Recommandé
Recommandé
Contenu connexe
Tendances
Tendances (18)
En vedette
En vedette (14)
Similaire à Lotopałanka
Similaire à Lotopałanka (20)
Lotopałanka
- 3. Klasyfikacja Podtyp: kręgowce (Vertabrata) Gromada: ssaki (Mammalia) Podgromada: ssaki żyworodne (Theria) Szczep: torbacze (Marsupialia) Rząd: dwusiekaczowce (Diprotodontia) Podrząd: pałanki, falangery (Phalangeriformes) Rodzina: lotopałanki (Petauridae) Rodzaj: Petaurus Gatunek: Petaurus breviceps
- 4. Torbacze, workowce (Marsupialia) – lądowe ssaki niższe, do których zalicza się około 330 gatunków o różnorodnym wyglądzie i trybie życia, a także różnych preferencjach pokarmowych, zarówno drapieżnych jak owadożernych, roślinożernych i wszystkożernych. Torbacze są drugą, obok ssaków łożyskowych (Placentalia), linią ewolucyjną ssaków (Mammalia). Anatomicznie różnią się od łożyskowców przede wszystkim występującą u większości gatunków torbą lęgową.
- 5. Podstawową cechą odróżniającą torbacze od ssaków łożyskowych jest sposób rozrodu i rozwoju zarodka. ie występuje typowe dla ssaków wyższych właściwe łożysko omoczniowe, samice po krótkotrwałej ciąży (od kilkunastu do kilkudziesięciu dni) rodzą młode w bardzo wczesnym stadium rozwoju. lszy rozwój przebiega u większości gatunków w fałdzie skóry, tzw. torbie lęgowej (marsupium) samicy, do której młode przedostają się o własnych siłach.
- 6. Występowanie: Tereny wzdłuż całego wschodniego wybrzeża, od okolic Melbourne na południu, aż po półwysep York na północy, na Tasmanii, na wyspach we wschodniej części Indonezji, a także na nowej Gwinei
- 7. Środowisko naturalne Naturalnie zasiedla obszary zalesione: zarówno suche, parkowe lasy eukaliptusowe w południowo- wschodniej Australii jak i typowo deszczowe dżungle na Półwyspie York i Nowej Gwinei. Doskonale toleruje również okresowo chłodne, mgliste lasy na Tasmanii. Ciekawostką jest także, że jest to jeden z torbaczy który najwyraźniej skorzystał z obecności ludzi w Australii. Lotopałanki doskonale czują się na przedmieściach, w parkach miejskich, a zwłaszcza na obszarach gdzie uprawiane są rośliny owocowe.
- 8. Tryb życia Lotopałanki prowadzą głównie nocny tryb życia, jednakże niekiedy przejawiają aktywność również w ciągu dnia, zarówno na wolności jak i w niewoli. W naturze często tworzą kolonie, zajmujące jedno lub kilka bliskich sobie miejsc noclegowych, najczęściej dziupli drzewnych. Grupa taka może liczyć nawet do dziesięciu osobników dorosłych plus młode w trakcie karmienia.
- 9. Wygląd zewnętrzny Długość ciała: 12 – 17 cm Długość ogona: 15 – 20 cm Masa ciała: 60 – 130 g
- 10. Lotopałanki posiadają mocny fałd skórny rozpięty pomiędzy przednimi i tylnymi kończynami tzw. patagium umożliwiające wykonywanie dalekich lotów ślizgowych z drzewa na drzewo. Ogon jest wybitnie wiewiórkowaty, długi i puszysty, stanowiący swoisty ster podczas skoków. W przeciwieństwie do wiewiórek u lotopałanek ogon jest dodatkowo chwytny, stanowi odpowiednik piątej kończyny.
