3. Os que nos vamos.
Pedíronme que fixera o saúdo deste novo número do Eco de San Tomé , e a verdade é que cando
me puxen a facelo non sabía por onde empezar xa que á miña memoria viñan moias vivencias, anécdotas
e recordos acumulados en todos estes anos.
Os nenos e nenas de 6º rematades este ano a vosa andaina polo colexio e ides comezar os estudos da
ESO nos institutos elexidos por vós e eu remato a miña vida profesional e empezó tamén outra un pouco
máis tranquila pero o que si é seguro é que tanto vós coma min non imos esquencer as festas do magosto
(eu polo menos xa que tiña que asar as castañas), as do Samaín e Hallowen, os de Nadal cos ensaios e os
nervos, o día da Paz, o Antroido cheo de colorido e bo humor, a festa de fín de curso e todas as activida-
des e excursións que se fixeron.
A parte destes recordos lembrade que no colexio quedan os que foron durante un tempo os vosos
compañeiros/as e todo o profesorado que vos foi guiando e que seguirá aquí para axudarvos nas dúbidas
que se vos presenten.
Pola miña parte só darlle as grazas a tódolos país/nais, Ampa e profesorado por tratar de que o co-
lexio cada día sea mellor e animalos a seguir nesa líña. Só me queda unha magoa “non ver feita a tan
desexada ampliación do cole”
Aos compañeiros/as decirlles que ao igual que dixo o xeneral MacArthur na II Guerra Mundial
“voume pero volverei ”, iso si, só de visita.
Unha aperta e que pasedes unhas ¡Felices vacacións!
Xoán
SUMARIO
1.– Mascarada sideral 23.- Estrelas e constelacións
2.– Vivimos as historias de Jules Verne 24.- Teatro Caracol
3.– Saúdo e sumario 25.- Disfrazados de estrelas pasámolo ben
4.- Recollemos lendas: A lenda do unicornio. A Saiona 26.- Sistema solar con telescopio e todo…
5.– O colibrí. Lenda da Lanzada. San Andrés de Teixido 27.- Experimentamos
6.– San Ero. Por que os lobos oubean á lúa? 28.– Escoitando apréndese
7.- Carta nocturna da profesora Ling 29.- O festival de Nadal non estivo nada mal
8.- A Praia, obra teatral baseada no poema de Anisia 30.– Xulio Verne: vida e obra
Miranda 31.– Traballos de país e nais
9.- A nena Salvadora 32.– Traballos de país e nais
10.- Rimas de animais 33.- Recordos escolares
11.– Plantamos sementes 34.- As flores do Xardín. Cristal e Cristalina
12.- Uxío Novoneyra 35.- O elefante acróbata. O cangraxo que atopou a alga
13.– Letras galegas 2010 de ouro
14.– Contos case tradicionais: Os tres porquiños 36.– Ano Cabanillas 2009
15.- Viaxando polo sistema solar 37.-
16.- Viaxando polo sistema solar (non colliamos na 15) 38.– Memoria dos de 6ºB
17.– Antroido 2010 39.– Memoria dos de 6ºB
18.- Día da Paz 40.– As rimas dos nenos e nenas de 2ºB
19.– X. Verne Infantil 41.- As rimas dos nenos e nenas de 2ºB
20.– En Nadal botamos a carta aos Reis Magos 42.– Excursión a Baiona
21.- Viaxamos no Nautilus 43.– Un paseo espacial
22.– Comemos castañas no Magosto 44.– Adeus, mestre
3
4. R A lenda do Unicornio. SAIONA
Fai moito tempo vivía unha fermosa
E Moitos anos atrás, cando había mara-
billosas e salvaxes criaturas que corrían li-
muller chamada Melisa .Desde pequena fora
moi celosa .
C bres por tódalas partes, existía un fermoso
animal que se chamaba Unicornio.
Melisa creceu e casou cun home ma-
rabilloso e incapaz de ferir a ninguén .Moi
Constantemente perseguido polos poderes
O máxicos do seu corno, o Unicornio non era
pronto tiveron un fillo.
