No xornal GALICIA-HOXE do Domingo día 21 aparece publicada unha reportaxe sobre AGAI e o primeiro número da nosa revista da que achegamos a páxina en pdf.

1. POLÍTICA > MUNDO24 | GALICIA HOXE | 21.11.2010
:: Pedro Gómez-Valadés, presidente da Asociación Galega de Amizade con Israel
“Hai un latexar xudeófobo en gran parte da
sociedade agochado tras o antisionismo”
Cunqueiro mantiña que os hebreos nunca abandonaron Galicia, quizá porque permaneceran
un século máis tras o edito de expulsión dos Reis Católicos. Hoxe en día AGAI busca recuperar
aquela memoria e manter vivo o recordo do Holocausto, un espanto que nunca debe repetirse
“Usareieuestalinguaparaqueescoi-
tennelasoecoeosabordaspalabras
quenoutrora,alocontrafinaisdosé-
culoXV,usaronosmeusconveciños
e conveciñas de Ourense, Samuel
Abarca, Jacó Cabaleiro, Salomón
Castelao... ou por ser a mesma que
usaban nas súas casas do burgo da
Coruña, catrocentos anos antes, os
coruñesesAbrahambarMeirbenPe-
res ou Dona Seti...” Estas palabras,
homenaxe do historiador Alfonso
Vázquez-Monxardín á ancestral co-
munidade xudía que compartiu sé-
culosdehistoriaconGalicia,forman
parte do primeiro número da revis-
ta da Asociación Galega de Amiza-
de con Israel (AGAI) De Compostela
aIerushalaim,que viu a luz ós catro
anos do nacemento desta asocia-
ción,xurdidadareflexiónepostaen
común colectiva dun grupo de per-
soas, “de todas as tendencias políti-
cas, que grazas a blogosfera puide-
moscoñecernos”.Internetfixoposi-
ble que desde os catro puntos cardi-
nais e incluso desde fóra de Galicia,
“no verán de 2006 contactáramos e
resolveramosfundarestaasociación
endecembrodomesmoano”,expli-
ca o seu presidente, Pedro Gómez-
Valadés.
Son necesarios movementos
asociativosdestetiponanosa
sociedadepresuntamentede-
mocrática, culta e plural?
AGAI é necesaria por moitas e na
miña opinión, moi evidentes ra-
zóns. Principalmente porque a pe-
sar de que non é politicamente co-
rrecto manifestalo, hai un latexar
xudeófobo en gran parte da nosa
sociedade.Agochadoclarosobaca-
rautado“antisionismo”queécomo
dixen,politicamentecorrecta.Unha
observación minimamente atenta
decomoseaborda desdeosmedios
decomunicación,desdeospartidos,
desde a universidade, todos os su-
cesosxeneradospoloconflitopales-
tino-israelí e como se tratan o resto
dos conflitos no planeta, deixa moi
pouco lugar para dúbidas. A demo-
nización de Israel, de todo o que Is-
rael fai na súa defensa soberana do
dereitoaexistir, nonobedeceacrite-
rios chamémoslle normais e obxec-
tivos, é algo que en moitas ocasións
chegaaoenfermizo.
Cales foron e son os maiores
atrancos cos que os atopades
e, pola contra, por quen os
sentides máis arroupados?
Ademais das ameazas anónimas (e
non tanto), máis ou menos curio-
e real sobre o conflito árabe-israelí,
queosgalegossexamoscadadíaun
pouco máis conscientes de que nun
lugar de honra do noso patrimonio
cultural, do noso patrimonio histó-
rico, debe estar a presenza secular
–ate a súa expulsións polos Reis Ca-
tólicos–, do pobo xudeu. Camiñar,
respirar e escoitar o silencio pétreo
dasrúasecalexónsdobarrioxudeu
deRibadavia,podedarnosunpouco
de idea da pegada que a comunida-
de xudía galega sementou e deixou
na súa convivencia durante séculos
aolongoeanchodeGalicia.Enonsó
foi en Ribadavia. Monforte, Allariz,
Tui, Betanzos, Baiona, A Coruña ou
Ourense foron as vilas e cidades ga-
legas cunha forte, integrada e acti-
vacomunidadexudía.Ooutrogran-
de anhelo de AGAI é que en Galicia
o recordo da barbarie que asolou a
nosa Europa durante o Holocausto
nazinonsevexacomoalgoalleo,se-
nón coma parte da memoria negra
da Europa da que formamos parte.
