κλασσικά παιχνίδια τύχης, κρατώντας έτσι μια κακή φήμη που το
ακολουθεί μέχρι και σήμερα.
Η αναβίωση του ξεκίνησε με την νομιμοποίηση του στην πολιτεία
της Νεβάδα και την ανάπτυξη του στο Λας Βέγκας αφού η πόλη
αυτή εξελίχθηκε σε παγκόσμια Μέκκα των παιγνίων.

5. Σύγχρονη εποχή - World Series Of Poker
Όπως αναφέραμε το πόκερ ξεκίνησε να ανεβαίνει στην εκτίμηση
του κοινού με την εισαγωγή των τουρνουά στα καζίνο του Βέγκας.
Καθοριστικό ρόλο όμως έπαιξε και η δημιουργία του World Series
of Poker.
Το World Series of Poker ξεκίνησε το 1970 όταν ζητήθηκε σε
επτά από τους πιο αναγνωρισμένους παίκτες να ψηφίσουν τον κατά
τη γνώμη τους καλύτερο παίκτη στον κόσμο. Η πρώτη ψηφοφορία
δεν καρποφόρησε καθώς ο κάθε παίκτης ψήφισε τον εαυτό του. Το
ζήτημα λύθηκε κατά τη δεύτερη ψηφοφορία, όταν ζητήθηκε και από
τους επτά να επιλέξουν το δεύτερο καλύτερο παίκτη. Ο θρύλος του
πόκερ Johnny Moss κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία.
Από το 1971 και έπειτα, το World Series of Poker εγκατέλειψε
το σύστημα ψηφοφορίας και αντ’ αυτού ώθησε τους παίκτες να
αναμετρηθούν μεταξύ τους στο πλαίσιο διαφόρων τουρνουά πόκερ.
Από το 1971 το βασικό κομμάτι της διοργάνωσης είναι το τουρνουά
πόκερ Texas Hold’em γνωστό ως Main Event (Βασική
Διοργάνωση).
Οι επιτυχίες στο Main Event οδήγησαν στη δημόσια προβολή
πολλών πρώιμων θρύλων του παιχνιδιού όπως οι Amarillo Slim,
Walter ‘Puggy’ Pearson και Doyle Brunson. Αυτοί οι παίκτες
αποκάλυψαν στο ευρύ κοινό την παράμετρο των δεξιοτήτων που

6. εμπλέκονται στο παιχνίδι.
Το World Series βοήθησε σε μεγάλο βαθμό να καθιερωθεί του
πόκερ στη συνείδηση του μέσου Αμερικανού, ωστόσο χρειάστηκαν
και ορισμένα άλλα σημαντικά γεγονότα για να ανάψει το φυτίλι.
Ο επόμενος σημαντικός σταθμός ήταν η δημοσίευση το 1979 ενός
βιβλίου από το διαδοχικό νικητή του World Series Main Event,
Doyle Brunson. Στο "Super System: A Course in Power Poker",
ο Brunson συγκέντρωσε ορισμένους από τους πιο φημισμένους
παίκτες του παιχνιδιού για να εξηγήσουν την πολυπλοκότητα
συγκεκριμένων εκδοχών του παιχνιδιού, ιδίως του παιχνιδιού
Texas Hold’em, το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον Brunson ως η
"πιο δημοφιλής εκδοχή πόκερ του αύριο".
Το ευθύ, επεξηγηματικό ύφος του Super System μαζί με αρκετές
ιστορίες και περιστατικά από τις ζωές των κορυφαίων παικτών
πόκερ βοήθησε στην απομυθοποίηση του πόκερ, επισημαίνοντας ότι
πραγματικά η μελέτη και το έξυπνο παίξιμο του παιχνιδιού άξιζε
τον κόπο. Η επιτυχία του Super System άνοιξε το δρόμο για
αρκετούς άλλους συγγραφείς πόκερ όπως οι David Sklansky και
Mike Caro, οι οποίοι αποκάλυψαν ακόμη περισσότερες πτυχές του
παιχνιδιού. Η άποψη ότι το πόκερ ήταν απλά ένα παιχνίδι τύχης δεν
ήταν πλέον αποδεκτή. Σε όσους γνώριζαν το πόκερ, επρόκειτο
σαφώς για ένα παιχνίδι δεξιοτήτων, όπου η ικανότητα στάθμισης
του κινδύνου και πλήρους εκμετάλλευσης των ευκαιριών μπορεί να
προσφέρει πραγματικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων.
Ως αποτέλεσμα της εδραίωσης μιας χαρακτηριστικής και
αυξανόμενης βιβλιογραφίας πόκερ, η απόφαση τηλεοπτικής κάλυψης
του World Series of Poker στα τέλη της δεκαετίας του ’80 από το
αμερικανικό αθλητικό κανάλι ESPN πρόβαλε το πόκερ στο ευρύ
κοινό. Οι τηλεοπτικές μεταδόσεις του ESPN απέδειξαν στο κοινό,
ότι το πόκερ μπορεί να αποτελέσει συναρπαστικό θέαμα.
Αποκάλυψε επίσης ότι το μόνο εμπόδιο συμμετοχής από