Pero no seu pobo, había un home de
fácil de capturar. mala fe, mentireiro e mullereiro que enlou-
L Non so era suave e xentil, tamén ex- quecía por ela .El espiábaa cando ela na-
daba espida no río. Ata que un día descu-
tremadamente rápido, seguro e agraciado, o
L que frustraba ata aos máis expertos caza-
briuno, e preguntoulle:
-Que fas aquí espiándome? De ti po-
dores.
E Pero o que aseguraba a captura do Uni-
díamo esperalo, -ao que él contestou:
-Non, eu veño dicirche , que o teu
cornio, era a axuda dunha xoven e inocente home estache enganando con outra , o teu
M moza. Pois ao unicornio atraíalle a súa pu- marido estache enganando coa túa nai
(algo que non era certo)
reza, acercábase confiado descansando a
O súa cabeza nas pernas da xoven.
Era así como a indefensa e despreocupada
Melisa ao oílo saíu correndo cara a
súa casa . Ao chegar a casa encontrou ao
S criatura era capturada. E desta maneira, os
Unicornios foron desaparecendo
seu marido co seu fillo de nove meses, des-
de lonxe podíanse oír os berros dos dous,
pero cando chegaron os veciños era dema-
Oh, agora o mundo lamenta a perda deste siado tarde.
ser tan máxico! E agora que é demasiado Melisa contoullo a súa nai , ela deses-
L tarde, estrañamos a súa beleza.
Nazaret Chaves Doce. 5ºA.
perada díxolle que todo era unha gran men-
tira. .Mentras ela fuxía polo patio .Non puido
E escapar ,Melisa asestoulle de tres coitela-
das no ventre.Antes de morrer dixo:
“Eu nunca che mentín e ti cometes o
N peor pecado: matar. Pero eu condénote,
saiona.”
D Desde entón cóntase no pobo que
aos homes mullereiros aparéceselles unha
A fermosa muller e pídelles que lles acendan
un cigarro, pero non o fagan porque se non
S verán o seu feo rostro, o rostro da propia
morte
5º
A
4
5. pesar de que eu tamén fago milagres como San-
R tiago ninguén se acerca por estas paraxes
e está o meu santuario baleiro “
E O señor mirouno e sorrindo díxolle :
“ Non has de ser menos que Santiago,
C prometoche que todo o mundo pasará ao menos
unha
O vez na vida polo teu santuario ” e o outro res-
pondeulle :
L “Moitas grazas Señor, pero como será
iso posibel?
L “Porque todo aquel que na vida no viñe-
se, terá que pasar por aquí despois de morto”.
A LENDA DA LANZADA
E Por iso niguén molesta ós animais que andan
por os sendeiros do santuario, porque di a lenda
M Esta comarca pontevedresa é sin duda terra de
“meigas” de “Santa Compaña” de milagres, feiti-
que eles levan as almas dos que non peregrinaron
en vida.
zos e cultos ancestrais...
O Vamos a relatar a lenda que circula sobre a A MISIÓN DO COLIBRÍ
praia da Lanzada:
S As mulleres con problemas para quedar em-
barazadas, ían a esta praia para recibir nove ondas
Din que fai moitísimo anos, unha terrible seca
e así volverse fértiles. estendeuse polas terras dos Quechuas, se non chovía
As mulleres deben mergullarse na auga e pronto, todas as plantas e animais morrerían.
quedarse de pe ata recibir nove ondas .Despois Naquelas circunstancias só resistía a planta do
L hai que ancender unha vela á virxe, así consegue- Qantuque, necesitaba moi pouca auga para medrar e
se maior efectividade . Dise que a lenda provén
E da forza reproductora que se lle outorga a auga , e
a realizalo pola mañá de ritos prerromanos.
florecer no deserto; pero ata ela comezou a secarse.
A planta, ao sentir que a súa vida se evaporaba, puxo
N O día da romería da Lanzada (último do-
mingo de Agosto) os romeiros deben pasar por
toda a súa enerxía na última gota que lle quedaba.
Pola noite, produciuse unha metamorfose máxica.
detrás do altar e cunha escoba varrer o chan, así
D curan o mal de ollo. Cos primeiros raios do sol, a última gota de auga ca-
eu, pero non caeu ao chan reseco, senón foise voando
Isto e o que dí a lenda da Lanzada.
A Lenda recollida por Antía - 5A
e convertendo nun fermoso Colibrí.
O fermoso Colibrí foi voando á cordilleira.