- 11. Kończyny są krótkie, ale bardzo silnie umięśnione, zarówno dłonie jak i stopy zaopatrzone są w zakrzywione hakowato pazurki umożliwiające lotopałankom wspinanie się po korze drzew. Silny chwyt a także niezwykle rozwinięty stopień rotacji stopy zapewniony jest dodatkowo poprzez występowanie u nich przeciwstawnych palców na stopach. Ciekawą cechą tych torbaczy jest częściowe zrośnięcie drugiego i trzeciego palca stopy (tzw. syndaktylia) które tworzą swoisty grzebyk do przeczesywania sierści. Podobnie jak wiewiórki lotopałanka bez problemu może schodzić z pnia drzewa głową w dół.
- 12. Umaszczenie części grzbietowej jest szare lub szarobeżowe z charakterystycznym czarnym pasem ciągnącym się od czoła aż do ogona. Czarne są również obwódki wokół oczu. Strona brzuszna jest znacznie jaśniejsza – biała lub jasnokremowa. Ogon jest szarobrązowy z ciemniejszą końcówką.
- 13. Oczy lotopałanki są bardzo duże, zapewniające precyzyjne stereoskopowe widzenie. Źrenice są pionowe ale bardzo ciemna tęczówka oka z reguły uniemożliwia jej dostrzeżenie. Małżowiny uszne są nagie i ruchliwe, zwierzę może nimi poruszać niezależnie od siebie. Pyszczek oraz wnętrze dłoni i stóp również są niepokryte włosami.
- 14. Samce posiadają specjalne gruczoły zapachowe, jeden z nich jest umieszczony na środku głowy, gdzie tworzy wilgotny łysy punkt. Dwa inne znajdują się w okolicy mostka oraz narządów płciowych. U samic występują dwa gruczoły – w torbie i w ujściu układu moczowo-płciowego. Gruczoły wydzielają słodkawy zapach, zostawiany na gałęziach podczas ocierania się. Jest to dla lotopałanek ważny sposób komunikacji.
- 15. Samice Lotopałanek posiadają na brzuchu swoisty fałd skórny, torbę lub inaczej marsupium. Jest to organ służący przechowywaniu potomstwa podczas pierwszych tygodni życia po urodzeniu. Wewnątrz torby znajdują się sutki, do których przyczepiają się młode. Inną ciekawą cechą lotopałanek, wspólną z pozostałymi torbaczami jest występowanie u samców rozdwojonego penisa.
- 16. Hodowla Lotopałanki bywają bardzo płochliwe, rozdrażnienie i strach okazują wydając bardzo donośne krzyki. Często są również zadziorne i nie obawiają się atakować palców nieostrożnego opiekuna. Jednakże dają się oswoić i po jakimś czasie nie wykazują oznak stresowych w kontaktach z człowiekiem.
- 17. Wielkość terrarium dla dwóch lub trzech osobników to minimum 100x50x80 cm. Ważne jest aby terrarium było wysokie, tak aby torbacze mogły się swobodnie wspinać. Terrarium może być szklane lub z płyty meblowej, lecz świetnie nadają się też duże klatki dla papug – należy jednak pamiętać o odpowiednich przestrzeniach między kratami, gdyś lotopałanki są bardzo elastyczne.
- 18. Niezbędne są liczne gałęzie, konary, sztuczne rośliny i substytuty lian, które tworzą sieć komunikacyjną lotopałanek. Konieczne jest również umieszczenie w terrarium jednej lub więcej dużych kryjówek dla lotopałanek, najlepiej w pewnej wysokości nad ziemią. Mogą to być np. wydrążone pnie lub konary, budki lęgowe dla papug lub ceramiczne doniczki. Można również umieścić kryjówki na pokarm, aby obserwować ciekawy sposób szukania pożywienia przez lotopałanki.
- 20. Lotopałanki należą do zwierząt monogastrycznych. Ich ukłąd pokarmowy przystosowany jest do trawienia charakterystycznego, przyjmowanego przez te zwierzęta pokarmu. Przewód pokarmowy składa się z dość krótkiego jelita cienkiego i stosunkowo dużego jelita ślepego. Lotopałanki mają niską podstawową przemianę materii, oraz stosunkowo małe zapotrzebowanie na białko, którego nie można jednak całkowicie pominąc w diecie.