7. κυριολεκτικά όλους άνω του νομίμου ορίου ηλικίας ήταν η
κατανόηση του παιχνιδιού και τα χρήματα που απαιτούνταν για να
καθίσει κανείς στο τραπέζι. Το 1991 οι Αμερικανοί και ολόκληρος ο
κόσμος έζησαν την εισαγωγή ενός εγγυημένου χρηματικού επάθλου
ύψους ενός εκατομμυρίου δολαρίων ως πρώτου επάθλου για το
νικητή του Main Event στο World Series of Poker. Σε είκοσι μόλις
χρόνια, ο αριθμός συμμετεχόντων αυξήθηκε περισσότερο από
2.000%.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, η χολιγουντιανή παραγωγή
Rounders εκμεταλλεύτηκε το αυξανόμενο ενδιαφέρον του κοινού για
το πόκερ και παρουσίασε το παιχνίδι σε ακόμη μια ομάδα οπαδών.
Περίπου το ίδιο χρονικό διάστημα, τα πρώτα online παιχνίδια πόκερ
έκαναν την εμφάνισή τους στο Ίντερνετ και νέες διοργανώσεις
πόκερ άρχισαν να εμφανίζονται σε μεταμεσονύκτια τηλεοπτικά
προγράμματα ολόκληρης της υφηλίου. Οι περισσότεροι παρατηρητές
του πόκερ θα συμφωνούσαν ότι η μεγάλη έκρηξη στη δημοτικότητα
του πόκερ που κατέστησε το παιχνίδι το παγκόσμιο φαινόμενο που
είναι σήμερα, ξεκίνησε το 2003 όταν ο παίκτης online πόκερ Chris
Moneymaker κέρδισε 838 παίκτες, πήρε 2.500.000$ και
αναδείχθηκε πρωταθλητής του World Series of Poker.

8. Τα μαθηματικά στο πόκερ
Αν και το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου δεν το έχει
συνειδητοποιήσει, είναι αλήθεια ότι το πόκερ είναι άμεσα
συνυφασμένο με τα μαθηματικά, γεγονός που δεν πρέπει να μας
εκπλήσσει καθώς είναι γνωστό ότι τα μαθηματικά βρίσκονται
παντού γύρω μας, πόσο μάλλον σε ένα παιχνίδι πιθανοτήτων και
τύχης.
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι στο πόκερ τα
μαθηματικά είναι σημαντικότατα αλλά δεν πρέπει να τα
υπερεκτιμούμε. Είναι προτιμότερο να βρίσκουμε με υπολογισμούς
προσεγγιστικά τα νούμερα που μας ενδιαφέρουν σπαταλώντας 10-
15 δευτερόλεπτα, παρά να αφιερώνουμε 3-4 λεπτά για να έχουν
ακρίβεια οι πράξεις μας. Για ποιες πράξεις μιλάμε όμως και τι
ακριβώς περιλαμβάνουν τα μαθηματικά του πόκερ;
Αρχικά να πούμε ότι η τύχη δεν παίζει τον κύριο ρόλο στο πόκερ.
Αυτό συμβαίνει γιατί όσο αυξάνονται τα χέρια που παίζει ο κάθε
παίκτης , τόσο μειώνεται ο ρόλος της τύχης του. Ο ρόλος της δεν
εκμηδενίζεται ποτέ, όπως είναι λογικό, αλλά η ουσία και τα τελικά
κέρδη ή ζημίες του παίκτη δεν εξαρτώνται από αυτήν.

9. Ας υποθέσουμε ότι υπήρχε μια μακροχρόνια κατανομή όλων των
αποτελεσμάτων, όλων των πιθανών χεριών από όλες τις πιθανές
θέσεις του παίκτη. Αυτή η κατανομή θα περιείχε μια σειρά από
απίστευτα χέρια , αποτελέσματα και ανατροπές . Αλλά είναι
μαθηματικά βέβαιο ότι θα προσέγγιζε μια κανονική, γκαουσιανή
κατανομή (η κατανομή αυτή είναι γνωστή και από το σχήμα
καμπάνας).
Τα άσχημα χέρια που συνήθως χάνουν δεν θα παιζόταν συχνά και
θα τοποθετούνταν στο αριστερό μέρος της κατανομής. Τα καλά
χέρια επίσης θα ήταν σπάνια και θα τοποθετούνταν στο δεξί μέρος
της κατανομής.
Τα μεσαία χέρια θα ήταν σαφώς πιο συνηθισμένα και θα
τοποθετούνταν στο μέσο της κατανομής. Το γνωστό ως "computer
hand" (Q-6 διαφορετικού χρώματος) ονομάστηκε έτσι μετά από
πειράματα με έναν υπολογιστή που μοίραζε ασταμάτητα τυχαία
χέρια.
Όλοι θα μοιράζονται χέρια από αυτήν την κατανομή κάθε φορά που
κάθονται σε ένα τραπέζι και, θεωρητικά, όλοι θα πάρουν τελικά τα