S O seu destino era o cume do monte onde vivía
Lenda de de San Andrés de o deus Waitapallana.
Ao chegar morreu de esgotamento nas mans do
Teixido
deus; logo de pedirlle piedade para a terra esgotada.
5º ROSE-5ºA
En Cedeira está o santuario de San LENDA PERUANA
A Andrés de Teixido. San Andrés, que vía co-
mo á tumba de San Iago ían grandes peregri-
nacións mentres que a el nadie viña a visita-
lo, paseaba melancólico as súas soidades. Un
día encontrouse có noso Señor Xesús que viña
visitalo e este preguntou :
“ Como é que estás tan triste?”
San Andrés respondeulle : “Ai meu señor, a
5
6. tiña que queimalo un pouco para que non fixera
R San Ero tras nadas.
Cando chegaba a tarde Sol e Lúa encon-
E San Ero fundou no século XII un mosteiro
no Santo monte Castrove co fin de adicarse a
trábanse e contemplaban a sesta do lobiño.
Pola noite, Lúa ensinaballe a cantar e a
C oración e a penitencia. Foi nombrado abad e se
lle asignaron 4 monxes para o mosteiro de
chamala cando a necesitaba. Por iso lobiño a-
prendeu a subir a unha montaña a chamar a
O Santa María.
San Ero rogaba constan-
súa nai a Lúa.
Lobiño tamén aprendeu que cando mamá
L temente a Santa María para
que lle permitese ver o paraiso
estaba crecente significaba que estaba con-
tenta , xa que era a sorrisa que só nai Lúa po-
ao que están chamados tódolos
L que se salvan do inferno e ao
dia ofrecer.
Cando se portaba mal, como toda nai en-
parecer se lle concedeu.
E Conta unha cantiga que
fadabase, poñiase minguante ata que lobiño
aprendia a lección e novamente era crecente
mentres o santo paseaba polos
M arredores do idilico paisaxe do
para felicidade dos dous.
Cando lobiño enfermaba Lúa poñiase nova
mosteiro o santo quedouse em-
para esperar que o mal desaparecera e o bebé
O briagado coa tranquilidad do
mellorara.
canto dun paxariño silvestre, da beleza dun re-
En certa ocasión Sol falou ca Lúa e dixolle
S gato de auga cristalina, tanto que cando esper-
tou de tan idilico trance o santo non reconocia
que atopara a famila de lobiño. A noticia foi
moi tristes porque era a primeira vez que Sol
o camiño de volta, cando chegou ao mosteiro o
e Lúa tiveran un fillo e dáballes moita pena
veu cheo de monxes e moito mais grande.
separarse del. Pero o amor dos dous era tan
L Ao acercarse e preguntar a un monxe, o
máis vello de eles acordoulle e buscou entre
grande que sabían que a felicidade do seu
lobiño estaba o lado dos seus verdadeiros pais,
E libros a historia que o describía ''San Ero de
Armenteira,noble e piadoso varón,fundador e
por eso unha noite o guiaron ata a súa familia.
Lobiño coñeceu a súa familia, pero hai algo
N abad deste mosteiro quen nunca máis foi visto
despois de sair a meditar ao monte Castrove''.
que nunca olvidou. Cada noite subía a unha
montaña e oubeaba para chamar a súa nai a
D San Ero ao ver que o milagro realizarase
morreu aos pés dos impresionados monxes.
Lúa. Pouco despois ensinou a seus irmáns a
chamala.
Desde esa datas celébrase en Armenteira a
A romaría de Santa María das cabezas.
Sol e Lúa quedaron sorprendidos porque
en vez de perder un fillo gañaron centos e
Adrián González-Ero 5ºA
S todos, polas noites.
POR QUE OS LOBOS
OUBEAN Á LÚA?
5º Lobiño facia tempo que vivía sen pai é
A nai ,entón Lúa é Sol decidiron coidalo.
Polas mañáns lobiño quedaba co seu pai o
Sol e polas tardes e noites coa súa nai Lúa.
Durante a mañá Sol despertaba a lobiño cos
seus pequenos raios solares, mentras que pola
noite Lúa xa subía o nivel do auga do lago para
que refrescase o seu almorzo na mañá. Para o
mediodía Sol indicaballe a lobiño os lugares
onde el podia comer e cando estaba en perigo,
6
7. Queridos amigos
e amigas de 3º B do
Colexio Santomé:
Moitísimas grazas por terme elixido como unha das protagonistas do
voso magnifico traballo de Astronomía.