- 22. W naturze podstawę diety lotopałanek stanowią małe bezkręgowce, owady i ich larwy (np. świerszcze, szarańczę, drewnojady, mączniki), oraz soki roślinne i owoce. Od czasu do czasu zwierzęta te potrafią również splądrować ptasie gniazda. Silne siekacze służą m.in. do „kaleczenia” gałęzi drzew. Wypływające a następnie zasychające w postacie gum soki i żywice stanowią bardzo ważną część ich jadłospisu.
- 23. W okresie kwitnienia eukaliptusów i innych drzew lotopałanki odżywiają się ich pyłkiem i nektarem. W nieco mniejszym stopniu odżywiają się także dojrzałymi owocami, co jest spowodowane silną sezonowością występowania tego typu pożywienia na obszarze ich występowania. Taki pokarm trudno jest zdobyć w warunkach hodowlanych, z całą pewnością nie zastąpią go suche mieszanki jakie znajdziemy w sklepach zoologicznych. W domowej hodowli podajemy więc słodkie, soczyste owoce: mango, banany, arbuzy, melony, truskawki, maliny, drelowane dojrzałe śliwki różnych gatunków, przejrzałe jabłka i gruszki.
- 24. Dobrym pomysłem jest włożenie do terrarium całej gałęzi działkowych, czystych czereśni, wiśni lub borówki amerykańskiej wraz z liśćmi. Zwierzęta są wtedy zmuszone do poszukiwania wśród liści pokarmu, dodatkowo wykorzystując gałązki i liście, jako wyściółkę do legowiska. Nieco mniej chętnie zjadają również ogórka, sparzoną marchew lub kalafior, nać pietruszki i bazylię. Zwierzęta można też karmić naturalnym miodem i przecierami owocowymi dla dzieci.
- 25. Ważne fakty Lotopałanki wykazują z reguły nietolerancję laktozy, nie mniej potrzebują odpowiedniej ilości wapnia który musi zostać im dostarczony z pokarmem. Nie należy stosować jako podściólek trocin, czy innych produktów pochodzących z drzewa sosnowego lub cedrowego, ponieważ ich olejki aromatyczne są dla workolotów trujące.
- 26. Układ wydalniczy Organem produkującym mocz są nerki. U zarodków lotopałanek rozwija się i funkcjonuje śródnercze, które funkcjonuje jeszcze jakiś czas po urodzeniu. Już w życiu płodowym zaczyna się jednak rozwój zanercza, tworzącego nerki, będące jedynym narządem wydalniczym osobników dojrzałych. Na stronie przyśrodkowej nerki znajduje się wnęka nerkowa, przez którą wnikają do niej przewody i naczynia. Na przekroju nerki wyróżnia się kora, będąca częścią wydalniczą i rdzeń złożony z kanalików prowadzących do miedniczki nerkowej. U lotopałanek nerka składa się z jednego płata.
- 27. Jednostką czynnościową nerki jest nefron. Z miedniczki nerkowej mocz poprzez moczowód dostaje się do pęcherza moczowego. Dalszą drogą wyprowadzającą mocz jest cewka moczowa. U samców, służy ona również do wyprowadzania spermy. U samic cewka moczowa uchodzi do zatoki moczowo-płciowej. Podczas przemiany materii tworzą się u związki uboczne, które muszą być z nich usunięte w postaci moczu. W skład jego wchodzą, prócz wody jako głównego składnika, między innymi połączenia azotowe pochodzące z rozkładu białek. Lotopałanki należą do organizmów ureotelicznych co znaczy, że głównym produktem przemiany azotowej jest mocznik.