10. ίδια χέρια. Στην πραγματικότητα, για να συμβεί φυσικά αυτό,
πρέπει να παιχτεί ένας άπειρος αριθμός από χέρια.
Φτάνουμε λοιπόν στο πιο ενδιαφέρον κομμάτι του συλλογισμού: Η
πιθανή κατανομή του παράγοντα «τύχη» για κάθε παίκτη θα ήταν
επίσης μια κανονική κατανομή και, αν τη σχεδιάζαμε, θα
ανακαλύπταμε ότι κάποιοι παίκτες είναι κάτω από το μέσο όρο και
κάποιοι άλλοι είναι πάνω. Ελάχιστοι μάλιστα θα είναι μακριά από το
μέσο όρο, είτε προς το τυχερό κομμάτι, είτε προς το άτυχο.
Κάποιοι μπορεί να δέχονται δύσκολα το παραπάνω συμπέρασμα,
ότι δηλαδή κάποιοι παίκτες θα είναι οριστικά πιο τυχεροί και
κάποιοι άλλοι θα είναι καθαρά πιο άτυχοι στο πόκερ. Όμως δεν
γίνεται αλλιώς. Άρα, πρέπει να παίζουμε τα χέρια που θα μας
μοιραστούν και πρέπει να το κάνουμε με τον καλύτερο δυνατό
τρόπο. Έτσι και αλλιώς τα φύλλα δεν έχουν μνήμη. Η έλλειψη
τύχης σε μία παρτίδα, δε σημαίνει και έλλειψη τύχης σε όλες τις
επόμενες, και αν και συμβαίνει κάποιες φορές, είναι απλά η
εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Ας αφήσουμε λοιπόν και πάλι την τύχη στην άκρη, και ας δούμε
ένα παράδειγμα, όπου ο παίκτης χρησιμοποιεί το νόμο των
πιθανοτήτων για να κάνει την κίνησή του.
Ας πούμε λοιπόν ότι μας μοίρασαν πεντάρια και πριν το flop
βλέπουμε από θέση την αύξηση στο ποντάρισμα από τον αντίπαλό
μας (ας πούμε τον Α). Ξέρουμε από την εμπειρία μας ότι ο Α είναι
αυτό που λέμε άσσος στο TAG, δηλαδή συντηρητικός και
επιθετικός παίκτης. Άρα για να κάνει αύξηση στο ποντάρισμα
πιστεύει ότι έχει το καλύτερο χέρι. Το flop έρχεται K σπαθί, 5
σπαθί , άρα τώρα έχουμε σετ. Ο A ποντάρει τόσα, όσα είναι στο
pot και εμείς αποφασίζουμε να ποντάρουμε τρεις φορές τόσα. Και