Desde a cúpula Oeste do Observatorio astronómico da Universidade
de Santiago Compostela, onde nestes momentos estou observando ás miñas
queridas estrelas dobres, co noso telescopio de 62 CMS, aproveito para es-
cribirvos esta carta un momento de descanso (aquí chamámoslle “a hora
da banana” porque adoitamos tomarnos algo de froita a metade da noite
para repor forzas e seguir despois coas observacións). Alégrame saber que
a moitos de vós apaixónavos o mundo da Ciencia e en especial o da Astro-
nomía.
Quérovos animar para que non deixedes escapar a oportunidade de
lanzarvos á aventura de estudar todas esas marabillas que forman parte
do Universo: os planetas, as estrelas, as galaxias, os buracos negros, etc. Se
cadra entre vós está a persoa que chegará a descubrir algúns dos misterios
que hoxe nos preocupan aos científicos e científicas por exemplo: que é a
enerxía escura?, como é de grande o universo? etc. Para iso é necesario
que lle deades duro ás Matemáticas e á Física posto que podemos dicir que
son os ladrillos que permiten construír as diferentes casas ou teorías astro-
nómicas.
Non quero despedirme se antes invitarvos a que veñades a visitarme
ao Observatorio R. M Aller onde poderei contarvos, en vivo e en directo,
máis cousas das que facemos aquí e ata poderedes botar unha ollada polo
telescopio, se vides unha tarde-noite despexada de inverno.
Un forte abrazo da vosa astrónoma e amiga, nunha noite estrelada de
Compostela.
Josefina F. Ling
7
8. Os nenos e nenas de 3ºB representamos “A Praia” de Anisia Miranda, baseada no poe-
ma do mesmo título incluído no libro “Cantarolas”, que Anisia fixo en colaboración con
Xosé Neira Vilas. A autora deste texto naceu en Cuba, de pais galegos. Todos os seus libros
están adicados a nenos e nenas, fundou revistas e bibliotecas infantís. Casou con Neira Vi-
las en América, e viviu os últimos anos en Galicia, onde finou hai pouco. Estivo moitas ve-
ces nos colexios de Cambados, tamén no noso, falando cos rapaces. Esta obriña foi feita na
súa honra.
A PRAIA (Teatriño)
-¿Qué estades ollando, estreliñas de mar? -¿E vós que facedes, argazos do mar?
-:Miramos prá escuma, que non para de chegar. -Facemos ondiñas, coma as ondas tal
-Son ondas que rompen, o vento que as trae. -¿E ti porque choras, serea lanzal?
-¿Qué estades oíndo, gaivotas do mar? -Molloume a auga, auguiña do mar,
-Un run-run que zoa, que non para máis leváronme as ondas, trouxome a marea,
-O debalo das ondas, no corazón do mar. Deiteime na area, e durmo nos cons.
-¿Qué estades vendo, peixiños do mar? Porque eu son a praia, a alma do mar.
-As marcas da area, que a auga fai Amiga dos nenos, e levo o seu son
-Son coma os cabelos, peiteados de sal e canto con eles esta canción…
(adaptación: Ramón Caride )
8
12. Este ano adicámoslle o Día das Letras
Galegas ao escritor e poeta lugués, Uxío Novo-
neyra.
Uxío naceu en Parada de Moreda,unha
pequeña aldea das montañas do Courel, o día
19 de xaneiro de 1930.
Os seus pais eran labradores e cando tivo
idade foi estudar a Lugo o bacharelato. Máis
tarde continuou os estudos universitarios en
Madrid
Comezou a escribir os seus primeiros poe-
mas en castelán, aínda que máis tarde xa os
fixo sempre en galego.
Era moi amigo doutro poeta galego moi
importante, Manuel María, co que compartía
ideas, charlas e paseos.
Escribiu tres libros de contos para os máis
pequenos:
«Gorgorín e Cabezón», «Ilda,o lobo, o corzo e
o xabarín» e «O cubil do xabarín».