- 28. Nasuwa się pytanie czy czuć nieprzyjemny zapach z klatki? W naturze lotopałanki nie muszą przejmować się zanieczyszczeniami i śmieciami – wszystko co upuszczą czy wydalą w koronach drzew spada na ziemię i „znika” ze świata lotopałanek. Zwierzaki robią spory bałagan zarówno w klatce jak i dookoła niej. Dlatego trzeba pamiętać o częstym sprzątaniu klatki – lotopałanki są terytorialne i wyraźnie znaczą zajęty obszar, więc zaraz po wyczyszczeniu terrarium zabiorą się energicznie do ponownego znaczenia i tworzenia bałaganu. Czasem zaleca się więc, aby klatki czyścić etapami tak, aby zawsze był w niej lekki, znajomy zapach lotopałanki. Zapach nieraz można porównać do zapachu kawy czy przypalonej waty cukrowej, a nie raz zupełnie do niczego.
- 29. Rozmnażanie Lotopałanki dojrzewają płciowo około 1.roku życia. Aktywność płciowa samic ujawnia się pomiędzy 5 a 18 miesiącem życia, jednak brak jest typowych oznak, po których można z całą pewnością stwierdzić, że nasza samiczka jest dojrzała płciowo i gotowa do posiadania potomstwa. Dlatego bezpiecznie jest dopuszczać samice do samca w wieku minimalnym 10-12 miesięcy, gdyż w wieku 9 miesięcy ich ciała jeszcze są w fazie wzrostu. Młodsze obarczone są ryzykiem wczesnych ronień, lub po prostu braku implantacji zarodka. Jeśli jednak młodsza samica urodzi młode to może nastąpić ich odrzucenie i/lub akt kanibalizmu matki wobec młodych.
- 30. samica samiec
- 31. Samce dojrzewają w wieku 3-12 miesięcy. Rozpoznanie dojrzałości samca jest prostsze niż samicy, gdyż u dojrzałych samców uaktywniają się gruczoły zapachowe, lokalizujące się w centralnej części czoła i centralnej części klatki piersiowej jako niewielkie wyłysienia. Dodatkowym elementem rozpoznawczym jest zstąpienie jąder do moszny w wieku ok 4 m-cy.
- 32. Cykl płciowy lotopałanek jest uzależniony (w warunkach naturalnych) od warunków pogodowych i żywieniowych, które przypadają na 3 miesiące w roku, kiedy pożywienia zaczyna przybywać a temperatura i wilgotność jest podwyższona. Jest to pewne zabezpieczenie ze strony natury, by młode, które mają być przez samca pokryte miały przynajmniej 9 miesięcy.
- 33. O ile w warunkach naturalnych samice rodzą młode raz do roku, o tyle w niewoli możliwe jest posiadanie przez jedna samice nawet 4-ech miotów. Możliwe jest to dzięki utrzymaniu dobrych warunków fizycznych oraz bogatą dietą. Między jednym a drugim cyklem jest 28 dni odstępu. Sama ciąża trwa ok 16 dni, młode po urodzeniu trafia do torby, w której znajduje sutek i ssie matkę przez kolejne 9 tygodni.
- 35. Młode w torbie
- 37. Jest to gatunek odróżniający się ewolucyjnie od innych torbaczy. Różnica ta wywodzi się z podobieństwa lotopałanek do latających wiewiórek które są łożyskowcami. Jednakże wciąż niewiadomo w jaki sposób torbacze wykształciły podobne przystosowania do szybowania jak wiewiórki.
- 38. Lotopałanka możliwość szybownictwa zawdzięcza dzięki błonom stworzonych z luźnej skóry (patagia), która rozciąga się pomiędzy piątym palcem ręki do pierwszego palca stopy. Aby szybować zwierzę odbija się od drzewa, następnie prostuje wszystkie kończyny, aby rozciągnąć fałdy skóry.
- 39. Takie przystosowanie i technika szybowania umożliwia torbaczowi pokonanie odległości 50m lub więcej. Zwierze posiada możliwości kierowania swojego toru lotu poprzez odpowiednie napinanie błon lub przesuwając ogonem i kończynami.
- 40. Jedne z niewielu badań dotyczących anatomii lotopałanek i ich przystosowania do szybownictwa przeprowadził Department of Zoology, National Science Museum, Shinjuku-ku, Tokyo. Do badania trzy dorosłe lotopałanki, dwa samce oraz samice. Dokonano pośmiertnych sekcji uwidaczniających rozmieszczenie mięśni w kończynach.