11. τότε ερχόμαστε αντιμέτωποι με το «all in» του Α, το όποιο
ανέρχεται στο τετραπλάσιο του μέχρι πρότινος pot .
Εδώ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τα δύο όπλα στη
φαρέτρα μας, αρκεί να βρούμε το σημείο όπου εμπειρία
(προαίσθημα) και μαθηματικά συναντιούνται. Αυτή η μέθοδος
ονομάζεται «Θεωρία Παιγνίου» (Game Theory). Πρώτα ο παίκτης
αναλύει όλα τα χέρια που μπορεί να κρατάει ο A. Μετά
χρησιμοποιεί την εμπειρία του από το συγκεκριμένο αντίπαλο για
να καταλήξει πόσο πιθανό είναι να κρατάει καθένα από τα φύλλα
αυτά. Για παράδειγμα, ο Α εδώ μπορεί να κρατάει χρώμα,
μεγαλύτερο σετ, τα δύο μεγαλύτερα ζεύγη, A σπαθί, K(20%),
άλλο ψηλό μπαστούνι ή πιθανότητα για κέντα, όπως Q σπαθί, J
καρό, ή να μπλοφάρει. Τώρα, χρησιμοποιεί την εμπειρία του, που
λέει ότι ο A βασικά είναι συντηρητικός (TAG) παίκτης, άρα αρχικά
αποκλείει την μπλόφα και την πιθανότητα να έχει κάτι «ανοιχτό»
(πιθανότητα για χρώμα ή κέντα). Στη συνέχεια μπορεί να πει ότι
το ήδη σχηματισμένο χρώμα είναι το πιο πιθανό (ας πούμε 40%),
ακολουθεί το μεγαλύτερο σετ (30%), το A σπαθί K (20%) και
τελευταία ακολουθούν τα δύο ζεύγη με πιθανότητα (10%).
Αυτοί οι αριθμοί προκύπτουν αυστηρά από την εμπειρία του με
τον Α, δεν έχουν να κάνουν με το πόσο πιθανό είναι ένας
οποιοσδήποτε παίκτης να κρατάει πχ δύο ζεύγη. Τώρα όμως
έρχεται η ώρα των αυστηρών μαθηματικών, γιατί πρέπει να
καταλήξει αν αξίζει να παίξει το δικό του σετ. Ξέρει ότι το σετ
κερδίζει το χρώμα 34 φορές στις 100 και το ψηλότερο σετ 4%. Αν
ο αντίπαλός του κρατάει A σπαθί K, έxει 69% πιθανότητες να
κερδίσει, ενώ 79% θα κερδίσει αν κρατάει δύο ζευγάρια.
Όμως, ας δούμε τι γίνεται απέναντι στο full range του Α.
(40%*34%)+(30%*4%)+(20%*69%)+(10%*79%)=36.5% . Αυτές

12. είναι οι πιθανότητές του να κερδίσει, ανεξάρτητα από το ποιο από
τους παραπάνω συνδυασμούς κρατάει. Υπάρχει και λιγότερο
πολύπλοκος τρόπος να βγάλει κανένας αυτό το ποσοστό:
40%*περίπου1/3=περίπου13%
30%*0,05=1.5%
20%*περίπου2/3=περίπου13%
10%*περίπου0,8=8%
Τώρα προσθέτει τα αποτελέσματα: 13% + 1.5% + 13% + 8% =
35.5%.
Έχει λοιπόν περίπου 1 στις 3 πιθανότητες να νικήσει τον
αντίπαλό του. Για να δούμε τώρα τα pot odds. Θυμηθείτε ότι ο A
μπήκε με τέσσερις φορές το pot, πράγμα που τον έκανε να βάλει
όλες του τις μάρκες και σημαίνει ότι ρισκάρει 4 για να κερδίσει 5,
άρα 1,25 προς 1. Σύμφωνα με τη θεωρία των pot odds, θα κάνει
καλά να «δει» το ποντάρισμά του μόνο αν έχει 44% πιθανότητες
να νικήσουμε. Δεδομένου ότι είναι γύρω στο 36%, ήρθε η ώρα για
πάσο.
Αν ο αντίπαλός του ήταν χαλαρός και επιθετικός (loose
aggressive), ή αν είχε την ευκαιρία να αποσπάσει κάποιο tell, οι
αριθμοί θα ήταν εντελώς διαφορετικοί και πιθανότατα θα έδειχναν
ότι έχει λιγότερο δυνατό φύλλο και άρα θα έπρεπε να δει εκείνο
το ποντάρισμα.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι τα μαθηματικά πολλές
φορές καθορίζουν τον σωστό τρόπο για να παιχτεί ένα
συγκεκριμένο παιχνίδι, γι αυτό και η γνώση των πιθανοτήτων στο
πόκερ είναι απαραίτητη. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ποτέ δεν
μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την πιθανότητα να κερδίσουμε
μια παρτίδα. Στον πίνακα που ακολουθεί. θα βρείτε τις βασικές