Ten varios libros de poemas: «Muller pra
Lonxe», «Do Courel a Compostela»... Se cadra
o máis
importante é o que recolle as poesías ambien-
tadas nas montañas do Courel. O libro leva por
título «Os eidos».
CANTA o cuco cala e canta
dos castiñeiros do val.
Pasa o tempo e non di nada
e volta o cuco a cantar.
Casou en 1973, con Elva Rei, á que coñe-
ceu durante a súa estadía en Lugo, e tive-
ron tres fillos: Branca-Petra, Uxío e Arturo.
Uns anos despois da súa voda foi vi-
vir a Santiago de Compostela e alí
elexírono Presidente da Asociación de Es-
critores en Lingua Galega, cargo que exer-
ceu durante dezasete anos.
Durante toda a súa vida Uxío foi un
gran defensor do noso idioma e da nosa
terra.
«Todo o que pasou o meu pobo pasoume
a min, todo o que pasou o home pasoume
a min.»
12
14. CONTOS CASE TRADICIONAIS
OS TRES PORQUIÑOS
Había unha vez tres por- De súpeto, un ladrillo da casa
quiños que vivían nunha casa dos porquiños caeu, e logo outro
de pedra. ladrillo, logo outro… Así, o lobo
Un día apareceu un lobo puido entrar na casa. Os porqui-
roqueiro e dixo: ños, asustados, chamaron á poli-
cía para que lle quitaran a guita-
- Quero entrar na vosa ca-
rra.
sa!- e contestaron os porqui-
ños: O lobo pasou unha noite no
calabozo, pero ao seguinte día,
- Vaite de aquí, lobo ro-
os tres porquiños foron a buscalo
queiro!
para xantar.
Moi triste, o lobo colleu a
súa guitarra e tocou unha can- Adaptación do conto “Os tres porquiños” de Joseph Jacobs.
Claudia García Rey, 2º A
tiga.
Soaba tan
mal , tan mal,
pero tan mal
aquela melo-
día, que a te-
rra comezou
a tremer.
Ilustración de Manuela Sagrario 2º A
14
33. De excursión ao Terrón en bici. Ben, intentámolo pero perdímonos e chegamos a outra Praia. Foi un pouco duro
porque non me gusta montar en bicicleta. Moitos chegaron ilesos pero outros tiveron algunha ferida.
Estivemos xogando na auga co balón. Despois con raquetas e ao partido matado. Na volta, Alba empotrou-
se contra un retrovisor. Protección Civil tamén nos acompañou. Azul caeu moitas veces e protección civil tivo
que collerlle a mochila.
Divertinme moito aprendendo e
xogando no Colexio.
Estes nove anos foron os mellores para
min
En Ons estábamos menren-
dando e unha gaivota co-
lleume o bocadillo
No monte Aloia, Saúl e máis eu
subimos a unhas pedras e vimos
un touro. Saúl botou a correr
Eu paseino moi ben neste cole. Tiven moi-
porque tiña roupa vermella.
tos profesores. O que máis me gustou foi
a excursión á illa de Ons.
Foi estupenda!
Gustoume moito xogar cos meus compañei-
ros e bañarme.
Encantoume este cole e índa me encanta.
Nunca vou olvidalo!
Recordos escolares
Cando estábamos en segundo fomos a Indiana
Bill. Pasámolo xenial. Había un crocodilo de
plástico na entrada, canóns de bólas e una pis-
cina de bólas de plástico. O que máis me gustou
foi o tobogán xigante porque era moi divertido,
só que acabei cos pés queimados.
Levo no cole dende que era moi pequeña. Inda me acor-
da o meu primeiro día.
Parece que o tempo voa!
En primeiro chegaron os da Pastora, agora somos 23.
Despídome do cole: el viume chorar, xogar, estar tris-
te, contenta…
Nunca vai cambiar!!
33
34. CONTOS DE 4ºA
AS FLORES DO XARDÍN
Amapola, Rosa e Xazmín eran tres flores que eran irmás e vivían nun xardín. Amapola e Rosa, tíñan-
lle envexa a súa irmá xazmín que era a máis pequena, regábana máis e estaban seguido con ella.
Entón Rosa que era a máis atrevida das irmás, preguntoulle a Xaime o xardiñeiro, por que quería máis a
Xazmín e el contestoulle:
-Non a quero máis a ela , pero ella está na fase de crecemento e hai que coidala ben para que sexa
igual de grande ca vós.