- 41. Lewa membrana szybownicza. H- mięsień ramienny grzbietowy (humerodorsalis muscle) T- mięsień piersiowo brzuszny (thoracoabdominalis muscle) F- kończyna przednia Strzałki- więzadło mięśnia tibiocarpalis
- 42. Prawa membrana szybownicza, część doczaszkowa P- głowa kończyny przedniej H- humerodorsalis muscle L- najszerszy mięsień grzbietu
- 43. Prawa membrana szybownicza, część doogonowa Główka strzałki – guz biodrowy H- mięsień ramienny grzbietowy (humerodorsalis muscle) T- mięsień piersiowo brzuszny (thoracoabdominalis muscle)
- 44. Widok części grzbietowej łapy Widok dłoniowej części łapy Strzałkami zaznaczono membranę szybowniczą przytwierdzoną do bocznej części śródręcza oraz części paliczka.
- 45. Warto dodać, iż w przeciwieństwie do wiewiórek ze zdolnością do szybowania, lotopałanki nie posiadają w membranie szybowniczej chrząstek wzmacniających i nie jest ona przymocowana bezpośrednio do stopy. Prawdopodobnie liczne silne więzadła spełniają rolę stabilizacyjną błony.
- 46. Dolegliwości
- 47. Niedobory żywieniowe W sztucznych warunkach nie jesteśmy w stanie dokładnie odtworzyć naturalnej diety lotopałanek, stąd niedobory występują najczęściej spośród schorzeń. Zwierzęta te są bardzo wrażliwe na niedobory wapnia, przez co stają się podatne na osteoporozę, kruchość i łamliwość, w skrajnych wypadkach może to również spowodować paraliż tylnej części ciała. Objawami niedoboru wapnia mogą być: utrata masy ciała i apetytu, letarg, zaburzenia akcji serca, silne drgawki zanik koordynacji ruchowej. Wysoki poziom fosforu w diecie ogranicza wchłaniane wapnia, przez co konieczne jest podawanie wysokiej jakości suplementów.
- 48. Otyłość Przy diecie zbyt bogatej w tłuszcze i ograniczonej przestrzeni życiowej.
- 49. Podawanie zbyt twardego pokarmu może powodować łamanie się zębów oraz ranienie podniebienia. Lotopałanki są bardzo podatne na zapalenia ropne w jamie gębowej i takiego typu kontuzje zazwyczaj kończą się długotrwałą chorobą, a w konsekwencji śmiercią głodową lub od zakażenia. Młode oraz świeżo kupione lotopałanki są bardzo płochliwe i zdarza im się w ramach ucieczki uderzyć o ścianę terrarium. Elementy wystroju również mogą być przyczyną kontuzji, np. gdy zwierzę zaklinuje się. W takim wypadku, spanikowane próbując się wydostać, może połamać sobie łapki. Urazy i kontuzje
- 53. Autoagresja Ogromna większość lotopałanek trzymanych pojedynczo wykazuje większe lub mniejsze objawy autoagresji, wyrywanie futerka z brzucha i ogona lub w skrajnych wypadkach także podgryzanie ogona. Jedynie okazy wychowane w ciągłej obecności ludzi i oswojone nie wykazują silnych oznak stresowych spowodowanych samotnością.
- 54. Depresja Lotopałanki to zwierzęta, które trzymane w niewoli, źle znoszą samotność. Czasami udaje się na tyle ją oswoić , że nie wykazuja one silnych objawów stresowych spowodowanych samotnością. Jednakże wiekszość z nich wykazuje większe lub mniejsze objawy autoagresji, wyrywanie futerka z brzucha i ogona lub w skrajnych wypadkach także pogryzanie ogona. Osobniki samotne często również popadają w stan apatii, zaczynają się słabo odżywiać lub wręcz odmawiają pokarmu, słabną, tracą odporność i z reguły padają z powodu odwodnienia, głodu lub innej choroby. Innym objawem stresu spowodowanego samotnością jest nadpobudliwość, zwiększona płochliwość i agresja. Najlepszym rozwiązaniem jest trzymanie przynajmniej dwóch osobników, o ile nie są to samce.