13. πιθανότητες για ορισμένες καταστάσεις στο πόκερ. Είναι ορισμένα
στατιστικά που κάθε παίκτης πόκερ θα πρέπει να γνωρίζει.
Εκφρασμένη σε
Οι πιθανότητες
Η πιθανότητα να... ποσοστό (%)
εναντίον είναι...
είναι...
Έχετε ζευγάρι πριν το Flop 5.88 16 προς 1
Έχετε φύλλα ίδιου χρώματος πριν το Flop 23.53 3.25 προς 1
Έχετε 2 Ρηγάδες ή 2 Άσσους πριν το Flop 0.90 110 προς 1
Έχετε Άσσο-Ρήγα πριν το Flop 1.21 81.9 προς 1
Έχετε τουλάχιστον 1 Άσσο πριν το Flop 14.93 5.70 προς 1
Αν έχετε 4 φύλλα ίδιου χρώματος μετά το
34.97 1.86 προς 1
Flop, να πετύχετε τελικά το χρώμα
Αν έχετε 4 φύλλα για ανοιχτό Χρώμα –
Κέντα μετά το Flop, να πετύχετε τελικά το 8.42 10.9 προς 1
Χρώμα - Κέντα
Αν έχετε 4 φύλλα για ανοιχτό Χρώμα –
Κέντα μετά το Flop, να πετύχετε τελικά 54.12 0.85 προς 1
τουλάχιστον Κέντα
Αν έχετε 2 ζεύγη μετά το Flop, να πετύχετε
16.74 4.97 προς 1
τελικά Φουλ ή καλύτερο
Αν έχετε 3 όμοια μετά το Flop, να πετύχετε
33.40 1.99 προς 1
τελικά Φουλ ή καλύτερο
Αν έχετε ζεύγος μετά το Flop, τουλάχιστον
ένα ακόμη όμοιο φύλλο να εμφανιστεί (στα 8.42 10.9 προς 1
τελευταία δύο φύλλα)
Αν έχετε ζεύγος στο χέρι, τουλάχιστον ένα
11.76 7.51 προς 1
ακόμη όμοιο φύλλο να εμφανιστεί στο Flop
Αν δεν έχετε ζεύγος στο χέρι, να αποκτήσετε
32.43 2.08 προς 1
τουλάχιστον ένα ζεύγος στο Flop
Αν έχετε φύλλα ίδιου χρώματος στο χέρι, 2
ή περισσότερα φύλλα ίδιου χρώματος να 11.79 7.48 προς 1
εμφανιστούν στο Flop
Αν έχετε φύλλα ίδιου χρώματος στο χέρι και
παραμείνετε στο παιχνίδι μέχρι το τέλος,
5.77 16.3 προς 1
ακριβώς 3 ίδιου χρώματος φύλλα να
εμφανιστούν
Αν ξεκινήσετε με ζεύγος στο χέρι και
παραμείνετε στο παιχνίδι μέχρι το τέλος,
19.18 4.21 προς 1
τουλάχιστον ένα ακόμη όμοιο φύλλο να
εμφανιστεί

14. Εκφρασμένη σε Οι πιθανότητες
Η πιθανότητα να...
ποσοστό (%) είναι... εναντίον είναι...
Έχετε ζευγάρι πριν το Flop 5.88 16 προς 1
Έχετε φύλλα ίδιου χρώματος πριν το Flop 23.53 3.25 προς 1
Έχετε 2 Ρηγάδες ή 2 Άσσους πριν το Flop 0.90 110 προς 1
Έχετε Άσσο-Ρήγα πριν το Flop 1.21 81.9 προς 1
Έχετε τουλάχιστον 1 Άσσο πριν το Flop 14.93 5.70 προς 1
Αν έχετε 4 φύλλα ίδιου χρώματος μετά το Flop, να
34.97 1.86 προς 1
πετύχετε τελικά το χρώμα
Αν έχετε 4 φύλλα για ανοιχτό Χρώμα – Κέντα μετά
8.42 10.9 προς 1
το Flop, να πετύχετε τελικά το Χρώμα - Κέντα
Αν έχετε 4 φύλλα για ανοιχτό Χρώμα – Κέντα μετά
54.12 0.85 προς 1
το Flop, να πετύχετε τελικά τουλάχιστον Κέντα
Αν έχετε 2 ζεύγη μετά το Flop, να πετύχετε τελικά
16.74 4.97 προς 1
Φουλ ή καλύτερο
Αν έχετε 3 όμοια μετά το Flop, να πετύχετε τελικά
33.40 1.99 προς 1
Φουλ ή καλύτερο
Αν έχετε ζεύγος μετά το Flop, τουλάχιστον ένα
ακόμη όμοιο φύλλο να εμφανιστεί (στα τελευταία 8.42 10.9 προς 1
δύο φύλλα)
Αν έχετε ζεύγος στο χέρι, τουλάχιστον ένα ακόμη
11.76 7.51 προς 1
όμοιο φύλλο να εμφανιστεί στο Flop
Αν δεν έχετε ζεύγος στο χέρι, να αποκτήσετε
32.43 2.08 προς 1
τουλάχιστον ένα ζεύγος στο Flop
Αν έχετε φύλλα ίδιου χρώματος στο χέρι, 2 ή
περισσότερα φύλλα ίδιου χρώματος να 11.79 7.48 προς 1
εμφανιστούν στο Flop
Αν έχετε φύλλα ίδιου χρώματος στο χέρι και
παραμείνετε στο παιχνίδι μέχρι το τέλος, ακριβώς 3 5.77 16.3 προς 1
ίδιου χρώματος φύλλα να εμφανιστούν
Αν ξεκινήσετε με ζεύγος στο χέρι και παραμείνετε
στο παιχνίδι μέχρι το τέλος, τουλάχιστον ένα ακόμη 19.18 4.21 προς 1
όμοιο φύλλο να εμφανιστεί