E non só porque nos campos de ex-
terminio nazis morreran moitos ci-
dadánsgalegos,senónporquecomo
seres humanos a persecución e ex-
terminioindustrialdonazismocon-
tra o Pobo Xudeu é algo que nunca
debemosesquecer.
Carina Regueiro . Santiago
Pedro Gómez-Valadés, cuarto pola esquerda, e o grupo de AGAI estenden as bandeiras galega e israelí nas ruínas da cidade israelí de Massada
agai
sas, sen dúbida a reacción histéri-
ca do BNG levouse a palma. Incom-
prensíbel e antridemocrática se mi-
re como se mire. Expulsar a alguén
por pertencer a unha asociación de
amizade con Israel é unha absoluta
barbaridade. Pola contra sentímo-
nos arroupados pola propia socie-
dade galega que nos permitiunos e
deuunhamagníficarespostaamáis
dun cento longo de actos de todo ti-
po.Exposicións,semanadecine,ca-
tro viaxes a Israel e Auschwitz, con-
ferencias, debates e por último pola
granacollidaqueestáateranosare-
vistaDeCompostelaaIerushalaim.
Hai máis asociacións de ami-
zade con Israel en España?
En Catalunña hai dúas asociacións,
ARCCI (AssociaciódeRelacionsCul-
turalsCatalunya-Israel)eACAI(As-
sociació Catalana d’Amics d’Israel)
e a nivel estatal, principalmente en
Madrid, funciona ASEI (Asociación
SolidaridadEspaña-Israel).
Omaioréxitoeunanhelones-
tes catro anos de andaina.
O maior éxito é existir. Existir con
normalidade e seguir medrando
sen pausa desde hai xa catro anos.
Unanhelo?Chegaraos1.000socios
econseguirquecadadíamáisenGa-
liciaseteñainformaciónequilibrada
‘DE COMPOSTELA A IERUSHALAIM’
Unha revista, a primeira
publicación galego-xudía
Editar o primeiro número da re-
vista De Compostela a Ierusha-
laim foi todo un reto para AGAI
e supuxo un enorme esforzo que
pagou a pena pola boa acollida
queestáater. “Arevistamarcará
sen dúbida un antes e un despois
nas relacións culturais entre Ga-
licia e Israel”, asegura Gómez-Va-
ladés. Na publicación, Xoán Ber-
nárdez Vilar, membro da RAG,
“quen fai un percorrido histórico,
libre de prexuízos e propaganda,
sobre o movemento sionista”, ex-
plica o presidente de AGAI. O es-
critor Alfredo Conde, “peza crave
da cultura galega nas últimas dé-
cadas”, comenta, “escribe con or-
gullo das súas raíces xudías”. Car-
los Penela, un dos máis premia-
dos e recoñecidos poetas galegos
actuais colabora tamén cun texto
imprescindible. Breogán Cohen,
sociolingüista da Universidade de
Vigo, fala sobre a recuperación
do hebreo como lingua de uso co-
tiá. A literatura israelí actual ta-
mén recibe a atención que mere-
ce de man do tradutor galego de
hebreo Moncho Iglesias. Sobre
o médico vigués Eduardo Martí-
nez, o coñecido como O Schlinder
galego, escribe a xornalista Aga-
tha de Santos. Sobre as xudarías
de Allariz e de Ourense, fálanos
a historiadora Gloria de Antonio
Rubio. Un emotivo poema sobre
a Shoah do tristemente falecido
poetagalegoRamiroFonteeare-
seña sobre o lanzamento do pri-
meiro traballo de música klezmer
por un grupo galego, Kentokakí,
ocupan as páxinas. Outras cola-
boracións de luxo veñen da man
de Pilar Rahola, Marcos Aguinis,
GustavoD.PerednikeJaumeRen-
yer. “Estamos en verdade moi sa-
tisfeitos desta primeira publica-
ción galego-xudea desde que hai
500 anos vira a luz en Coruña a
Biblia xudía coñecida como Biblia
Kennicot”, remata Pedro Gómez.