Dende entón Amapola e rosa xa nunca máis volveron a ter envexa da súa pequena irmá, pois com-
prenderon que estaba na fase de crecemento.
Laura Glez Domínguez 4ºA
CRISTAL E CRISTALINA
Cristal e Cristalina son dúas fiestras xemelgas con marcos brancos e relucentes. Cristal era limpa e
ordenada, mentres que Cristalina era sucia e desordenada e non lle gustaba nada que o seu amo Xoán a
limpase co limpador e que a deixase limpa.
Un día Cristal, propúxolle a Cristalina que se cambiase por ela, e esta aceptou. Agora Cristal é su-
cia e Cristalina limpa. A Cristal non lle gustaba estar sucia, pero gustáballe menos que o seu amo Xoán a
limpase tanto co limpador e a Cristalina gustáballe estar limpa, pero o brillo cegáballe os ollos. Cristal
propuxolle de novo a Cristalina o cambio para quedar como estaban, e así o fixeron.
As dúas aprenderon que todo ten cousas boas e malas, como estar limpa e sucia.
Vani Glez Portas 4º A
O FALCÓN E O OLMO
Érase unha vez un falcón chamado Arturo. Un día nun monte, descubriu un olmo pequeniño e decidiu coi-
dalo. Chamouno Merliño porque ata que creceu os merlos visitábano moito pola súa beleza. O olmo era
fiel e gustáballe axudar aos animais. Un día o olmo viu un acivro que estaba enfermo e pediulle ao seu
amigo Arturo, o falcón, que o fose a observar para poder axudalo.
O falcón descubriu que as súas follas estaban murchas e non tiña boliñas porque lle faltaban sales mine-
rais. Foi a unha finca a coller terra nova con sales minerais, estivo botándolla durante unha semana e o
acivro recuperouse. Saíronlle folliñas verdes e moitas boliñas.
O acivro deulles as grazas ao falcón e ao olmo pola súa axuda.
Este conto ensinanos que está moi ben axudar aos demáis.
Erika Leal Falcón 4º A
34
35. O ELEFANTE ACRÓBATA
Érase unha vez un elefante chamado Acrobacia que era acróbata. Acrobacia traballaba no Circo da
lúa como acróbata e malabarista.
Un día o dono veu a un mono chamado Lancio que tamén era acróbata e malabarista e moito máis
hábil que Acrobacia, quitoulle o posto no circo, ademáis era moi chulito e creíase o mellor
Pasados uns meses, Acrobacia foi ao circo a ver o número de Lancio. Lancio tiña que tirarse dende
dez metros a unha piscina pouco chea. Cando se tirou, fíxoo moi mal e non ía caer dentro da piscina.
Acrobacia deu un salto mortal e colleu a Lancio coa trompa.
Dende aquela Lancio e Acrobacia fan os números do circo xuntos.
Este conto ensinanos que nadie é perdedor.
Jacobo Padín Martínez 4º A
O CANGREXO QUE ATOPOU A ALGA DE OURO
Érase unha vez un cangrexo que non quería ser un cangrexo. Estaba confuso en que facer. Entón
consultou a un peixe especial que lle diría como converterse nun humano.
Daquela díxolle o peixe que só tiña que encontrar un alga de ouro. O cangrexo preguntoulle:
-Onde podo encontrala?.
O cangrexo respondeulle:
-Non te preocupes, que algún día a atoparás.Pero se a atopas, poderaste converter nun humano se lla
levas ao mago para que che faga un bebedizo con ela. Cando o tomes, convertiraste nun humano.
Uns meses máis tarde, o cangrexo foi en busca de alimento e .....atopou a alga de ouro.
Foi rapidamente a buscar ao mago que sen perda de tempo preparoulle o bebedizo coa alga; o cangrexo
bebeuna e.....Colorín, colorado, o cangrexo converteuse nun humano.
Sheila Cornes Fariña 4º A
35
38. INFANTIL DE 3 ANOS CURSO: 2001/2002 Yuka (fixemos un bolo de pan, comimos espague-
tis,xogamos cun burro...)
Profes: Uns tivemos a Maribel e outros tuvi-
mos a Camino. Por último aos que marchamos da Pastora,
Todos queriamos abrazarnos a Maribel.