15. Η ψυχολογία στο πόκερ
Όπως σε πολλά παιχνίδια, έτσι και στο πόκερ, η ψυχολογία και η
συμπεριφορά του παίκτη απέναντι στους αντιπάλους παίζει
σημαντικότατο ρόλο. Πολλά είναι τα παραδείγματα παικτών, οι
οποίοι όντας ομιλητικότατοι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τους,
κατάφερναν να αποσπάσουν τον αντίπαλό τους πετυχαίνοντας
μεγάλες νίκες. Για παράδειγμα, ο John Crawford συνήθιζε να
προσβάλει τους υπόλοιπους παίχτες, να κοροϊδεύει τον τρόπο με
τον οποίο έπαιζαν, ακόμα και να γελάει μαζί τους φέρνοντάς τους
σε έξαλλη κατάσταση, έτσι ώστε με δυσκολία να μένουν
συγκεντρωμένοι στο παιχνίδι τους.
Όπως και να έχει, αυτά είναι ψυχολογικά τεχνάσματα και είτε τα
αποδεχόμαστε, είτε όχι, θα είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι. Ωστόσο,
παρόλο που έχουν θέση στα παιχνίδια πόκερ, δεν εννοούμε αυτά,
όταν μιλάμε για τη ψυχολογία στο πόκερ. Είναι απλά ψυχολογικές
μέθοδοι που έχουν εφαρμογή στα παιχνίδια αλλά και σε κάθε
είδους ανταγωνιστικές δραστηριότητες.

16. Αυτό που εννοούμε όταν μιλάμε γα τη ψυχολογία στο πόκερ είναι
η ικανότητα του παίκτη να μπαίνει στο μυαλό του αντιπάλου του, να
αναλύει αυτά που σκέφτεται, ακόμα και να καταλαβαίνει τι νομίζουν
οι αντίπαλοι ότι σκέφτεται ο ίδιος. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι η
ψυχολογία στο πόκερ είναι μία επέκταση του να διαβάζεις τα
χαρτιά του αντιπάλου, μια επέκταση του να τον εξαπατάς, για να
βγεις κερδισμένος.
Ένας καλός παίκτης πόκερ σκέφτεται συνήθως σε 3 επίπεδα.
Καταρχάς μαντεύει τα χαρτιά του αντιπάλου του, στη συνέχεια
προσπαθεί να καταλάβει τι νομίζουν οι αντίπαλοι του ότι σκέφτεται
και τέλος σκέφτεται τι νομίζει ο αντίπαλος ότι νομίζει ο παίχτης,
ότι έχει ο πρώτος στα χέρια του. Βέβαια, όταν οι παίκτες είναι
πολύ υψηλού επιπέδου, η ανάλυση αυτή προχωράει σε τόσα
επίπεδα που είναι προτιμότερο να εγκαταλειφθεί η ψυχολογία και ο
παίκτης να βασιστεί μόνο στη θεωρία του παιχνιδιού. Μόνο όταν οι
αντίπαλοι δεν είναι και τόσο έμπειροι δεν υπάρχει λόγος να
υποβάλλει ο παίκτης τον εαυτό του σε μία τέτοια διαδικασία.
Ειδάλλως είναι πολύ σημαντικό η διαδικασία αυτή να ακολουθείται,
ειδικά όταν η εξαπάτηση είναι τόσο μεγάλο μέρος του παιχνιδιού!
Υπάρχουν κάποιες πολύ βασικές αρχές που δίνουν μία βοήθεια
στον παίχτη για το πότε πρέπει να ποντάρει, να πάει πάσο, να
μπλοφάρει , ακόμα και να καταλάβει πότε ο αντίπαλος του
προσπαθεί να τον εξαπατήσει. Οι αρχές αυτές προκύπτουν από το
δεύτερο επίπεδο σκέψης, όταν δηλαδή προσπαθεί να καταλάβει τι
σκέφτεται ο αντίπαλος του για εκείνον.
Μία πάρα πολύ σημαντική αρχή είναι η εξής: Όποτε ο αντίπαλος
ποντάρει σε έναν γύρο, όπου είναι σίγουρος ότι ο άλλος παίκτης θα
κάνει call, τότε, δεν μπλοφάρει! Αυτό πρακτικά σημαίνει, ότι αν ο
παίκτης δώσει την εντύπωση (είτε να τον τρόπο που παίζει, είτε