- 55. Ektopasożyty i endopasożyty Lotopałanki przy kontakcie z innymi domownikami mogą nabyc inne pasożyty takie jak pchły. W takim przypadkach należy zastować środek insektobójczy najlepiej w talku , wszelkie płynne preparaty nie są zalecane , ponieważ ssaki te maja tendecję do wylizywania wszystkiego co mokre , również z własnej siersci. Natomiast karmiąc je owocami i owadami z naszego ogródka czy też ze sklepu narażamy je na zakażenie pasażytami wewnetrznymi. Dlatego też myjemy ZAWSZE wszelkie owoce , profilaktycznie badamy kał oraz stosujemy preparaty bójcze przeliczając dawke na wagę zwierzęcia bądz stosując specjalne wzorce opracowane w hodowlach.
- 56. Biegunka i zaparcia Zarówno jedna jak i dróga doległliwośc spowodowana jest najcześciej złą dietą. Czasami powodem mogą być równiec endopasożyty etc. Biegunki naczęsciej spowodowane są zbyt dużą ilością owoców cytrusowych w diecie, które przez związki osmotycznie czynne takie jak cukry powodują rozwodnienia. Dlatego w przydaku zaobserwowania biegunki należy: zmienić dietę nawadniać lotopałanke podać środki absorpcyjne np węgiel aktywny Natomiast zaparcia spowodowane najczęsciej są zbyt dużą ilosćia suchej karmy albo podowaniu karmy dla chomika/królika . Oczywiście najprostszym rozwiązaniem jest zmiana diety dodając do niej owoce cytrusowe.
- 57. Zaćma Najcześciej spododowana albo wiekiem albo jest to poboczny objaw cukrzycy . Najczęsciej mamy doczynienia z Cukrzyca II typu , w której receptory lączące sie z insulia są mniej na nią wrażliwie co efekcie powoduje zwiekszoną ilośc cukru we krwi. Objawy cukrzycy: polidypsja poliuria polifagia
- 58. W celu zdiagnozowania Cukrzycy , badamy poziom cukru we krwi oraz sprawdzamy poziom hemoglobiny glikolowanej, która potwierdzi nam problem, albo wykluczy. Samo badanie poziom cukru jest nie wystarczalne gdyż jego podwyższony poziom może byc spowodowany stresem na jaki jest narażony nasz pacjent. Zaćma czyli poboczny objaw cukrzycy spodowany jest tym , że glukoza dyfunduje do oka tam wchodzi w szlak sorbitolowy przekszałca sie w sorbitol i fruktuze powodując zmetnienie oka. Niestety zaćma jest nieodwracalna i postepuje. Leczenie to insulinoterapia oraz podawanie leków przeciw cukrzycowych w zależnosci z jaką cukrzycą mamy problem.
- 59. Układ kostno-mięsniowy Lotopałanki charakteryzuja sie fałdem skórno mieśniowym umożliwiającym im latanie.Ciągnie się on od piątego palca konczyny piersiwowej do 1 palca konczyny miednicznej.Dodatkowo Mąja bardzo dobrze wykształcone mięśnie barkowo -grzbietowe oraz piszczelowo -brzuszne które odpowiedzialne są za rozkładanie fałdu skórnego i utrzymanie lotu. Cechą charakterystyczna lotopałanki jest specyficzne ułozenie palców w konczynie miednicznej mimo , że widoczne sa 4 palce tak naprawe jest ich 5 tylko ze dwa są ze sobą zrosniętę (2 i 3 palec) a palec przeciwstawny jest pozbawiony pazura
- 61. Dziękujemy za uwagę. Prezentacje wykonali: Olimpia Świeboda Natalia Szeremeta Oliwia Szopinska Katarzyna Dzigman Przemysław Gierszewski Piotr Siwek Jakub Fatyga Wojciech Dymek *niektóre zdjęcia nie są naszą własnością