A profe Camino tamén era moi cariñosa e falaba Maribel fixonos un EXAME!
docemente.
1º DE PRIMARIA 2004/2005
Os da Pastora todos participamos nunhas
“OLIMPIADAS” e todos levamos unhas medallas! Profe: Pilar Rosales.
Participamos nunha obra de teatro que os
nenos eran soles e as nenas eran luas e bailamos Por fin xuntámonos en San. Tomé.
cunha canción dunha música clasica chamada A-
manecer. Aprendemos a ler, escribir, contar e sumar.
Que xa estamos en primaria, somos maiores!
INFANTIL DE 4 ANOS CURSO: 2002/2003
Empezamos a facer obradoiros (barro, coci-
Profes: Por sorte as mesmas ! ña, papiroflexia co profe Juan...)
Incorporáronse Tatiana e Iago. Excursións: A granxa Kiríco.
Este ano houbo varios “ accidentes” : Caida 2º PRIMARIA 2005/2006
de tobogán, Álvaro levou puntos no queixo...
Pelexábamosnos polo coche de xoghete e Camino Seguimos con Pilar. Con esta Profe facíamos
gardábao enriba do armario. moitas actividades de plástica.
Eran chulísimas!
No ano 2003 en infantil de 4 anos estábamos dis- Incorpóranse Iria e Dani Bemposta.
frazados todos de chinos ; as nenas xogamos, co- Fixemos con marionetas unha obra da
as cociniñas e os nenos coas ferramentas, que pe- Ratiña presumida.
na de non quitar unha foto. A clase de Maribel dis-
frazouse de uvas e ao final Maribel pinchaba cu- Fomos de excursión a Indiana Bill. Aos que
nha agulla os globos. se fixeron feridas botáronlles un spray que picaba
moito, había un tobogán no que algúns baixaron
INFANTIL 5 ANOS CURSO: 2003/2004 máis de 100 veces
Tivemos cambio de profes: Camino por Ma-
noli.
Na Pastora representa-
mos o Belén.
No antroido fomos: uns
de Pinochos, outros de
Indios e outros do que
quixeran.
Estivemos uns días sen
clase porque volara o
tellado.
Excursións: Na Pastora
fomos a visitar a granxa
de pitiños de Margot;
de fin de curso fomos
de excursión a granxa
38
39. 3º DE PRIMARIA CURSO:2006/2007
Chegou Emilio ( Non ten ningunha falta de ortogra-
Profe: Mª Carmen Aguín. Rimos moito con ela. Can- fía). A metade de curso a Profe descubriúlle dous
do bailabamos case sempre eran muiñeiras folia- defectos:Que le pouco e que e do Barça.
das...
Este ano bailamos ao ritmo de Michael Jackson.
Disfrazámonos con bolsas de lixo e xusto ao saír
rompíanse. Fixemos actividades diversas de plástica: Broches
Tivemos que ir as preparacións todos os días duran- de fieltro, vidreiras,
te 2 meses. traballos co compás...
FIXEMOS A COMUÑÓN! MENUDAS FESTAS!
Estabamos todos guapísimos. Excursións: A Vigo, a Naturnova, a ver unha ópera
a Santiago.
4º DE PRIMARIA CURSO:2007/2008
Fomos ao camping Fieitas e a Cerceda.
Profe:Seguimos con Mª Carmen. Visitamos o instituto Asorey onde imos a estudar a
partir de setembro , este ano e o último que esta-
Marchou Karen e chegou Roberto (kún).Houbo varí- mos neste cole de San Tomé todos xuntos.
as visitas ao hospital: Ivan e Desi romperon un bra-
zo,Dani operouse do apéndice e Xulián desfixo o Ademais Carlos, Samuel, Iago e Xacobo fixeron
xeonllo. unha proba na Facultade de Matemáticas en Santia-
De excursións fomos ao monte Aloia onde atopámo- go.
nos cuns borrachos e o resto da excursión estivo
moi ben. Outros profes que tivemos foron:
Helena e Marisa en relixión, en inglés Guadalupe,
5º DE PRIMARIA CURSO 2008/2009 en música Lula e Mónica, en ximnasia Carlos.