17. με την κίνησή του στο τραπέζι, είτε με τον τρόπο που ποντάρει,
είτε με ψεύτικες μεθόδους) ότι δεν θα πάει πάσο και όντως θα
ποντάρει, τότε ο αντίπαλος, αφού δεν μπλοφάρει, θα ποντάρει το
ποσό που πραγματικά πιστεύει ότι αξίζουν τα χαρτιά του. Έτσι ο
παίκτης, είτε θα πάει πάσο αν τα φύλλα του δεν είναι αρκετά καλά
για να κερδίσουν εκείνα του αντιπάλου, είτε θα ποντάρει και αυτός
αν εγγυώνται τη νίκη.
Ένα άλλο παράδειγμα παρόμοιας κατάστασης είναι το επόμενο:
Όταν ο παίκτης είναι ο τελευταίος που ποντάρει και βρεθεί
κάποιος και κάνει raise, τότε ο συγκεκριμένος αντίπαλος είναι
πολύ σπάνιο να μπλοφάρει! Είναι ακόμη πιο απίθανο να βρει
αντίπαλο, ο οποίος θα κάνει raise σε μπλόφα για να την
υποστηρίξει, ενώ έχουν γίνει ήδη πολλά πονταρίσματα στο τραπέζι.
Πόρισμα της αρχής αυτής είναι ότι όταν ο παίκτης έχει μεγάλες
πιθανότητες να πάει πάσο και ο αντίπαλος του το ξέρει, τότε είναι
πολύ πιθανό να μπλοφάρει. Άρα αυτό που πρέπει ο παίκτης να
κάνει είναι να ποντάρει ακόμα κι αν το φύλλο του δεν είναι και τόσο
καλό.
Εκτός από τις τεχνικές αυτές, εκείνος που έχει μελετήσει τη
ψυχολογία του πόκερ, είναι σε θέση να κάνει και το καλύτερο
ποντάρισμα μέσα στο παιχνίδι, επιφέροντάς του όσο το δυνατόν
μεγαλύτερα κέρδη. Έτσι, αν ο παίκτης καταλάβει ότι ο αντίπαλός
του υποπτεύεται ότι αυτός έχει καλό φύλλο, τότε θα πρέπει να
ποντάρει ένα μικρό ποσό καθώς αν το ποσό είναι μεγάλο, ο
αντίπαλος του είναι πολύ πιθανό να πάει πάσο. Στην αντίθετη
περίπτωση που ο αντίπαλος υποψιάζεται ότι ο παίκτης δεν έχει
καλό φύλλο, ο δεύτερος δεν θα πρέπει να μπλοφάρει γιατί σίγουρα
ο αντίπαλός του θα τον καταλάβει. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι

18. να ποντάρει ένα ποσό για να ακολουθήσει και ο άλλος, ακόμα και αν
πιστεύει ότι οι πιθανότητες για να κερδίσει είναι λίγες.
Εμπλουτίζοντας το παιχνίδι και παίζοντας επίτηδες λανθασμένα,
είναι επίσης δύο τεχνικές βασιζόμενες στην ψυχολογία, αφού ο
παίκτης προσπαθεί να επηρεάσει τον τρόπο σκέψης των αντιπάλων
για τα υπόλοιπα παιχνίδια. Με άλλα λόγια επωφελείται από την
εικόνα που δημιούργησε στα προηγούμενα παιχνίδια, για να
αποκτήσει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, αφού οι αντίπαλοι του
πιστεύουν ότι θα παίξει παρόμοια. Για παράδειγμα, ο παίκτης
μπορεί να μπλοφάρει επίτηδες όταν είναι σχεδόν σίγουρος ότι θα
καταλάβουν την μπλόφα οι αντίπαλοί του, ή να πάει πάσο όταν
υποψιάζεται ότι ο αντίπαλος του μπλοφάρει, ακόμα κι αν έχει
καλύτερο φύλλο, το οποίο και του δείχνει στο τέλος του
παιχνιδιού. Δεν παίζει καλά, γεγονός που εντυπώνεται στο μυαλό
των αντιπάλων του. Αυτό όμως που προσπαθεί να κάνει είναι να
δημιουργήσει μία εικόνα για το μέλλον.
Ωστόσο, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει τους αντιπάλους του.
Πρέπει να ξέρει πως σκέφτονται και αν είναι ικανοί να σκεφτούν
στο επίπεδο που ανεβάζει ο παίκτης το παιχνίδι. Αν σκέφτονται σε
ακόμη πιο υψηλό επίπεδο, ο παίκτης θα πρέπει να προσαρμόσει και
τη δική του σκέψη στο επίπεδο αυτό, αν ισχύει όμως το αντίθετο,
το μόνο που θα καταφέρει είναι να χάσει ένα παιχνίδι, που θα
μπορούσε να είχε κερδίσει.
Συνοψίζοντας λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι η ψυχολογία στο
πόκερ είναι ένα πολύ σημαντικό μέρος του παιχνιδιού. Η διαδικασία
που ακολουθεί ο παίκτης όταν μαντεύει τα χαρτιά των αντιπάλων
κρύβει ρίσκα και δυσκολεύει αναλογικά με την εμπειρία των
αντιπάλων. Μάλιστα όταν το επίπεδο γίνει πολύ ψηλό, είναι
προτιμότερο να εγκαταλειφθεί η διαδικασία αυτή και ο παίκτης να