Profe: Teresa. Gústalle moito facernos bromas, orga- Durante estos anos fixemos outras festas:
niza festas, e facemos distintas actividades. O Magosto, festivais de Nadal, Día da Paz, Entroi-
do e xogos de fin de curso.
A profe deixounos ter unha mascota, o hámster Mi-
mi . MARCHAMOS MOI CONTENTOS POR DIS-
FRUTAR DAS INSTALACIÓNS DESTE COLE E
Veu a nosa compañeira Kelly de Perú.
DESTES PROFES QUE FAN TANTAS ACTIVI-
En Nadal fixemos un baile que tivo moito éxito (High DADES NAS QUE APRENDEMOS E NOS DIVER-
School Musical). TIMOS.
ADEUS COLEXIO.
En Carnaval fomos disfrazados de árabes e baila-
mos unha danza do ventre .
Saímos a Pastora,a Torre...
As excursións máis importan-
tes foron: Soutomaior, a For-
taleza, (Portugal), Tui, porque
estudamos en todo o cole a
Idade Media e a Ons.
E por último fixémoslle unha
festa de despedida a Dani
Bemposta.
6º DE PRIMARIA CURSO
2009/2010
A profe Teres di que van
quitar da Biblia ao santo Job e
poñela a ela.
39
40. Un bo día na clase xogando coas palabras que aparecían
nun conto xurdiu a idea de facer unha rimas e delas apa-
receron unhas pequeniñas poesías que aquí, na revista
queremos deixarvos para que pasedes un breve pero agra-
dable ratiño con elas.
Propoñemos un xogo !!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Poñede cada palabra no lu-
gar que lle corresponde:
María sentada al________ (ovtine)
Tomaba mucho_________ (ltoinae)
Y se ponía en __________ (vomtimineo)
Outro xogo? Relaciona coa palabra adecuada
Yo vi una ____________ araña
Que estaba bailando en una_____ montaña
Y en ella una _________ maña
Y con mucha ________ caña
40
41. Agora imos facer rimas con palabras que acaban en –OL:
Érase un carac__
Mirando al s__
Y sentado en una c__
Mirando a través de un cris__
Con forma de giras__
E xa para acabar aquí está a última!!!!!!!!
Fixádevos no que nos saíu:
El mundo es _________________
Como la O que hace un _____ (persona que no puede hablar)
Le hacemos un _________ (udon)
Y se queda _______ (persona o cosa muy pequeña y/o delgada)
Un saúdo para todos/as e que pasades un bo verán.
41
42. carabela A Pinta que foi a que trouxo
a nova do descubremento por eso se cele-
bra cada ano a festa da Arribada.
Nela había representacións das cou-
sas que trouxeron de América
(algodón,millo,café,patacas,animais...)
Despois fixemos unha visita polas
murallas da fortaleza de Monterreal antiga-
mente chamado campo dos Bois e hoxe é o
parador Conde de Gondomar.
Rematada a visita fomos a Virxen da
O venres 4 de xuño os nenos e nenas
Rocha onde xantamos e xogamos ata a hora
de 3º e 4º fomos de excursión a Baiona que
de visita-lo monumento.
é unha localidae costeira moi parecida a
Por ultimo fomos merendar no par-
Cambados.
que do paseo da Ribeira para logo regresar
Ao Chegar estaba esperándonos unha
a Cambados.
guía que sería a encargada de levarnos pola
!!Pasamolo moi ben¡¡
vila e darnos as explicacións das cousas que
íamos ver.
O primeiro que vimos foi o pozo da
Aguada e o Azulexo da Arribada. Despois
empezamos a visita pola vila : chegamos ó
concello , a capela da Misericordia e a de
Santa Liberata onde a guía contounos que
fora a primeira muller que morrera crucifi-
cada.
A continuación visitamos a réplica da
42
44. Esta é a historia sorprendente dun mestre moi singular
Pola Paz soltaba as pombas, Cando se achega o outono no Magosto escolar,
o globo e mil cousas máis vai remexendo castañas, queimando dedos e mans
En menos de medio día
aprendeu a cetrería Con pouca tripulación
remontou o mar de Arousa...
e chegou ata Padrón
Aí vos queda a
ferramenta
Nas alturas é o primeiro,
mesmo fainos de bombeiro
44
Sempre está no seu PAPEL: no teatro e fóra del