19. βασιστεί αποκλειστικά στη θεωρία του παιχνιδιού. Αντιθέτως όταν
οι αντίπαλοι είναι πιο αδύναμοι, είναι προτιμότερο το πόκερ να
παίζεται με ένα ευθύ, απλό τρόπο.
Μαντεύοντας τις σκέψεις του αντιπάλου, ο παίκτης καταφέρνει
να βελτιώσει το ποντάρισμα και τα κέρδη του, ενώ συγκεκριμένες
τεχνικές, που τις περισσότερες φορές δεν αποτυγχάνουν, μπορούν
να τον βοηθήσουν ακόμη περισσότερο. Μία από αυτές είναι και η
παραπλάνηση των αντιπάλων με κάποιο κακοπαιγμένο παιχνίδι.
Όπως και να έχει, η ψυχολογία του πόκερ και οι τεχνικές που
απορρέουν από αυτή αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του
παιχνιδιού και η τελειοποίησή τους απαιτεί χρόνο και υπομονή.

20. Επίλογος
Τελικά, γύρω από τα παιχνίδια πόκερ υπάρχει η διαφωνία αν
πρόκειται για παιχνίδια που βασίζονται στα μαθηματικά ή στην
ψυχολογία των παικτών. Οι περισσότεροι από μας θα
συμφωνήσουν ότι τα παιχνίδια περιλαμβάνουν και τα δύο.
Πολλοί είναι αυτοί που συμβουλεύουν τους παίκτες πόκερ να
προσδιορίζουν τις πιθανότητες πριν κάνουν οποιαδήποτε κίνηση
κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και ιδιαίτερα πριν κάνουν call ή
τις πιθανότητες στο preflop. Άλλοι πάλι θεωρούν ως πιο
σημαντικό στοιχείο την ψυχολόγηση των αντιπάλων, τη μπλόφα
εναντίον tight παικτών ή την πίεση σε παίκτες πιο χαλαρούς.
Η πιο ενδεδειγμένη λύση είναι ο συνδυασμός των δύο αυτών
παραγόντων, δηλαδή των μαθηματικών αναλύσεων και της
ψυχολογίας, της δικής σας ή των αντιπάλων. Ουσιαστικά αυτά τα
δύο συνδέονται μεταξύ τους. Γνωρίζοντας τις πιθανότητες του
pot στα παιχνίδια πόκερ είναι ένας μαθηματικός τρόπος για να
παίξετε. Ωστόσο, αν ο αντίπαλός σας ποντάρει σε κάθε flop
μπορείτε να το εκμεταλλευτείτε όταν έχετε draw .
Εάν παρατηρήσετε ότι ο αντίπαλός σας δεν υπολογίζει τις
πιθανότητες του pot και γενικότερα δε δίνει ιδιαίτερο βάρος στη
μαθηματική ανάλυση του παιχνιδιού τότε αυτό αποτελεί ένα μέρος
της ψυχολογίας του, που μάλιστα τον προδίδει. Συνήθως οι
παίκτες που ακολουθούν μία πιο «μαθηματική» στρατηγική στο
πόκερ θα συγκεντρώσουν όλες τις μάρκες διότι οι υπόλοιποι
παίκτες δε λαμβάνουν σωστές αποφάσεις μη βασιζόμενοι στις
πιθανότητες. Ουσιαστικά η ανάλυση του τρόπου με τον οποίο
παίζουν οι αντίπαλοι αποτελεί μία ψυχολογική ανάλυση. Συνήθως,
ένας παίκτης με μαθηματική σκέψη θεωρείται ότι παίζει με βάση
τα φύλλα. Αντίθετα, ο παίκτης που βασίζεται στην ψυχολογία
παίζει με βάση και τους υπόλοιπους αντιπάλους του.

21. Επομένως, μαθηματικά και ψυχολογία πηγαίνουν μαζί. Έτσι, για
να θεωρείται ένας παίκτης ολοκληρωμένος θα πρέπει να
συνδυάσει και τους δύο αυτούς παράγοντες στη στρατηγική του.

22. Βιβλιογραφία
 David Sklansky : The theory of poker
 Doyle Bruston : Super System
 http://en.wikipedia.org/wiki/Poker
 http://www.pokernostra.gr
Για απορίες σχετικά με την ορολογία του πόκερ επισκεφτείτε τον
παρακάτω σύνδεσμο : http://pokerland.gr/poker-lexikon.html